December ceremonie

”Willen alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij High Rock.” Ze spitste nieuwsgierig haar grijze oortjes toen ze een bekende stem door het kamp hoorde galmen. Nu was het geen rode vacht die bovenaan de rots stond, maar een gestreepte grijze. De apprentice versmalde haar blik en voegde zich aan de zijkant van de menigte van thunderclan katten. Nieuwsgierig ging haar blik opwaarts en tikte ze afwachten met haar staartje op de grond. ”Nu ik mijn negen levens heb ontvangen, is het tijd om weer een ceremonie uit te voeren. Sommige apprentices hebben bewezen wat het inhoudt een echte warrior van Thunderclan te zijn,” Haar mondhoeken trokken iets omhoog en haar blik kreeg een ambitieuze glans erbij. Zou het nu echt ..? “Ik heb graag dat Winterpaw, Gravelpaw, Rowanpaw, Starlingpaw en Arrowpaw naar voren komen.” Voordat haar gedachten ook maar verder konden dwalen werd haar naam genoemd en kwam ze sierlijk overeind, uitdagend naar de overige apprentices kijken, want ja, dat durfde ze wel aan.
Bij de belofte die de apprentices moesten maakte, knikte ze wat koeltjes, maar bleef oogcontact houden met de nieuwe leider. Waar bleef haar naam nou? Toen Gravelpaw, dat zwakke zusje van haar, eerder haar naam kreeg, verscheen er even een furieuze glans in haar ogen, maar die verdween toen het haar beurt leek te zijn. "Starlingpaw, ook jij hebt je warrior naam verdient en zal vanaf nu de naam Starlingdash dragen." Wat koeltjes knikte ze en stapte naar achteren, om de rest van de ceremonie wat verveelder toe te kijken.
De eerste ergernis was die vervelende haarbal die nu verlost was uit de nursery. Nu zou het territorium ook niet veilig zijn voor haar, dat was nu wel duidelijk. Geïrriteerd zuchtte ze, maar was al blij dat zij geen mentor van hem hoefde te zijn. Maar de tweede ergernis kwam al snel. Dat zwakke zusje van haar werd mentor en zij.. zij niet. Ongelovig sperde ze haar ogen op en haar mond gleed open, maar er kwam geen geluid uit. Wat? Hoe zag Silverstar ooit een potentiële mentor in haar? Ze kon niets! Maar dan ook echt niets!
Na de ceremonie trok ze haar neus op voor Rowanflight, die eerst naar Gravelrose was gegaan en wierp hem een pissige blik toe. "Zoek 't lekker uit." Grauwde ze vijandig naar hem en kwam overeind om nors het kamp uit te lopen.

Met een rustige blauwe blik had ze de Ceremonie bijgestaan, alles doende wat er van haar verwacht werd. En eens ze haar krijgersnaam te horen kreeg knikte ze even instemmend, duidelijk blij zijnde met de naam die haar toevertrouwd werd. Gravelrose.. Het klonk wel leuk! Net toen de poes dacht zich ergens achteraan de groep katten te zetten, hoorde ze opnieuw haar naam voorkomen en sperde haar blik zich wat wijder open. Zij? Mentor? Algauw zocht de poes de menigte katten af tot ze het gestalte van Forestpaw, de apprentice die haar toegewezen was, vond en zodra Silverstar de Ceremonie eindigde trippelde ze vrolijk naar de apprentice toe. "Hallo! Ik ben Gravelrose," Begon ze rustig, waarna ze zichzelf snel een lik over d'r borstkas gunde. "We zullen morgenvroeg beginnen, verken nu eerst maar met de rest je nieuwe den. Ik verwacht je morgen aan de uitgang van het kamp." Na dit gezegd te hebben drukte ze even haar neus tegen diens hoofdje, om zich vervolgens om te draaien en naar Rowanflight te gaan. Toen deze haar een lik gunde spinde ze even zachtjes. "Dankje! Jij ook trouwens gefeliciteerd met je nieuwe naam." Sprak ze, waarna ook haar blik op Starlingdash viel. Deze leek alles behalve goed gezind te zijn. Achja, dat was haar probleem.

_{Cocoapaw deinde lichtjes op en neer op zijn pootjes, op en neer, op en neer, wachtend tot Silverstar eindelijk eens een beweging zou maken naar de Highrock en een prachtige ceremonie ging geven! Eventjes wierp Cocoapaw nog eventjes een blik op zijn mentor, hopelijk voormalig, en trok zijn neus lichtjes op. Die kater zou er goed aan doen om de elders te gaan vergezellen in hun den. De kater had helemaal geen zin gehad in het trainen en was heel erg nalatig geweest! Cocoa had er dan ook voor gezorgd dat hij een nieuwe mentor zou krijgen en hij stond erom te popelen. Nu hopen dat het niet weer een oude chagrijn had, want anders ging hij huilen, hard. Eindelijk verscheen er een hoop zilver pluis op de hoge rots en met grote ogen volgde Cocoa hem. Oh boy, daar ging hij! ”Willen alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij High Rock.” Sprak Silverstar en dat hoefde hij geen twee keer te zeggen. Binnen no-time zat Cocoapaw onder de High Rock, met een licht zwiepende staart omhoog kijkend. Maar hij moest geduldig wachten. Eerst kregen apprentices hun warrior naam. Snel genoeg zou hij daar ook bij horen.  ”Nu ik mijn negen levens heb ontvangen, is het tijd om weer een ceremonie uit te voeren. Sommige apprentices hebben bewezen wat het inhoudt een echte warrior van Thunderclan te zijn,” miauwde Silverstar, “Ik heb graag dat Winterpaw, Gravelpaw, Rowanpaw, Starlingpaw en Arrowpaw naar voren komen.” Schiet op, schiet op! Hij wilde graag zijn mentor weten! Mits Silverstar hem niet vergeten was uiteraard! “Ik, Silverstar, nieuwe leider van Thunderclan, vraag mijn voorgangers om neer te kijken op deze apprentices. Zij hebben hard getraind om jullie code te leren en zijn klaar om de Clan te dienen als echte warriors. Beloven jullie je te houden aan de warrior code en de Clan te beschermen, ook al is dit ten koste van je leven?” Wie zou daar nou nee op zeggen? Vroeg Cocoapaw zich af met een lichte frons. Wilde iemand niet zijn Warriornaam ontvangen? Was die vraag dan wel noodzakelijk? Dat zou hij aan zijn nieuwe mentor gaan vragen! “Dan zal ik jullie nu met de wil van Starclan jullie nieuwe warrior naam geven. Winterpaw vanaf nu zal je bekend staan als Winterplume. Gravelpaw vanaf nu is jouw naam Gravelrose. Rowanpaw jij zal nu bekend staan als Rowanflight. Starlingpaw, ook jij hebt je warrior naam verdient en zal vanaf nu de naam Starlingdash dragen. En tot slot, Arrowpaw, jij hebt je tevens bewezen als apprentice en bij deze geef ik je de naam Arrowthrill. Starclan eert jullie loyaliteit en we heten jullie welkom als nieuwe warriors van Thunderclan.” Dat waren nog best veel katten! Cocoapaw joelde enthousiast mee met de rest. "Winterplume, Gravelrose, Rowanflight, Starlingdash, Arrowthrill!" Niet dat hij zijn stem kon horen tussen de andere katten. ”Er zijn een hoop kittens die vandaag hun apprenticenaam zullen ontvangen en ik vertrouw erop dat de mentoren die ik ze toewijs al hun kennis en vaardigheden zullen overbrengen,” Neee! Hij moest nog langer wachten! Hij hipte zachtjes op en neer op zijn poten. Hij was geen kitten meer! "Daykit, vanaf nu draag jij de naam Daypaw. Ik wijs Rapidfire aan als jou mentor. Whistlekit, jij hebt de leeftijd van een apprentice bereikt en hierbij geef ik jou de naam Whistlepaw. Jouw mentor zal Flowertail zijn.” Eventjes wiebelde Cocoapaw met zijn oren. Hoeveel kittens waren er? Die Queens waren maar druk geweest zeg! “Dustkit en Squirrelkit, ik ben trots om te zeggen dat jullie nu oud genoeg zijn om jullie apprenticenaam te krijgen. Duskit, jij zal vanaf nu de naam Dustpaw dragen en Ravenfeather is bij deze je mentor. Squirrelkit, jij bent vanaf nu Squirrelpaw en Amberclaw zal je trainingen verzorgen. Brightkit, ook jij bent oud genoeg en hierbij geef ik je de naam Brightpaw en je mentor Mockingwhite. Polarbear, we hebben twee Silentkits die vandaag hun apprenticenaam krijgen en ik zou graag willen dat jij dit duo onder je hoede neemt. Dazzlekit, vanaf nu sta je bekend als Dazzlepaw. Lostdream zal jou mentor zijn. Dawnkit, ik geef jou de naam Dawnpaw en Wintersong als mentor. Forestkit, jij bent oud genoeg om de naam Forestpaw in ontvangst te nemen. Gravelrose is jou mentor. Bonekit, ook jij bent oud genoeg om de naam Bonepaw te dragen en Snowstorm als mentor te krijgen. Lockkit, jij hebt de juiste leeftijd bereikt en daarom geef ik jou de naam Lockpaw. Shadecore zal jou mentor zijn. Littlekit jij bent ook oud genoeg om de naam Littlepaw te krijgen. Foxface, jou wijs ik Littlepaw aan. Zealpaw, jouw mentor kan je trainingen niet langer voortzetten, daarom zal ikzelf vanaf nu je trainingen vervolgen. Brokenpaw, ook jouw mentor kan niet langer je trainingen verzorgen. Daarom wijs ik Rowanflight aan als je nieuwe mentor. Echopaw, jij moet ook een nieuwe mentor krijgen. Dapplepelt is jou nieuwe mentor. Talkpaw, ook jij hebt een nieuwe mentor nodig en daarom wijs ik Thymewillow aan als jou nieuwe mentor. Shiverpaw, ook jou mentor kan niet langer je trainingen vervolgen." Dit was het, hij ging dood. Het katertje zijn kopje hing licht scheef en hij keek smekend omhoog naar de clanleader. Nieuwe mentor, nieuwe mentor! Alsjebliieeft! Hij mocht niet alleen en trainingloos sterven! "Jaytail zal jou nieuwe mentor zijn. Littlepaw, jij zal samen met Dustpaw gaan trainen met Ravenfeather. Cacaopaw," Cocoapaw spitste zijn oren lichtjes en keek verwachtingsvol op. Hij was niet vergeten! "ook jij bent oud genoeg om als apprentice te trainen en Arrowthrill zal als nieuwe warrior die training op zich nemen." Eventjes ging één oor licht beledigd hangen. Hij had al getrained hoor! Maar dat maakte niet uit! Mentor, mentor! De kater sprong overeind om rond te kijken naar waar zijn mentor was. Ondertussen klonk de stem van Silverstar nog in zijn oren, wie de ceremonie afmaakte. "Glowpaw, we zijn ons er allemaal van bewust dat jij nu zonder mentor zit en daarom zou ik je graag een nieuwe willen toewijzen. Softvoice zal deze taak op zich nemen. En tot slot, Dapplepaw. Ook jij hebt een nieuwe mentor nodig. Dogdance zal daarom je nieuwe mentor zijn." Cocoapaw zocht naar Arrowthrill en zag hem al snel genoeg. De kater werd op dit moment nog even begroet door vrienden en familie, dus heel eventjes hield Cocoapaw zichzelf nog in. Heeeel even dan. Ondertussen had Silverstar nog iets te vertellen over de medicine cat. Met een lichte frons keek Cocoapaw op. Dit maakte het wachten toch iets dragelijker. De medicine cat zou aftreden vanwege dat hij zich blijkbaar niet in kon houden. Cocoa vond dit eigenlijk heel stom van hem. Had hij de Starclan niet verraden? En hij had op het moment geen apprentice meer! Wie zou dan hun wonden verzorgen? Maar deze zorgen werden als nel uit zijn kop gespoeld toen hij zag dat er een gaatje was in de katten die rond Arrowthrill heenstonden. De kater liep met vlugge, bijna hupsende, passen naar zijn mentor toe. "Arrowthrill! Arrowthrill!" Hij drukte zijn neus enthousiast naar boven om die van Arrowthrill aan te raken. "Wanneer gaan we trainen? Ik wil alles leren!" Als hij een hond was, was hij als een gek aan het kwispelen geweest. Met grote ogen keek de kater afwachtend omhoog naar zijn nieuwe mentor. Geen oude chagrijn meer! Of tenminste, Arrowthrill zag er nog niet zo bejaard uit als zijn mentor.. Of was de kater gewoon heel laat warrior geworden? Nee, dat zou wel niet.}

Het was een gigantische heisa, bijna alle katten van de clan zaten bij de steen waar Silverstar op zat. Iedereen had natuurlijk moeten wachten op de ceremonie omdat Silverstar eerst zijn negen levens moest ontvangen. Dawnkit lag samen met haar een paar van haar siblings in de nursery. Plotseling kwam haar vriend, Bonekit, hun roepen dat er een ceremonie was. Dit zou dan de ceremonie zijn dat zij en haar vrienden apprentice zouden worden. Dan kregen ze eindelijk geen straf meer als ze weer eens stiekem het kamp uit glipte. Zo snel als ze kon rende ze naar buiten en ging tussen alle andere katten zitten. "Spannend hé.", zei Lockkit, haar zusje, die net naast haar was komen staan. "Dawnkit, ik geef jou de naam Dawnpaw en Wintersong als mentor. Forestkit, jij bent oud genoeg om de naam Forestpaw in ontvangst te nemen. Gravelrose is jou mentor. Bonekit, ook jij bent oud genoeg om de naam Bonepaw te dragen en Snowstorm als mentor te krijgen." Kondigde Silverstar haar vrienden en haar aan. Vanaf nu waren ze niet meer Forestkit, Bonekit en Dawnkit maar Forestpaw, Bonepaw en Dawnpaw. "Gefeliciteerd Dawnpaw." Hoorde ze haar zusje Lockkit zeggen die enkele seconden later ook Lockpaw heette. Net als al haar andere siblings waren ze apprentice geworden. "Jij ook Lockje!" Dawnpaw was zo blij met haar vrienden en familie dat ze apprentice geworden waren dat de rest van de ceremonie en het aftreden van de Medicine Cat Maskheart haar helemaal niet opvielen. Plotseling sprak een langharige witte kattin haar aan. "Gefeliciteerd." Zei de kattin terwijl de zwart witte apprentice deze in haar blauwe ogen keek. "Vanaf morgen beginnen we met je training, zorg er dus voor dat je morgen rond zonsopgang klaar bent om te gaan." Vertelde de witte kattin aan haar. Dawnpaw knikte begrijpend, deze witte kattin was dus Wintersong haar mentor. "Ja mevrouw ik zal er zijn!" Zei de zwart witte kattin vrolijk, ze kon niet wachten tot ze haar eerste training kreeg.

Eigenlijk was Dazzlekit altijd wel zelfverzekerd, vrolijk en hyper. Nu was hij onzeker, rustig en zenuwachtig. Het lukte hem niet om zich te ontspannen, want hij wist wat er gebeuren ging. Hij was nu zes moons oud, en klaar op apprentice te worden. Wilde hij dit wel? Kitten zijn was zo vertrouwd, en hij was de koning. Die rang zou hij nu moeten opgeven. En kon hij wel koning van de apprentices worden? Op z'n minst die zelfde respect ontvangen? Hij gaf er zo veel om, en niet omdat hij per se de baas zijn wou, maar omdat hij het leuk vond, en de anderen ook. Dan was het goed. Hij gaf om de anderen, en voor zijn gevoel gaven de anderen ook om hem. Dazzlekit haalde diep adem. Hij stond op, en trippelde achter zijn moeder aan. Buiten de nursery stak hij zijn borstje trots vooruit, en hield hij zijn kin hoog in de lucht. Onzekerheid naar de buitenwereld zou hij zeker niet uitstralen.
De ceremonie begon bij de roep van de clanleader. De apprentices werden warriors, en toen werden de kittens apprentices. "Dazzlekit, vanaf nu sta je bekend als Dazzlepaw. Lostdream zal jou mentor zijn." Dazzlepaw's ogen werden groot. Lostdream? Daar had zijn moeder toch geen beste band mee? Hij wist het niet, en hoe dan ook stond het los van hem. Hij wierp een blik op zijn moeder, zij straalde enkel trots uit, geen teleurstelling of iets dergelijks. Dus het moest goed zijn.
Hij wachtte netjes tot aan het einde van de ceremonie. Enkel kwam er nog iets achteraan. Maskheart zette zijn rang als medicine cat aan de kant. Hij zou vader worden, en kon niet langer meet de medicine cat zijn van Thunderclan. Ging dat niet tegen de regels in van de warrior code. Hij schudde ongelovig met zijn kop. Dazzlepaw zou nooit de warrior code breken, en zal daar altijd loyaal naar toe blijven! Dat was een stille belofte naar Starclan toe.
De ceremonie was afgelopen, en meteen zette Dazzlepaw koers naar Lostdream toe, zijn mentor. Hij strekte zijn nek, en raakte zijn neus aan. Dazzlepaw was een grote kater, en straalde nu al uit dat hij een goede warrior worden zou. Hij wachtte af naar wat Lostdream vertellen ging. Hij kon niet wachten om te beginnen.

De kater was meteen van bij de elders naar de open plek in het kamp gegaan zodra hij de stem van hen nieuwe leider Silverstar hoorde. Hij was gaan praten met de elders, om te horen over hen verhalen van oude gevechten, en ook de verhalen over hoe ze aan hen naam, littekens, en vertellen hoe het komt dat ze zo'n respect gekregen hebben. De warrior ging zitten, en luisterde naar Silverstar, maar raakte pas geïnteresseerd zodra hij hoorde over de kittens die apprentice werden. De kater sprak zijn naam uit, en Lost keek op. Hij werd mentor van Dazzlepaw. De kitten van Softvoice. Hij was blij dat hij het zogoed als bijgelegd had met de rosse poes, zodat het voor hem ook leuker was om mentor te zijn van de nieuwe apprentice. De kater bleef stil zitten en speurde het veld af met zijn ogen, maar wachtte tot de ceremonie over was voor hij naar Dazzlepaw toe zou gaan. Maar het rosse katertje was al zijn richting uit gekomen, en Lost gaf hem een neusje. Katertje was niet het goede woord geweest, want Dazzlepaw was ook een grote kater, net zoals hij zelf was. "Gefeliciteerd." zei hij vriendelijk, en glimlachte. "We zullen overmorgen beginnen met de training, morgen mag je nog wat genieten van je nieuwe naam!" Hij lachte, en draaide zich heel even om, waarbij hij naar Softvoice zocht. Hij zag haar, niet te ver van hem af, en hij liep naar haar toe. "Gefeliciteerd met je apprentice," zei hij, en gaf haar een kopje, alle dingen die tussen hen gezegd waren achteruit drukkend.