Every flight begins with a fall.

BUTTERBELL

De uren waren snel voorbij gevlogen en eigenlijk had Butter nieteens meer de tijd gehad om het kamp uit te komen zoals ze eigenlijk nog even had willen doen. Even adem halen beseffen wat er allemaal gebeurde. Ze had nooit bedacht dat haar leven door enkele woorden zo zou kunnen veranderen maar nu wist ze wel precies waarom ze al die tijd dat rare gevoel had gehad. Waarom ze zo lang niet zeker was geweten van haar plek in de clan. Waarom ze wakker had gelegen bang voor het verliezen van alles wat bekend en dierbaar was. Want dat was ze nu ook verloren maar ze had er meer voor terug gekregen. Langzaam kwam ze overeind en keek de clan rond. Sommige leken te wachten tot ze zou spreken anderen viel het niet op. Iedereen was gewoon bezig met hun taken. Diep haalde ze adem. "Wolfgaze jij hebt de leiding." Mompelde ze en rekte zich uit. "Blizzardstorm, Creamyfrost we gaan. Hebben jullie je reiskruiden genomen?" Vroeg ze aan de twee katers en staarde op naar de hemel en zuchtte. Nog een maal staarde ze naar het kamp. Wetend dat dit de laatste keer was dat ze deze katten zou zien met haar naam. Het zou nooit meer hetzelfde zijn..

Words: - ||Tag: Creamyfrost & Blizzardstorm || Note:whieh c;

from Kíli @ Kickstart

De kat die de leiding had over de patrouille stuurde hem halverwege al weg, zodat hij kon uitrusten voor de reis naar moonstone. Niet met tegenzin kroop hij zijn nest in en werd door zijn natuurlijke instinct gewekt toen de maan redelijk helder aan de hemel stond. Uitgeput kwam de kater overeind, zijn gestreepte vacht stond redelijk veel kanten op en hij kroop de warme den uit om meteen verrast te worden door een koude en frisse wind. "Blizzardstorm, Creamyfrost we gaan. Hebben jullie je reiskruiden genomen?" Hij hoorde haar stem en moest meteen denken aan het moment vlak na de ceremonie waarbij ze haar nieuwe naam had gekregen. Hij schudde zwijgend zijn kop en glipte de den van Whisperwind in om een pakketje met kruiden te vinden. Voor de zekerheid rook hij er nog aan, maar de bittere geur kwam hem bekend voor dus nam hij de kruiden snel in zijn mond.
Met een vieze nasmaak kwam hij uit de den en ging wat van de poes afzitten, terwijl hij afwezig naar de uitgang van het kamp keek.

Stilletjes lag hij naast Honeypaw, de geur van kruiden hing sterk om hen heen. Een traan drupte uit zijn ooghoek, maar hij maakte geen geluid. Hij huilde in stilte, omdat hij niet wilde dat als Honeypaw hem kon horen dat ze dan door had dat hij huilde. Hij wilde haar de leuke dingen vertellen, de fijne dingen. "Butterbell wordt Butterstar." Fluisterde hij toen zacht tegen haar. "Mijn tante wordt leider van de riverclan." Hij duwde even zijn neus in de vacht van Honeypaw en keek toen naar het stapeltje reiskruiden die Whisperwind voor hem had klaargelegd. Hij keek nog een keer om naar Honeypaw, maar nam toen snel de kruiden in. Het was tijd om te gaan, het was tijd om zijn tante te steunen. Hij verliet de Medicine cat den met een vastberaden blik in zijn ogen. Hij had zich er bij neer gelegd dat zijn tante de Riverclan zou gaan leiden, want ze had hem duidelijk gemaakt dat ze nog tijd voor hem zou hebben en hoe egoïstisch dat ook mocht zijn, dat was het enige wat hij had willen horen. Hij was gek op haar en hij wilde hun momenten samen niet kwijtraken. Hij liep direct door naar Butterbell en knikte even respetvol naar Wolfgaze en Blizzardstorm. “Ik ben er klaar voor tante.” Hij glimlachte naar haar terwijl hij bij het gezelschap stil stond.

BUTTERBELL

Butterbell zuchtte zachtjes kijkend naar Blizzardstorm die totaal niet tegen haar sprak. Ze voelde pij nin haar hart en ze sloot haar ogen. "Bliz.." Fluisterde ze zachtjes en schudde haar hoofd langzaam haar blik veranderde echter zodra Creamyfrost naar hen toe kwam lopen. Ze duwde met een glimlach haar kopje tegen haar neefje en zwaaide met haar staart om hun vertrek aan te kondigen. Met snelle passen liep ze door de ingang en begon de lange weg richting Highstones door het Riverclan kamp. Haar ogen stonden voor nu zelfverzekerd maar langzaam maar zeker wist ze dat het zou gaan veranderen. Ze was bang, doodbang. Want wat als Starclan haar niet zou accepteren alleen al om haar vreselijke liefdesleven? Dat was ook de rede waarom ze Blizzardstorm bij zich wou hebben. Ze had hem nodig. ZE had haar ex partner nodig als vriend aan haar zijde.

Words: - ||Tag: Creamyfrost & Blizzardstorm || Note:whieh c;

from Kíli @ Kickstart

Hij gaf haar een bemoedigend kopje terug en liep achter haar aan toen ze het teken gaf om te vertrekken. In zijn ooghoek keek hij naar Blizzardstorm. Hij wist dat er wat problemen waren tussen haar en Blizzardstorm, dus vroeg hij zich af waarom ze hem had meegenomen. Hij vroeg er niet naar, want ze zou er vast een goede reden voor hebben. “Hoe gaat het met jou Blizzardstorm?” Vroeg hij toen beleefd aan de kater, daarna glimlachte hij naar zijn tante. “En ben je er klaar voor tante met vleugels.” Er lag een plagerige ondertoon in zijn stem terwijl zijn glimlach veranderde in een ondeugende grijns. Hij probeerde de stemming wat te verzachten en aangenaam te maken. Alsof ze niet op het punt stonden om hun leven te veranderen.

Heel even leek hij zijn naam te horen, maar toen hij zijn blik van de grond afhaalde, merkte hij geen oogcontact op. Toen Butterbell overeind kwam, deed hij hetzelfde en volgde haar, meer zijn pas matchende met Creamyfrost. “Hoe gaat het met jou Blizzardstorm?” Hij wierp een vriendelijke blik opzij, zijn verkeerde humeur opzij schuivende. "Wel goed, een beetje koud zo nu en dan, maar dat heb ik de vorige keer ook overleefd, dus nu ben ik van plan dat weer te doen." Merkte hij wat vrolijker op. "En jij nog gefeliciteerd met je rang, hoe voelt het nou?"

Butterbell schreef:: BUTTERBELL

Met een zucht keek de jonge poes voor zich uit. Haar vacht waaide op de wind en ze trilde van de ijzige kou maar hielt zich sterk. Ze moest dit doen. Ze moest doorgaan. Ze sloot haar ogen luisterend naar het kleine gesprek van Blizzard en Creamy en moest zachtjes lachen terwijl ze verder liep en haar hoofd langzaam schudde. Ze keek hun even aan terwijl ze de grens overgingen Windclan territorium in en zette haar vacht meer op nu ze helemaal in het openbaar loopte hopend dat ze geen windlcan pattrouile tegen zouden komen. Dat zou alles alleen maar moeilijker maken dan het nu al was. "Als er een patrouille langs komt probeer de niet aan te gaan. Wat ze zeggen laat mij het praten doen. Ze mogen ons niet tegenhouden." Waarschuwde ze vooral naar Creamyfrost die deze tocht voor het eerst maakte en sloot haar ogen.
Words: - ||Tag: Creamyfrost & Blizzardstorm || Note:whieh c;
from Kíli @ Kickstart

Het was eerder toevallig dat hij net nu langs de grens liep, toen de zoute stank van Riverclan in zijn neus stak. Meteen maakte hij rechtsomkeert, en liep terug het binnenland in. Daar waren ze, een patrouille van drie katten; geen van de drie kwam hem bekend voor. Misschien was het een verkenning? Of een afleidingsmanoeuvre, zodat de rest van de clan hun gebied zou kunnen aanvallen. De grote kater zette een drafje in en haalde ze al snel in. Zijn blik was neutraal, de haren van zijn vacht zorgvuldig plat liggend. Toch was er wantrouw in zijn stem toen hij sprak. "Wat doen jullie op Windclan territorium?" Hij kon met moeite een grom binnenhouden. Sinds.. Het gebeurde, was hij veel prikkelbaarder; en hij had al een kort lontje. Het grootste dele van de tijd zag hij er dan wel emotieloos uit, hij kon met een simpel gebaar iemands hart uit zijn borstkas rukken, en er geen enkele spijt van hebben. Zo veel kon het hem nog schelen.

~'K heb toestemming

Hij knikte begrijpelijk toen Blizzardstorm zei dat het soms wat koud was. “Daar heb je zeker een punt, maar inderdaad samen redden we het wel.” Hij doelde op de clan, hij wist dat iedereen er voor elkaar was. Het kwam allemaal wel goed, dat kwam het altijd. Dat was zijn denkwijze, alles kwam uiteindelijk wel weer goed. Hij fronste even toen Blizzardstorm een vraag aan hem stelde. “Het is behoorlijk wennen, maar ik vind het fijn om mij nuttig te kunnen maken voor de riverclan. Ik ga graag mee op patrouilles en het mentorschap bevalt mij ook heel goed. Dus al met al kan ik best zeggen dat het goed voelt.” Hij schrok op toen zijn tante begon te praten. Waren ze al in windclan territorium? Hij was veel te veel bezig geweest met de vraag van Blizzardstorm. Hij keek zoekend om hem heen en betrapte zichzelf erop dat hij de vachten van Owlflight en Walnutpaw zocht, snel stopte hij ermee. “Is goed.” Zei hij op de opmerking van Butterstar. Toen de geur van een windclan warrior zijn zintuigen prikkelde, kwamen zijn crèmekleurige haren iets overeind. Zijn oren gleden in zijn nek terwijl hij schuin naast zijn tante ging staan. Zijn blik strak op de windclan kater gericht. Hij hield zijn bek zoals zijn tante hun opgedragen had.

Onderwerp: Re: Every flight begins with a fall.