Met een stalen blik bleef de kleine lapjeskat naar het water turen , haar ppotjes waren koud en nat maar ze zou niet opgeven tot ze een vis gevangen had ! Purplepaw had nog geen enkele training gehad maar toch had ze in tussentijd al een klein beetje leren jagen. Nog een keer haalde ze uit naar een vis maar opnieuw was het mis , even likte ze zacht haar pootjes om ze daar na meteen terug klaar te houden voor de aanval . Spet ! weeral mis ! maar Purplepaw gaf niet op . De zon kroop hoger en hoger, en toen het zonhoog was gaf Purplepaw het even op . Uitgeput plofte ze op de grond en rolde op haar rug. Mistroostig keek ze naar de wolken, waarom kon ze nu niet gewoon een vis vangen! Uiteindelijk stond ze terug op , en weer ging ze aan de waterkant staan. Ze focuste zich op een dikke karper , en ze bleef kijken tot hij dicht genoeg was. Snel haalde ze uit en tot haar vebazing voelde ze haar nagels in de vis gaan, snel haalde ze hem uit het water en maakte hem dood met een snelle beet. "Eindelijk" mauwde ze trots en ze nam de vis in haar bek. Daarna begon ze terug naar het kamp te stappen, zouden ze niet opkijken van haar vangst ?