{ The Frozen Time is Melting }

Nee, ze had niemand iets gezegd. Waarom zou ze het ook zeggen? Niemand die het wat deerde wat ze had gedaan. Nadat haar broer overleden was, waar katten niet eens van af wisten. Of nou ja, het feit dat ze de zus was van Timesong. Niemand die het boeide dat ze hier in de nursery lag en zich niet goed voelde. Eigenlijk voelde ze zich al niet goed sinds ze erachter was gekomen dat ze zwanger was. Ze had de kater, Nightspark, een pleziertje gedaan nadat hij de situatie had uitgelegd. Maar dan nog, ze lag hier in de nursery, zwanger van een kater die ze nauwelijks kon, terwijl hij bewusteloos in de medicine den lag.

Krampen in haar buik lieten d'r piepen en ze kromp in elkaar. Ze wist maar één naam die ze kon roepen en die kwam er dan ook gejaagd uit; "Ashdrizzle!" De grijze kater zou de vader van de kittens worden, samen met Nightspark, maar momenteel was hij de enige die ze erbij kon roepen. Ze wist dat het weeën waren wat er door haar lichaam heen schoot en uit instinct begon ze te persen. Meer bloed dan dat ze was gewend kwam mee naar buiten toe en ze voelde haar hart in een krimpen van angst en pijn. Dit was niet goed, zover was ze zelf ook nog wel gekomen. "Help!" riep ze gepijnigd, terwijl ze weer begon te persen. Na eventjes kwam er verlichting en ze draaide zich om, om de kitten schoon te likken. Tot haar horror zag ze hoe de kitten niet meer ademde, om precies te zijn zat de navelstreng om het keeltje van de kitten. Hij was al gestorven voordat 'ie uit de buik was gekomen. "Oh nee," piepte Frozentime zachtjes, waarna ze de kitten een lik over z'n lichaampje gaf. "Het spijt me zo, kleine Timekit. Ik had je meer leven willen schenken, nadat ze dat van mijn broer hebben afgepakt," miauwde ze zachtjes, terwijl haar ademhaling steeds langzamer ging. Ze was moe, had pijn en voelde opnieuw weeën opkomen.
Nog een keer begon ze met persen, maar het ging steeds moeizamer. Haar blik begon wazig te worden, het bloedverlies begon haar te veel te worden. Nog net merkte ze hoe ze de tweede en laatste kitten uit haar lichaam wist te persen, voordat ze een licht doorzichtige bruine kater voor haar zag staan. "... T-Time?" miauwde ze zachtjes en de kater knikte. "Kom met mij mee, zusje. Je hebt je strijd gestreden," zei de kater zachtjes en met een lichte zucht viel de kop van Frozentime op de grond. Geen strijdlust meer om de kitten schoon te maken, geen leven meer om een leven te schenken. De kattin, die niemand zag staan, was overleden, badend in haar bloed, met een zacht piepende kitten aan haar zijde.

[First post for Ashdrizzle & Acefray ~~En mijn kleine Frozenkit. Ash mag Frozen vernoemen naar haar moeder tho :'D]~~

Toen de kater, met prooi en al, het kamp binnen kwam, hoorde een wat stemmen mompelen over een zwangere queen die aan het bevallen was, gevolgd door zijn naam die geroepen werd. Voor een moment bleef hij stilstaan, twijfelend, maar het schoot hem toen binnen dat hij met Nightspark een plan had gemaakt. Maar.. was de queen nu al uitgerekend?
Toch twijfelde hij niet lang, dropte de prooien wat half op de stapel en rende de nursery binnen om meteen begroet te worden door de sterke geur van bloed. Ergens in een hoekje vond hij de queen, een poes die hij nooit echt eerder had gesproken, een levenloos lichaampje aan haar zijde. Zijn grijze oren vielen meteen langs zijn kop en met een sjokkende pas kwam hij richting haar om wat verslagen te gaan zitten. "Niet gelukt?" Zuchtte hij verslagen, maar werd verrast door een zacht gepiep. Zijn oren schoten overeind en hij wachtte tot de poes hem een kitten zou laten zien, maar ze bleef verdomd stil liggen. "Frozentime?" Vroeg hij met een dichtgeknepen keel en drukte zijn snuit kort tegen die van haar, maar geschrokken trok hij deze terug toen hij geen ademhaling voelde. Ze was gestorven.
Het gepiep trok zijn aandacht weer en hij stapte langs het levenloze lichaam heen om het kleine bundeltje vacht beet te pakken en warm te likken. Bezorgd keek hij op, toen hij de kleine kitten tussen zijn poten had gezet. Wie moest nu voor melk zorgen ..?

Geen idee wat er om haar heen gebeurde. Alles was donker en vaag en ze kon bijna niets horen. Wel wist ze dat ze het koud had en honger begon te krijgen, maar er was niets wat ze er tegen kon doen. Naast haar lag iets warms, maar het koelde snel af, waardoor ze weer begon te trillen. De kleine kitten begon te piepen toen ze opeens een nieuwe stem hoorde. Direct probeerde ze naar de nieuwe stem heen te kruipen, maar ze merkte dat ze nog ergens aan vast zat. Angstig en hongerig begon ze nog meer te piepen. Wat was dit allemaal? Ze vond dit helemaal niet leuk meer ...

Ace begon de nare gewoonte op te wekken om te praten tegen bewusteloze katten. Maar ja, iedereen die in zijn den kwam was ook misselijk, gewond, zwanger of halfdood. Er was dus niet echt een prettige sweer en de meeste waren niet in voor een praatje met de vrolijke en domme kater. Pas geleden kreeg hij van Littlesteam een hele cursus over de vaste kwalen van alle katten en de poezen die zwanger waren. Zo dus ook de poes die ineens schreeuwde. Met zijn oren in zijn nek keek hij naar de zwarte kater die er voor pompers lag. Gefeliciteerd als je wakker werd was je een vader.

Met planten en een tak in zijn bek hobbelde de brede kater naar de nursery. Dit was zijn eerste bevalling die hij moest doorlopen zonder Littlestream. Maar hij besloot het de moeder niet te vertellen. Eenmaal daar was madame zo vriendelijk geweest alvast te beginnen zodat hij tijdens een wee de grijs witte poes moest overhalen planten in te slikken en een tak vast te houden. Echter was het een geluk dat hij uberhoud wat medicijnen in de kat kreeg voor deze de eerste kitten ter wereld bracht. Deze was gestikt. Met een brok in de keel beet hij de navelstreng door en sprak de poes bemoedigend toe. Er kwam nog een kitten, deze levend en wel. Maar nog voor ze dit konden vieren slipte de kattin weg. Paniek stak in de keel van de jonge medicine cat maar er was geen kans meer dat hij Starclan weg kon jagen van Frozentime. Ze was heen gegaan. Hij ademde diep in en bracht zichzelf tot orde terwijl een grijze kater de den in kwam lopen. Vannacht kon hij verdrinken in zelfmedelijden maar eerst was dít er. Ashdrizzle kwam naar het nest toe. Hij zag de situatie stil aan maar sprak uiteindelijk met vaste stem op. "Ashdrizzle, mag ik de kitten even?" hij klonk meelevend maar pakte de kitten toen zonder tegenspraak op. "Wil jij haar een naam geven?" sprak hij zijdelings terwijl hij het kleintje onderzocht. Gezond. Hierna keek hij op en wachtte tot een Queen naar voren stapte om de kitten aan te nemen in haar nest. Hij liet de beslissing bij Ashdrizzle waar de kitten heen ging. Hierna riep hij een warrior om het dode lichaam naar het midden te brengen. Ze zouden afscheid van haar moeten nemen. Met een zwaar hart keek hij na zijn taken op. Niet wetend wat nog meer te doen voor de overlede poes en haar dochter.

Wat beteuterd keek hij naar het bewegingsloze lichaam van de poes. Was ze nou echt.. gestorven voor hem en Nightspark? Met een brok in zijn keel haalde hij zijn kop omhoog toen hij de stem van Acefray hoorde en schaamde zich dat hij zich zo voor zijn blik had gepleurd. "Hm.." Hij liet de kater de kitten onderzoeken, die niets opgelopen leek te hebben en keek toen naar zijn kleine dochtertje. Nou ja, pleegdochter? Alweer een meisje, maar een heel mooi meisje. Ze leek dan wel op haar moeder, maar misschien vertoonde ze later in haar leven wel iets van die knappe kater. Liefkozend gaf hij haar een likje over haar kleine kopje en drukte zijn snuit voorzichtig tegen haar wang. "Ik wil haar graag Frozenkit noemen, omdat Frozentime zo'n gunst aan ons heeft gegeven en nu.." Hij stopte met praten toen zijn blauwe kijkers weer op het lichaam vielen. ".. ik hoop dat ze een mooie ceremonie krijgt." Murmelde hij toen schuldig, zijn grijze oren tegen zijn kop gedrukt.