YinYang

De jonge kattin had zich iet wat afgesloten van de rest van haar familie, zeker na de aanval die de pesters hadden gedaan en waarna ze was gevonden door haar mentor. Gelukkig was haar pluizige vacht alweer over de enige wonden heen gegroeid en lieten de pesters haar voorlopig nog met rust, misschien omdat het kwam dat Blackwing een extra oogje op haar hield en ze het kamp amper nog verliet, behalve voor trainingen. "Hi Ivy!" mauwde een bekende stem en ze spitste haar oortjes toen haar zusje Windpaw op haar af kwam lopen. "Hii, Wind.." mompelde ze en keek toen naar het litteken dat dwars over haar kopje heen liep. "H-hoe kom je daaraan?" vroeg ze toen wat verschrikt.

Haar zusje leek in één klap dicht te slaan. Ze haalde enkel nog maar haar schouders op en het oogcontact werd verbroken. Ivypaw slikte moeizaam en kwam wat dichterbij, terwijl de rollen meestal omgedraaid waren en Wind dingen aan haar vroeg. "Hé.." mauwde ze zachtjes en liet haar pluizige staart op de rug van haar zusje rusten, terwijl ze haar zacht een kopje geeft. "Je weet dat je alles tegen mij kan vertellen.." mauwde ze zachtjes en glimlachte voorzichtig. Maar toen ze het kopje had gegeven werd op haar eigen wang een litteken zichtbaar, eentje die een van de pesters haar een paar dagen geleden had gegeven.

Ivypaw keek haar zusje wat bezorgd aan en ging stilletjes bij haar zitten. Ze zou er voor haar zusje zijn, altijd. "Ik weet niet wie het deed," mauwde Windpaw toen zachtjes. "Ik was voor de eerste keer op Fourtrees, en dan stond er deze grote zwarte kater..." Haar zusje keek op en hun blikken kruisten even, ze had het er duidelijk moeilijk mee. Logisch, want zelf kreeg ze ook de rillingen als ze terugdacht aan die ene dag. "Volgens mij was hij Shadowclan, maar hij was gewoon zo woest, ik had niet eens iets gedaan." Troostend legde ze haar pluizige, witte staart om Windpaw heen. "Weet iemand anders dit al?" mauwde ze toen voorzichtig. Als er een gevaarlijke warrior rondliep in de clan moest Windpaw het misschien wel tegen iemand zeggen die actie kon ondernemen - niet dat ze dat zelf ooit zou doen in haar geval, maar dit ging om Wind en dat was belangrijk.

Haar zusje knikte, blijkbaar hield deze de dingen wat minder geheim dan zijzelf deed. "Ja, Shrewstar was er zelf bij, en nog een andere warrior, en dan was er nog een apprentice aangevallen," antwoordde haar zusje toen. Toen werd de blik op de sneeuwwitte poes gericht, die nog een kleine streep op haar wang had, maar voor de rest was haar hele lichaam bedekt met de dikke, witte pels zodat je niet kon zien wat daaronder zat. "Hoe kom jij eraan?" vroeg haar zusje toen zachtjes. Ze sloeg haar lichtblauwe ogen neer en durfde haar amper aan te kijken. "I-ik.." stotterde ze, niet goed wetend waar te beginnen. "Een aantal apprentices van ShadowClan vielen me aan.. Ze waren met drie en ik alleen.. Al sinds dat we kittens waren pesten ze me.. Geen idee waarom.." Haar stem stierf wat weg en ze keek even schuw naar haar zusje.

"Je moet het tegen een warrior zeggen, mama, of papa, of oma ofzo?" mauwde Windpaw vervolgens. Al snel schudde de sneeuwwitte kattin haar kopje. Nee, dit was precies hetzelfde waar haar mentor mee was gekomen. "Alsjeblieft, Windpaw. Vertel niemand hier iets over, oké?" mauwde ze toen, half smekend. "H-het komt vanzelf wel weer goed.. Ik ga niemand tot last zijn en wil niet zwak overkomen door meteen naar iemand toe te rennen.." Ze moest er niet aan denken dat ze straks nog uitgelachen zou worden - en daarbij nog heviger gepest - als ze een ouder iemand erbij zou gaan roepen.