It's so boring, being alone.

Geeuwend werd Dappledkit wakker toen de zon opkwam. Weer een saaie dag in de Nursery, alleen en zonder avontuur. De grote kattin strekte zich uit en krulde haar pluizige staart om haar pootjes. Arrogant keek ze in het rond, wie zou er vandaag weer beginnen wenen omdat zijn mammie te ver weg was? Of omdat ie honger had? Wat een kittypets en er was geen plaats voor kittypets in de Shadowclan. Misschien zouden ze later nog uitgroeien tot volwaardige Shadowclan leden, maar voor nu waren het achterlijke muizenbreinen, die niet zonder hun mammie konden. Ze zou blij zijn als ze eindelijk uit de Nursery was, dan zouden de andere katten niet zo gek opkijken als ze weer eens door het kamp zwierf of buiten het kamp. Dan was het normaal want dan moest ze trainen of jagen voor het kamp. Dromerig staarde ze voor zich uit, hunkerend naar de vrijheid.

Mirrorkit ontwaakte uit haar slaap. Het was vrij rustig in de Nursery en ze ergerde zich er enorm aan. Het was hier doodsaai, ze mochten helemaal niks omdat ze ''te kostbaar'' waren. Ofcourse... Zuchtend keek de kitten naar buiten waar een waterig zonnetje over het kamp heen scheen. Mirrorkit keek even achter zich en zag toen een andere kitten zitten. Geen verrassing natuurlijk, er zat hier zo vaak kittens. Mirrorkit had toch niks beters te doen en besloot om maar een gesprek aan te gaan. En ze ging niet vragen om te spelen, want daar zat ze dus zo niet op te wachten. ''Hallo. Mooi weer vind je niet?'' Piepte de jonge Mirrorkit eerder, terwijl ze richting de jonge poes liep en vlak voor haar ging zitten. Ze kende de andere kitten als Dappledkit. Niet zo raar als je al die namen van alle kittens kende aangezien je de hele tijd bij ze rondhing. ''Ik denk dat wij wel wat van dat weer kunnen genieten. Alles beter dan hier opgesloten zitten.'' Miauwde ze weer. Ze had het eerste ook als een soort hint bedoeld, maar zei maar gelijk wat ze van plan was. Eigenlijk was ze alleen maar van plan om in het kamp rond te hangen, want wat kon daar nou fout gaan?

"Hallo. Mooi weer vind je niet?" Dappledkit keek de kattin aan, en wiebelde met haar oortjes. Vond die kitten dit mooi weer? Ze keek naar het waterig zonnetje en de vele wolken aan de hemel. Ze wou net iets sarcastisch terug zeggen toen de tabby kattin iets zei wat haar interesse meer wekte. "Waar wachten we dan nog op?" Miauwde de calico kattin met twinkelende oogje. Ze keek één keer rond om er zeker van te zijn dat geen enkele Queen keek en spurtte toen naar buiten.

Mirrorkit zag dat Dappledkit eerst dacht dat ze een grapje maakte, tot ze had gezegd wat ze had bedoeld. Natuurlijk viel het weer harstikke mee. Mooi kon je het niet echt noemen. "Waar wachten we dan nog op?" Miauwde de calico kitten en Mirrorkit grijnsde breed. Vlug bekeken beide of de kust veilig was en toen ze omkeek zag ze nog net Dappled naar buiten spurtten. In volle enthousiasme rende Mirrorkit achter haar aan naar haar toe. Ze kwam niet vaak buiten en stond even stil om alles goed in haar op te nemen. Het was fijn om even buiten te zijn. Het was hier kouder dan verwacht, en de ijzige wind die door haar vachtje heen streek hielp haar niet het warmer te krijgen. Maar dapper negeerde ze de kou en liep ze Dappledkit achterna. ''Blijven we in het kamp om minder problemen te veroorzaken, of zullen we een wandelingetje buiten het kamp maken?'' Vroeg de tabby kitten aan Dappledkit. Aan haar de keus. Wat kon Mirrorkit de trouble schelen. Ze had geen idee of Dappledkit een brave poes was, maar haar maakte het niks meer uit. In het kamp zouden ze zich waarschijnlijk ook snel vervelen.

"Blijven we in het kamp om minder problemen te veroorzaken, of zullen we een wandelingetje buiten het kamp maken?" Vroeg de tabby kat, Dappedkit had wel zin in een wandelingetje buiten het kamp. Hier was toch niet veel te beleven buiten andere kittens te pesten, en ach, ze had toch al zoveel problemen, deze kon er nog wel bij. De koude wind woelde in haar haren en haar pootjes stonden te trappelen van plezier, eindelijk had ze een partner in crime gevonden. Met twinkelend oogjes liep ze dichter naar de uitgang, toen een apprentice in de buurt kwam verstopte ze zich snel tussen de struiken. Ze wiebelde met haar oortjes en keek afwachtend naar de tabby. Zonder om te kijken liep ze door de uitgang, ze snoof de frisse lucht op en hield zichzelf voor dat deze lucht beter rook dan in het kamp.

Het was duidelijk dat ze een wandelingetje buiten het kamp gingen maken. Adrenaline stroomde door haar aders terwijl Mirrorkit vlug achter Dappledkit liep die haar voor was gegaan. Toen er een apprentice langsliep verstopte de beide kittens zich in een struik. Grijnzend keek Mirrorkit de apprentice na zodra deze hun voorbij was gelopen. Volgens haar werd het kamp niet altijd even goed bewaakt en waren sommige ook wel sukkeltjes. Al twijfelde ze soms wie er dommer bezig was, zijzelf of de andere. Ach wat maakte het ook uit. Inmiddels was de calico poes alweer vooruit gelopen richting de uitgang en Mirrorkit liep al snel achter haar aan. Eenmaal buiten het kamp snoof ze de buitenlucht op. Zoveel beter dan daarbinnen, al was de lucht waarschijnlijk niet heel veel anders. Daarnaast had ze een vrij gevoel. ''Zullen we kijken of we prooi kunnen vangen?'' Vroeg ze enthousiast terwijl de adrenaline nog door haar heen stroomde. De kick om iets te doen wat niet mocht was voor haar geweldig. Wat konden haar de gevolgen op dat moment schelen? Die zag ze dan wel weer. Vergeven en vergeten, is wat ze waarschijnlijk zouden zeggen als ze even liefjes met haar ogen keek. Ze grinnikte zachtjes bij het idee. Al had ze geen idee of dat dit keer zo soepeltjes zou gaan.

"Zullen we kijken of we prooi kunnen vangen?" Vroeg de tabby kattin toen ze eindelijk uit het kamp waren. Ze waren een enkele Apprentice tegen gekomen en die had hun niet eens gezien. De bewaking van het kamp was ook niet meer wat het geweest was, niet dat ze dat erg vond, nu konden ze makkelijker ontsnappen. "Ja, als we terug komen met een prooi zullen ze het vast niet erg vinden dat ze weg zijn geslopen." Met twinkelende oogjes keek ze de andere kitten aan. Ze wist dat het eigenlijk niet mocht, en vorige keer was het bijna verkeerd afgelopen, maar ze kon niet weerstaan aan de verleiding van vrijheid. De calico poes stak haar neus omhoog en proefde van de lucht. Ze rook enkel oude en nieuwe kattengeuren van katten die hier voorbij waren geweest. "Misschien moeten we het iets verder van het kamp proberen?" Miauwde de kitten met een grijns rond haar lippen.

"Ja, als we terug komen met een prooi zullen ze het vast niet erg vinden dat ze weg zijn geslopen." Dappledkit keek Mirrorkit met twinkelende oogjes aan terwijl Mirrorkit enthousiast knikte. Natuurlijk vinden ze het dan niet erg als ze weg waren geslopen. Iedereen zou vast trots zijn, dat wist ze zeker! "Misschien moeten we het iets verder van het kamp proberen?" Hoorde ze de calico poes mauwen. Mirrorkit liet het vinden van prooi maar aan Dappledkit over. Ze had zelf geen idee hoe ze prooi kon vinden. Nou, ze wist het wel. Ze wist dat je je neus moest gebruiken en ook op sporen moest letten, maar ze kon alle dieren niet van elkaar onderscheiden. ''Lijkt me goed.'' Mauwde de cyperse poes terug naar Dappledkit terwijl ze vervolgens achter de andere poes aanliep. ''Ruik je al prooi?'' Vroeg Mirrorkit aan Dappledkit. Ze had geen zin meer om te wachten voor ze iets hadden gevonden. Ze wilde nu een prooi vangen.

Samen waren ze verder van het kamp afgeslopen, plots drong de geur van prooi haar neus binnen. Ze wist stilletjes aan hoe ze iedere geur kon herkennen en dacht dat dit een muis was. "Volgens mij liep hier," Ze proefde even van de lucht om zeker te zijn, "Net een muis voorbij, we kunnen zijn geurspoor volgen!" Miauwde ze enthousiast. Met haar neus in de lucht volgde ze het muizenspoor in de hoop een muis te kunnen vangen.

Onderwerp: Re: It's so boring, being alone.