Stay here forever, 'till I turn to dust | Cherish - Lurkingpaw | SPT

Ze was hier voor prooi. Het was schaars, en werd alleen maar schaarser in het territorium. Ook omdat die vuile Windclanners duidelijk in hun territorium jaagden. Wat hadden ze er anders te zoeken? Zij moesten in ieder geval hun prooi op andere plekken gaan zoeken. Gelukkig zaten er nog een hoop vette huismuizen in de twoleg nesten. Ze droeg er drie tussen haar kaken. Die domme muizen letten niet op. Ze waren natuurlijk niet gewend aan het worden gevangen door katten. Dat deden kittypets immers niet. Die aten vieze smurrie uit een kommetje. Wanderpaw trok haar neusje op. Ze moest er niet aan denken!
+ Cherish en Lurkingpaw

Met een gezicht vol afschuw staarde ze naar het witte spul waarmee haar normaal zo prachtige achtertuin mee bedekt was. Ondanks dat ze bekend stond als een diva die een hekel had aan vuil onder haar poten, zat ze niet graag binnen. Natuurlijk was haar huis perfect voor de koude winter nachten, maar altijd maar alleen in zo'n huis zitten was niks voor haar.
Met een sierlijke beweging wurmde ze zich door het kattenluikje. Zodra haar pootjes in aanraking kwamen met het natte, witte spul dat men kende als ''sneeuw'' voelde ze een rilling over haar ruggengraat glijden. Ze nam een sprong, en belandde zo aan de andere kant van het houten hekje dat haar tuin afzonderde van de rest.
Al snel raakte ze afgeleid door een vreemde geur. Ugh, vast weer zo'n wilde kat die de warmte van een huis kwam opzoeken. Met kleine stapjes volgde ze de geur, en kwam zo uit bij een jong uitziende poes. ''En wat denkt mevrouw hier te doen?'' Ondanks dat ze wist dat het niet zo was, voelde het gebied rond om de huizen toch wel als ''haar'' territorium. Andere huiskatten vond ze prima, maar wilde katten hoorden thuis in het bos, niet in de tuinen van het soort dat zich wel wist te gedragen.