And yet again

Onderwerp: And yet again di 6 jan 2015 - 21:14

Alles wat hier was gebeurd. Om de één of andere reden drukte het zwaar op Hates schouders. Misschien was het omdat het hem eigenlijk helemaal niets uitmaakte toen het gebeurde. Of misschien was het, omdat zijn grote liefde Lightleaf ooit in deze Clan zat en ze hem had bijgebracht hoe erg het was.
Stilletjes liep Hate door het Camp. Dit was de tweede of derde keer dat hij hier kwam, maar toch leek het iedere keer als nieuw. Hij stelde zich Lightleaf voor, met een treurige glimlach op haar knappe gezicht. Hoe hij liefkozend kopjes zou geven om haar te troosten en ze even een moment voor zich alleen hadden. Totdat er weer een kat hun moment kwam verbreken, dacht hij bitter.
Geritsel achter hem. Razendsnel draaide de zwarte kater zich om, met de ijdele hoop Lightleaf te zien. Maar nee, het was gewoon de wind. Met een zucht ging hij zitten. Wat was er met hem aan het gebeuren?

{+ Eerste post voor Lucretia}

Onderwerp: Re: And yet again wo 7 jan 2015 - 0:00

Ze was die nacht niet teruggekeerd naar haar normale slaapplek, niet dat iemand haar ooit zou missen. Ze mengde zich nauwelijks met de anderen en vermeed ze wanneer ze kon. De enige die ze nooit volledig kon vermijden was Raza, die haar vreemdgenoeg altijd wel leek te vinden. Maar nu was het niet zo gezien ze ver weg ervan was. Ze was de dag ervoor teruggekeerd naar de plek die eens haar thuis was geweest. Niet dat iemand dat van haar wist, ze had iedereen wijsgemaakt dat ze enkel uit Riverclan kwam en niet was opgegroeid in Skyclan. Maar terwijl de poes even de tijd nam om wakker te worden voelde ze zich even comfortabel. Ze had die nacht een kleine slaapplek kunnen maken in de restanten van de warriors den en had ook best wel goed kunnen slapen. Maar nu ze wakker was hoorde ze geluid buiten, geluid dat haar vacht omhoog deed komen. Stilletjes sloop ze naar buiten en staarde met haar groene ogen naar de zwarte kater die daar zat. Wat moest die nu weer hier? Was het niet duidelijk dat monsters hier niet mochten komen. ''Wat moet jij hier?'' Vroeg ze snauwend voor ze tevoorschijn kwam, haar kleine lichaam gemakkelijk uit de kleine ruimte krijgend.

Onderwerp: Re: And yet again di 13 jan 2015 - 18:14

'Wat moet jij hier?' snauwde een stem. Hate schrok en vloog bijna twee staartlengtes de lucht in. Hij siste en draaide zich om. Het was Lucretia, een weirdo uit de BloodClan. 'Nounou, zomaar arme katten laten schrikken. Hoe durf je!' reageerde hij op een spottende toon. Maar die werd een beetje teniet gedaan door zijn opgezette vacht en zijn oren die plat tegen zijn kop lagen. Toen hij weer wat bedaard was, ging hij zitten en begon zijn voorpoten te likken zonder de poes ook maar één seconde uit het oog te verliezen. 'En wat doe jij, een arme RiverClanner, hier in het verlaten Camp?' Het klonk nonchalant, of althans, dat moest het klinken. 'Van mij mag je het best weten. Ik kom hier om te...' Verschillende woorden schoten razendsnel door hoofd. Denken, nee. Hopen, oh StarClan dat klinkt echt dom. Kijken, nee ook niet. Filosoferen. Ah ja, dat klinkt lekker gewichtig. 'Filosoferen.' Als ze maar niet ging vragen over wat. Want wat moest hij dan antwoorden? Het leven? Zijn liefde? Liefde in het algemeen? StarClan? SkyClan? Er groeide een glimlach op zijn gezicht. Het was niet omdat hij aan iets grappigs dacht of omdat Lucretia iets had gedaan, maar gewoon om te kijken hoe zij zou reageren. Want ja, als hij toch niets te doen had en met haar opgescheept zat in het SkyClan Camp, kon hij net zo goed dit doen.

Onderwerp: Re: And yet again wo 14 jan 2015 - 23:12

Blijkbaar schrok de kater van haar, iets wat haar toch wel wat verbaasde. Je zou toch wel verwachten dat Bloodclanners niet zo snel meer van iets zouden schrikken zoals hij net had gedaan. Je kon bijna zeggen dat hij als een watje gedroeg. Maar zijn opmerking deed haar snuiven en ze staarde hem kort aan. ''Wat loop je te janken kan ik er wat aan doen dat jij zo snel schrikt.'' antwoordde ze koud en trok haar staart even naar zich toe voor ze bijna verdedigend haar tanden bloot legde, maar hield zich snel weer in om haar rug te rechtte en gewoon te gaan zitten. ''Je zou toch eens moeten weten.'' Antwoordde ze simpeltjes zonder verder een spier te bewegen maar de manier waarop hij sprak werkte haar op haar zenuwen. Ze wist al dat het antwoord wat ze ging krijgen niet klopte dus sloeg ze enkel met een van haar oren zodra ze zijn antwoord hoorde voor ze bijna fronste. ''Werkelijk waar nu?'' Reageerde ze en negeerde de glimlach op zijn gelaat. ''En waarover dan wel niet? Of ga je me de waarheid vertellen?'' Sprak ze, langzaam het kamp rondkijkend. Ze ging hem absoluut niet vertellen dat zij hier was om haar herinneringen aan de clan waarin ze geboren was warm te houden. Dat ging hem niks aan, bovendien was het binnen Bloodclan alleen bekend dat ze uit riverclan kwam. Niemand wist dat ze zelf een voormalig deel was van Skyclan.

Onderwerp: Re: And yet again vr 30 jan 2015 - 18:06

'Werkelijk waar nu?' Hate grijnsde. Hij stond op het punt om te reageren, toen de poes verder ging met praten. 'En waarover dan wel niet? Of ga je me de waarheid vertellen?' Oh nee. Wat moest hij doen? Zeggen dat hij over de liefde filosofeerde? Met een slap lachje lachte hij de vraag weg. 'Jij denkt dat ik niet kan filosoferen? Mijn StarClan, meid, je moest eens weten!' zei hij. 'Maar het gaat zo diep, ik denk niet dat je het echt zal begrijpen.' De zwarte kater knipoogde. Misschien was dit een goede dag. Het zou goed kunnen dat de poes door hem haar geduld verloor met zijn gepraat. Dan kon hij haar uitlachen en was deze avond leuker dan gedacht. Vanbinnen voelde Hate zich triest. Alles wat hier was geweest, wat er had kunnen zijn. Weg. Alles.

Onderwerp: Re: And yet again zo 1 feb 2015 - 23:06

Ze trok enkel een wenkbrauw op zodra hij begon te lachen. Jup, hij had overduidelijk iets te verbergen. Normaal zou het haar niet zo veel interesseren, maar nu wilde ze het toch weten. Bij zijn volgende woorden zuchtte ze langzaam en keek hem aan. ''Starclan? Hemeltje toch als ze je dat toch eens horen zeggen heb je geen keel meer over.'' Sprak ze enkel luchtig voor ze met haar oren wiebelde. ''Maar goed ik heb nooit gezegd dat je dat niet kon.'' Ging ze verder voor ze de zwarte kater aan staarde. Ze zwiepte even met haar staart maar liet niet merken dat de kater haar toch even had beledigd. Dacht hij nou echt dat hij zoveel beter was dan dat zij was. Ze was dan wel niet sterk en groot maar ze was een heel stuk slimmer dan menig ander dat ze had ontmoet. ''Denk je dat?'' Kaatste ze simpeltjes terug voor ze snoof. ''How about you try me.'' Antwoordde ze voor ze haar lip iets optrok.

Onderwerp: Re: And yet again