Out in the great big open [ Hazelpaw ]

Zachtjes en voorzichtig sloop hij de warme den in. Het was dageraad, hij moest zijn nieuwe apprentice wekken. Zodra hij naar binnen stapte kwamen bekende geuren hem tegemoet. Heatherpaw herkende hij eerst, maar ook Emberpaw, Ivypaw, en na een tijdje zag hij ook Hazelpaw. De bruine tabby leek sterk op zijn andere apprentice. Gezien hij er twee had zou Heather even mogen blijven liggen. Die had vrij vandaag. Maar Hazelpaw moest het hele territorium nog zien. Er was werk aan de winkel, zeker weten. Voorzichtig neusde hij tussen de apprentices door tot hij aan de rand van zijn nest stond. Toen duwde de zwarte kater zijn neus in de vacht van de jonge apprentice om hem te wekken. Hij had de kater één keer eerder ontmoet; hij had gesproken over zijn ouders, zijn zusje, en over allerlei andere dingen. De kater was veranderd; had de sprong van kitten naar apprentice gemaakt. Het was lang geleden dat Forest zelf in die fase zat. "Hazelpaw," fluisterde hij. "Maak je klaar en kom dan naar buiten. Je eerste training." Zijn stem klonk duidelijk, en het was ook absoluut duidelijk dat hij het meende, maar boos was het niet. Hij had een beetje afgekeken bij anderen. Je moest duidelijk zijn tegen je apprentices; ze waren nog jong, en hadden leiding nodig. Duidelijk rekende Shrewstar erop dat hij dat aan Hazel kon geven, en dus moest hij dat bewijzen. Hij kon best een apprentice wijsheid en techniek bijbrengen. Ondertussen liep hij naar buiten en ging voor de den zitten. Grijze wolken dekten de lucht af, en een wind waaide door de boomtoppen. De wolken hadden net niet die grijze kleur bereikt die aangaf dat het zou regenen. Ze hadden geluk vandaag.
OOC;; Eerste post Hazelpaw, 1 vriend/kennis van Hazel mag inspringen

Toen de tabby bij de in- en uitgang verscheen was zijn pels platgewassen en leek hij klaarwakker. "Ik ben klaar," glimlachte hij. Forestrain knikte hem glimlachend toe. "Fijn. Ik zal je een rondleiding over het territorium geven. Ik zal bij elke plek uitleggen wat er te vinden is, en zal ook beroep doen op de zintuigen, snelheid en conditie. Klaar? Dan gaan we eerst de pinewoods in." Zo was hij ook ongeveer begonnen met Heatherpaw, misschien deed hij het nu zelfs wat beter. Hij had dit van tevoren helemaal uitgestippeld. Ondertussen liep hij naar de uitgang van het kamp, erop vertrouwende dat Hazelpaw hem wel zou volgen. Hij moest een hoop met hem doen vandaag. Hij moest alle grenzen laten zien, en hij moest zijn belofte houden dat hij genoeg zou vertellen. De info die Hazelpaw echt nodig had. Hij stond nu buiten. Getjilp van vogels omringde hem, maar slecht zwak. Leaffall zond alle beestjes hun warme nesten in. Jammer was dat. Want prooi hadden ze altijd nodig. Hij keek weer terug naar Hazelpaw. Met zijn klauw pikte hij wat zwervende dennennaalden van de mossige grond. "Ruik maar eens. En probeer met deze geur de pinewoods te vinden. Vertel me gewoon waar je denkt dat het zou kunnen zijn. Het is een moeilijke taak, het maakt niet uit als je het fout hebt. Daar leer je juist meer van." Hij glimlachte bemoedigend.

De jonge tabby dacht na, nadat hij de geuren van de dennennaalden had verzameld in zijn neus en bek. Ondertussen keek hij over het territorium. Forest volgde zijn blik, en deed daarbij alsof hij geen idee had waar ze waren. Zijn apprentice zou het meeste werk doen vandaag. Hij zou alleen maar luisteren, en verbeteren als dat nodig was. Op een gegeven moment was Hazelpaw klaar met denken. "Die richting?" Zijn staartje wees naar een aantal struiken, naar het oosten. Daar waren inderdaad de pinewoods. Met zijn staart tikte Forest op de schouder van zijn apprentice. "Goed zo, daar zijn inderdaad de pinewoods. Volg me." Hij begon te rennen, op een tempo waarop zijn apprentice hem best zou kunnen bijhouden als deze een beetje zijn best deed. "In de pinewoods kun je vanalles vinden. Er zitten alle soorten eetbare vogels, muizen, waterratten en zelfs eekhoorns en konijnen. Heel soms en verdwaalde kikker, die vind je er echter niet zo vaak. Kijk wel uit naar de eetbare zoogdieren, daar is het bos rijk aan." sprak hij tijdens het lopen.