Subtleties

De apprentice had zich al om gedraaid om zijn eekhoorn te pakken. Bij de lange stilte draaide de kater zijn oortjes even naar achteren. Windpaw had altijd wel iets te zeggen en was niet snel zo stil. Hij draaide zich met een ruk om naar de jonge poes. "Wind?" hij hield even z'n kopje vragend schuin bij het zien van haar houding. 'I've been searching my whole life to find my own place. And maybe it's the party talking or the chocolate fondue." grijnsde de kater en likte even speels over haar wang, waarna hij speels door z'n pootjes zakte.

De tabby keek op bij zijn woorden en zette een stap dichter naar hem toe. Haar groene oogjes waren ietwat onzeker. Meende hij het echt, of zei hij maar wat? Maar toen hij speels door zijn pootjes zakte kon ze het niet helpen om mee te doen. Haar blik werd ietwat speels, een grijnsje speelde om haar lippen. "But with you", zei ze vrolijk.

Even dacht hij dat ze zich zou omdraaien en weg gewoon weg zou lopen, maar zijn zorgen werden al snel aan de kant geduwd. "But with you," "But with you, I found my place," mauwde de kater blij. De apprentice zwiepte uitdagend met zijn staartje. De enige die hem ooit zo blij en enthousiast gezien had, was Wind zelf omdat zij hem daarin aanstak. De glimlach die eerder om zijn gezicht was verschenen, stond nog steeds te stralen op zijn snoetje.

De stralende glimlach op zijn gezicht deed haar zelf stralen. Haar groene oogjes keken opgewonden, haar staart zwaaide enthousiast heen en weer. "I see your face" Haar stem was hoog, zoals gewoonlijk, en even vrolijk zoals altijd, maar het was anders. Dieper. "And it's nothing like I've ever known before.."

De kater draaide zich zijdelings om en sprong op een omgevallen boomstam, waar vervolgens over liep. "And it's nothing like I've ever known before.." Hij richtte zijn blik op Wind toen ze sprak en richtte zijn blik vervolgens even terug op de boom onder hem. "Love is an open door," Hij sprong met een enkele sprong van de boom af, zodat hij vlak voor haar stond. "Love is an open door." herhaalde hij met een glimlachje en knikte even aanmoedigend naar de apprentice.

Ze keek hem glimlachend aan, nog steeds iets van onzekerheid glinsterend in haar oogjes. "With you", zei ze voorzichtig, al lachte haar gezicht; vanbinnen was ze nog steeds niet helemaal zeker of hij het echt meende, of dat hij gewoon vrienden wou blijven en dat zo duidelijk wou maken.

De kater drukte haar neusje tegen de hare, en zachtjes spinde de tabby. Maar hij leek te twijfelen, zette een stapje achteruit en legde beide oren in zijn nek. Windpaw keek hem ietwat onzeker aan. Wat was er? Hazelpaw liet een verontschuldigend glimlachje zien, en even aarzelde ze. Maar daarna besloot ze het toch maar te doen, en met een snel gebaar gaf ze hem een likje over zijn oor, waarna de tabby zich omdraaide. Haar groene oogjes glinsterden als ze terugkeek en alvast voorging, terug naar het camp. "Kom je?"

De kater had zijn ogen even op de grond gericht toen Wind plots een likje over zijn oor gaf. Hij keek direct op bij wat ze deed. Als hij nu geen vacht had, kon je hem duidelijk zien blozen. Hij schudde snel even met zijn kopje om zijn hoofd wat af te koelen. Stoere katers bloosden toch niet? Een grijnsje verscheen rond zijn lippen toen Wind zich terug naar hem omdraaide. "Kom je?" Hij duwde zich direct af en versnelde zijn tempo wat, totdat hij langs haar liep. Zijn ogen waren opgewekt voor hem gericht, terwijl hij het moment van daarnet terug probeerde te herhalen in zijn hoofd.

Hazel out