The chemicals are restless in my head

Hij had het kamp verlaten zodra hij zijn zogenaamde straf had uitgevoerd, eigenlijk maar simpele taken waar hij in no-time mee klaar was elke dag. Het kon hem ook niet echt veel schelen, want hij brak toch wel weer de regels. Hij was er alleen op uitgegaan zonder toestemming te vragen. Hij had daar geen tijd voor en had toch wel betere dingen te doen dan achter iedereens kont aan te lopen om te vragen of hij wat mocht doen en al zeker had hij geen zin in een onnozele en nutteloze warrior die hij op sleeptouw moest nemen. Hij werkte beter als hij alleen was maar dat was weer eens de kortzichtigheid van een ander. Uit verveling was hij maar gaan jagen en had toch wel wat kunnen vangen voor hij zijn weg terug maakte. Niet dat hij meteen terug ging, hij was van plan zijn tijd nu nuttig te spenderen. Gezien hij toch wel gezeur aan zou moeten horen het moment dat hij terug was. Nu ging hij zijn tijd van rust eens goed gebruiken.
Met zijn buit in zijn bek ging hij richting de Sunningrocks, waar mogelijk een van zijn grootste overwinningen had plaatsgevonden. Hij nam een plek om te gaan zitten vanwaar hij alles kon overzien en het uitzicht beviel de massieve kater wel. Hij had lang moeten herstellen na die ene dag maar het was het voor hem waard geweest. Hij liet zijn prooi bij zijn voorpoten vallen en krulde zijn staart over zijn voetjes terwijl zijn kop omhoog rees. Trots keek hij over de gehele afstand van Sunningrocks voor er een grijns rond zijn snuit verscheen.

Open voor iemand die het aandurft hem te wijzen op het feit dat hij een van zijn strafregels overtreed door alleen en zonder toestemming op pad te zijn gegaan

Shrewpaw keek trots naar de vis aan haar poten. Ze was niet heel goed en dus was ze nog trotser. Glimlachend keek ze naar de rotsen waar een flink pak sneeuw op lag. Een paar pootstappen deed haar echter opkijken. Ze rook meteen de geur van Snowkiller en een prooi. Shrew was hem gevolgd van het camp er vanuit gaand dat ze met hem erbij meer kans had. Dit was niet gelukt dus was ze op haar eentje gaan jagen. Ze schaduwde vele katten nu haar mentor was gestorven, maar wat haar op was gevallen is dat hij geen toestemming had gevraagd om naar buiten te gaan. Haar blauwe ogen vernauwde zich eventjes. Rustig wandelde zich op hem af. "Hallo Snowkiller." Ze ging naast hem zitten op een beleefde afstand. "Goede vangst, maar eh... je hebt geen toestemming gevraagd, dus mag je hier wel zijn?"

♥ Isa

Grijnzend bleef de massieve kater zitten en hield zijn ogen op de plek die eens een slagveld was geweest van een van zijn grootste overwinningen. Zacht snoof hij zodra hij terug dacht aan die dag, maar hij draaide zijn kop geïrriteerd om zodra hij iemand hoorde naderen. Hij had haar geur eerder geroken maar zich er niks van aangetrokken. Het was wel duidelijk geweest dat hij geen gezelschap nodig had gehad. Hij ging niet in op haar begroeting en staarde haar enkel koeltjes aan. ''Zoals gewoonlijk.'' Antwoordde hij op haar opmerking dat hij een goede vangst had. Wat had ze anders gedacht, hij was nog altijd alerter en beter gevoed dan de rest van de clan. Maar die laatste zin had zijn ogen iets laten vernauwen. ''Wat gaat jou dat wat aan? Ik mag gaan en staan waar ik wil, heel simpel.'' Sprak hij, kalm als altijd. Nouja altijd, eerder sinds hij weer terug was gekeerd in het kamp. Niet dat hij onder de indruk was van deze apprentice, alsof ze hem iets zou kunnen maken. ''Maar voel je vrij terug te rennen en het iedereen te vertellen, ik hou je niet tegen.'' Hij moest bijna op zijn tong bijten om het er niet snerend uit te laten komen, maar het bleef rustig klinken.

''Zoals gewoonlijk. Wat gaat jou dat wat aan? Ik mag gaan en staan waar ik wil, heel simpel.'' Ook al was hij kalm, ze voelde de snijdende woorden. Ze bewoog haar snorren heen en weer. ''Maar voel je vrij terug te rennen en het iedereen te vertellen, ik hou je niet tegen.'' Ze knikte en keek naar de rivier. "Ik ben geen klikker. Ik waarschuw je gewoon. Met onze nieuwe leader is alles... strenger geworden." Eerlijk gezegd vond ze Butterbell niet zo leuk. Veel te kil en te streng. Dan had ze nog liever Dawns...flight.

♥ Isa

Hij keek niet eens naar de jongere poes, maar irriteerde zich enkel aan haar aanwezigheid. Was het nou echt zo moeilijk hem een dag met rust te laten. Hij was niet het type voor gezelschap, tenzij zijn gezelschap mocht sterven dan vond hij het wel prima. Hij snoof even zodra ze sprak en rolde met zijn ogen. ''Ik hoef geen waarschuwing, ze kan me toch niks maken.'' Kaatste hij simpeltjes terug en staarde voor zich uit. ''En wat kan ze doen, mij uit de Clan zetten, moet ze vooral doen dan.'' Ging hij koud verder en krulde langzaam zijn staart over zijn voorpoten Het kon hem niks schelen wie de leader zou zijn, hij deed toch wel wat hij wilde. Al zou het Crookedstar zelf zijn die nog leader was. Hij deed alles wat hij behoorde te doen en daar zou het bij blijven, hij hechtte teveel waarde aan zijn tripjes buiten de grenzen. ''Maar goed je hebt je waarschuwing gegeven, moet je niks beters doen?''.

''Ik hoef geen waarschuwing, ze kan me toch niks maken.'' Hij had gelijk dus knikte ze. Ze keek niet naar hem en ze voelde ook geen ogen dus wist dat hij dat ook niet deed. ''En wat kan ze doen, mij uit de Clan zetten, moet ze vooral doen dan.'' Ging hij koud verder. Ze vroeg zich af hoe hij zo koud kon zijn... zo wilde ze ook zijn. Zoals als haar moeder en als hem. Vriendelijk, maar koud en stoer. ''Maar goed je hebt je waarschuwing gegeven, moet je niks beters doen?''. Ze bleef met haar blauwe ogen staren naar de rivier. "Heb jij niks beters te doen?", kaatste ze terug. Ze probeerde hem niet exact na te doen, maar met meer pit. "Hoe doe je dat eigenlijk... zo koud zijn. Zou ik het ook kunnen leren?"

Jupjup, stalkertje xD~

♥ Isa

Diep van binnen wilde hij de poes over de rand meppen, gewoon omdat het technisch gezien kon. Maar dat kon hij weer niet doen omdat hij dan weer gezeur kreeg. Plus hij kon het vanaf zijn plek niet laten lijken op een ongelukje dus liet hij het er maar bij zitten. Maar het feit dat ze hem tegensprak deed hem zacht grommen. Wat dacht ze wel niet dat ze was, de wijsneus. Langzaam draaide hij zijn kop haar kant op en staarde haar aan. ''Zeg snotneus, vergeet niet tegen wie je het hebt. Bovendien als je naar mijn poten kijkt en ziet wat daar ligt kan ik je vertellen dat ik al meer dan genoeg heb gedaan.'' Sprak hij bijna kil voor hij met het puntje van zijn staart tegen de grond tikte uit irritatie. Haar toon had hem al helemaal niet aangestaan vanaf het begin maar hier kon hij dus echt niet tegen. Alsof hij tegen die achterlijke apprentice van hem aan het spreken was. Die kon ook nooit haar grote waffel houden., wat hij ook tegen haar zei. Ze moest en zou constant een tegenwoord hebben voor hem. Haar vraag deed hem toch even iets van verrast opkijken voor hij zijn kop afwendde. Hij wist best wel hoe hij zo was geworden, maar dat alles was gebeurd buiten de grenzen. De hoeveelheid bloed dat aan zijn poten kleefde was eigenlijk wel de gehele reden. ''Tja, wie weet.'' Antwoordde hij daarom voor hij met zijn kop schudde. Hij was absoluut geen goede leraar en zeker niet voor zulke dingen. ''Ik betwijfel of jouw tere apprenticehartje dat wel aankan." Zijn woorden droegen een bijna minachtende toon, omdat hij wist wat er voor nodig was om ergens in de buurt te komen van zijn manier van doen. Niet dat hij het uit zou leggen, dat zou een verspilling van zijn tijd zijn.

Gaat leuk worden, hij houd niet zo van fangirls xD

''Zeg snotneus, vergeet niet tegen wie je het hebt. Bovendien als je naar mijn poten kijkt en ziet wat daar ligt kan ik je vertellen dat ik al meer dan genoeg heb gedaan.'' Ze keek naar de prooi voor zijn poten. Graaf! Dat wilde zij ook doen! Het exact na doen leek hem niet te liggen dus sprak ze weer met haar normale stem. "Hoe doe je dat eigenlijk... zo koud zijn. Zou ik het ook kunnen leren?" Hij leek verrast. Was hij dan zo erg? Nee toch, hij was awesome, niet slecht! En zo wou ze ook worden. ''Tja, wie weet.'' Antwoordde hij daarom voor hij met zijn kop schudde. Ze draaide haar oortjes heen en weer. ''Ik betwijfel of jouw tere apprenticehartje dat wel aankan." Shrewpaw dacht daar even over na. Het kon geen kwaad om zo goed te zijn als hem, ook niet moest hij veel moorden hebben gepleegd. Niemand had haar ooit gezegd dat het slecht was, haar moeder deed het zo vaak en haar vader, wie weet... "Hmm... misschien moet u het voor doen." Ze keek even naar hem op. Haar moeder was altijd haar voorbeeld geweest en nu was hij aan de beurt. "Bent u bekend met mijn moeder?"

Haha x'3
Haar moeder is dood en NCP xD (Missingtree)~

♥ Isa

Als er iets was waar de grote kater niet van hield dan waren het wel grote monden of teveel aandacht. Hij was niet zoals sommige een aandachtsjunk en wilde gewoon met rust gelaten worden. Maar dat leek vaak teveel gevraagd gezien iedereen in zijn nek moest hijgen wat hem alleen maar prikkeliger maakte. Maar het poesje bij hem leek niet onder de indruk van zijn woorden, erger nog ze leek hem alleen maar geweldiger te vinden. Begreep ze niet dat hij geen interesse had om zijn ervaringen te delen met een jong mormel? Hij had ook geen idee wat ze eigenlijk in hem zag nu, de meeste deden niet eens de moeite om hem goed aan te spreken. Toch hielden zijn antwoorden haar niet stil en haar volgende vraag deed hem gewoon zuchten. Welk deel van zijn woorden begreep dit mormeltje niet? Zijn oren zakte weg op zijn kop en hij snoof nu geïrriteerd. ''Waar zie je mij voor aan?'' Kaatste hij niet al te subtiel terug voor hij zijn staart over zijn voorpoten legde om zijn uitgeslagen klauwen te verbergen. ''Als je zo nodig iets moet leren ga je maar naar je mentor, en dat ben ik niet. Ik heb wel betere dingen te doen.'' Ging hij verder voor hij zijn schouders ophaalde. Vast wel kende hij haar moeder, niet dat het hem kon schelen wie het was. Hij had niet zo heel erg veel interesse voor dat soort dingen. ''Zal best, waarom zou het mij kunnen schelen?'' Was zijn enige antwoord voor hij weer voor zich uitstaarde.

He is just being Snow xD

Onderwerp: Re: The chemicals are restless in my head