There is unmapped territory in all of us

De zwart-witte kitten lag dicht opgekruld op het mosbedje en opende zijn mondje in een gaap. Een rij van kleine witte tandjes werden zichtbaar. Met een slobberend geluidje liet hij zijn kaakjes weer op elkaar vallen. Het katertje probeerde onopgemerkt van het mosbedje te strompelen. Hij was nu al zo een goede drie weken. Een paar dagen geleden had hij met Otterflight voor het eerst sneeuw gezien! Hij vond het geweldig spul. Ondanks de naderende koude, kroop de kitten verder naar de uitgang van de nursery. Eenmaal met moeite aangekomen, bleef hij op de grens nursery-vrijheid staan. Het was niet dat hij bang was. Nee, Rudekit vond het hier prima. Net op het randje overtrad hij de regels niet maar hij kon toch de buitenlucht bemachtigen. Een win-winsituatie.
{ OPEN, FEEL FREE TO JOIN C: }

Er lag wat twijfel in zijn ogen toen hij naar de nurserey keek. Daar zat zijn zoon nog steeds. Black had geen idee hoe de kitten zich uberhaupt voelde of gedroeg. Niet eens of zijn ogen open waren. Het laatste bezoek was zijn zoon nog niet eens in staat geweest om te praten. Nu had hij wat kunnen regelen met Otterflight en zou zij op hem letten. Al had hij het niet echt geregeld, het was meer zo gegaan. Vanwege zijn gebrek aan interessein zijn eigen kitten. Nu stond hij in de sneeuw terwijl hij wachtte. Het was nog maar de vraag waarop. Zijn gele ogen spotten een zwart wit kitten. Een maar al te bekende kater stond in de uitgang van nursery. Black stopte naar voren. 'Rudekit.' Zijn stem was ruw toen hij de aandacht van zijn trok. Black was nog niet zover om de dood van Mistflare te vergeven.

"Rudekit." Een stem op de achtergrond trok zijn aandacht. Geschrokken keek het katertje op. Een pikzwarte kater met gelige ogen stond voor zijn neus. Het kleine katertje kende de kat niet. Maar wat was hij groot en hij kende zijn naam! Rudekit kon natuurlijk niet weten dat het zijn bloedeigen vader was. De kitten kon zich niet eens herinneren dat hij op bezoek was geweest toen Rudekit nog bij een Queen in de nursery verbleef. Hoe kan hij überhaupt ook? Het zwart-witte katertje was slechts een paar dagen oud geweest. Er was echter zoveel veranderd in zijn prille leventje. Otterflight, zijn pleegmoeder.

De geur van de kater drong meteen zijn neusje binnen. Zijn oogjes schoten open, alsof hij wakker werd van een nare droom. Het was een bekende geur, hij had hem eerder waargenomen! De kitten had zich moeten schamen voor de vraag die hij ging stellen, maar een kitten kende het woord schaamte nu eenmaal niet. "Kjen ijk jouh?"

Twee bleke ogen gleden het kamp rond nadat een donker lichaam naar buiten was gestapt. De kater was zonder twijfel oud, maar ook nog gezond voor zijn leeftijd. Zijn blik viel op zijn neef die hij volgde naar de Nursery. Hij had ze nu vast wel genoeg tijd gegeven om na te denken en zelf was hij nieuwsgierig naar het kleine leventje dat daar nu bij lag zonder moeder. Langzaam stond de kater op en liep richting de nursery om bij de ingang even te blijven staan en te kijken of het niet te druk was binnen. het was verder stil dus liep de oudere kater naar binnen, meteen al een deel van een gesprek oppikkend. Hij had de stem van zijn neef al gehoord maar hoorde nu ook het antwoord wat de oude kater deed glimlachen. Hij wierp een blik op Blackwing en stapte zelf naar voren. ''Jazeker, jij kent hem..'' Antwoordde hij voor Blackwing terwijl hij verder liep om even aan het kleine katertje te snuffelen. "Nog meer dan je zelf dan denkt." Vervolgde hij zacht voor hij zijn kop draaide en Blackwing aankeek. "Vind je het heel erg?" Vroeg hij zonder zijn ogen af te wenden.

De kater liet uit niks blijken dat het hem kwetste. Misschien herkende Rudekit hem niet meer maar wat maakte het uit? Waarschijnlijk was het beter zo. Hij opende dan ook zijn mond om 'nee' te zeggen toen hij werd onderbroken. Zijn oom stapte naar voren om te antwoorden. Helaas gaf de oude kater toe dat hij en Rude elkaar kende. Black had teveel respect voor zijn oom om hem te onderbreken. Inplaats daarvan keek hij zwijgend toe hoe familie kennis maakte. 'Het is prima.' In zijn stem was geen emotie te horen. Zijn eigen zoon had het beter zo. Zonder te weten wat er met Mistflare was gebeurd en gewoon gelukkig te zijn. Een kans die hij maar een keer in zijn leven kreeg. Hij moest er gebruik van maken en Black ging hem daarbij helpen. Al leek het alsof het niet zo was. De zwarte kater gaf om zijn zoon, echt.

''Jazeker, jij kent hem..'' Het katertje kreeg antwoord op zijn onbeleefde vraag. Zijn oogjes priemde zich in de ogen van een oude kater die naar voren was gestapt. Stomverbaasd keek de kitten de oude kater aan. "Nog meer dan je zelf dan denkt." Vervolgde de kater. Rudekit liet zich op zijn achterste vallen en een zijn linkeroortje trok naar achter, niet snappend waar het allemaal over ging. "Hoezho?" Probeerde hij uit te brengen.

Onderzoekend wierp de oude kater een blik op zijn neef, afvragend of hij wel meende dat het prima was. Van wat hij kort had opgevangen was hij nou niet echt heel hartverwarmend geweest. Maar ook Lovetear begreep het deels wel, vooral wetend dat zijn neef nog genoeg pijn had om mee om te gaan nu. ''Oke dan,'' Sprak hij zacht en trok zijn mondhoeken ietsjes op voor hij naar het kitten keek met een klein lachje. Ja zonder twijfel, de oude kater vond het heerlijk om in de buurt van kittens te zijn en vooral als het ook nog eens zijn eigen familie was. Geamuseerd volgde hij elke beweging van het kleine katertje en grinnitke zacht. ''Hoezo?'' herhaalde hij langzaam en ging zelf ook even zitten voor hij zijn staart opkrulde. ''Ik denk dat het beter is als Blackwing je dat zelf verteld.'' Antwoordde hij eerlijk. Nee hij zou de kans voor de zwarte kater niet verpesten, dit moest zijn moment zijn en het was niet de bedoeling dat een oude wijsneus dat zou verpesten.

Onderwerp: Re: There is unmapped territory in all of us