[SPT - EVENT] it's al TRUE!

De gestreepte apprentice hinkte op drie poten richting de apprentice den. Hij mocht hier toch nog wel slapen? Of moest hij in de medicine cats den blijven? Mazepaw hoopte van niet. Heel de dag in die den zitten was echt saai. Eenmaal binnen liet hij zijn helderblauwe ogen over de vaag bekende gezichten andere apprentices glijden. "Kent er hier nog iemand een leuk spookverhaal?", miauwde hij, zijn stem weerklonk luid door de den. Zelf kende hij er ook nog wel een paar, maar die kende hij al lang, dus waren ze niet eng meer.

occ: ze gaan dus gezellig spookverhalen vertellen c: er mogen ook wel wat kittens binnenvallen ^-^

Maze's stem galmde door de apprentices den, en meteen sprong Blackpaw op. Was hij hersteld? Nu al? Dat zou geweldig zijn! Ze trippelde naar hem toe en gaf hem een kopje, maar had even kort een sombere blik in haar ogen toen ze zag dat hij nog steeds hinkte. "Een spookverhaal? Klinkt goed!" grinnikte ze. Ze keek om zich heen. Er waren vast wel meer katten die een leuk verhaaltje voor het slapen gaan wilde horen. "Zal ik ook nog even naar de nursery rennen om daar wat kittens te halen? Is misschien wel leuk voor ze om even buiten de nursery te zijn, als hun ouders mee komen."

Verveeld lag Foxpaw in haar nest. Het was buiten koud en ze had toch niks beters te doen, dus had ze besloten om maar hier te liggen wat uit te rusten van alle nieuwe indrukken. Opeens klonk er een stem door de den heen en de rode oortjes van de kattin schoten naar voren. "Kent er hier nog iemand een leuk spookverhaal?" Snel ging ze rechtop zitten en keek ze om zich heen. Ze zag een wat oudere apprentice staan, en vrijwel meteen ging er een ander naar hem toe die hem een kopje gaf. "Een spookverhaal? Klinkt goed!" Miauwde deze naar de ander. Ze herinnerde hun namen als Mazepaw en Blackpaw. "Ik luister mee!" Miauwde Foxpaw en ze liep naar het tweetal toe. "Ik ben Foxpaw, trouwens." De Shadowclanner nam dit ook als gelegenheid om iedereen wat beter te leren kennen.

Dappledkit was in het kamp aan het rondzwerven, ze had nog geen zin om te gaan slapen. Ze kroop van schaduw naar schaduw en deed af en toe alsof ze een das of een vos aanviel. Ze sloop voorbij de ingang van de Apprentice den en hoorde iemand iets over een verhaaltje zeggen. Dat vond de calico poes geen slecht idee, wie weet kon ze enkele andere kittens de schrik van hun leven bezorgen. Ze stapte de den binnen en keek rond, hier zou ze binnenkort ook liggen. Dan was ze eindelijk van die verschrikkelijk saaie nursery af. Het was redelijk donker binnen en er zaten niet zoveel katten. Vanachter in de den kon ze een groepje katten onderscheiden, die druk aan het praten waren. Ze zag dat een roodharige kattin die er bij kwam staan en een andere liep langs haar heen de den uit. Ze sloop richting de katten en viel de staart van de roodharige kattin aan. Ze zouden toch nog niet beginnen dus waarom zou ze niet even kunnen spelen? Ze nam het monster in haar pootjes en draaide zich op haar rug. Wild klauwend was ze met de staart aan het vechten.

~Is het erg als ik kom binnenvallen? :3

~ Nee tuurlijk niet! Very Happy

Een mooie, rode poes kwam er nog bij zitten, en Blackpaw glimlachte begroetend. "Hey!" zei ze. "Ik ben Blackpaw." Ze had de poes nog nooit gezien, maar ze was van haar leeftijd; meer vrienden kon nooit kwaad! "Gezellig dat je erbij bent." Ze wiebelde haar oren en keek op toen ze een speelse jonge poes op de staart van de rode poes af zag rennen, en het ding aanviel. Blackpaw begon te lachen. "Ook jij hallo," grinnikte ze.

Een grinnikende stem haalde haar uit haar speel moment. "Wanneer gaan de verhalen beginnen? Ik verveel me nogal." Zei dappledkit een beetje uit de hoogte. Ze zocht een lekker plekje op en ging zitten, haar staart tikte zachtjes tegen de grond. Met haar hoofd een beetje schuin keek ze de katten aan.

"Hey!" zei de andere apprentice tegen haar waar ze net naast was gaan zitten. "Ik ben Blackpaw." Blackpaw, dat vond de poes wel een mooie naam. "Ik ben Foxpaw," miauwde ze terug. "Gezellig dat je erbij bent." De apprentice vond de ander wel aardig. "Dankje!" Toen er opeens een andere kat, ongeveer van hun leeftijd, aan kwam zetten en met haar staart begon te spelen, tikte ze geïrriteerd met haar staart op de kittens kop. Ze wilde niet dat die poes met haar staart zat te spelen, zeker niet omdat die haar leeftijd was. "Ook jij hallo," miauwde de vriendelijke poes en Foxpaw knikte alleen. "Wanneer gaan de verhalen beginnen? Ik verveel me nogal." Zei de kitten, en Fox keek naar Blackpaw en daarna naar Mazepaw. Zij hadden het verzonnen dus zij moesten met een idee komen!

Dappledkit zuchtte het was wel duidelijk dat niemand een idee had en dat ze gewoon gehoopet hadden dat andere dat wel hadden. Met een geërgerde zucht begon ze te vertellen: Er werd verteld dat er ooit 8 Clans waren en uit een van die clans was er een kat, een moedige dappere kat. Hij was de dapperste warrior van de clan, op een avond ging hij er alleen op uit. Hij dwaalde door het donkere woud terwijl uilen boven zijn hoofd dingen riepen die hij niet kon verstaan. De dappere kater was nergens bang voor en stapte stug door, want hij ging naar zijn geliefde. Maar die woonde in een andere clan, daarom spraken ze altijd 's nachts af. Zodat niemand hen samen zou betrappen. Een rare mist steeg op tussen de bomen, maar de verliefde kater dacht enkel aan hoe hij zijn geliefde zou terug zien. Plots verschenen er geesten uit de bomen, overleden katten, muizen, dassen en ze renden allemaal in paniek de andere kant uit. De nekharen van de dappere kater gingen rechtovereind staan. Er kwamen steeds meer spookdieren uit het woud gerend, zelfs dieren die hij nog nooit had gezien! Hij sloot zijn ogen en rende verder, zoveel had hij over voor zijn geliefde. Het woud leek donkerder en donkerder te worden en de mist steeds dikker. Plots zag hij een geestenverschijning van zijn geliefde, terwijl die gedood werd door een van haar clangenoten. Woede vertroebelde zijn blik, maar hij wist niet dat het niet echt was en dat zijn geliefde nog altijd stond te wachten. Voort gedreven door woede rende hij richting de clan van zijn geliefde en moordde hij heel de clan uit. Queens liet hij toekijken terwijl hun kittens werden afgeslacht, warriors werden gedood en en de strot van de andere katten werden afgebeten, maar net niet vergenoeg voor een snelle dood. De clanleider werd ten schande gemaakt en hij zorgde ervoor dat zijn bloedeigen Deputy hem vermoorde. Maar zijn dorst naar wraak was niet gestild! In tegendeel zelfs, hij rende naar zijn eigen clan toe en deed hen het zelfde aan, op één nacht slachtte de warrior twee volle clans af. Toen zijn geliefde hem vond en tot reden wou brengen, vermoorde hij haar ook. Zodra hij door had wat hij gedaan had werd hij verscheurd door verdriet. Het was zo erg dat hij zijn eigen hart er uit rok. En als men goed luistert 's nachts, dan hoor je het kloppen van zijn hart nog altijd. Met een tevreden grijns keek ze naar de gechoqueerde gezichten om haar heen.

"Aangenaam, Foxpaw," glimlachte Black naar Foxpaw. De naam paste bij haar wonderschone rode vacht. "Wanneer gaan de verhalen beginnen? Ik verveel me nogal," mauwde de onbekende kitten geërgerd. Blackpaw trok een wenkbrauw op. Iemand had niet z'n beste dag. Maar vervolgens begon zij met een verhaal. Blackpaw luisterde aandachtig, en begon te grijnzen toen ze het einde hoorde. "Interessant verhaal," lachte. Nu wilde zij het eens proberen. Ze liet haar blik van Mazepaw, naar Foxpaw, naar de kitten glijden, en begon haar verhaal. "Kennen jullie de Burnt Sycamore?" vroeg Blackpaw.

Foxpaw luisterde aandachtig naar de kitten, die een verhaal begon te vertellen over geesten van prooidieren en katten, en een kat die een psychopaat bleek te zijn. Aan het einde van het verhaal waren haar ogen groot geworden en ze spitste haar oren om het hart te horen. Maar het enige hart dat ze hoorde was dat van haarzelf. "Interessant verhaal," miauwde Blackpaw en de rode apprentice knikte instemmend. Blackpaw keek naar iedere kat, en miauwde toen: "Kennen jullie de Burnt Sycamore?" Foxpaw knikte, ja, daar was ze wel is geweest. "Vertel," drong ze aan, nieuwsgierig naar het spookverhaal.

Blackpaw wou een nieuw verhaal vertellen en gespannen spitste de calico poes haar oren. Burnt Sycamore kende ze niet. Ze hoopte maar dat het een spannend verhaal was en niet te lang want ze begon al moe te worden en moest een geeuw onderdrukken.

Onderwerp: Re: [SPT - EVENT] it's al TRUE!