You've met with a terrible fate, haven't you?

De zon was nog maar net boven de horizon verschenen en ergens voelde ze zich schuldig dat ze de Apprentice den binnen was gekropen, maar ze had echt even geen zin om dit alleen te gaan doen. Haar blauwe ogen zochten naar de crème-kleurige vacht, terwijl ze haar magere witte lichaampje langs de slapende Apprentices bewoog. Toen ze hem uiteindelijk gevonden had, drukte ze haar snuitje tegen zijn oor aan en gaf er voorzichtig een lik over. De witte kattin grinnikte zachtjes en deed een kleine stap achteruit. "Creamypaw, wordt eens wakker joh," miauwde ze zachtjes, terwijl ze hem een por in z'n zij gaf. "Ik wil je wat vragen, buiten," miauwde ze daarna rustig, terwijl ze plagend haar staart over zijn neus liet gaan en daarna voorzichtig naar buiten liep, om bij de ingang van de Den te blijven zitten.

[Alleen Creamypaw pls n_n]

Ze grinnikte zachtjes toen ze zag hoe hij slapend de Den uit kwam strompelen om naast haar te gaan zitten. Ze kreeg een neusje tegen die van haar aan getikt en kon het niet laten om snel, zachtjes, te knorren. Van alle katten in Riverclan, vertrouwde ze Creamypaw het meest, ze hadden iets gemeen en daarbij voelde ze zich veilig in zijn omgeving. Ze glimlachte eventjes en sloeg haar pluizige witte staart over d'r pootjes heen. "Uh, ja, sorry dat ik je zo vroeg wakker heb gemaakt. Ik vroeg me af of je het leuk zou vinden om me te helpen met kruiden te zoeken," vroeg ze iets wat verlegen en ze wende haar blauwe ogen af om naar de grond te kijken. "Ik bedoel, alleen als je wilt hoor en als het niet in de knoei komt met je apprentice taken," mompelde ze er daarna zachtjes achteraan.

Een glimlach kwam op haar gezicht toen de crème kleurige kater zei dat hij graag met haar mee wilde gaan. Ze gaf 'm een lik over zijn oor heen en grinnikte zachtjes. Af en toe had ze echt het idee alsof Creamypaw de enige was die haar echt begreep. Ze hadden een opvallend sterke band omdat ze hem verzorgt had in de tijden dat hij in de Medicine Den had gelegen. "Ik zal je alles uitleggen," zei ze daarna met een glimlach. Ze zetten zichzelf af en sprong het territorium in, ze hadden een lange dag voor de boeg want de voorraad planten was veel te leeg voor haar doen.
Haar pluizige witte oortjes stonden overeind, terwijl ze door het gebied wandelde. "Cream?" vroeg ze, terwijl ze zich omdraaide. "Zou jij bij de Sunningrocks willen gaan kijken? Ik zoek nog wat Chickenweed, het is een lang groen kruid met amandel gevormde bladeren eraan, niet snel over het hoofd te zien," vroeg ze m voorzichtig. "Dan ga ik aan de waterkant op zoek naar Coltsfoot," legde ze daarna uit.

Ze glimlachte eventjes toen Creamypaw zei dat ze voorzichtig moest doen en knikte. "Jij ook," zei ze zachtjes, waarna ze toekeek hoe de kater er van door ging. Ze had hem liever niet willen opzadelen met dit werk, maar alleen zou ze er zo veel langer over doen. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht, terwijl ze haar blik richtte op de rivier. Daar moest ze heen.
Honeypaw slikte moeizaam, ze was niet echt blij met het zo dicht bij de rivier zijn. Ze had een zekere angst voor het water, zeker nu die zo woest was, maar dit was de enige plek waar ze het kruid zou kunnen vinden. Ze sloeg haar nageltjes uit en hielt zich stevig vast aan de begroeiing aan de zijkant van de rivier, terwijl ze met haar blauwe ogen de kant afzocht op zoek naar Coltsfoot. In haar ogen lag een angstige en paniekerige blik, terwijl ze voelde hoe het water probeerde haar vacht vast te grijpen.
Ze slaakte een kreet toen haar achterpoot weggleed en ze half in het ijskoude water terecht kwam, waarbij ze verschrikt haar klauwen in het onkruid had geslagen. "Cremypaw, help!" riep ze geschrokken, terwijl het ijskoude water probeerde haar los te trekken. Een pijnscheut ging door haar voorpoten heen, waardoor ze gedwongen werd om los te laten en ze voelde hoe ze kopje onder ging in het water.
Met moeite probeerde ze boven water te komen, maar de onderwater stromingen waren te sterk en in plaats van naar boven te gaan, begon ze rond te rollen. Haar longen schreeuwde om lucht en ze opende haar bek om een kreet te laten toen ze een grote steen op hoge snelheid om zich af zag komen. Een harde klap en een misselijkmakende pijn door haar kop zorgde ervoor dat haar beeld zwart werd.

Daar lag ze dan, aan de oeverkant, haar witte vacht besmeurd met bloed, haar blauwe ogen gesloten. Ze ademde, zwakjes, maar ze ademde. Haar lichaam reageerde niet meer door de onderkoeling en de lichamelijke pijn van de woeste rit. Ze had niet eens door dat er iemand op haar af werd gelopen.

[Jaytail mag binnen vallen, Creamypaw mag posten en op zoek gaan. Misschien is het leuk als Creamy Jay tegenkomt als hij haar terug brengt naar het kamp?]