Zand {spt}

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Met ruime pootstappen baande de vuurrode kater zich een weg naar het territorium toe. Zijn helderblauwe ogen hielden het pad waarop hij liep in de gaten terwijl zijn oren de omgeving scande. Er waren de laatste tijd veel meer dassen gespot in het territorium dan voorheen, en ook hem was gezegd dat hij wat extra op zijn hoede moest zijn. Een zachte zucht verliet zijn bekje toen hij aan de zandkuil gearriveerd was. Voorzichtig zette hij enkele stappen naar voren, waarna hij zich op zijn rug rolde en de zonnestralen op zijn buik toeliet. Nu ze de zonnerotsen niet meer hadden moesten ze een andere ontspanning zien te vinden, toch? Daarbij was het zand ook lekker warm en minder hard dan de vaste bodem.

{ 1st post Firepaw

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Vandaag was geen trainingsdag. Haar mentor en de andere warriors waren druk bezig om wat aan het dassenprobleem te doen, dus mocht ze vandaag zelf kiezen wat ze ging doen. Natuurlijk was dat ook geen vrijticket om zomaar in het territorium rond te gaan stappen, dus was ze op weg naar de Sandy Hollow, in de hoop dat daar iemand zou zijn die haar nog wat kon leren. Er waren daar vaak apprentices en warriors. Eenmaal aangekomen zag ze Zealpaw in het zonnetje liggen. Er verscheen een ondeugende grijns op haar gelaat en ze stoof zonder waarschuwing het zand op, om zich op de rode kater te gooien. "Ten aanval!" luidde haar strijdkreet. Hopelijk deed dat hem goed schrikken!

F I R E P A W

Don't cry because it's over, smile because it happened.

De warmte die aan zijn buikje gegund werd deed hem zachtjes spinnen. Het was fijn om even verlost te zijn van alle zorgen die aan zijn hoofd slingerde, alle verantwoordelijkheden die hij kreeg naarmate hij ouder werd.. Hij voelde zich zo vre- 'Ten aanval!' Klonk het plots waarna iets of iemand op hem sprong. In een fractie van een seconde opende de ietwat oudere apprentice zijn blauwe ogen weer en sprong hij geschrokken overeind. "Waah!" Mauwde hij geschrokken, het zand dat in zijn kijkers gevlogen was er terug uitschuddende. Pas na enkele keren wild om hem heen te hebben gekeken herkende hij zijn 'aanvaller' als Firepaw. Een opgeluchte zucht verliet zijn bekje, waarna hij de overeind staande nekharen terug liet zakken. "Firepaw, je deed me schrikken." Hijgde hij zachtjes, nog steeds een tikkeltje van slag. "Doe dat alsjeblieft nooit meer." Greens hij vervolgens, de rest van het zand ui zijn vacht schuddende. Plagerig gaf hij haar een schouderstoot, om zich nadien terug neer te laten vallen in het zand. Hij was zo luuui.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Het gewenste effect was bereikt. De oudere apprentice schrok op en wat duidelijk even de weg kwijt voor hij haar herkende. Firepaw glimlachte breed toen hij zei dat ze hem had laten schrikken. Ze wankelde iets opzij toen hij haar een schouderstootje gaf, maar wist toch overeind te blijven. Toen ze kitten was had ze dat nooit gekund. "Ik zal het niet meer doen," zei ze, maar stiekem kon ze dat natuurlijk nooit beloven. Het was immers veel te leuk om anderen af en toe te laten schrikken. Zealpaw ging weer in het zand liggen. "Waarom slapen oudere katten altijd zo vaak? Slapen is saai," klaagde ze, terwijl ze ging zitten en haar staart om haar pootjes krulde.

F I R E P A W

Don't cry because it's over, smile because it happened.

Ergens had de kater het gevoel dat de poes haar doel bereikt had. Echter was het enige gevolg hiervan dat de kater moest grijnzen, zelf nog goed wetende hoe hij als jonge apprentice was. Hij kon moeilijk haar de vreugde ontnemen en slecht gehumeurd op haar grapje reageren. 'Ik zal het niet meer doen,' Mauwde de poes, waardoor Zealpaw even een mondhoek wat verder omhoog trok. Waarom zei iets hem dat ze dit niet meende? Echter keek hij wel even op toen ze haar volgende vraag stelde. 'Waarom slapen oudere katten altijd zo vaak? Slapen is saai,' Een kleine grinnik verliet zijn keel, waarna de rode kater zijn blauwe ogen in de hare priemde. "Dat komt, mijn beste Firepaw," Begon hij rustig. "omdat onze oude botten meer moeten rusten dan die van jullie." Vervolgde hij, licht grijnzende. "En daarbij is het nu eens goed weer, en maakt de zon me lui." Punt. Hij was compleet eerlijk. Ja hij was inderdaad lui, héél lui. En dat liet hij maar al te graag merken. Natuurlijk zou het een heel ander verhaal zijn geweest als Silverstar plots opdook en hem vertelde dat ze gingen trainen.

If you are going to walk on thin ice, you might as well dance.

Oude botten hadden meer rust nodig, daar kwam het op neer. "Maar jij bent helemaal niet oud!" zei ze tegen Zealpaw, terwijl haar staartje een keer heen en weer zwiepte. Dat de zon hem lui maakte had ze niet zo veel tegenin te brengen. Toen ze wat jonger was had ze ook met haar moeder in de winterzon gelegen. Dat was altijd wel prettig geweest, maar ze zou er zelf geen dag aan verspillen. "Kunnen we niks gaan doen?" vroeg ze vervolgens. Het was saai als hij ging slapen.

F I R E P A W

Onderwerp: Re: Zand {spt} $Zand {spt} Icon_minitime$