IMPOSSIBLE! (Open)

Het was een lange tijd geleden dat ze dit had gedaan, het kamp uit glippen. Ditmaal was het nacht en kon de bruin met witte tabby poes niet slapen. Er was niemand in het kamp op het moment dat ze uit de elders den was geglipt. Dit was haar kans geweest om het kamp uit te gaan en dat had ze dus ook gedaan. Nu stond ze op de plek die de zogenaamde “Sandy Hollow” moest zijn, de plek waar ze vaak de apprentices over hoorde praten na hun trainingen. De grond was bevroren, maar er lag geen sneeuw. Hoewel de lucht eruitzag alsof dat misschien wel zou kunnen gaan gebeuren, aangezien de sterren en de maan nauwelijks zichtbaar waren door de wolken die er hingen. Fisheye haalde even diep adem en trippelde verder, dieper het bos in. Ze was niet op de vlucht voor iets of iemand, maar wilde toch niet al te lang op dezelfde plek blijven omdat ze bang was ontdekt te worden buiten het kamp. Toen ze bij de Owl Tree aankwam, zag ze in het duister van de nacht een schim de lage begroeiing induiken. Verbaasd keek Fisheye naar de plek waar ze zojuist iets had gezien, niets te bekennen. Misschien is het mijn verbeelding geweest… Dacht de ThunderClankat met het opgezwollen oog. Haar blik was gefocust op het punt waar ze zojuist iets had zien bewegen. Net toen ze verder wilde lopen, leek er alweer iets te bewegen in de struiken, hoewel Fisheye dit niet met zekerheid kon zeggen. Voorzichtig stapte ze op de bewegende doornstruiken af, haar vacht was omhoog gezet in de hoop om dreigend over te komen.
“Fisheye?” De bruin met witte tabby liet haar vacht zakken toen ze iemand haar naam hoorde zeggen. Ze keek snel rond, er was niemand anders dan zijzelf en dat ding tussen de doornstruiken. Die stem, ze herkende hem, maar van wie was die stem? Het klaarde een beetje op, het maanlicht kon nu beter bij de twee katten die zich bij de Owl Tree bevonden, de een verscholen tussen de struiken, de ander aan de voet van de grote boom. Toen de een glimp van de vacht van de andere kat zag, vielen de puzzelstukjes langzaam maar zeker op hun plaats in Fisheye’s hoofd. Die vacht en die stem.. Ze kende maar één kat die aan die combinatie voldeed. “M-maar…” Stotterde Fisheye. “Dit is onmogelijk!” Ze deinsde achteruit, deze kat... Nee, dat was totaal onmogelijk! Tenzij dit een teken van StarClan was, maar dat leek haar zeer onlogisch, want wat moest StarClan nou van haar? “Honeytongue!” Fisheye keek toe hoe de kat tussen de struiken vandaan kroop en op haar afstapte. Het was inderdaad Honeytongue, maar hoe was dat mogelijk? Het grote probleem in deze situatie was de goudbruine kater, hij hoorde hier niet te zijn! Niet op dezelfde manier als dat een rogue niet op Clanterritorium hoort te zijn, maar op een andere manier.. “Hoe? Hoe? Je bent dood, hoe kun je hier voor me staan? Fisheye’s gedachten sprongen op paniek, deze kater, haar geliefde, hij was een heleboel manen geleden vermoord door een hond! “Ik ben niet dood, schatje.” Sprak Honeytone, zijn stem klonk bijna hetzelfde als de dag dat ze hem voor het laatst gezien had. Kon ze dat maar over zijn uiterlijk zeggen, zijn lichaam zat onder de littekens en zijn vacht was dof en vuil. “Maar mij is verteld dat je gedood bent door een hond en daarna heb ik je nooit meer gezien! Dus hoe kan dit? Dat je hier nog staat?” Fisheye sprak nu meer dan ooit. Ook al had ze deze kat al manenlang niet meer gezien, ze vertrouwde hem nog steeds meer dan de meeste andere ThunderClankatten. “Begrijp je het dan niet, schat, ik ben al die tijd in leven geweest. Ik heb me verscholen buiten de Clangebieden.” “Waarom?” Fisheye voelde iets van haat in haar lichaam, maar kon het niet helemaal plaatsen. Had de kat die haar nooit eng gevonden had haar nou bedrogen? Had hij haar verlaten? “Omdat… Ik kon het niet meer aan!” Fisheye keek even verbaasd naar de goudkleurige kater voor haar. [/b]“Ik kon de roddels en de gemene blikken niet meer aan. Iedereen gedroeg zich normaal in mijn buurt, maar ik heb ze wel gehoord. De dingen die ze zeiden toen het bekend was dat wij twee een koppel waren. Dat je vervloekt was, dat ik gestoord was omdat ik je prachtig noemde en ook dat ik een schaamte was voor de Clan omdat ik met een vervloekte kat omging. Dat laatste was de druppel die mij zeker maakte van mijn beslissing.[/b] Fisheye keek naar de grond, maar zei niks. De woorden van Honeytongue raakten haar diep en deden haar terugdenken aan haar kittentijd, toen haar opgezwollen oog als een straf van StarClan werd gezien. “Welke beslissing?” Zei ze zachtjes. “De beslissing om mijn eigen dood in scene te zetten.”
Honeytongue keek even naar Fisheye, maar dat merkte de tabby niet op. “Ik vroeg een paar van mijn vrienden om te doen alsof ik gedood was door een hond terwijl we aan het jagen waren. In werkelijkheid is er nooit een hond op het territorium geweest die dag en ben ik gewoon de Twoleg place ingerend terwijl mijn vrienden keken of er niemand in de buurt was. Ze hebben me toch niet verraden, hè?” Langzaam tilde Fisheye haar hoofd weer op en keek ze recht in de ambere blik van de kat waar ze ooit zo veel van had gehouden. Ze liep over van de vragen en de verwarde emoties. Niet wetend wat ze moest doen, deed ze maar wat haar het beste leek op dat moment. De bruin met witte tabby draaide zich, zonder maar ook een woord tegen de gouden kater te zeggen, om en rende weg in de richting waar ze vandaan was gekomen.
Haar conditie was lang niet zo goed als die van de meeste katten uit haar Clan, dus toen ze bij het kamp aangekomen was, was ze doodop. Het was nog steeds donker, maar lang niet meer zo donker als toen ze vertrok uit het kamp. Uitgeput plofte ze neer naast de ingang van de elders den en sloot haar ogen in de hoop nog te kunnen slapen voor de warriors zouden gaan beginnen met de dawn patrol. Helaas lukte dit niet omdat een andere kat haar aandacht trok. Ze ging overeind zitten en liet haar blik de kat volgen. Vanuit hier kon ze niet goed zien wie het was...

Words: 1087
Tag: You?
OOC: Honeytongue = NPC

De kat wie ze met haar goede oog volgde leek in haar richting te komen. Het duurde even voordat ze goed kon zien wie het was, het was Graystripe, een warrior. De grijze kat stak zijn staart de lucht in als een begroeting. "Goedemorgen, ook al zo vroeg op?" Vroeg hij. Fisheye schudde haar hoofd eventjes rustig. "Nee," sprak ze met haar gewoonlijke zachte stem. "Ik heb niet kunnen slapen." Ze was nu wel moe, maar slapen zou waarschijnlijk niet gaan lukken omdat het niet lang zou duren voordat de rest van de Clan wakker zou worden...

Words: 97
Tag: Graystripe
OOC: Sorry voor de laatheid ^^"