December ceremonie

Eigenlijk was Dazzlekit altijd wel zelfverzekerd, vrolijk en hyper. Nu was hij onzeker, rustig en zenuwachtig. Het lukte hem niet om zich te ontspannen, want hij wist wat er gebeuren ging. Hij was nu zes moons oud, en klaar op apprentice te worden. Wilde hij dit wel? Kitten zijn was zo vertrouwd, en hij was de koning. Die rang zou hij nu moeten opgeven. En kon hij wel koning van de apprentices worden? Op z'n minst die zelfde respect ontvangen? Hij gaf er zo veel om, en niet omdat hij per se de baas zijn wou, maar omdat hij het leuk vond, en de anderen ook. Dan was het goed. Hij gaf om de anderen, en voor zijn gevoel gaven de anderen ook om hem. Dazzlekit haalde diep adem. Hij stond op, en trippelde achter zijn moeder aan. Buiten de nursery stak hij zijn borstje trots vooruit, en hield hij zijn kin hoog in de lucht. Onzekerheid naar de buitenwereld zou hij zeker niet uitstralen.
De ceremonie begon bij de roep van de clanleader. De apprentices werden warriors, en toen werden de kittens apprentices. "Dazzlekit, vanaf nu sta je bekend als Dazzlepaw. Lostdream zal jou mentor zijn." Dazzlepaw's ogen werden groot. Lostdream? Daar had zijn moeder toch geen beste band mee? Hij wist het niet, en hoe dan ook stond het los van hem. Hij wierp een blik op zijn moeder, zij straalde enkel trots uit, geen teleurstelling of iets dergelijks. Dus het moest goed zijn.
Hij wachtte netjes tot aan het einde van de ceremonie. Enkel kwam er nog iets achteraan. Maskheart zette zijn rang als medicine cat aan de kant. Hij zou vader worden, en kon niet langer meet de medicine cat zijn van Thunderclan. Ging dat niet tegen de regels in van de warrior code. Hij schudde ongelovig met zijn kop. Dazzlepaw zou nooit de warrior code breken, en zal daar altijd loyaal naar toe blijven! Dat was een stille belofte naar Starclan toe.
De ceremonie was afgelopen, en meteen zette Dazzlepaw koers naar Lostdream toe, zijn mentor. Hij strekte zijn nek, en raakte zijn neus aan. Dazzlepaw was een grote kater, en straalde nu al uit dat hij een goede warrior worden zou. Hij wachtte af naar wat Lostdream vertellen ging. Hij kon niet wachten om te beginnen.

De kater was meteen van bij de elders naar de open plek in het kamp gegaan zodra hij de stem van hen nieuwe leider Silverstar hoorde. Hij was gaan praten met de elders, om te horen over hen verhalen van oude gevechten, en ook de verhalen over hoe ze aan hen naam, littekens, en vertellen hoe het komt dat ze zo'n respect gekregen hebben. De warrior ging zitten, en luisterde naar Silverstar, maar raakte pas geïnteresseerd zodra hij hoorde over de kittens die apprentice werden. De kater sprak zijn naam uit, en Lost keek op. Hij werd mentor van Dazzlepaw. De kitten van Softvoice. Hij was blij dat hij het zogoed als bijgelegd had met de rosse poes, zodat het voor hem ook leuker was om mentor te zijn van de nieuwe apprentice. De kater bleef stil zitten en speurde het veld af met zijn ogen, maar wachtte tot de ceremonie over was voor hij naar Dazzlepaw toe zou gaan. Maar het rosse katertje was al zijn richting uit gekomen, en Lost gaf hem een neusje. Katertje was niet het goede woord geweest, want Dazzlepaw was ook een grote kater, net zoals hij zelf was. "Gefeliciteerd." zei hij vriendelijk, en glimlachte. "We zullen overmorgen beginnen met de training, morgen mag je nog wat genieten van je nieuwe naam!" Hij lachte, en draaide zich heel even om, waarbij hij naar Softvoice zocht. Hij zag haar, niet te ver van hem af, en hij liep naar haar toe. "Gefeliciteerd met je apprentice," zei hij, en gaf haar een kopje, alle dingen die tussen hen gezegd waren achteruit drukkend.