Who's there?

Eerst waren alleen haar poten en haar staart nat geweest, later door haar geringe lengte ook haar buikje. Nu, nu was ze helemaal doorweekt. Het vocht was door haar vacht naar boven getrokken. Door in beweging te blijven probeerde ze zichzelf warm te houden en dat lukte aardig, toch rilde ze zachtjes.

Dit was nog een onbekende plek voor haar. Ze was nog nooit op een gathering geweest en had ook nog nooit een andere reden gehad om hier te komen. Nu eigenlijk ook niet, maar toch was ze hier. Ze keek wat om zich heen, opzoek naar een sneeuwvrij plekje. Deze had ze snel gevonden, alleen lag daar meteen ook een andere kat. Toch stapte ze eropaf, de kou werd er namelijk per minuut erger op. Ze herkende zijn shadowclan geur, wat haar een beetje beangstigde. Hij werd wakker en ze deed snel een paar stappen naar achter. "Hallo?" Ze knikte begroetend. "Hey," Sprak ze klappertandend. "Zou ik erbij mogen komen liggen?"

Hij klonk een beetje aarzelend, maar schoof toen toch een stukje op. Dankbaar stapte ze naar voren en kwam trillend naast hem neer. Weliswaar wel met de nodige afstand tussen hun tweeën in. Ze maakte zich zo klein mogelijk en legde haar staart om haar bevroren pootjes. Daarna richtte ze haar oogjes op de mede apprentice. Hij licht blauwe oogjes en een bruin wittige vacht, hij zag er niet gevaarlijk uit. "Wat een weer hè!" Mauwde ze. "En...wie ben jij?" Weer die aarzeling in zijn stem, hij kon toch niet denken dat zij een bedreiging vormde, hij was zeker een halve kop groter! Maar ja, ergens was het natuurlijk ook wel weer logisch. "Ik ben Littlepaw, een Thunderclan apprentice, aangenaam." Ze glimlachte vriendelijk. "En jij?"

Zo, Mazepaw dus, van die naam had ze nog nooit gehoord. Maar niet Mazepaw was wat haar meeste aandacht kreeg, dat was namelijk de kou. Haar vacht was nog steeds doorweekt en de temperatuur werd er maar niet hoger op. Ze rilde zachtjes terwijl ze zo goed mogelijk alle warmte die ze had probeerde vast te houden. "Heb jij ook zo'n hekel aan sneeuw?" Vroeg Mazepaw. "Ja! Nou euh, meestal.. Soms." Ze vond de sneeuw mooi, net zoals het knetterende geluid dat het maakte als je er met je pootjes op neer kwam. Maar sneeuw zorgde ook voor prooischaarste, ziektes en kou.

"Wanneer dan niet?" Vroeg de kater, zijn grijns werd steeds breder. "Nou, als het net is gevallen bijvoorbeeld en je dan uit je warme den te voorschijn komt. Maar na een tijdje worden er katten ziek van de kou en wordt de prooi steeds schaarser. Dus ja, dan vind ik sneeuw minder leuk." Zichzelf bevestigend knikte ze subtiel. "Ik en sneeuw hebben gewoon een haat liefde relatie."

Zover de witte poes wist hadden de Shadowclanners altijd al een reputatie gehad. Een onvriendelijke naar macht snakkende reputatie. Zover zij nu wist voldeed Mazepaw aan geen van de twee. "Ik vind haat-liefde maar een vreemd iets" Weer die vriendelijke grijns, ze begon hem steeds aardiger te vinden. "Dat is het ook." Beaamde ze hem knikkend. Over liefde gesproken, ze had Forestpaw al een hele dag niet meer gezien, waar zou hij uithangen op dit moment uithangen?

Ze werd weer van haar geliefde onderwerp afgeleid door de apprentice. "En, hoe is Thunderclan?" Vroeg hij. "Ook last van prooischaarste?" Littlepaw keek hem twijfelend aan, mocht ze zulke informatie wel aan iemand van een andere clan vertellen? Haar was nooit vertelt dat het niet mocht, maar ze gingen er natuurlijk ook niet van uit dat ze met katten van andere clans omging. "Euh.." Maar dat ze prooischaarste hadden lag voor de hand niet? Ze besloot toch maar dat het geen kwaad kon. "Ja, maar er wordt gezegd dat het nog lang niet zo erg is als vorig jaar!" Ze had echt verschrikkelijke verhalen gehoord van de winter voor haar geboorte zoals katten die stierven van de honger. Hopelijk werd het dit jaar niet zo erg! "En bij de Shadowclan?"

Zij had nog niet zo heel veel last gehad van de prooischaarste gehad. Ze was immers klein en had niet zo heel veel voedsel nodig. Veel warriors en elders had ze al wel horen klagen. Maar dat de ouderen elders klaagde zei natuurlijk niks, dat deden ze altijd wel. "Bij ons is er ook maar weinig prooi, maar dit jaar sterft er ten minste niemand aan hongersnood." Ze knikte, ja gelukkig! Dat wenste je niemand toe, ook niet iemand van een andere clan! Ze vroeg zich sowieso al een tijdje af waarom er zoveel haat tussen de verschillende clans was. Konden ze niet veel beter gewoon aardig tegen elkaar doen en of zelf samenwerken! Waarom was er altijd zoveel haat? Veel van de katten die zij had ontmoet waren gewoon aardig geweest, Mazepaw was daar een voorbeeld van. En degene die dat niet waren, ze dacht terug aan Choppedpaw, waren waarschijnlijk gewoon opgejut door het idee dat andere clans slecht zijn. Ze bleef stil, diep in gedachten verzonken, terwijl ze haar oortjes zachtjes heen en weer wiebelde.

"Gaat het wel?" Hé wat? Ze keek wat verward op. Al snel had ze door wat er aan de hand was en ze glimlachte geruststellend. "Oww ja hoor, ik was gewoon, euh.. Aan het denken." Ze wreef even met haar voorpoten over elkaar. "Maar poeh, wat is het koud zeg," nu pas merkte ze op dat ze weer zachtjes aan het rillen was.

"Ik vrees dat we de komende tijd niet veel warmte kunnen verwachten" Littlepaw rolde met haar oogjes. "Ja pfff." Haar glimlach verklapte dat het niet neerbuigend bedoelt was. "Dat was niet het antwoord dat je had moeten geven!" Ze ging staan zodat ze op gelijke hoogte kwamen. "Jij had als een echte heer moeten aanbieden dat ik wel tegen je aan kon komen liggen!" Ze grinnikte zachtjes en haar oogjes twinkelde. "En dan had ik jou vriendelijk bedankt, maar het vervolgens wel afgewezen omdat dat de zweer erg ongemakkelijk zou maken." Ze ging weer zitten en stak haar tongetje uit.

Ja dat zou mooi zijn geweest. Waarom waren niet alle katers zo charmant of romantisch? Dat zou de wereld een stuk beter maken, niet? Al helemaal als Forestpaw wat meer op haar flirtacties in ging! "Sorry dat ik niet zo'n hopeloze romanticus als jij ben." Voor de zoveelste keer deze dag grinnikte ze. "Het is niet erg, je bent niet de enige." In haar blik was iets van teleurstelling te zien. "Maarre waarom zijn jongens altijd zo? Zo.. Niet romantisch.. Haast ongevoelig.."