I'm freezing

Er hing een broodmager konijn tussen zijn kaken wanneer zijn bijna gevoelloze poten hem het kamp binnendroegen. Ijs en sneeuw hadden zich genadeloos aan zijn halflange vacht vastgeklampt. Het was zo koud dat het speeksel in zijn mond bijna leek te bevriezen. Hij hield zichzelf voor dat er andere katten waren die meer aan zijn vangst hadden dan hijzelf, dat was ook het enige dat hem ervan weerhield om het konijn direct naar binnen te werken. Mazepaw slenterde richting de prooistapel, maar gleed uit en viel languit op de grond.

-eerste post .Blackkit

De gestreepte kater krabbelde voorzichtig overeind om niet nog eens uit te glijden. Blackkit was ondertussen luid lachend op de grond gevallen. Leuk hoor. Zoiets kon hij in zijn pesthumeur niet aan. "Lach mij niet uit", miauwde hij, op een voor hem ongebruikelijke, geïrriteerde toon.

"Heb je een zware dag ofzo?", ze leek verbaasd. "Inderdaad", antwoordde de gestreepte apprentice. "Ik heb een pesthumeur", vervolgde hij chagrijnig, dit was nogal buiten zijn doen. Ach ja, je kon niet altijd goedgehumeurd zijn.

"Nou, daar gaan we wat aan veranderen! Ik ben apprentice," er groeide een glimlach om zijn lippen. Het verranderde niet veel aan zijn humeur, maar vandaag was een speciale dag voor haar en Mazepaw wilde het voor haar verpesten. Hij zou zijn pessimistische opmerkingen voor zichzelf houden. "dus we gaan eens even lekker het territorium verkennen nu ik dat officieel mag.", vervolgde ze. "Oké dan, waar wil je heen?", grijnsde de kater.

"Nou..", begon de gestreepte poes. "Zullen we naar een grens gaan?", stelde ze voor. "We hebben grenzen met thunderclan, windclan en het rogue territorium", grinnikte Mazepaw. "Je zal toch nét iets preciezer moeten zijn", vervolgde de bruine tabby.

"Windclan," Waarom windclan? Alle windclanners die hij kende waaren creeps. "Zeker? Windclanners zijn creepy, en ze houden zich niet aan de regels", waarschuwde de gestreepte apprentice. "Weet jij trouwens wat er is gebeurd..?", Ze had het natuurlijk over de ceremonie, zelf was hij er niet helemaal zeker over. "Waarom we die kat gevangen hebben genomen?", Vroeg ze vervolgens. "Volgens mij had hij shadowclanners aangevallen op ons territorium, of zoiets, ik ben niet zeker",

"Precies, daarom!", Creeps opzoeken. Leuk. "We steken de grens gewoon niet over, en als een Windclanner zich op ons gebied durft te wagen, dan halen we er snel hulp bij.", vervolgde Blackpaw. "Maar meneertje, ben je klaar om te gaan?", Mazepaw knikte. "Eerste keer dat we legaal het kamp uitgaan", grinnikte Mazepaw, hij had Blackpaw, toen nog kit, al vaak uit het kamp gesmokkeld.

"Legaal. We kunnen niet meer écht in de problemen komen," er verscheen een grijns om Mazepaws lippen. Ze konden hen toch moeilijk straf geven omdat ze als apprentices het kamp hadden verlaten? Volgens Maze was de buitenwereld een goede manier om bij te leren. Misschien zou hij de kans hebben om een muis te vangen, dan wist ze ook direct hoe dat moest. Natuurlijk, Mazepaws sluiphouding was dankzij een tekort aan trainingen ook niet perfect, maar goed genoeg om prooi te vangen. "Hoe is t met je?", dat soort vragen kwamen meestal in het begin van een gesprek voor, en meestal vroeg men het zonder echt intresse te hebben, maar Blackpaw niet. Ze klonk echt benieuwd. "Naast je chagrijnige dag dan.", Mazepaw begreep wel goed dat ze geen zin had om te horen wat zijn dag allemaal verpeste. "Valt wel goed mee, maar ik kan niet wachten tot de winter eindelijk voorbij is", miauwde de gestreepte kater. "En met jou?",

"Ik zal nooit een dikke fatsige kat willen zijn, maar deze ribbentrend kan ik ook niet echt waarderen.", Blackpaw zag er ongezond maker uit, en ook het dunne vetlaagje dat Mazepaw had gekweekt voorlleer de sneeuw viel, was verdwenen. "Maaaaar, Maze," begon ze. "Hoe is het in het land der kloppende hartjes en kriebelende vlindertjes?", ze had het natuurlijk over de liefde. "Geloof me, mijn liefdesleven is zo saai als een rottende hoop bladeren", grinnikte de gestreepte shadowclanner. Het bestond namelijk nog niet. Iedereen rondom hem leek al chrushes te krijgen enzo, en hij, hij voelde zich zo kinderachtig wanneer hij iemand vertelde dat hij nog nooit verliefd was geweest. "En, heb jij een crush?",

"Heb je niemand ontmoet in de apprentices den die je wel bevalt?", Mazepaw haalde zijn schouders op. Hij was nog niet helemaal 'volwassen' op het vlak van de liefde, maar dat kwam nog, toch? "Nou.. Er is wel iemand die ik leuk vind,", bekende Blackpaw. "Maar het is een beetje verwarrend op het moment. Er lijkt niks te gebeuren, omdat ik hem zo weinig zie, terwijl we elkaar eerst dagelijks zagen. Ik weet dat hij mij leuk vindt, en ik wilde hem na de ceremonie vertellen wat ik voel. Maar ..", legde ze uit. Dat was al een heel verhaal. "Sorry, ik weet niet of je op zo'n lang verhaal zat te wachten.", vervolegde ze. "Vertel maar, hoor. We hebben tijd, en misschien kan ik je wel helpen", hij begreep welf nog zel niet hoe hij iemand met haar liefdesleven moest hebben als hij nog niet eens goed wist wat liefde was.