[Iedereen!] Stronger

Je ogen openen was belangrijk, in de metaforische zin. Ze begon het te zien, de zwakte die Shadowclan met zich mee begon te dragen. Zo veel liefdesdrama's, zoveel roekeloosheid, terwijl Shadowclan behoorde tot de meest gevreesde Clan in het woud! Al leek Windclan dat intussen over te nemen. Dit haalde Shadowclan en hun trots omlaag en hiervoor wou Innerghost een stokje steken. Het was haar taak als Deputy om te zorgen van de kracht van de clan en dit was ze dan dus ook van plan. Ze sprong op de rots, niet waar de Leader altijd stond, maar iets lager, háár plek. "Warriors en apprentices van Shadowclan," galmde haar stem door het kamp. "Ik heb een belangrijke mededeling die ieder van jullie wat aangaat, waar ieder van jullie aan zou moeten werken," vervolgde ze. Ze stond recht, haar kop geheven. Zijzelf zat er ook niet op en top bij, maar ze had haar verstand nog wel in haar macht. "Shadowclan verzwakt en dit wordt gezien. Hier wil ik een stokje voor steken, want wij Shadowclanners zijn trots en dit moet zo blijven. Zwakte bestaat niet voor ons, helaas gebeurt dit wel," klonk haar stem. "Mij valt op dat bij onder vele van ons vechten een slecht punt is, hier moet aan gewerkt worden. Ook valt mij op dat we zachter worden tegenover indringers, dit waarschijnlijk omdat vele onder ons niet direct hun poten uitsteken. Knoop dit in je oren; één keer waarschuwen is genoeg, vanaf dat moment gebruik je je klauwen en tanden!" Miauwde ze luid. "Ook wil ik zien dat er onderling, ook de warriors, meer geoefend wordt op het gebied van vechten. Zelfvertrouwen moet omhoog, en al die drama's moeten opzij gezet worden; vergeet niet dat windclan een bedreiging geworden is." Haar ogen gleden over alle katten die zich onder haar bevonden. "En ook wil ik niet meer horen of zien, dit geldt voornamelijk voor de apprentices, dat er word gesproken op vriendschappelijke manier met katten buiten Shadowclan. Of het nou bij fourtree's is, of dat ieder op eigen territorium is bij de grens! Laat dit duidelijk zijn" Klonk haar stem, haar blik ijzig streng. De mentaliteit van de clan moest weer groeien, gezien het momenteel zeer gezonken was. Ze moesten zich bewust worden van wie ze waren. Zij waren Shadowclan warriors, sterk en trots, dit moest zo blijven.

OOC: Warriors en apprentices. Ook kittens mogen een kijkje nemen.

"Warriors en apprentices van Shadowclan," Hij keek op. Het was Innerghost. "Ik heb een belangrijke mededeling die ieder van jullie wat aangaat, waar ieder van jullie aan zou moeten werken," Hij zuchtte weer eens zachtjes. Oké, kom maar op. "Shadowclan verzwakt en dit wordt gezien. Hier wil ik een stokje voor steken, want wij Shadowclanners zijn trots en dit moet zo blijven. Zwakte bestaat niet voor ons, helaas gebeurt dit wel. Mij valt op dat bij onder vele van ons vechten een slecht punt is, hier moet aan gewerkt worden. Ook valt mij op dat we zachter worden tegenover indringers, dit waarschijnlijk omdat vele onder ons niet direct hun poten uitsteken. Knoop dit in je oren; één keer waarschuwen is genoeg, vanaf dat moment gebruik je je klauwen en tanden!" Hij knikte even. Jep, doet hij allemaal, waar zat het probleem? "Ook wil ik zien dat er onderling, ook de warriors, meer geoefend wordt op het gebied van vechten. Zelfvertrouwen moet omhoog, en al die drama's moeten opzij gezet worden; vergeet niet dat windclan een bedreiging geworden is. En ook wil ik niet meer horen of zien, dit geldt voornamelijk voor de apprentices, dat er word gesproken op vriendschappelijke manier met katten buiten Shadowclan. Of het nou bij fourtree's is, of dat ieder op eigen territorium is bij de grens! Laat dit duidelijk zijn" Hij zuchtte weer en keek even kort rond. Al die dingen deed hij al. Hij snapte echt niet wat er mis mee was. Oké, hij wist dat er waren die de regels zo braken. Soms deed hij dat ook, maar niet zoveel. Over het algemeen was hij best een brave jongen als je het zo bekeek.

"Warriors en apprentices van Shadowclan," galmde Innerghost haar stem door het kamp heen. "Ik heb een belangrijke mededeling die ieder van jullie wat aangaat, waar ieder van jullie aan zou moeten werken," Ravenheart zijn blauwe ogen gingen naar zijn moeder en hij waande zich dichterbij. Er begon een verhaal van Innerghost over hoe Shadowclan zwakker was geworden en losser met andere clan. Hij wist wel dat dit waar was, hij had het zelf ook gemerkt. Windclan werd steeds sterker en zij zwakte steeds af. "Ook wil ik zien dat er onderling, ook de warriors, meer geoefend wordt op het gebied van vechten. Zelfvertrouwen moet omhoog, en al die drama's moeten opzij gezet worden; vergeet niet dat windclan een bedreiging geworden is." Drama's. Hij voelde zich even aangesproken door het hele gedoe met Slenderstep en Blackkit - nu Blackpaw -. Het was ook geen pretje geweest toen hij in de Medicine cat den uit had moeten leggen wat er was gebeurd. Ravenheart knikte naar Innerghost toen ze klaar was en keek toen rond. Hoe zou de rest hierop reageren?

Nieuwsgierig kwam de tabby apprentice kijken toen ze de stem van de deputy hoorde. De zwarte poes stond te midden van een menigte die luisterde naar wat ze te zeggen had. Windpaw trippelde dichterbij en ging naast Blackpaw zitten. "Hey", fluisterde ze haar toe. Ze merkte dat de tabby er met gerechte rug bijzat, trots. Haar groene oogjes twinkelden, maar ze richtte haar aandacht snel op Innerghost. Ze vertelde hoe ze wou dat er meer vechttraining zou gebeuren, en hoe ze strenger moesten zijn tegenover indringers en katten van de andere clans in het algemeen. Was dat dan niet sowieso het geval? De tabby was zelf nog nooit echt iemand van een andere clan tegengekomen, maar het was toch logisch dat je die dan van het territorium joeg? Toen de deputy klaar was met spreken richtte ze zich tot de apprentice naast haar. "Is het niet logisch dat indringers meteen verjaagd moeten worden?", vroeg ze aan de jongere, maar vaak slimmere, poes.

"Warriors en apprentices van Shadowclan," Dauntrose stopte met zich te wassen. Ze was net aan het nadenken over een volgende training van Blackpaw. Door de krachtige roep kwam ze glimlachend op haar plaats zitten. Ze hoopte dat dit een bericht was over vechten. Ze was goed en vond het leuk. "Ik heb een belangrijke mededeling die ieder van jullie wat aangaat, waar ieder van jullie aan zou moeten werken," vervolgde ze. Daunt krulde geïnteresseerd haar staart over haar poten. Ze was vriendelijk voor een ShadowClankat, maar dat gold niet voor andere clankatten. "Shadowclan verzwakt en dit wordt gezien. Hier wil ik een stokje voor steken, want wij Shadowclanners zijn trots en dit moet zo blijven. Zwakte bestaat niet voor ons, helaas gebeurt dit wel," Ze knikte heftig. "Dat is waar, we moeten sterk blijven.", riep ze. Misschien iets te heftig, maar ze was jong en naïef. "Mij valt op dat bij onder vele van ons vechten een slecht punt is, hier moet aan gewerkt worden. Ook valt mij op dat we zachter worden tegenover indringers, dit waarschijnlijk omdat vele onder ons niet direct hun poten uitsteken. Knoop dit in je oren; één keer waarschuwen is genoeg, vanaf dat moment gebruik je je klauwen en tanden!" Miauwde ze luid. Daunt trok met haar oren, zij viel niet onder die noemer. Maar er kon altijd aan gewerkt worden. "Ook wil ik zien dat er onderling, ook de warriors, meer geoefend wordt op het gebied van vechten. Zelfvertrouwen moet omhoog, en al die drama's moeten opzij gezet worden; vergeet niet dat windclan een bedreiging geworden is." Ze knikte weer, nu een terloopse blik werpend op de plaats waar Silhouette werd vastgehouden. "En ook wil ik niet meer horen of zien, dit geldt voornamelijk voor de apprentices, dat er word gesproken op vriendschappelijke manier met katten buiten Shadowclan. Of het nou bij fourtree's is, of dat ieder op eigen territorium is bij de grens! Laat dit duidelijk zijn" Ze keek strak naar Innerghost. "Wat gaan we doen met onze gevangene nu WindClan een bedreiging is?" "Maar laten we het als reden gebruiken om meer te trainen," Haar blik ging naar haar apprentice. Ze knikte bij die uitspraak. Meer trainen dat was de boodschap.

Met de prooi nog tussen haar kaken kwam ze het ShadowClan camp terug binnen. Innerghost zag ze vanuit haar ooghoeken op de steen in het midden springen, niet op de plek van Shrewstar maar een plaatsje lager waar de Deputy altijd stond. Innerghost riep de Clan bijeen voor belangrijke zaken. Kort fronste de Calico warrior en legde haar spreeuw die ze gevangen had op de stapel verse prooi. "Shadowclan verzwakt en dit wordt gezien. Hier wil ik een stokje voor steken, want wij Shadowclanners zijn trots en dit moet zo blijven. Zwakte bestaat niet voor ons, helaas gebeurt dit wel," klonk de stem van Innerghost. "Mij valt op dat bij onder vele van ons vechten een slecht punt is, hier moet aan gewerkt worden. Ook valt mij op dat we zachter worden tegenover indringers, dit waarschijnlijk omdat vele onder ons niet direct hun poten uitsteken. Knoop dit in je oren; één keer waarschuwen is genoeg, vanaf dat moment gebruik je je klauwen en tanden!" Miauwde ze luid. "Ook wil ik zien dat er onderling, ook de warriors, meer geoefend wordt op het gebied van vechten. Zelfvertrouwen moet omhoog, en al die drama's moeten opzij gezet worden; vergeet niet dat windclan een bedreiging geworden is." Haar ogen gleden over alle katten die zich onder haar bevonden. "En ook wil ik niet meer horen of zien, dit geldt voornamelijk voor de apprentices, dat er word gesproken op vriendschappelijke manier met katten buiten Shadowclan. Of het nou bij fourtree's is, of dat ieder op eigen territorium is bij de grens! Laat dit duidelijk zijn" luidde de stem van Innerghost. Haar wenkbrauwen gingen omhoog. Serieus? Waren die konijnvreters sterker aan het worden dan zij de ShadowClan? Kort gromde ze en knikte toen instemmend. Haar oog viel op Windpaw en ze liep naar de poes toe. "Tomorrow at dawn we will train again. Prepare for a tough training" miauwde ze kortaf. Als ze er achter zou komen dat een van haar Apprentices vrienden was met een kat in een ander Clan en die gewoon bij de Borders ontmoette dan zou ze er voor zorgen dat die een lesje kreeg wat de Appentice in kwestie nog lang kon heugen.

Woodpaw werd verrast door de stem van Innerghost die door het kamp galmde. Nieuwsgierig kwam hij dichterbij de rots waar Innerghost zat. "Ik heb een belangrijke mededeling die ieder van jullie wat aangaat, waar ieder van jullie aan zou moeten werken," zei ze. Woodpaw keek verbaasd op. Nog meer? Ze moesten hem niet verkeerd begrijpen. Hij staat altijd open voor extra dingen om te doen, maar de pietluttige regeltjes van de clan begonnen hem de keel uit te hangen. Als het aan hem lag was hij buiten het kamp de hele dag, waar al die regeltjes niet bestonden. "Shadowclan verzwakt en dit wordt gezien. Hier wil ik een stokje voor steken, want wij Shadowclanners zijn trots en dit moet zo blijven. Zwakte bestaat niet voor ons, helaas gebeurt dit wel," klonk haar stem. Wij? Waar haalde de deputy deze onzin toch vandaan. Ze mocht dan wel een hoge rang hebben, maar dat betekende nog niet dat ze voor elke kat in deze clan hoefde te spreken. Woodpaw was niet zwak geworden, en om te zeggen dat Shadowclanners geen zwakte kennen. Puh! Wat een onzin. Elke kat of poes had zwakte in zich. "Mij valt op dat bij onder vele van ons vechten een slecht punt is, hier moet aan gewerkt worden. Ook valt mij op dat we zachter worden tegenover indringers, dit waarschijnlijk omdat vele onder ons niet direct hun poten uitsteken. Knoop dit in je oren; één keer waarschuwen is genoeg, vanaf dat moment gebruik je je klauwen en tanden!" Miauwde ze luid. "Ook wil ik zien dat er onderling, ook de warriors, meer geoefend wordt op het gebied van vechten. Zelfvertrouwen moet omhoog, en al die drama's moeten opzij gezet worden; vergeet niet dat windclan een bedreiging geworden is." Woodpaw keerde zich om. Hij had het wel gehoord. Het was weer hetzelfde riedeltje als elke keer. Windclan dit, Windclan dat. Okay, hij snapte dat Windclan een rivaal was, maar dit was de zoveelste keer. Sinds dat Woodpaw klein was is het enige dat hij hoorde gezeik over Windclan. Als hij een onbekende kat tegen kwam, bepaalde hij zelf wel wat er ging gebeuren. Nee, hij had het wel door. Rivaliteit tussen clan was een excuus voor de ruzie tussen leiders, en iedereen wordt er in betrokken. Ook hij.

Katten van de clan reageerden. Van sommige gezichten was af te lezen dat ze dit pure bullshit vonden. Heel begrijpelijk, toegeven aan zwakte was ook moeilijk. Anderen leken juist te vinden dat ze er een te groot drama van maakte. Maar het doel hier uit was puur om ogen te openen, om katten tot handelen te sturen. Er moest harder gewerkt worden en katten moesten zich bewust worden van wat zich er allemaal speelde. Windclan was niet sterk op zich, maar wat voor invloed die Whitelion wel niet leek uit te oefenen had een hoop effect wat Windclan bedreigend maakte omdat ze steeds meer grenzen opzochten. Zowel op gebied van de warrior code als letterlijk. "Ik vraag me af hoe het kan dat de windclan sterker is. Ze zijn veel kleiner, en ik kan me niet voorstellen dat ze betere warriors hebben dan wij." Innerghost draaide met haar oren en sprong van de hoge rots. Ze wende zich tot Blackpaw, maar hield haar stem luid, zodat de anderen het ook mee konden krijgen. "Daar heb je gelijk in, maar hun mentaliteit lijkt veranderd te worden. Ze zoeken de grenzen van de warrior code op, ze breken de regels vaker, en ze dringen ook vaker het territorium in van anderen en enkelen van hun zijn bereid te moorden," miauwde ze. Dat waren dingen die bekend waren. "Daarom vormt Windclan een bedreiging," miauwde ze rustig.