I lost my sister and mother! Who will take care of me now?

Het was een rustige avond toen een wit katertje zih lekker oprolde tegen de buik van zijn moeder en naast zijn zusje die hem weg wilde duwen om bij de melk van hun moeder te komen. Een hoop geritsel deed Scarkit opkijken en hij was nieuwschierig naar wat dat kon veroorzaken. Eerst bleef het stil, maar na een paar tellen werdt er luidkeels geschreeuwt. 'Das een Das we moeten hem verjagen voor hij bij de kittens kan komen!' Hoorde Scarkit en hij wilde naar buiten lopen, maar zijn moeder trok hem terug en zetten hem naast zijn zusje. 'Wacht hier!' gromde ze dreigend en sprong naar buiten. Er werdt geblazen en gegilt. Alle katten van de Windclan vielen de das aan en Scarkit en zijn zusje drukten zich tegen elkaar aan van angst. Hun moeder slaakte een doodskreet en zijn zusje wilde naar haar moeder rennen wat ze beter niet had kunnen doen! Een grote dasenpoot sloeg door de ingang van de Nursery naar binnen en trok haar mee naar buiten. Scarkit piepte ol afschuw en zag hoe zijn zusje door de das in een klap gedood werdt. De poot kwam weer naar binnen en sloeg Scarkit over zijn kopje, waardoor een lelijke wond van boven zijn linkeroog naar beneden getrokken werdt naar de onderkant van diens rechteroog! Scarkit dook achteruit tegen de wand en drukten zich daar stevig tegen aan en bleef net buiten berijk van de dassenpoot. De das hielt het voor gezien en liet zich het kamp uitdrijven! Scarkit piepte angstig en bibberde over zijn hele lichaampje. Wat zou er gebeuren met hem of wat was er over van de clan? Scarkit wist het niet en hij begreep ook niet wat er precies gebeurd was en bleef strak tegen de wand van de nursery zitten. Zachte stemmen en pootstappen kwamen zijn kant op en Scarkit had zijn oogjes strak dicht geknepen zowel uit angst als voor tegen het bloed dat dan zijn ogen niet in kon lopen. Wie kwam daar binnen?

(Eerst Windflame dan mag de rest.)

Windflame was die dag weer eens buiten geweest. Haar bevalling kwam ook steeds dichterbij .De poes stapte met geschrokken passen naar de Nursery lopen. Ze keek rond en bleef buiten even staan. Toen stapte ze langzaam naar binnen, hier was ze ondertussen al best vaak geweest aangezien ze ook steeds dikker werd. Toen ze naar de grond keek zag ze bloed, het rook als kittenbloed. Ze schrok even en keek meteen op. Daar in een hoekje zag ze een klein katertje zitten, Het kleine katertje trilde van top tot teen en zachtjes stapte Windflame op hem af. Ze hoorde hem zacht piepen en ze bleef even staan. Ze zag de enorme wond over het koppie van het katertje lopen en haar ogen werden groot. '' Gaat het wel?'' Mauwde ze zacht en bezorgd. Het viel haar bij zichzelf op dat ze echt een moederlijke toon aansloeg. Zachtjes liep ze nog verder naar voren tot ze net voor het kleine katertje zat. Ze herkende hem wel uit een van de andere nesten. Ze had het dode lichaam van zijn moeder gezien en ook dat van zijn zusje. Ze besefte met een schok dat het katertje nu niks meer had. Zachtjes ging ze tegen hem aanzitten in de hoop dat het katertje niet schrok. '' Het is goed, hij is weg.'' Murmelde ze in een zachte en rustige toon. Ze had moeite haar eigen schrik weg te werken maar het lukte wel. Zachtjes haalde ze haar tong over zijn onbeschadigde rugje en trok hem zachtjes tegen zich aan om hem te troosten. Ze hoopte dat hij daardoor ietsjes zou kalmeren. Ze keek bezorgd naar de wond op zijn koppie, daar moest echt door een medicine Cat naar gekeken worden anders zou het slecht kunnen aflopen.

Een zachte stem van een poes die vaker in de Nursery was gekomen liep naar Scarkit toe, maar hij deed nog geen enkele poging om naar haar toe te lopen. Toen ze dicht tegen hem aankwam zitten en hij tegen haar zachte vacht werdt gedrukt voelde Scarkit zich een stuk rustiger worden en hij probeerde bij haar tepels te komen, maar daar kon hij niet bij. In zijn schok dacht Scarkit dat het zijn moeder was die tegen hem aankwam zitten, maar dat kon niet ze was gedood door de das. Zacht piepend ging hij strak tegen haar aanliggen en opende voorzichtig zijn oogjes. Hij herkende de poes als Windflame zoals zijn moeder haar genoemt had. 'Waar is mama?' vroeg Scarkit en hij wurmde zich tussen haar voorpoten waar de haren beter over hem heen vielen en hij zich veiliger voelde! De geur van bloed hing sterk in de nursery en Scarkit wilde het liefste weg hier, maar hij durfde ook niet naar buiten. Bang dat de Das daar nog rond hing Drukte het kleine kitten zich nog dieper tussen de borstharen van Windflame.

Windflame bleef heel rustig zitten en keek naar het kleintje. Ht katertje kwam dicht tegen haar aanzitten en probeerde bij haar tepels te komen, maar daar kon hij dus niet bij. Zacht piepend ging het jonge katertje tegen har aanliggen en opende zijn ogen. '' Waar is mama?'' Vroeg het katertje en wurmde zich tussen haar voorpoten, waardoor er toch bloed op haar vacht kwam. Rustig keek ze hem aan en liet hem ook zijn gang gaan. Toen besefte ze dat ze het jonge katertje slecht nieuws moest brengen en haar ogen werden verdrietig. '' Sorry kleintje.'' Begon ze zacht. '' Je moeder is dood.'' Zei ze er toen zacht achteraan. Het kleine katertje drukte zijn lijfje nog verder tussen haar voorpoten waardoor hij tussen haar warme vacht terecht kwam. Ze besefte dat hij natuurlijk bang was, dat zou zij ook zijn geweest. '' Die das is er niet meer hoor.'' Murmelde ze zachtjes terwijl ze haar kop naar voren boog en dus hem ook iets verder duwde. In haar ogen stond de echte moederlijke zorg. Ze had het echt te doen met dit kleintje. Zelf was ze nog opgegroeid bij haar moeder maar zij was eervol gestorven. Zijn moeder dan ook wel maar het had niet zo moeten gaan.

Windflame zei iets maar door de haren heen waren de woorden dof en dringen niet goed tot hem door en zijn oogjes sluitend bleef hij zo liggen lekker warm en knus, maar de geur van bloed bleef hangen. Tot zijn schrik besefte Scarkit dat hijzelf ook bloeden. Angst bekroop hem opnieuw en nu was de angst overgeslagen in blinde paniek! Zo snel als zijn pootjes hem konden dragen schoot Scarkit tussen haar vacht uit en wilde naar buiten rennen, maar voor e ingang stopte hij zo abrupt dat hij zijdeling tot stilstand kwam en zij haartjes rechtovereind stonden. Hij wilde weg van die vreselijke geur van bloed, maar hij durfde ook niet naar buiten ookal was de das weg. De schok werdt nog groter toen hij daar zijn moeder zag liggen en zijn zusje naast haar. Tranen welde op uit zijn en de plotselinge paniek werd verdrongen voor droefheid en woede, maar zijn boosheid was niet zo groot als zijn verdriet. Ineen gedoken bleef Scarkit voor de ingang zitten kijken naar zijn dode moeder en zusje. Hij piepte angstig en twijfelde of hij nu wel of niet naar buiten zou gaan?

windflame merkte dat het katertje zich een beetje beter voelde tussen haar vacht maar opeens had ze door dat hij ergens van was geschrokken. Het kleine katertje rende ineens weg bij haar, naar de ingang. Zelf ook geschrokken sprong Windflame op haar pootjes. Maar zonder naar buiten te rennen bleef hij ineens stilstaan bij de ingang. Hij durfde niet naar buiten maar er was nog iets. Natuurlijk, ze hadden de lichamen nog niet opgeruimd. Zo snel als ze zelf kon liep ze naar het katertje toe en ging weer naast hem zitten. Het katertje zat angstig te piepen. Ze dacht even na. Ze zag dat zijn blik strak op de twee lijken was gericht en voorzichtig pakte ze hem bij zijn nekvel en stapte met hem naar buiten. Ze hield hem dicht tegen zich aan maar zette hem toen zachtjes bij zijn moeder en zusle neer. Zelf ging ze weer tegen hem om hem te beschermen. Ze gaf hem weer een zacht likje over zijn ruggetje en week verder geen stap meer van zijn zijde. Ze wist dat hij naar buiten had gewild, en het was veilig dus hij kon gaan. Ze keek naar het jonge katertje en keerde zich toen even half om en greep zijn dode zusje in haar nekvel en legde haar zachtjes bij de kop van zijn dode moeder. Haar ogen schoten het kamp door, en zo te zien waren er niet veel meer gewond geraakt in dit gedoe. Ze zuchtte en boog haar hoofd en gaf de moeder van het kleine katertje een laatste lik en murmelde een paar afscheidswoorden. Ze deed hetzelfde met zijn zusje. Zachtjes sloeg zacht haar staart half om het katertje heen en keek naar hem.

Scarkit voelde dat hij in zijn nekvel gepakt werd en naar buiten gedragen. Hoewel hij bang was voor wat zich daar zou kunnen op houden bleef het katertje toch stil hangen en kneep zijn oogje stijf dicht. Toen hij voelde dat Windflame hem neer zetten opende hij zijn oogjes weer en zag hoe de poes zijn zusje bij de kop van zijn moeder en ging daarna weer naast hem zitten. De andere katten van de windclan kwamen zijn moeder en zijn zusje de laatste eer bewijzen en de tranen biggelde over zijn wangetjes. Toen de staart van Windflame zich half over hem heen sloeg kroop Scarkit onder deze bescherming uit en kroop voorzichtig naar de kop van zijn moeder en drukte zijn snuitje tegen haar zachte wang en bleef zo geruime tijd liggen. Hetzelfde deed hij bij zijn zusje voor Scarkit opstond en terug naar Windflame toe liep. De andere katten deden bijna hetzelfde als Windflame en hij, waarna Scarkit onder de staart kroop van Windflame. Nadat de laatste kat was geweest brachten een aantal katten de lichamen weg en was dat het laatste wat Scarkit ooit nog van ze zou zien! Zielig gepiep kwam uit zijn keeltje en gelukkig hoefde hij niet perse meer zoveel melk te drinken en kon hij ook gewoon vlees eten, maar toe zou hij het heel erg gaan missen. Scarkit's vacht was heel erg geklit door zijn verwarring en het opgedroogde bloed. De open wonden waren nu dicht met dikke korsten en als hij niet snel behandelt zou worden gingen die wonden ontsteken.

Windflame keek toe hoe iedereen afscheid nam van de dapperen moederpoes en het kleine kittentje. Ze zuchtte zacht en liet haar blik weer op Scarkit vallen en haar ogen werden weer zacht. De manir waarop hij naast zijn moeder ging liggen en zijn snuitje tegen haar wang aandrukte gaf haar een steek van medeleiden. Hij deed hetzelfde bij zijn zusje en stond toen weer op en kwam zachtjes teruglopen naar Windflame. windflame schudde haar hoofd en was even in gedachten. Ze voelde hoe Scarkit zachtjes onder haar staart kroop en ze opende haar ogen weer en keek hem aan. Ze dacht even na, ze gaf zelf nog niet echt melk, maar hij was al wat ouder dus hij zou het ook wel redde op een beetje vlees. Ze keek op toen langzaam het lichaam van de dode moederpoes en kitten werden weggesleept om begraven te worden. Het kleine katertje piepte zielig en Windflame keek weer naar hem. Hij zag er niet uit en ze schrok omdat hij echt naar de Medicine Cat moest omdat het dan echt niet goed afloopt, ook zijn vachtje was geklit. Langzaam boog ze zich naar hem toe en begon hem teder te wassen. Ze sloot haar ogen en stopte voor een moment om te praten. '' Je moeder was heel dapper,en vergeet nooit dat ze altijd over je zal blijven waken. Net als je zusje zal ze altijd bij je zijn. Ze zal alles zien wat je doet vanuit de Zilverpels.'' Zei ze zachtjes en liet haar tong dan weer langs zijn geklitte vacht gaan. Ze stopte nu weer en stond zachtjes op. '' Maar nu gaan we eerst zorgen dat er naar die wond word gekeken.'' Zei ze vastberaden en tilde het kleine katertje op. zonder ook maar op een antwoord te wachten stapte ze langzaam weg richting de den van de Medicine cat en liep zachtjes naar binnen.

Windflame Sprak zacht en lief tegen hem Scarkit voelde zich bij haar veilig ookal was ze niet zijn echte moeder en hij voelde ook hoe haar ruwe tong over zijn geklitten vacht ging. Scarkit genoot van de aandacht en bleef rustig zitten waar hij zat. totdat ze hem oppakten en in de richting van de medicijn den liep. Scarkit bleef rustig hangen en trok zorgvuldig zijn pootjes op zodat ze niet oer de grond zouden slepen. Toen de ze den in gingen hielt Scarkit zijn adem even in, maar de lucht was hier net zo als overal in het kamp alleen rook het hier sterk naar kruiden. Scarkit ademde weer normaal en keek rond voor zo ver dat kon?

( Topic uit zou jij willen beginnen bij de medicijn den?)