So many cats, but still alone.(open)

De poes had zich opgekruld in een beschut hoekje waar ze totaal wegviel op de achtergrond. Haar kop liet ze op haar poten rusten terwijl ze ongeïnteresseerd naar de muur van struiken keek. Wanneer zou ze nu naar buiten mogen? Een apprentice worden? Dan zou ze vrij zin, en heel veel vrienden krijgen, natuurlijk. Het was een onwaarschijnlijk idee, maar ze klampte zich er met alles wat ze had aan vast. Om de eenzaamheid in de nursery te vergeten.

open!!

Ze lag al een tijdje naar de andere poes te staren. Haar goudgele ogen fonkelden en er lag een grijnsje rond haar lippen. Ze had de poes als nieuw doelwit gekozen, als entertainment voor haar. Ze verveelde zich rot, elk moment wanneer haar aandacht niet afgeleid werd. Ze wachtte nog even terwijl ze naar de poes keek, die ietsje ouder dan haar was. Namen deden haar niets, dus ze wist de naam van de andere kattin niet. Toch had ze haar wel vaker gezien, dat kon ook niet anders want ze deelden dezelfde den. Opnieuw fonkelden haar ogen terwijl ze haastig opstond. Haar staart zwiepte rustig heen en weer terwijl ze naar de poes toeliep. Er was iets raars met haar blik, iets onpeilbaars. Ze was zo onvoorspelbaar, ergens was dat levensgevaarlijk. Ze stond vlak voor de andere poes stil. “Hallo.” Zei ze toen. Zonder waarschuwing trapte ze op de poot van de andere kitten. Zonder nagels, maar wel hard. Daarna ging ze zitten alsof er niets gebeurd was, met het grijnsje nog steeds rond haar lippen.

Dappledkit lag wat te doezelen in haar mosnestje tot ze een zwarte kitten op zag staan en naar een oudere kit toeliep. Die zullen elkaar wel kennen, dacht de kattin. De zwarte kitten trapte hard op het pootje van de jongere kitten die piepte van de pijn. Mee veerde Dappledkit overeind, oké zij was ook geen lieverdje, maar een onschuldig iemand pijn doen! Dat ging te ver. Blazend en met haar nek haren hoog omhoog liep ze op de zwarte kitten af. "Hee, jij daar! Zoiets doe je niet. Haar ogen vlamde en kwaad keek ze de kleine kattin aan. Ze was niet van plan om haar aan te vallen, want je viel namelijk geen jongere kittens aan. Maar als het moest dan deed ze dat.

Ze had het wel door gehad, dat een andere kitten haar in de gaten hield. Maar veel problemen had ze er niet mee. Totdat de zwarte kitten met een ietwat angstaanjagende blik naar haar toe kwam. De grijze tabby stond wat achterdochtig op en keek in de gele ogen van een kat die ze herkende als Blackkit. “Hallo.” werd haar toe gesproken, maar ook maar voordat ze iets kon zeggen, werd er hard op haar poot getrapt.
Airkit blies woest naar de andere kitten, en was van plan om haar poot over de kop van de andere kitten te halen, mét nagels. En dit had ze gedaan als er niet een andere kitten aankwam. "Hee, jij daar! Zoiets doe je niet."Ze hoorde de beschermende woorden van de andere kitten wel, maar was te gefocust op haar 'aanvaller' om iets terug te zeggen. "Waar was dát voor nodig"Blies ze boos naar Blackkit

Dappledkit zag dat de poes zich ook niet liet doen, ze ging naast de kit staan en zwaaide woest met haar staart. Haar nagels had ze al uitgestoken en stak ze diep in de grond. Woest blazend wachtte ze af wat de zwarte kitten ging doen. Een paar Queens hadden al door dat er daar iets niet pluis was en stond recht. Dappledkit maakte hen onmiddellijk duidelijk dat ze het wel alleen konden, zo trots was ze wel. Ze had zichzelf nu in de nesten gewerkt, ze zou er zelf ook uit komen. "Is de Kittypet te bang om nog iets te doen? Moet je je mammie er bij halen?" Daagde ze de zwarte kattin uit, ze had wel door dat er iets goed mis was met de zwarte kattin.

Ze leek totaal niet onder de indruk door het tafereel wat zich opeens voor haar uitspreidde. Nee, ze vond het juist heerlijk. Ze genoot van de commotie die zij had veroorzaakt en die het gevoel van verveling uit haar lijf verdreef. Verveling maakte haar gek, dreef haar tot waanzin. Zolang de verveling er niet was kon ze ontspannen, in welke situatie ze zichzelf ook wurmde. Ze staarde met een uitdagende blik in haar ogen naar de andere poes die ze op haar poot getrapt had. Ze wilde zo graag dat ze reageerde met haar nagels, maar helaas gebeurde dat niet. Pijn vond ze heerlijk, maar een andere kitten verpeste het. Ze haalde kalm haar schouders op toen Airkit vroeg waar dat voor nodig was. “Aandacht.” Zei ze toen simpel. Dat was nou eenmaal de enige reden waarom ze het gedaan had, reactie van de andere poes. Toen de gevlekte kitten weer begon te praten keek ze haar verstoord aan. “Als jij nou eens ophoudt met schreeuwen misschien maak je jezelf dan niet zo belachelijk." Ze had ook wel doorgehad dat enkele queens het tafereel opgemerkt hadden. Dus ontstonden er plots tranen in haar ogen en begon haar lip te trillen. “Zij doen gemeen.” Snikte ze terwijl ze angstig om haar heen keek. Ze was een ster in toneel spelen, daar had ze totaal geen probleem mee. Op die manier kon zij altijd de dans ontlopen en anderen er voor op laten draaien.

Plots begon de zwarte kattin te snikken en te jammeren. Kwaad zette Dappledkit haar haren op, enkele Queens kwamen er op af. Gelukkig was er ook één Queen die wel had gezien wat er zich eerder afspeelde. De calico poes werd furieus, hoe durfde die kleine opdonderde zo te doen? "Zij doen gemeen." Jammerde de zwarte poes, wat een theater! Dappledkit had wel door dat het niet uitmaakte wat ze deed, dus ging ze rustig haar vacht likken. Maar wat die kitten kon, kon zij ook. "Ik deed helemaal niks, ik wou gewoon spelen." zuchtte de kattin, ze maakte zich extra klein. Ze liep wat dichter naar de zwarte kattin toe. Ze stond zo dat de Queens niet konden zien wat er gebeurd. Plots gilde ze hard en begon ze te jammeren. Auw, ze stond op mijn poot! En ze zei dat ik me niet zo moest aanstellen." Snikte de kattin, ze kon er zelfs een paar nep traantjes uitkrijgen.

Verwarring maakte grijze kitten onzeker, er gebeurde te veel tegelijk. Het ene moment was de zwarte poes vijandig, daarna deed ze heel zielig zodat de queens niet haar de schuld zouden geven. Dappledkit hielp haar, en daar was Airkit zeker dankbaar voor, maar toen ook zij toneel ging spelen raakte de kitten echt een beetje in de stress. "Ga gewoon weg!"Miauwde ze wat onzeker tegen de zwarte kitten, hopend dat het zou werken.

Onderwerp: Re: So many cats, but still alone.(open)