Sweet little princess { Lurkingpaw

De grote kater opende zijn groene ogen om tot de ontdekking te komen dat hij half op de grond lag en zijn achterwerk op Tall. Kreunend kroop hij van zijn warme vriend af om in zijn geheel op de grond te komen. Met het nodige geluid stond hij op en keek de warriorden even rond. Hij zou straks wel wat regelen voor een plekje. Eerst Princess mee nemen om te trainen. En hij had al een idee. Het normale rondje territorium kwam hem zijn bek uit. Een rondje grenzen daarintegen was altijd leuk. Snel schudde hij zijn pluis uit en haalde er wat takjes en blaadjes uit. Wat was het de vorige avond mooi geweest. Jammer dat hij het nu moest verpesten. Op een drafje liep hij de den uit en nam een simpel ontbijtje van de prooistapel. Een klein muisje, te klein om te vullen, genoeg om zijn maag niet heel het bos te laten wekken. Met grote happen was het ding zo op, waarna hij de restjes opruimde. Nu Princess nog zoeken. Simpel liep hij naar de apprentice den en ging daar zitten. Eerst zou hij dat monster een kans geven zelf naar buiten te komen. Anders sleurde hij het ding wel mee. Stiekem hoopte hij op het laatste.

{ Eerste post Lurking, daarna open

Wel meteen opende hij zijn ogen toen hij voelde dat hij werd bekeken. Hij snoof zachtjes en kwam overeind, een lege blik in zijn groene ogen. Hij keek even rond en vond al snel de oorzaak, een apprentice die hem aanstaarde. Hij snoof zachtjes en staarde haar aan. Zij verstijfde en al snel schoot ze de den uit. Nee, hij hield niet van katten die naar hem aan het staren waren als hij lag te slapen. Hij werd liever niet bekeken, dank je. Hij zuchtte zachtjes en stond op waarna hij zich uitrekte en meteen de den uitliep. Het feit dat hij zo langs zijn mentor liep negeerde hij en hij stapte zo naar de prooistapel waar hij een klein muisje vanaf haalde en toen met rustige stappen richting de kampuitgang stapte.

Ach wat jammer nou, het leefde nog. Zijn groene blik volgde de gevlekte apprentice terwijl die naar buiten liep. Zoals verwacht geen vrolijke begroeting of iets in die richting. Nope, Princess liep gewoon door naar de prooistapel. Ace stond op en liep in een rustige pas naar de apprentice toe. Hij deed geen moeite pas bij te zetten. Zodra hij naast de kater liep pakte hij de muis uit diens bek en gaf die aan de dichtsbijzijnde kat die voorbij liep. "Je traint op nuchtere maag tot je zelf twee prooien per dag binnenhaalt." Geen eten was voor hem wel de ergste straf mogelijk, dus hij begon al goed. "Kom mee" beval hij rustig. Hij wachtte tot de ander in beweging zou komen en liep het kamp uit. Dit werd een lange dag.

Toen de fluffy kat zijn maaltijd wegnam, keek hij even met een achterdochtige blik naar hem. "Je traint op nuchtere maag tot je zelf twee prooien per dag binnenhaalt." Hij knipperde even droog en wees naar de prooistapel. "Ik heb gisteren nog een haas binnengehaald," mompelde hij, er vrijwel zeker van dat hij er nog oplag omdat hij de haas er dan nog redelijk laat had opgelegd. Hij had geen enkele andere kat van zijn leeftijd iets zien meebrengen en hij had gisteren ook niks gegeten. Pfff, stomme Acefray. Maar goed het feit dat hij geen eten kreeg zat hem niet dwars, hij had immers nooit echt de drang te eten, dus zo erg was het ook niet. "Kom mee" Hij keek even nijdig naar de grijze kater en daarom besloot hij maar te gaan zitten en zijn voorpootjes een wasbeurt te geven.

Bij het antwoord van de apprentice keek hij sceptisch terug. Was hij niet duidelijk genoeg geweest? Ace werkte heel simpel, alles wat hij zei moest je letterlijk nemen. Dus zuchtte hij op een manier alsof Lurking had gezegt dat de lucht groen was. "Goed zo, wat wil je, applaus?" Hij klopte met zijn staart op de grond. "Ik zei toch twee prooien of niet dan?" Na deze woorden lachte hij liefelijk. Hij was klaar te vertrekken maar de zwart witte kat blijkbaar niet. Ace mompelde binnensmonds en draaide zich om. "Princess, hou je schoonmaakbeurt maar na de training." Hierna pakte hij dien bij zijn staart en begon het kamp uit te lopen, geen moeite hebbend met zijn vracht. Hij hielt de staart goed geklemt tussen zijn kaken terwijl hij verder banjerde. Dit was pas wraak op zijn best.

"Goed zo, wat wil je, applaus?" Hij keek naar de kater, een lege, achterdochtige blik in zijn gifgroene ogen. "Ja," zei hij duidelijk. "Want ik heb geen andere apprentice van mijn leeftijd die dag iets zien binnen dragen," vervolgde hij waarna hij rustig een lik gaf aan zijn pootje. "Ik zei toch twee prooien of niet dan?" Hij sloot zijn ogen. Nou en? Pfff, het was niet dat Ace zijn mentor was ofzo -niet in zijn ogen. "Princess, hou je schoonmaakbeurt maar na de training." Toen greep de grijze kat zijn staart vast en werd hij meegesleurd. Met een harde klap viel hij omver omdat hij vrijwel meteen zijn evenwicht was verloren. Een grom verliet zijn bek en hij rolde zich op zijn rug waarna hij even probeerde in te schatten of hij iets kon doen. Hij spande zijn achterbenen op en gaf de kater een harde trap in het gezicht, het was iets dat hij toch wel kon raken. De trap werd meteen gevolgd door een tweede van de andere achterpoot en een derde van de vorige. En zo vervolgde de apprentice zijn trappen.

Oke, Lurking kreeg dus echt geen applaus. Zijn groene ogen keken onbevreesd in de groene van de ander. 'Het spijt me, mijn staande ovaties zijn voor vandaag al op' Reageerde hij even koeltjes. Natuurlijk wist hij beter dan met dat ding in argument gaan, het was jammer genoeg onmogelijk iedere situatie om dat ding stil te krijgen te laten gaan. Hij had de ander simpel bij diens staart gepakt en zette het op een wandelen. Zichtbaar genoot hij van het feit dat ze zo sneller vooruit kwamen en dat hij ook niet met de Princess hoefde te dealen. Ineens voelde hij de staart draaiden in zijn mond maar hij besloot er geen aandacht aan te besteden. Echter had hij weinig keus dat vol te houden dankzij een fikse trap tegen zijn kaak. Grommend hief hij zijn kop om buiten bereik van de poten te blijven. Toen Princess door bleef gaan was de kater het beu. Met een flinke ruk probeerde hij ervoor te zorgen dat Lurking zijn kop tegen de grond raakte. Hierna ging hij over tot een flinke draf om dien het moeilijk te maken. Hij week af van zijn orginele route naar de grenzen om degene te nemen die door een modderig gebied liep. Ace gaf die miss shadowclan wel iets om schoon te likken.

Toen hij de kater een harde trap had gegeven, was deze het duidelijk moe... Naja zijn gedrag. En Lurk was hem moe, dus iedereen was lekker moe van elkaar... Ge-wel-dig. Dus de grijze warrior besloot dan maar zijn kop in de lucht te steken, wat ervoor zorgde dat hij zijn kop stootte tegen de grond. Even werd alles zwart voor zijn ogen, maar dat was maar van korte duur. Al snel zag hij terug alle kleuren voor zich. Toen voelde hij opeens iets nats aan zijn rug kleven. Zijn ogen werden groot en hij verstijfde langzaam. Iep...

Natuurlijk was dit niet de manier hoe je je apprentice op moet voeden maar je moet ook ergens beginnen. Hij ging Princess eerst door de modder heen sleuren en daarna een mooie verrassing. Omdat hij het verdiende. Laat dat grensjes kijken. Die kat wou het spannend hebben? Dan kreeg hij eens een flinke hoop spannend. Hij voelde de apprentice verstijven en vrolijk denderde hij door de oever van een stroming. Het water was tamelijk breed en voor een grote kater als hijzelf net te halen. Al kreeg hij dan wel natte achterpoten en haatte hij water. Het was het helemaal waard. Eerst Lurking helemaal vies maken, dan laten zwemmen en in de kou, door de modder, weer terug. How to train you Princess. Grijnzend liet hij de staart nu dus los en keek opzij. "Sta op" blafte hij streng.

Hij verstijfde echt helemaal en liet zelf even een piepje horen toen hij de modder langs zijn haren voelde. Why? Oh... why? Hij sloot even zijn ogen en toen hij net zich wilde omdraaien en de kater tackelen, trok deze hem in een stroming. Wel meteen ging hij kopje onder. Hij trok zichzelf overeind, waarbij hij snel het achterwerk van zijn 'mentor' pakte en snel naar adem hapte. Toen deze zijn staart loste, sprong Lurk meteen van de grijze kater af. "Gestoorde kat!" Zei hij terwijl hij zich even uitschudde. Daarna draaide hij zich om en schoot hij weg tussen de bomen. Hij kon mooi vergeten dat hij zou luisteren naar hem.

Hoe moest hij nou weten dat mevrouw Lurking een smetvrees had? Het was maar modder en Ace had wel een beetje mannelijkheid verwacht. Al was het maar een klein scheutje. Maar zodra hij vlekje losliet en deze de modder in volle glorie aanraakte was hij hem kwijt. Zuchtend liep de enorme kater naar een droog gedeelte oever en waste daar zijn poten. Zodra dat gedaan was liep hij simpelweg het spoor van zijn apprentice achterna. "Lurking, wegrennen voor je problemen is geen oplossing. Want ìk blijf bestaan en die modder blijft er ook als je hem niet van je pels afwast." zuchtend kwam hij weer met open mond dichterbij. "Kom, dan gaan we je schoonmaken en gaan we weer terug naar het kamp" opperde hij kalmpjes. Lurking moest vast bijkomen.

Zijn passen waren sneller dan hij zelf had verwacht. Dit zorgde er eigenlijk wel voor dat hij zich uit de voeten maakte en ook nog eens snel. Hij haatte het echt, zo hard en nog niet eens een beetje. Hij wilde die kater echt gewoon... Niet... Niet... Niet... Hij zuchtte zachtjes en sprong op. Maar hij knalde tegen een boom aan. Hopeloos scheerden zijn nagels langs de schors, maar toch viel hij naar beneden, op de zachte bosgrond. Daar bleef hij even liggen, het zachte rijzen en dalen van zijn borstkast was gejaagd met momenten, maar nu ook een beetje... Naja, eigenlijk niet zoveel om eerlijk te zijn. "Lurking, wegrennen voor je problemen is geen oplossing. Want ìk blijf bestaan en die modder blijft er ook als je hem niet van je pels afwast." Hij rilde even en kwam traag overeind bij het horen van de stem zijn van zijn 'mentor'. Hij snoof even luid van afkeer. "Kom, dan gaan we je schoonmaken en gaan we weer terug naar het kamp" Hij schudde zijn kop. "Ik vertrouw je voor geen haar," spoog hij naar de kater.