Family or not? (Lovetear)

Onderwerp: Family or not? (Lovetear) di 23 dec 2014 - 11:38

De jonge oranje gekleurde poes liep met krachtige springerige passen over het donderpad heen. De geur van monsters maakte dat ze nijdig haar oren in haar nek drukte. Ze hield niet zo van monsters en het deed haar denken aan een van haar avontuurtjes met Cyber. De oudere Rogue die samen met haar 5 jonge kittens had. Sid had beloofd even op te passen op haar kittens zodat ze kon jagen. Haar ogen gleden langs de bomen terwijl ze even aarzelend bij de Shadowclangrens bleef staan. Manen geleden was ze weggelopen als jonge leerling van 8 of 9 manen. Nu was ze al weer 12 manen en leefde ze vaak alleen met haar jonge gezinnetje. Ergens miste ze haar familie wel. Toch was ze blij met haar keus. Haar geur had allang vervaagd er rook niet meer naar Shadowclan maar naar Rogue en Queen. Ze wist zelf ook wel dat het best gevaarlijk was een gebied van een clan in te gaan. Toch kon ze het niet laten. Dan maar hopen dat er geen patrouille aan kwam. Ze hield haar adem even in voordat ze aarzelend nog een paar stappen in het territorium zette. Ze had geen zin in een gevecht en ergens begreep ze dan ook niet dat ze een clangebied op gelopen was. Het was gevaarlijk maar de jonge kattin trok zich er weinig van aan. Ze was iets te nieuwsgierig om nu nog weer terug te rennen. Gelukkig wist Sid niet dat ze naar clangebied zou vertrekken. Ze zou niet jagen gewoon rondlopen. De geur van Shadowclankatten priemde in haar neus en ze snoof zachtjes. Sluipend op de pootkussentjes en met haar nagels ingetrokken keek ze rond. Ze wou niet in gevecht raken maar schuilen zou niet eens zou slecht zijn. Een bekende geur die ze niet zo snel zou vergeten bereikte haar neus op dat moment. Het zou toch niet dat die oude kater uit het kamp ging? Zover ze wist kwam hij haast nooit buiten. Hij was een Elder, een van de oudste, nee de oudste die ze kende. Langzaam baande ze zich een weg richting de oudere kat. Ze had door dat het kamp redelijk in de buurt was maar kon de verleiding niet weerstaan een gesprek te hebben met de oudere kat. "Hallo, Lovetear, hoe gaat het er mee?" Mauwde de vriendelijke poes zachtjes. In de hoop dat verder geen Shadowclankatten op haar af zouden stormen. Zo te zien was Lovetear nu alleen.

OOC: Eerste post in ieder geval voor Lovetear.

het was een van die dagen waarop hij zich weer eens goed gevoeld had. Goed genoeg om verder te gaan dan het kamp, maar lekker erbuiten. Buiten het kamp zijn deed hem goed, en hij kon toch even zijn poten goed strekken. Hij was dan wel de oudste kat in alle clans, hij was nog niet helemaal verdoemd. Zijn tempo was dan wel traag, maar hij liep gestaag door. Ver ging hij niet, gezien hij ook weer terug moest. Hij vond het jammer dat er geen Gathering was nu, hij had er voor een van de weinige keren gewoon heen kunnen gaan nu. Een onbekende geur deed hem opkijken en zijn vacht rees meteen op. Zijn klauwen verdwenen in de grond terwijl hij zich groter maakte dan dat hij was. Oud of niet, indringers hoorden hier niet thuis. Maar zodra hij bij zijn naam werd aangesproken keek hij toch even verrast op. Hij was in geen manen buiten het kamp geweest dus bijna niemand die zijn naam zou kunnen kennen. Toch ging zijn vacht niet liggen en bleef hij de onbekende poes aanstaren. Ze leek hem heel bekend, maar hij kon er niet op komen. Ook haar geur kon hem niet vertellen wie ze was. ''Hoe weet je mijn naam?'' Was zijn eigen vraag voor hij een stap naar achteren zette. Haar stem was dan wellicht vriendelijk, maar alle katten buiten de clans konden je zo misleiden.

Buzzard merkte op dat de oude kater nogal onrustig reageerde, ja haar geur was vervreemd en ze was opgegroeid. Ze keek hem nog steeds vriendelijk aan en wachtte geduldig af wat hij ging doen. Toch ging de jonge krachtige kattin zitten, ze was nog steeds beter in jagen dan in vechten en zuchtte zacht. Was het wel een goed plan geweest naar dit territorium te gaan. Ze besloot zijn vraag te beantwoorden zodra de vraag zijn mond verliet,''Hoe weet je mijn naam?'' Ze glimlachtte even en antwoordde, "Omdat, ik een Shadowclanleerling was een maan of 4 geleden, Mijn naam is Buzzardpaw nouja nu Buzzard." Zei de kattin vriendelijk. Ze zuchtte zacht. Ze wou hem wel vertellen over haar avontuurtjes buiten de Shadowclan. Ze was niet trouw geweest, niet trouw aan haar familie, al had ze inmiddels een nieuwe familie, toch was ze de oude nog lang niet vergeten, een zacht briesje maakte dat ze haar haren ietsje opzette en ze gaf de oude kater wat meer ruimte, met een paar stappen achteruit ging ze gewoon ontspannen liggen. Haar blik stond kalm en rustig terwijl ze vrolijk en half bang wachtte op zijn reactie.

Zolang de poes geen aanstalte maakte hem wat aan te doen zou hij ook niet als eerste uithalen. Hij had dan wel het gevoel alsof hij meer kon, maar nog altijd was hij oud en geen match voor een jongere kat. Zodra ze zijn vraag beantwoordde schoten zijn oren verward heen en weer. Twijfelend keek hij de rode poes aan voor hij een paar passen naar voren zette, zijn klauwen nog altijd uitgeslagen en zijn vacht opgezet. Hij vertrouwde de poes niet maar wilde toch zien of er nog iets van haar oude geur in haar vacht zou hangen als het waar was wat ze tegen hem had gezegd. Met een wantrouwende blik bracht hij langzaam zijn kop naar haar schouder voor hij nog een pas naar voren zette en zijn neus even in haar vacht duwde. Kort snoof hij haar geur goed op voor hij snel een paar passen achteruit zette en zijn vacht dwong te gaan liggen. Daar ver beneden was haar eigen geur nog aanwezig en die herinnerde hij zich nog altijd. ''Waarom ben je vertrokken?'' Vroeg hij nu, maar ondernam geen verdere acties.

"Waarom ben je vertrokken?" Vroeg de oude kat. Buzzard keek een klein beetje beschaamd naar de grond en kneedde nerveus met haar poten. Echt trouw was ze niet geweest aan haar clan. "Ik ben Vulturepaw mijn neef achterna gegaan..en nouja het duurde even voordat ik hem vond en eigenlijk bleek het Rogue leven best bij mij te passen.." Vertelde ze zacht. Ze zuchtte diep, haar vacht rook naar moederkat. Ergens had ze haar eigen ouders achtergelaten.

Onbewogen bleef de kater haar aankijken, maar durfde haar niet volledig te vertrouwen. Voormalig Shadowclan lid of niet een rogue was een rogue en die kon je nooit zomaar vertrouwen. Beide namen kwamen hem bekend voor maar als zij een ander leven hadden gekozen kon hij het niet vinden om ze te vertrouwen, vooral vanwege het feit dat als ze slechte gevoelens hadden en dat wilde uitten, hij zich niet tegen hen kon verdedigen. Hij luisterde naar haar uitleg maar zijn staartpunt tikte tegen de grond. ''Het is een keus die ik nooit zou hebben gemaakt. Ik laat me nog liever vermoorden door Shrewstar dan dat ik ooit vertrek.'' Zei hij en staarde de poes nu strak aan.

Hij luisterde naar haar uitleg maar zijn staartpunt tikte tegen de grond. ''Het is een keus die ik nooit zou hebben gemaakt. Ik laat me nog liever vermoorden door Shrewstar dan dat ik ooit vertrek.'' Zei hij en staarde de poes nu strak aan. Buzzard knikte langzaam en respectvol naar de oudere kater. Ze wist dat hij hier niet blij mee zou zijn. Zijzelf trouwens ook niet. Als ze wist dat een van haar kittens naar Bloodclan zou gaan was ze waarschijnlijk nu al voor Shrewstar gaan staan en had ze zichzelf wel laten aanvallen. Haar ogen zochten naar de ogen van de oudere kater en ze stond langzaam op. "Ik moet weer gaan denk ik, ik was in gedachten verzonken en blijkbaar hebben mijn poten mij hierheen gedragen. Ik moet weer terug naar de kittens."Ze keek de oude kat vriendelijk aan voordat ze zich omdraaide.

Haar woorden brachten een frons op het gezicht van de oude kater voor hij zijn schouders ophaalde. ''Je hebt een hoop te verbergen.'' Mompelde hij zonder weg te kijken maar knikte langzaam bij haar woorden. Kittens zouden altijd voor gaan. Ze zouden boven alles staan zoals in een clan ook. Althans dat hoopte hij eigenlijk simpelweg. ''Weet alleen dat ik als oude Elder mijn mond niet zozeer zal kunnen houden tegen de Clan. Ze hebben op zijn minst het recht te weten dat je leeft.'' Sprak hij en stond zelf langzaam op om zich even uit te rekken. ''Ik neem aan dat je dat wel kunt begrijpen toch?'' Vroeg hij en gaf een korte lik over zijn schouder voor hij de jongere poes weer aankeek. Hij had ook haar zien opgroeien maar ze was een hoop veranderd.

Haar woorden brachten een frons op het gezicht van de oude kater voor hij zijn schouders ophaalde. ''Je hebt een hoop te verbergen.'' Mompelde hij zonder weg te kijken maar knikte langzaam bij haar woorden. ''Weet alleen dat ik als oude Elder mijn mond niet zozeer zal kunnen houden tegen de Clan. Ze hebben op zijn minst het recht te weten dat je leeft.'' Sprak hij en stond zelf langzaam op om zich even uit te rekken. ''Ik neem aan dat je dat wel kunt begrijpen toch?'' Vroeg hij en gaf een korte lik over zijn schouder voor hij de jongere poes weer aankeek.
De jonge kattin knikte begrijpend naar de Elder en glimlachtte vriendelijk, ze was veel veranderd en toch hetzelfde gebleven. Langzaam liep ze op de oude kater af en drukte haar kop heel even voorzichtig en onrustig in zijn vertrouwde vacht voordat ze hem aankeek. "Ik begrijp dat Lovetear. Zoals ik al zei ik heb de fout gemaakt, jij mag erover praten."Ze ging de Elder echt niet de mond snoeren, ergens diep vanbinnen was ze nog steeds zoals een clankat. Ze hoorde alleen niet meer bij Shadowclan. "Het ga je goed."Wenste ze de kater toe.

Ze leek het wel te begrijpen, en zelfs al deed ze dat niet ging hij niet van gedachtes veranderen. Even verstijfde hij iets zodra ze naar hem toe kwam en haar kop in zijn vacht duwde, maar ontspande langzaam toch ook weer iets zodra er verder niks gebeurde. Zwijgend ontmoette hij haar blik voor hij op zijn beurt even knikte. ''Mooizo, maar ook fouten kunnen rechtgezet worden op een dag.'' Antwoordde hij langzaam voor hij zijn kop iets neeg voor haar. ''Ik wens je hetzelfde toe, en kijk uit daarbuiten.'' Sprak hij met een kleine hint van een glimlach voor hij opstond en zijn vacht iets uitschudde. ''May Starclan light your path, and may we mee again there.'' Fluisterde hij voor hij zich even uitrekte en haar weer aankeek, met de wijsheid in zijn ogen die hij met de jaren had verkregen.

Even verstijfde hij iets zodra ze naar hem toe kwam en haar kop in zijn vacht duwde, maar ontspande langzaam toch ook weer iets zodra er verder niks gebeurde. Zwijgend ontmoette hij haar blik voor hij op zijn beurt even knikte. ''Mooizo, maar ook fouten kunnen rechtgezet worden op een dag.'' Antwoordde hij langzaam voor hij zijn kop iets neeg voor haar. ''Ik wens je hetzelfde toe, en kijk uit daarbuiten.'' Sprak hij met een kleine hint van een glimlach voor hij opstond en zijn vacht iets uitschudde. ''May Starclan light your path, and may we mee again there.'' Fluisterde hij voor hij zich even uitrekte en haar weer aankeek, met de wijsheid in zijn ogen die hij met de jaren had verkregen.
Buzzard keek in de ogen van de oude wijze kat en knikte langzaam. Ja Starclan was er om de paden van de katten te verlichten. Haar grasgroene ogen straalden iets en ze duwde haar neusje nog een keer zachtjes in zijn vacht. "Dankje, Mag Starclan ook jou pad verlichten, waarschijnlijk tot ziens in Starclan, trouwens, als ik jou was zou ik ook uitkijken buiten het kamp Lovetear, ik weet dat je prima kan vechten, ik heb je liever voorlopig niet dood door een of andere rogue of in een gevecht, er zijn vele rogues die clans uitdagen... Ik zal nu echt terug moeten om voor de kittens te zorgen, ze zijn veilig maar familie."Haar ogen straalden trots en vriendelijkheid uit. "Net als jij. Mocht je mij nodig hebben ik zal een keer in de maan langskomen bij de grens." Ze neeg haar kopje ook even en gaf hem een snel likje over zijn schouder voordat ze zich klaarmaakte voor haar terugreis.

Zodra ze knikte neeg hij enkel even zijn kop lichtjes voor hij haar zelf weer aankeek en luisterde naar wat ze zei. ''Zeg, ik mag dan wel oud zijn maar ik ben nog niet seniel.'' Kaatste hij terug voor hij toch maar zelf knikte. ''Maar ik sterf liever vechtend dan dat ik wegrot, zo heb ik het altijd willen hebben. Dus verwacht niet dat ik een gevecht uit de weg ga, ookal ben ik oud.'' Sprak hij voor hij lichtjes glimlachte. Nee hij had liever net zoals zijn mentor al vechtend willen sterven dan dat hij zichzelf nu doorsleepte, wetend dat elke leafbare zijn laatste kon zijn. ''Ga, en neem ze anders een keer mee, je weet wat ik vind van kittens.'' Mompelde hij half, wetend dat het helemaal niet goed was dat hij een rogue ontmoette en weer wilde zien, al was ze eens een lid van de clan geweest. ''Ik heb echt geen idee wanneer ik me weer eens goed genoeg voel om weer buiten het kamp te treden, maar ik zal mijn best doen nog eens terug te komen.'' Sprak hij voor hij zijn kop optilde en even naar de lucht keek.

Zodra ze knikte neeg hij enkel even zijn kop lichtjes voor hij haar zelf weer aankeek en luisterde naar wat ze zei. ''Zeg, ik mag dan wel oud zijn maar ik ben nog niet seniel.'' Kaatste hij terug voor hij toch maar zelf knikte. ''Maar ik sterf liever vechtend dan dat ik wegrot, zo heb ik het altijd willen hebben. Dus verwacht niet dat ik een gevecht uit de weg ga, ookal ben ik oud.'' Sprak hij voor hij lichtjes glimlachte. Nee hij had liever net zoals zijn mentor al vechtend willen sterven dan dat hij zichzelf nu doorsleepte, wetend dat elke leafbare zijn laatste kon zijn. ''Ga, en neem ze anders een keer mee, je weet wat ik vind van kittens.'' Mompelde hij half, wetend dat het helemaal niet goed was dat hij een rogue ontmoette en weer wilde zien, al was ze eens een lid van de clan geweest. ''Ik heb echt geen idee wanneer ik me weer eens goed genoeg voel om weer buiten het kamp te treden, maar ik zal mijn best doen nog eens terug te komen.'' Sprak hij voor hij zijn kop optilde en even naar de lucht keek. Buzzard knikte vriendelijk naar de kater. Ze begreep hem wel, hij was in zijn jongere tijden een goede krijger geweest, dat kon ze zo wel zien en merken. "Dat weet ik Lovetear, alleen ik vind dat je nog vele gezonde manen verdiend." Ze de kattin zachtjes. "Ik zal ze een keer meenemen. Voordat ze zes manen zijn dan lopen ze het minste gevaar. Bedankt voor de uitnodiging maar ik denk dat ik dit land beter met respect kan behandelen. Al wil ik je snel nog eens spreken." De kattin fronsde zachtjes.

OOC: We kunnen wel een topic plannen met de kittens als je wilt?

Hij draaide zijn kop weer zodra ze begon te spreken en rolde half met zijn ogen. Als hij nog veel meer manen doorging dan zou hij bekend gaan staan als het fossiel van Shadowclan. Het zou wel een behoorlijke reputatie zijn maar hij wilde ook nog wel een gewoon bestaan kunnen leiden en niet een waarin hij echt niks meer kon. ''We zullen maar eens zien nietwaar?'' Antwoordde hij voor hij haar weer aankeek en glimlachte. ''Als ze kunnen luisteren zullen ze sowieso geen gevaar lopen.'' Sprak hij zacht maar glimlachte lichtjes. Hij vond het niet zo erg om met anderen buiten de clan contact te hebben, het was nou niet alsof het heel erg fout was en hij clangeheimen uitwisselde. ''Je zult me wel weer een keer zien, zolang ik mijn goede dagen nog heb kom ik overal, zelfs aan gathering. En ik kijk er naar uit om jouw kittens te ontmoeten. Ze zijn tenslotte familie nietwaar?'' Zei hij en keek even om zich heen voor hij zijn vacht een korte lik gaf.

OOC: Sure, altijd leuk, love houdt van kittensss xD

Onderwerp: Re: Family or not? (Lovetear)