Let's fight [Mangle]

Onderwerp: Let's fight [Mangle] vr 19 dec 2014 - 16:24

Arrogant liep hij door de donkere straat. Zijn blik minachtend. De jonge kater had zojuist weer eens een kittypet verteld hoe slap ze waren en was hier zeker trots op. Nu liep hij alleen door verlaten straat. Toch voelde hij zich niet bedreigd door de duisternis. Er was gewoon geen gevaar. De Elite kat had lang genoeg getraind om dit soort dingen aan te kunnen. Bovendien zaten in dit gebied alleen maar slappe kittypets. Wat konden die nou doen? Met stevige passen liep hij door. Hij wou weer terug naar het kamp. Of misschien kon hij beter een bezoek aan de Shadowclan brengen? Al snel besloot hij dat het wel leuk zou zijn om Stonepaw weer op te zoeken. Draco sloeg af en kwam in een nieuwe straat terecht. Deze was donkerder en tevreden bleef hij stil zitten. Zo meteen zou hij naar het Shadowclan gebied gaan, maar eerst probeerde hij zijn gedachtes op orde te brengen. De laatste tijd ging het beter met hem. Hij groeide langzaam over Dot's dood heen. Het enige rare was zijn nieuw ontwikkelde obsessie met vechten. Hij deed het steeds vaker voor de lol. Maar daar was hij een Bloodclankat voor. In feite had hij dus geen problemen. Vrolijk kwam hij overeind en bereidde zich voor om door te gaan. Tenslotte had hij niet de hele nacht de tijd.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] vr 19 dec 2014 - 19:32

Mangle hield van koude donkere plekjes en verschuild zich in het donker voor het licht, ze haten het licht. Ze zat in een donkere steeg verstopt tussen een paar bakken, ze rook vele vieze geuren. Deze geuren lieten haar denken, denken over van alles. Over vroeger, haar kleine neusje bewoog heen en weer. Het was tijd, ze rook iets. Het rook naar vieze tweebeners maar ook naar gras en groen, alleen ook naar zweet. Ze bleef stil staan en zag een witte kop te voorschijn komen, ze hield ervan om haar slachtoffers eerst te laten schrikken. Deze kater zou haar nooit kunnen ruiken door al het afval, ze volgde deze kater met haar blauwe ogen. Hij leek in trans, net goed. Ze ontblote haar klauwen en sprong uit het niets op de kater, ze probeerde deze kater te bijten en daarna weer weg te springen om dan gelijk op vier poten te landen. Ze voelde de harde grond onder haar poten en staarde deze kater aan, ze zei niks en liet een grom horen. Ze liep vlug meer het donker weer in en staarde hem kwaad aan, straks viel ze nog eens aan en daarna weer en weer. Ze grijnsde maar vast had de kater haar nu opgemerkt, ze likte haar scherpe tanden af. Ze liet een klein lachje horen en liep uit haar donkere plekje uit, ze was klaar om hem aan te vallen. Ze was misschien verminkt en haar ene oog was helemaal kapot maar ze kon goed ruiken en voelen, proeven en horen. Zien kon ze goed genoeg, ze had haar lange grote klauwe al ontbloot en staarde hem fel aan.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] vr 19 dec 2014 - 21:29

Zijn aandacht voor de omgeving die langzaam was verdwenen was in een klap terug. Scherpe nagels in zijn rug trokken al zijn aandacht. Onmiddellijk ging hij in de verdedigingshouding staan. Maar de onbekende kat die hem had aangevallen was alweer weg. Hij had wel een paar gegevens over haar verzameld. Aan de geur had hij ontdekt dat ze een vrouwelijke rogue moest zijn en het gewicht vertelde hem dat ze niet veel ouder dan hij kon zijn. Bovendien had hij een glimp wit opgevangen. Vandaar dat om zich heen keek op zoek naar iets wits. Gelukkig had hij vrij goede ogen. Even meende hij iets te zien, maar het was alweer verdwenen. Gespannen liep hij door. Helaas zorgde de afval geur er voor dat hij niet kon bepalen waar de poes was. Twolegs verderop zorgde er voor dat hij ook niet goed kon horen waar ze zich bevond. Draco onderdrukte echter de neiging om weg te rennen. Hij was niet het type dat zomaar vluchtte. In plaats daarvan liep hij naar een plek waar de afvalgeur minder was. Vanaf hier kon hij opnieuw de Rogue geur ruiken. Zonder er bij na te denken sprong hij richting de oorzaak van de geur. Zijn nagels uitgestrekt. Als hij moest vechten zou hij het ook doen. Als een echte Elite kat.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] za 20 dec 2014 - 18:22

Mangle stond klaar, haar reuk vermogen was goed. Ze zag dat de witte kater langs liep en merkte zijn spitse snoet op en zijn bruin gekleurden ogen, ze had haar nagels al ontbloot. Deze kater rook naar vieze tweebenigers en gromde, ze merkte de ogen op die haar probeerde te zoeken. Ze kon wel lachen maar liever niet. Ze wilde laten zien hoe pijnlijk de dood was, hoe dodelijk tweebeners waren die kinderen heten. Ze zag hoe deze kater naar haar toe sprong, natuurlijk zou ze zich niet over geven aan zijn klauwen en zou ze deze dans ook willen meedoen. Ze sprong ook gelijk op hem af om in zijn schouders vast te houden en haar klauwen in hem te slaan, ze zag de katers ogen vast zag hij nu ook de haren. Vast moest er nog iets in haar vacht nog kittypet geuren hangen, ze kwam op de grond terecht. Hij had haar geraakt maar ze hoopte dat het ook anders om was, ze draaide zich vlug om en liep sierlijk naar hem toe en staarde hem verleidelijk aan. Dit zou nooit meer werken, vroeger deed dit het altijd maar nu was ze afschuwelijk. Ze rende op hem af en zwaaide vlug met haar staart over de grond heen, ze probeerde met haar scherpe klauwen in zijn gezicht te slaan. 'Was je bang voor Mangle.' Siste ze en draaide zich om en wreef met haar staart voor afleiding in zijn gezicht, om vlak daarna weer zich snel mogelijk te verstoppen. Ze hield er van als ze aanvallen uit het niets kon geven, ze hield er van om in de schaduwen te staan van anderen.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] za 20 dec 2014 - 19:41

Met een grote sprong vloog hij het duister in, waar hij 'hartelijk' werd ontvangen. In een flits zag hij de poes op zich afkomen. Draco deed echte geen moeite haar te ontwijken maar concentreerde zich vooral op het raken van haar vacht. Zijn vrij scherpe nagels vlogen door haar witte haar en schraapte over de huid van de poes. Hierdoor kon de poes hem ook raken. Nagels lieten kleine krassen achter op zijn schouders. Grommend kwam hij neer en draaide zich om. De poes had hem weer een stukje informatie prijsgegeven. De kittypet geur was oud, maar hij was daar. Met kille ogen staarde hij naar de poes. De verleidelijke blik die ze hem wierp negeerde hij. De witte kater had geleerd om niet op dat soort dingen te letten. Bovendien was hij nog niet over het verlies van Dot heen. Zodra de rogue naderde dook hij opzij. Door zijn beweging raakte haar klauwen hem maar half. Toch was dat genoeg om bloed over zijn gezicht te laten lopen. Draco knipperde even maar toen hij weer duidelijk kon zien was de poes verdwenen. Alleen haar woorden hoorde hij duidelijk. Mangle, wat een idiote naam. Grommend keek hij om zich heen. Zijn ogen speurde naar twee blauwe lichtpuntjes. Dat was namelijk de oogkleur van de witte poes. Even dacht hij wat te zien maar het verdween alweer. Toch vloog hij in die richting met gestrekte klauwen. De elite-kater gebruikte iedere kans die hij had om deze gestoorde poes aan ta vallen. Het zag er naar uit dat hij een bezoekje aan de Shadowclan moest afzeggen.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 14:12

Mangle zat weer verstopt in een zwarte donkere plek, ze grijnzede even maar bloed droop van haar schouder af. Ze zag dat de kater weer naar haar zocht, het enige wat goed was tegen haar was licht. Het donker was haar sterke kant, ze sloop langs een paar vuilnis zakken heen. Ze rook die stank geur, ze zou moeilijk te vinden kunnen worden helemaal door haar tegnieken. Het was haar vak om katten kapot achter te laten, het was haar vak om andere te manglenen. Het was haar vak om de andere op te jagen, ze staarde in het rond. De kater zocht nog steeds naar haar, wat een idioot. Dacht ze en haalde een korte lik over haar schouder heen. Graag liet ze gewonden achter en werd ze zelf ook nog gewond, ze liep verder en staarde de kater aan die haar dus ook opmerkten. Door dezen vergissing sprong hij naar haar toe, nu was haar kans. Ze sprong omhoog en haakte zich vast in de muur, ze hoopte dat hij haar snelle bewegingen niet kon volgen. Ze sprong zo vlug als ze kon naar beneden en probeerde zich vast te haken in de rug van de kat en proberden te beiten tussen zijn schouderbladen. Ze murmelde even om met haar klauwen zijn oren te raken en in zijn kop vast te haken, ze probeerde nu ook met haar achter poten zijn achter poten ook omver te trappen. Haar klauwen waren ontbloot net zoals haar tanden, ze grijnzde en liet een gestoorde lach horen. Ze duwde hem tegen zijn rug aan om van deze kater af te komen als haar hele plan was gelukt dan, ze kwam rustig weer op de grond terecht. "Je wilt vast nog verder spelen met Mangle.." Grijnzde ze naar hem en likte haar mond af, "Je bent een sterke kat maar wat kan je tegen manglenen doen he.' Ging ze verder en draaide zich om en sprong een afval bak op, om zo weer naar hem toe te springen met uitgestrekten klauwen.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 14:23

Draco had goed geschat waar de poes zat, wat hij minder goed had geschat was het feit dat ze al klaar was voor zijn aanval. De jonge kater slaagde erin even zijn klauwen in haar buik te zette voor hij haar klauwen voelde. Wat bedoeld was als een grom kwam er meer uit als een Kreun toen ze hem beet. Meteen maakte hij een verdedigende beweging en liet zijn eigen tanden in haar poot zinken. Mangle mocht hem dan verwonden hij zou terugvechten! De witte poes had zich echter al weer los gekregen en zette nu haar nagels in zijn kop. Iets wat pijn deed maar wat hij negeerde. Dapper vocht hij terug maar het was duidelijk dat de witte poes in het voordeel was. Hij viel omver op de grond en bleef daar even liggen. Terwijl Mangke praatte verzamelde hij zijn krachten. Vastberaden kwam hij overeind en sloeg zijn klauwen weer uit. Toen de Rogue op hem afscprong was hij er klaar voor. Meteen dook hij opzij en haalde zijn klauwen langs haar flank. Achter haar kwam hij neer en sprong op haar rug. De pijn van zijn verschillende wonden hinderde hem hierbij en de witte kater viel neer op de grond. Draco lag daar een aantal secondes helemaal overgeleverd aan de klauwen van Mangel voor hij zichzelf weer overeind hees. Met een woedende grom sprong hij bovenop de poes en zette zijn tanden in haar staart. Het gevecht was nog niet voorbij.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 14:44

Mangle had wel immers meerdere wonden gekregen van deze kater, haar poot zat onder het bloed van hem en haar en haar buik ook. Niet alleen dat maar ook haar flank zat een flinke kras op, ze had hem een paar keer op de grond gekregen en ook had deze kater zich een paar keer op haar geworpen. Alleen de eerste keer vield e kater bijna weer gelijk op de grond toen hij zich op haar geworpen had, ze liep rustig naar hem toe. Haar pijn boeide haar niet, die tweebeners kinderen hadden haar teveel aangedaan om dit echt te boeien. Ze zetten haar klauw op zijn nek en wilde hem net openreten, alleen leek hij weer genoeg doorzettings vermogen te hebben in deze steeg en besloot zich gelijk weer omhoog te werpen. Alleen sprong de kater op haar rug en beet haar zo hard als hij kon in haar staart, ze grijnzde en zwiepte een paar keer met haar staart. Ze zat misschien al helemaal onder de wonden maar zij was sterk, sterker dan hem. Ze rende vlug naar voren en sprong de afval bak op met hem op haar rug, haar blauwe ogen keken in zijn ogen die van woeden leken te stralen. Ze had er wat moeite mee op de afval bak op te komen door dat zijn beet in haar poot zat, ze kroop wat naar achter en rende van de vuilnis bak af en liet zich op haar rug vallen om de kater op haar plat te drukken. Ze hoopte dat hij er nog op zat maar vlug probeerde ze hem met haar slechte flank hem tegen de vuilnis bak te duwen en met haar twee voor poten zich snel te draaien en die vlug in zijn borst te zetten, het pan moest wel weer lukken anders had ze voor delen gefaalt. Haar blauwe ogen keken in zijn ogen, "Mangle wist dat je sterk was maar ook nog een doorzetter hihihihi" Lachtte ze vrolijk en gaf hem een korte lik over zijn kop om zijn bloed op te likken.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 14:59

Zijn aanval lukte en hij greep de poes stevig vast. Hij zou niet loslaten. Dat zou zijn eergevoel naar min honderd brengen. De witte kater was hier voor getraind. Dit was zijn taak als Bloodclanner, dit kon hij. Toen de poes sprong zette hij zich schrap en kreeg het voor elkaar om te blijven zitten. Natuurlijk deed dit pijn. In feite deed zo'n beetje zijn hele lichaam pijn, maar hij weigerde het te voelen. Zodra hij zich zou overgeven aan de pijn was er geen enkele kans meer om dit te winnen. Mangle liet zich vallen en hij werd plat gedrukt. Helaas kwam hij net op een puntige tak terecht die zich in hem boorde. Dit keer kon hij de kreet van pijn niet tegenhouden. Door haar bewegingen schoot de tak uit zijn lijf en kwam hij tegen de vuilnisbak aan. Draco kreunde opnieuw toen zijn hoofd hard het plastic raakte. Even was het wazig voor zijn ogen. Langzaam klaarde zijn zicht weer op en hij merkte dat hij op de grond lag. De nagels van de witte poes boord de zich in zijn borst. Langzaam zonken ze dieper en begon het meer pijn te doen. Bloed begon te stromen en kleurde zowel de vacht van de poes als zijn vacht. Boven hem zag hij haar ogen die vol wreedheid stonden. Draco trok zijn kop weg toen ze hem probeerde te likken. Helaas was ze te snel en voelde hij haar warme tong. Meteen zette hij zijn laatste krachten in en gooide haar weg met zijn achterpoten. Langzaam kwam hij overeind en strompelde naar haar toe. Vechtlust in zijn ogen. De witte kater gaf nog niet op. Hij was nog niet verslagen, maar dat zou niet lang meer duren.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 15:22

Mangle had deze kater tegen de grond gedrukt, ze zou zoals bijna altijd winnen. Ze lachtten even vrolijk maar het klonk eerder gestoord, ze drukte harder en zag in zijn ogen dat hij lijden. Lijden van pijn lijden van alles, ze keek hem strak aan en proefde zijn bloed maar ook de haren. Ze likte vlug in haar hoeken van haar mond, deze kater was als goed verslagen. Ze kon hem nog een verhaal vertellen voor het slapen gaan, ze lachtten even maar voelden zijn poten tegen haar buik aan knarsen en werd weggegooit. Ze kwam op de grond maar zakten bijna door haar poot, ze ging probeeren recht te staan en staarden hem strak aan. Ze zag hoe hij op stond, de kater strompelde naar haar toe. Hij had zowat bijna opgegeven maar dat zou hij niet doen, zij wist beter. Ze renden nog met volle kracht op hem af en probeerden met haar poot naar voren te steken om weer door de zelfde wond te gaan en vlak daarna zijn kop tegen de grond aan te drukken, of het werkten wist ze pas later. Ze staarde hem aan, deze kater had weinig littekens alleen zat zij er vol mee. Ze probeerde zijn poten te raken en er door heen te boren, ze wilden nog maar een paar klappen geven en daarna zou ze stoppen. Het was niet slim om een jonge krijger tot bloedends toe te dwingen tot de dood, ze sloeg een paar keer met haar klauwen naar zijn gezicht. Ze wist niet of dat ze raakten maar haar ogen wisten alles, de zijne wisten veel. Ze sprong op zij en nam nu de kans om tegen zijn flank weer is aan te duwen, ze nam daarna een paar stappen naar achter maar zat nog steeds in een vecht houding. Ze staarde hem nog aan naar zijn wonden maar ook naar zijn ogen, haar klauwen zaten onder het bloed en haar vacht ook. "Kleine jonge kat." Begon ze, ze had een kort lachje daar achter aan.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 15:33

Het was zo goed als verloren maar toch weigerde hij te buigen voor deze gestoorde kattin. Zelfs toen ze hem weer krabde over de zelfde wond vocht hij terug. Zonder echt specifiek te rechten sloeg hij naar buik. Tijd om te controleren of hij iets raakte had hij echter niet. Zonder waarschuwing stortte hij in elkaar. De witte kater kon simpelweg niet meer op zijn gehavende poten blijven staan. Toch wou hij niet opgeven, dat nooit! Terwijl Mangel hem probeerde te krabben beet hij haar opnieuw. Hierdoor bracht hij zijn kop in een gevaarlijke positie. De Rogue maakte hier gebruik van en krabde hem. Draco voelde hoe haar klauwen over zijn gezicht gleden en op het knipperde zijn ogen mistte. Het bloed begon te stromen en mengde zich samen met de rest van zijn bloed dat al op de grond lag. Gelukkig lag er ook bloed van de poes op de grond, maar veel minder dan zijn bloed. Het bloed dat zijn ogen in stroomde vervaagde zijn zicht. Boven hem zag hij de ogen van de gestoorde poes. Draco weigerde echter op te geven. Zolang hij nog kon bewegen zou hij vechten. Met trillende poten kwam hij overeind om meteenweer in elkaar te zakken. Als een hulpeloos kitten lag hij daar, overgeleverd aan de klauwen van Mangle. Ze kon doen wat hij wou. De witte kater had de kracht niet meer om zich te verweren. 'Mangle, alsjeblieft.' De witte kater deed iets wat hij nooit eerder had gedaan, hij smeekte. Al was het nutteloos. Deze gestoorde poes wou bloed zien. Hij wist gewoon dat ze hem nog wat zou aandoen voor ze hem achter liet. De vraag was hoe ze hem zou achterlaten, dood of levend?

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 20:03

Mangle had de kater na lang vechten op de grond gekregen zoals een zwakke kat, zoals iemand die moest rennen voor zijn leven. Haar ogen keken hem strak aan en ze kwam dichter naar hem toe, de wonden prikten op haar vacht maar toch zou deze pijn sneller voorbij gaan. Ze zag de ogen van de kater lijden, ze zag zijn lichaam lijden. Ze bekeek zijn wonden goed, ze zou hem willen vertellen hoe gevaarlijk tweebeners konden zijn maar misschien kon ze dat verhaal beter voor zich houden. Alleen mocht ze deze kater uitstekend, hij had goed gevochten en had tot nu toe nog nooit opgegeven. Ze moest nadenken wat ze ging doen met het lijf, het vermoorden of het meer laten lijden. 'Mangle, alsjeblieft.' Smeekte de kater, haar ogen glinsterende even. Wilde hij nu leven of dat hij uit zijn lijden werd verlost, Ze haalde fier haar neus op en ging voor hem zitten. Haar ogen staarden hem streng aan, ze wist er geen raad mee. Ze zette haar poot op zijn lijfje neer en liet hem even na denken, 'je bent gemangled onthou de naam die je dit heeft aangedaan.' Begon ze als of ze bezeten was maar inplaats van de hem vermoorden haalde ze haar poot van hem af. Ze kon een lang verhaal vertellen maar waarom zou ze aan een vreemde, maar misschien kon ze dat beter ook doen. Straks eindigde hij net zo als haar, verwond. Geestelijk verlamd en gewond, ze keek de kater aan. "Mangle wilt je een lang verhaal vertellen maar hou dat dan wel voor je zelf of betaal met je leven.' Siste ze op een wantrouwige toon, want als hij het zou vertellen zou ze achter hem aan komen. Ze keek hem aan en wilde eerst dat hij zijn beloften sloot als hij dat niet deed zou ze zich omdraaien en verdwijnen in de duisternis waar ze hoorden.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 22 dec 2014 - 22:36

Hijgend knikte hij. Dit ging hij njet snel vergeten. Iedere ademhaling deed pijn en zijn hele vacht zat onder het bloed. Allemaal dankzij Mangle. Toch voelde hij niet echt haat voor haar. Meer afschuw tegelijk met bewondering. Het frustreerde hem. Daardoor merkte hij nauwelijks dat ze op het punt stond hem te vermoorden maar stopte. Draco luisterde naar haar aanbod. Even dacht hij erover na. Zijn hele lichaam was nu ontspannen omdat het toch niet zoveel uitmaakte. Dit deed minder pijn en als de poes wou kreeg ze hem toch wel dood. Hij vroeg zich af wat ze hem wou vertellen, waarom ze hem nu niet vermoorde en door liep. Maar waarom zou hij weigeren om te luisteren? Zelf had hij ook wel een paar vragen. Iemand kwam niet zomaar aan een naam als Mangle. Langzaam hees hij zichzelf overeind. Toen hij eenmaal zat keek hij op naar de Rogue, dacht in haar ogen. 'Ik, Draco Malfoy, zweer hierbij plechtig dat ik het verhaal van Mangle nooit zou doorvertellen, onder welke omstandigheden dan ook.' Met een knikje gaf hij aan dat hij er klaar voor was. De Martin mocht haar levensverhaal vertellen. De vraag was of ze daarna ook de zijne wou weten. Maar daar kwam hij later wel achter. Nu was luisteren de prioriteit.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] za 27 dec 2014 - 14:08

Mangle zag het scharminkel op de grond liggen maar het hees zich omhoog, ze wist dat hij sterk was maar niet sterk genoeg om haar te vermoorden. Ze zag zijn ogen fonkelen of zo leek het, ze keek naar zijn bloedige lijfje. 'Ik, Draco Malfoy, zweer hierbij plechtig dat ik het verhaal van Mangle nooit zou doorvertellen, onder welke omstandigheden dan ook.' Sprak de massieve witte kater, hij gaf een knikje dat hij klaar was. Ze kreeg een grote grimas en draaide haar lange staart om het lijfje heen van de kater, hij had dus een naam Draco. Ze zou zijn naam niet vergeten, zijn naam. Ze haalde haar staart weg en sloeg deze omzich heen, haar ogen leken groter te worden. Ze liet haar ogen op hem vestigen en haar ogen keken hem normaal aan, 'Mangle was toen maar een klein kittentje.' Ze probeerde het voor zich te laten komen. Ze liet het zichzelf weer in beelden toen ze nog klein was, "Mangle had een fammilie en speelde graag met tweebeners. Alleen werd Mangle weggehaald, weggehaald van de tweebeners en van Mangle's ouders." Ging ze verder haar nagels schoten in en uit haar klauwen, haar staard zwiepte kwaad heen en weer. 'ze kwam bij andere tweebeners en leefde daar lang en gelukkig dacht ze, ouders van tweebeners kittens waren vaak en lang weg. Mangle was alleen en Tweebeners Kittens speelde met Mangle.." Zei ze en begon ineens gestoord te lachen. Ze staarde hem strak aan, ze wiebelde kort met haar oren. Haar gedachten volgde alles wat er nu gebeurden en toen, "Ze pakte Mangle aan staart en speelde met messen met Mangle. Ze werd vaak opgehangen in kamer met toutjes aan haar poten, ouders van tweebeners kittens kwamen vaak thuis en de tweebeners kittens deden net als of er niks gebeurd was." Sprak ze verder met haar verhaal. Haar staart zwiepte van woeden maar je kon tranen van haar wangen zien rollen, haar grimmas glimlachte nog en ze lachten nog even. "Mangle werd elke dag mishandeld en in de laaste twee uur opgehangen aan muren, ze wilde wraak... Wraak op alles wat leefde. Haar ouders hadden haar in de steek gelaten, niet eens haar eigen ras kwam voor haar op. Mangle vermoorden tweebeners kittens en vluchten.. Vluchten naar het bos.. Nu Mangle hier." Sprak ze in de derde persoon haar tranen vielen sneller. Ze ontbloten haar klauwen en zetten deze op haar gezicht en zetten nog een diepe kras inzichzelf, ze bleef even lachen. "Alleen Mangle monster geen knappe poes zoals vroeger." Sprak ze daarna en leek nog steeds te lachen, "Verleden niet Oké he? Draaaaaaaco." Siste ze daarna. Haar ogen leken even zich te focusen op alles, ze keek hem aan. Er viel regen op de grond, op het bloedbad wat hier zat. Regen viel naar beneden waardoor je haar tranen niet meer kon zien, het bleef stil alleen het gekletter van de regen kon je horen.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] ma 29 dec 2014 - 20:20

Na zijn eed begon de poes al snel. Even wikkelde ze haar staart om hem heen. Het voelde raar. Vooral omdat de daad niet uit liefde was. De vraag was waaruit dan wel. Algauw begon ze met haar verhaal. Al vertelde ze het nogal raar. Mangle dit, Mangle dat. Blijkbaar hoorde dat bij gestoordheid. Hij zag de blik die katten kregen als ze wegdroomden. Waarschijnlijk dacht ze nu weer terug aan wat er was gebeurd. Onwillekeurig voelde hij nu al medelijden. Dat terwijl ze hem net nog bijna had vermoord. Het leven van een kat was raar. "Mangle was alleen en Tweebeners Kittens speelde met Mangle.." Draco vroeg zich af wat daar mis mee was. Twolegs waren altijd aardig, gaven de kittypets wat ze maar wouden. Zelfs wilde katten konden ze niet weerstaan. Het zag er naar uit dat dit alles niet klopte. Hij rilde onwillekeurig toen ze begon te lachen. Het was geen normale lach. Er zat niks van vreugde in, alleen afschuw tegen wat die Twolegs dan ook hadden gedaan. Messen, Touwtjes? Zijn ogen werden groter. Hij wist prima wat een mes was. Het verhaal van Mangle was nog erger dan hij had verwacht. Geen wonder dat ze zich zo gedroeg. Draco zag de tranen over haar wangen glijden. Sprakeloos keek hij toe. Was dit dezelfde poes die hem zojuist had geprobeerd te vermoorden? Hij voelde dat hij troost moest bieden. Maar wat kon hij zeggen? Even bleef er een ijzige stilte hangen. Toen verbrak hij de zenuwachtig. 'Nee, zeker niet. Het spijt me voor je.' Aarzelend keek hij weg. 'Wil je misschien ook mijn verhaal horen?' Het voelde alsof hij iets terug moest doen om weer gelijk te staan. Bovendien zou het fijn zijn het verhaal kwijt te kunnen. Al was het lang niet zo erg als dit.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] di 30 dec 2014 - 9:04

Mangle staarde gestoord naar de witte kater, ze wist dat er nu iets zou komen van 'dit is nep dit kan nooit.' Alleen was haar verhaal echt. Ze was mishandeld door zulke beesten, opgehangen en bewerkt met een mes. Ze was anders net zo als elke poes een lieve slet, ze grinnikte even bij het woord. Poeze waren niks anders dan hartenbrekers, vond ze maar keek de kater wantrouwig aan. Hij zou iets gemeens gaan zeggen, ze wilde zich nu al omdraaien en weg lopen maar toch wilde ze hem ook zien lijden. 'Nee, zeker niet. Het spijt me voor je.' Zei de kater medelevend, ze zetten haar hoofd schuin en keek verrast met een gewoon glimlachje. Ze was erg verrast van hem, waarom zou een kater zoals hij zo reageren. Het moest nep zijn, ze opende net haar mond om iets te zeggen. 'Wil je misschien ook mijn verhaal horen?' Vroeg de kater daarna. Ze keek nog meer verbaast, meende hij dat nou. Ze knikte rustig, ze keek hem nieuwschierig aan. Hij had vast vele verhaalen misschien heftigen misschien minder heftigen, ze ging rustig zitten. Ze staarde met haar blauwe ogen hem aan, hij had ook blauwe ogen met een witte vacht. Ze keek rustig, ze was nooit rustig. Ze was eerder onrustig, ze zwiepte kort met haar staart. Stil zitten kon ze niet, ze wiebelde gelijk met haar oor. Ze was nieuwschierig en keek hem ook met grote ogen aan, ze was niet schattig meet net zo als vroeger. Ze was een moordenaar, een ziele dooder.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] wo 31 dec 2014 - 14:40

Draco zag de verbaasde uitdrukking op haar gezicht. Zelf was hij ook aardig verbaasd. Het klonk zo onrealistisch maar tegelijk zou het best kunnen. Je wist maar nooit met Twolegs. Er waren verhalen over twolegs die katten vermoorde, maar hij had er nooit in geloofd. Een verhaal om kittens bang te maken had hij gedacht. Misschien klopte het toch. Mangle had inderdaad littekens die niet door katten konden zijn veroorzaakt. Gelukkig glimlachte ze wel. Een gemeend glimlachje. Niet iets kils zoals ze eerder had getoond. Een opgeluchte zucht verliet zijn mond. Al was dit niet helemaal geweldig begonnen uiteindelijk liep het best goed af. Zijn hele lichaam deed pijn, maar hij was niet dood. Bovendien had hij iemand gevonden die hij tenminste kon vertrouwen. Draco zou Mangle's verhaal meenemen in zijn graf en de poes zou zijn verhaal ook nooit doorvertellen. Dat hoopte hij tenminste. 'Mijn verhaal is minder erg en gaat vooral over liefde, mislukte liefde' begon hij. 'Ik was geboren onder grote druk. Iedereen verwachtte wat van me. Mijn ouders hadden iedereen verteld over dat ze een kind kregen en hoe trots ze wel niet waren. En toen was ik daar. Hun perfecte zoon. Ze leerde me alles over het Malfoy zijn en waren streng maar rechtvaardig. Ik hield van ze en had aanzien in de clan, maar dat duurde niet lang. Ik was vier manen oud toen een boom ze het leven ontnam.' Hij slikte even. 'Drie manen lang was ik alleen. Alles wat mij overeind hield was een soort stem in mijn hoofd die erop wees wat ik wel en niet kon doen. Iets waardoor ik het respect hield, maar ook gemener werd tegen vijanden.' Dat laatste is nu nog steeds zichtbaar, dacht hij bitter. 'Toen was daar een poes, Dot. Ik wist niet meer wat ik moest doen en zei was daar om me te helpen. Algauw werd het liefde. Maar ondertussen was daar ook Sunset, een prachtige poes. Een ding waar ik haar voor hate. Mijn crush op haar ging echter weer voorbij en ik ontdekte vreselijk nieuws.' Kil staarde hij in de verte, zijn stem toonloos toen hij sprak. 'Dot was dood.' Zuchtend wiebelde hij met zijn oren. Nu kwam het nieuwe gedeelte van jet verhaal dat hij misschien wel erger vond. 'Ik was een tijd lang eenzaam, bovendien was min mentor ook nog gestorven. Maar ik ging door, zoals een Malfoy moest doorgaan. Tot ik op het Shadowclan gebied kwam. Algauw maakte ik een vriend, Stonepaw. Tegen alle regels in sprak ik vaker met hem af. Het hielp om alles te vergeten en was leuk. Ook was er een rogue , Amare. Ik weet niet wat precies maar ze lijkt iets voor me te voelen. Het probleem is dat ik niks voor haar voel. Ik ben verliefd op...' Hij zweeg, niet zeker of hij dit wou vertellen. Waarschijnlijk zou ze hem afkeuren. Misschien wel weer verwonden. Anderzijds had ze een verhaal willen horen, dan kreeg ze dat ook. 'Tegen alle Malfoy regels in was ik verliefd op mijn beste vriend. Stonepaw, een kater.' Zuchtend keek hij naar Mangle. Stelde hij het zich voor of lag er afkeur in naar blauwe ogen? 'Ik probeer hem te vergeten en wel, sindsdien ben ik puur evil.' Een bitter lachje verliet zijn mond. 'Ook niet echt fantastisch hè?' Hij haalde zijn tong over zijn poot. Mangle wist alles nu. Het was aan haar wat er nu ging gebeuren.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle] za 3 jan 2015 - 9:13

Mangle staarde de kater aan, hij leek veel te denken voor een kat. Ze keek hem streng maar ook geïntresseerd aan, ze wiebelde kort met haar oor en keek hem aandachtig aan. Ze kon hem als nog vermoorden, hij had nog genoeg bloed verlies om hem in een klap de hell te laten zien. Alleen deed ze daar niks, ze mocht deze kater. Haar ogen keken hem dringend aan, haar glimlach was eerder een grimmas. Ze kon hem helpen met trainen, het zou misschien hem van pas komen. Nee, waarom zou ze dat doen. Het was immers een kater die anders dan anders was, waarom zou ze hem haar tegnieken leren. Ze kreeg steeds meer vreemde gedachtens, van helpen en aardig en lief zijn. Dat was ze niet ze was de moordenaar van katten en geen van die idiooten, ze was geen poes. 'Mijn verhaal is minder erg en gaat vooral over liefde, mislukte liefde' begon Draco. Zij keek met een geïntresseerde blik naar hem, ze zwiepte met haar staart. Een mislukte liefde, het gaat te veel over liefden. Alleen van dat woord kon ze al walgen maar besloot wel te blijven luisteren in de plaats te gaan braken in een vuilniss bak. 'Ik was geboren onder grote druk. Iedereen verwachtte wat van me. Mijn ouders hadden iedereen verteld over dat ze een kind kregen en hoe trots ze wel niet waren. En toen was ik daar. Hun perfecte zoon. Ze leerde me alles over het Malfoy zijn en waren streng maar rechtvaardig. Ik hield van ze en had aanzien in de clan, maar dat duurde niet lang. Ik was vier manen oud toen een boom ze het leven ontnam.' Draco de draak slikten even. Mangle keek hem aan, een druk leven. Zij had niet eens aanzien, ze was maar een kleine kitten en haar ouders dumte haar. 'Drie manen lang was ik alleen. Alles wat mij overeind hield was een soort stem in mijn hoofd die erop wees wat ik wel en niet kon doen. Iets waardoor ik het respect hield, maar ook gemener werd tegen vijanden.'Sprak de kater wijs er naar, het leek of hij trots was of gewoon en betreurd bij keek. Ze likte kort en kil haar scherpen tanden, ze staarde hem strak aan. Kon hij niet gelijk verder gaan met vertellen, ze zwiepte met haar staart en deed deze om Draco heen slaan. 'Toen was daar een poes, Dot. Ik wist niet meer wat ik moest doen en zei was daar om me te helpen. Algauw werd het liefde. Maar ondertussen was daar ook Sunset, een prachtige poes. Een ding waar ik haar voor hate. Mijn crush op haar ging echter weer voorbij en ik ontdekte vreselijk nieuws.' Draco staarde kil de verte in, als of hij echt iets vreselijks zat te vertellen. Alleen leek dit op zon spel in de magies doos bij de tweebenige, lang wachten en pas heel laat het antwoord. Ze sloeg troostend haar staart om Draco heen. 'Dot was dood.' Zei Draco, eindelijk het verhaal was over. Ze hoefden minstens te walgen van zijn liefdes leven, ze opende net haar mond om iets te zeggen alleen de draak begon weer. 'Ik was een tijd lang eenzaam, bovendien was min mentor ook nog gestorven. Maar ik ging door, zoals een Malfoy moest doorgaan. Tot ik op het Shadowclan gebied kwam. Algauw maakte ik een vriend, Stonepaw. Tegen alle regels in sprak ik vaker met hem af. Het hielp om alles te vergeten en was leuk. Ook was er een rogue , Amare. Ik weet niet wat precies maar ze lijkt iets voor me te voelen. Het probleem is dat ik niks voor haar voel. Ik ben verliefd op...' Sprak hij verder, ze wilde zuchten maar ze vond het zielig als ze dat deed in plaats van gaf ze een troost likje over zijn oor. Ze keek hem in de blauwe ogen aan, die haar diep aan keken. Zijn verhaal was best zielig maar het ging te veel over de liefde, er was geen enkle marteling. Als zij nooit gemarteld zou zijn zou ze heel veel medelijden hebben met dit arme ding, nu was ze een gevoelloze moordenaar. 'Tegen alle Malfoy regels in was ik verliefd op mijn beste vriend. Stonepaw, een kater.' Sprak de kater heel serieus, alleen Mangle makten een 'tum tum tummmm' geluidje. Alleen leek de kater iets in haar ogen te zoeken, zij toonde geen gevoel. Als een jonges kater met een andere kater ging was het niet erg, ze mochten zelf kiezen op wie je verliefd zou raken. 'Ik probeer hem te vergeten en wel, sindsdien ben ik puur evil.' Een bitter lachje verliet Draco's mond. 'Ook niet echt fantastisch hè?' Zei hij daarna, was dat nu een vraag of was het een feit. Ze keek hem verward aan, zij was nogal kil. Ze zou zijn verhaal nooit vertellen, dat wist ze. 'Ja, het is niet echt fantastisch maar het is ook niet echt erg. Kijk jij maakt jouw eigen leven, als je met een kater of poes gaat dat boeit me voor geen meter. Het gaat er om dat je het leuk hebt, laten we een kittypet gaan vermoorden. Samen, dan gaan we het leuk hebben.' Sprak Mangle met een grimmas en sloeg haar poot om Draco heen, ze probeerde het niet kil te laten klinken maar zo klonk het wel. Ze wilde dat deze kater vrolijk was en zijn plezier kon krijgen, een kittypet vermoorden was het besten wat er was. Het was leuk en makkelijk, ze liet altijd eerst de kittypet schrikken.

Onderwerp: Re: Let's fight [Mangle]