De wind speelde zacht met haar vacht in de wind, alsof hij haar wilde optillen en mee naar boven nemen. Zachte duwtjes die haar voortduwde naar de plek waar ze moest zijn, maar wouw ze daar wel zijn ? Wat deed ze hier ? Waarom ? Vragen zwierven zoals altijd door haar hoofd , opgelost of onbeantwoord, alle soorten vragen met reden en zonder reden. Te veel vragen voor haar kleine kop , te veel vragen om te kunnen houden . Snel en schichtig stapte de prachtige siamese poes door, heel snel probeerde ze haar gedachte weg te duwen en aan de clan te denken, ze moest wel flink wat te pakken krijgen om uit te leggen wat ze de hele dag gedaan had , maar de bittere waarheid was dat ze eigelijk nog maar een muis en en merel had gevangen. In een vloeinde beweging sprong Silverwing op een uitstekend rotsblok van de stenen wal van de vallei en als een achternagezeten konijn racete ze naar boven, soms leek het echt alsof ze vleugels had want niemand in het kemp was sneller dan haar . Dat kwam door haar schichtige en oplettende persoonlijkheid, Silverwing was op alles voorbereid en haar zenuwen stonden altijd op scherp. Eindelijk boven aangekomen sperde ze haar bek open om prooigeuren op te vangen maar al snel viel haar mond terug dicht . Nerveus draaide ze met haar oren , hoorde ze dat nu echt.
I let it fall, my heart
And as it fell, you rose to claim it
It was dark and I was over
Until you kissed my lips and you saved me
Het was alsof de wind zong voor haar en zacht zong ze mee op de melodie van elke windslag
Het was alsof ze even al haar zorgen kon vergeten door te zingen , samen met de wind
Een enkel moment voelde Silverwing zich goed, en ze had gehoopt dat ze altijd zo gelukkig kon zijn
My hands, they were strong
But my knees were far too weak
To stand in your arms
Without falling to your feet
Abrupt stopte Silverwing met zingen , ze meost nu snel verder gaan jagen, ookal had ze daar echt geen zin in.