(Lola + spt) I was raised by the wolves

♥ We stop looking for the monsters under the bed

De kitten keek vluchtig om zich heen voordat ze haar schuilplaats uitstapte en te midden op een open veld terecht kwam. Haar nachtelijke uitstapjes werden vaak verstoord door haar kleine irritante zusje Scorch. Voor alle zekerheid controleerde de kitten de omgeving nog eens dubbel. Geen kat te zien. Opgelucht haalde ze adem terwijl ze begon te wandelen. Ze waren al een poos van huis weg. Van haar ouders hadden ze niets meer vernomen. Eveneens van haar andere drie siblings. De poes sjokte haar schouders op. Zodra ze het veld verlaten had voelde ze pas de aanwezigheid van een andere kat. Kwaad draaide de zwarte kitten zich om waarbij ze haar belager een klauw in zijn gezicht gaf. Dit was Scorch niet?

OOC; Open voor familie en/of bekenden ^^

When we realise they're inside us ♥

Lola liet een kleine kreun van pijn horen toen ze een klauw in haar gezicht kreeg. "Watch it!" riep ze boos. "Wie ben jij eigenlijk?" vroeg ze wat wantrouwend. Lola was erg naïef, en daardoor gebeurde er wel eens iets. De kat voor haar was een zwarte kitten, niet veel kleiner, maar wel een paar manen jonger. Ze was dan misschien wel klein maar dat betekende niet dat ze gewoon over haar heen zou laten lopen en zeker niet door iemand jonger dan haar. "Nou?" vroeg Lola wat geïrriteerd toen ze nog geen antwoord had gekregen.

♥ We stop looking for the monsters under the bed

Het viel haar op dat niet Scorch was die haar achtervolgde. Meteen deinsde de zwarte poes achteruit waardoor ze onhandig omver viel. "S...Ssssorry. I thought you were Ss..corch.ss." De kitten schudde haar kop en ging weer overeind staan. De zwart-witte kitten voor haar inschattend. "Jane'sss the name.." De kitten haar wantrouwige gestalte ontging haar niet. "No need to be afraid. Ik doe je nietsss.." Ze keek de kitten zwak glimlachend aan. Ze bevond zich op het territorium van iemand die ze respecteerde. Dat gebeurde niet vaak. Dus zou ze de bezoekers en familie ook met rust laten. Hoewel ze dat het meest van al haatte.

When we realise they're inside us ♥

"Ik ben helemaal niet bang" antwoorde ze boos. Lola had gemerkt dat het poesje sliste. "Ik ben lola" zei ze maar, aangezien Jane haarzelf ook had voor gesteld. "Wie is sorch eigenlijk?" Vroeg ze nieuwsgierig maar nog wat wantrouwend aan Jane. Het zou waarschijnlijk wel familie zijn van Jane of een goede vriend, anders had de zwarte kitten niet verwacht dat het sorchs was die acter haar stond, terwijl Lola dat was. "Dus, wat die je hier?" Vroeg Lola. Ze was meestal altijd wel haar vrolijk en nieuwgierige zelf, behalve als je haar kleineerde.

~flut

♥ We stop looking for the monsters under the bed

'Ik ben helemaal niet bang,' Jane lachte tevreden maar vriendelijk. Eerst zou ze de kleine kitten haar vertrouwen eens winnen. Daarna zou ze haar tere hartje breken. Alles volgens plan. Het plan in haar kop waar ze zich altijd aan hield. 'Ik ben Lola.' Gaf de poes als tegenreactie. Jane knikte vriendelijk, maar simpelweg ook om aan te tonen dat ze haar volgende vraag begrepen had. "Sss..corchss is sissster." Sprak ze kalm. Het gesis deed vermoeden aan een slang. Hoewel ze die dingen nooit gezien had. Het was er al sinds haar geboorte. Ze vervloekte zich ervoor. "W,we livess herrrre. Sssome big fluff cat take care.. Of usss.." Ze krulde haar staart om haar poten. Ssstom geslisssspel...

When we realise they're inside us ♥

Jane zei dat iemand voor haar en haar zusje zorgde. 'Wie zorgt er dan voor je?' vroeg Lola, er klonk geen emotie in haar stem. Wat Jane tot nu toe had gedaan, was haar gekleineerd. Waarom zou ze dan emotie tonen, vooral omdat ze geen band met de kitten voor haar had. Al vertrouwde ze Jane niet, meestal was dat alleen bij katten die haar een slecht intimiderend gevoel gaven. Maar bij de zwarte kitten was het anders, ze gaf haar geen intimiderend gevoel, eerder een gevoel van een vriend die je ieder moment kon verraden. Het enigste foutje in die zin was, dat Jane haar vriend niet was.

Met geamuseerd twinkelende oogjes keek Scorch toe hoe haar zus een wildvreemde een klap op haar kop gaf. Ja, dat vond ze grappig, en giechelend sprong ze naar voren. Ze hoorde wel dat Jane over haar aan het praten was, dus stak ze trots haar borst naar voren. "IK Scorch!" Miauwde ze, trots op haar mooie naam. Wat betekende het ook alweer? Iets met vuur, het was in ieder geval heel cool. Ze keek de andere rogue, die duidelijk ouder was dan haar, is van top tot teen aan en besloot dat ze de ander niet echt mocht. Ze zag eruit als een zwakkeling, niets voor Scorch en Jane. Al hadden die twee wel vaak ruzie, Scorch kon niet zonder haar zusje.

"Je hoeft niet zo trots te doen, het is maar een naam. En kun je geen volledige zin zeggen?" reageerde ze op de tabby kit, die dus Scorch bleek te zijn. "Dus zoals ik al vroeg, wie zorgt er voor jullie" herhaalde Lola haar vraag. Ze was nu niet echt heel erg vrolijk meer, zoals ze meestal was als ze op pad ging, en de meeste katten zagen haar als zwak. Wat ze juist niet was, ze was het zat om dat steeds te moeten bewijzen voor ze haar geloofden. Maar als Jane en Scorch haar echt boos zouden krijgen, zouden ze dat wel merken. In dat opzicht leek ze niet op haar vader, want zij probeerde altijd haar kalmte te bewaren en aardig te zijn, al lukte haar dat soms niet.

Onderwerp: Re: (Lola + spt) I was raised by the wolves