Talking loud 'bout future

Onderwerp: Talking loud 'bout future zo 7 dec 2014 - 14:52

Het was nog vroeg op de ochtend toen Blackkit uit de nursery sneakte. Het was niet helemaal toegestaan om nu al uit de nursery te lopen, laat staan in haar eentje, maar ze wilde zó graag naar buiten. Ze kon het niet uitstaan dat ze telkens allemaal katten hoorde spelen en stoeien, en zij nog steeds dag in-dag uit bij haar ouders moest blijven. En de queen die haar voerde.. Hoe zat het daarmee? Waarom voederde haar moeder haar niet zelf?
Dat waren vragen voor later, want nu focuste Blacky zich op haar omgeving. Ze wilde niet dat een warrior ontdekte dat ze zonder toezicht op het kamp was. Misschien een apprentice - dat bleef een moeilijk woord - die haar kon rondleiden. Die apprentices leken nog wel eens de regels te overtreden. Daar had ze meer aan dan aan een brave warrior die haar meteen op zou tillen aan haar nekvel en terug zou sturen naar de nursery.
Ze keek rond. Waren hier apprentices?

Het was te vroeg in de ochtend maar sleepypaw werd wakker hij wist niet van wat maar er was iets buiten in het kamp. Sleepypaw steekt uit instinct zijn kop uit de apprenticeden en keek het kamp rond op verdachte activiteiten. Na zijn ogen even gewend te laten worden zag hij een kitten rondsluipen. Sleepypaw verliet de den en liep op de apprentice af en fluisterde:"Wat doe jij buiten de nurserie?".Sleepypaw ging zitten en begon zijn poten te wassen, terwijl hij dat deed hielt hij de kitten in het oog.

Al snel kwam er een apprentice op haar afgelopen. De kater begon tegen haar te fluisteren. Gelukkig maar, want Blackkit wilde voorlopig niet te veel katten wakker hebben. Dan zou ze alleen maar sneller terug gestuurd worden naar haar ouders.
"Ik wil zien wat iedereen hier doet," fluisterde Blackkit kortaf. Ze had geen idee wie deze kater was, en of ze erop kon vertrouwen dat hij haar niet terug zou sturen naar haar ouders. Ze keerde haar blik weer voor zich uit en stapte verder. Ze wilde naar de boomstronk die ze laatst met haar vader had gevonden.

Toen de kitten had geantwoord: "Ik wil zien wat iedereen hier doet." en doorliep stond Sleepy op en liep haar achterna. Toen de kitten blijkbaar haar doel had bereikt vroeg sleepy al fluisterend:"Ik ben sleepypaw en jij bent?"."Doe rustig ik stuur je heus niet terug hoor, je bent zowiezo niet de enige kitten die nu en dan uit de nursery loopt.".Na dat gezegd te hebben keek sleepy de kat aan wachtend op een antwoord.

Het was nog even lastig om de locatie van de boom te vinden. Voor haar gevoel was het alweer tijden geleden dat ze hier was geweest, en haar reuk was nog niet genoeg ontwikkeld om oude sporen terug te kunnen zoeken. Bovendien.. ze was er niet eens zeker van dat ze haar eigen geur zou herkennen.
"Je stuurt me niet terug?" herhaalde ze vragend. "En niet de enige?" Dat was goed om te weten. Ze wilde graag een keer uit de nursery sneaken met een andere kitten - oke, én een apprentice om hen te beschermen.

Sleepypaw tikte de kitten op de kop met zijn poot en staarde naar de hemel, het begon al akelig dag te worden.En zei op normale toon:"Het wordt snel dag, ik weet niet hoelang jij nog uit de nursery gaat blijven maar ik ga terug naar de apprentice den, ik zie je nog wel rond het kamp enzo.".Na die woorden knikte Sleepy nog eens nar de kitten en stapte richting de apprenticeden.

~Uit het topic~

Maar Blackkit kreeg niet echt antwoord op haar vragen. Het wordt al snel dag.. begon de kater. Black knikte. Ja, dus? Dan konden ze toch nog wel buiten de nursery blijven! Ik zie je nog wel rond het kamp enzo, ging de poes verder. Oke, dacht Blackkit. Dit was een vreemde ontmoeting, en ze wist niet zo goed wat ze ervan moest denken. Vago...

Black liep weer verder, op zoek naar kleine holletjes waar ze haar neus in kon steken, of kleine insecten waar ze op kon kauwen. Ze dronk al geen moedermelk meer, en langzaam maar zeker raakte ze gewend aan de smaak van vlees -al waren wormen niet bepaald smakelijk, maar oke- en ze vond het leuk om de kleine diertjes te verpletten tussen haar tanden.
Plots hoorde ze voetstappen - best een euforisch moment, aangezien Black zich realiseerde dat haar gehoor beter en beter werd. Ze keek achterom, met de worm nog half uit haar bek hangend. Wie was daar?

W O L F K I T

'Young wild & free.'

Alweer. Voor de zoveelste keer. Waarom? Met een betreurde blik keek de kater rond in de nursery, elk nest afspeurende, hopende op iets dat aangaf dat hij niet de enige kitten was die momenteel niet sliep. Het gebeurde steeds vaker en vaker, dat Wolfkit zich te pletter verveelde. En dan vooral in de ochtend. Aangezien hij dan in de nursery moest blijven. Maar hij kon moeilijk gaan spelen, want dan maakte hij de rest wakker. En terug in slaap vallen lukte 'm niet, met als gevolg dat hij dus zuchtend tegen de zij van zijn moeder lag.
Plots sprongen zijn oortjes overeind en keek de best al grote kater (voor zijn leeftijd dan) op vanuit zijn slaaphouding en trippelde hij naar de uitgang van de den toe. Hij had zonet de stem van Sleepypaw gehoord! De kater waarmee hij over laatst nog gepraat had. Maar net toen Wolfkit zijn kopje door de uitgang stak, merkte 'ie op dat het gestalte van de grijze apprentice alweer verdween. Wat teleurgesteld gingen zijn oortjes weer hangen en sloeg hij zijn kittenblauwe blik neer op de grond. Hij mocht nog niet uit de Nursery, maar tegelijkertijd viel er niets te doen in binnen. Zijn moeder zou het toch niet merken, aangezien ze sliep. Zou hij? Peinzend trok hij zijn pootje omhoog, na denkende of hij de stap zou wagen of niet.

De boomstam waar Black naar op zoek was lag voor haar gevoel honderden meters van de nursery verwijderd, maar in realiteit was het maar een tiental grote stappen voor een warrior verwijderd van de warmte van haar nest. De geluiden die ze achter zich had gehoord, kwamen van een jong katertje, die ze vanaf deze afstand nog kon zien.
Wolfkit! Hem herkende ze. Hij was net iets jonger dan zij was. Ze had nog nooit met hem gepraat, maar ze keek soms stiekem naar zijn mooie glanzende vacht en starende oogjes.
Black had de worm nog in haar mond, en spuugde hem uit. Echt lekker was het toch niet. Zo slijmerig. Yikes. Ze veegde haar bek af met haar pootje, en huppelde vrolijk terug naar de ingang van de nursery, waar ze Wolfie uitdagend een poot uit zijn nest zag steken. Zou hij het doen? Ze keek naar hem, afwachtend of hij zijn kop zou optrekken en haar ook zou zien. Ze wilde hem aanmoedigen naar haar toe te komen.

W O L F K I T

'Young wild & free.'

Hij wist het niet goed. En dat een zeldzaam iets. Normaal gezien was Wolfkit een kitten die altijd wist wat hij wou, en wat hij moest doen. Maar nu niet. En om eerlijk te zijn stond hem dit alles behalve aan. Het kleine katertje liet dit dat ook merken door even geïrriteerd tegen een steentje te trappen dat zich voor zijn gestalte bevond. Nou ja, nu niet meer. Toen Wolfkit opkeek om te zien waar hij het steentje naartoe had getrapt viel zijn nog kittenblauwe blik op het gestalte van een poes. Eentje die bijna even oud was als hem, al kon hij zien aan de manier hoe ze al beter kon stappen dan hem dat ze minstens één moon ouder was. "Hoooi!" Miauwde hij, opslag vrolijk. Hij stond er dan ook niet bij stil dat hij door de plotse vrolijkheid die door zijn lichaampje stroomde naar buiten was gesprongen. En eens de kater dit doorhad werden zijn blauwe ogen groot van verontrusting. "Neeneenee!" Klonk zijn stemmetje snel achter elkaar. "Ik mocht van mama nog niewt buiten.." Vervolgde hij, een tikkeltje bedroefd. Zou mama straks kwaad zijn op mij..?

Een brede lach verscheen op Blackkit's gezicht toen ze Wolfkit uit zijn nest zag klimmen en naar de uitgang zag lopen. "Hoi! zei ze vrolijk, en trappelde enthousiast op haar plaats. "Nee, we mogen allemaal nog niet naar buiten, slimpie," grijnsde ze. "En dat is precies de reden dat wij het wel doen." Ze zag dat het katertje alles nog een beetje eng vond. Maar zij niet hoor! Zij durfde dit makkelijk. Zelfverzekerd ging ze naast Wolfkit staan en gaf hem een duw richting het kamp, om hem op weg te helpen.

W O L F K I T

'Young wild & free.'

De kater was misschien wel lichtelijk bang, maar niet in shock. Nee, daar was hij te trots voor. Maar het feit dat zijn moeder straks kwaad op hem kon worden maakte hem ergens toch wel schrikachtig, wetende dat hij er straf voor kon krijgen. En deze straf kon van alles inhouden, de Nursery een moon langer niet verlaten. De kitten slikte even bij die gedachte, maar werd algauw uit zijn dagdromen gesleurd door de stem van een ander. 'Hoi!' Toen Wolfkit zich omdraaide en de blik van een andere kitten ontmoette, glimlachte hij even zachtjes. Het was de poes geweest die ervoor had gezorgd dat hij zomaar de kraamkamer was uitgesproken. 'Nee, we mogen allemaal nog niet naar buiten, slimpie,' Miauwde ze toen, waarschijnlijk doelende op zijn eerdere woorden. "Maar van mama mocht ik ook de nursery nog niet verlaten.." Miauwde hij, een tikkeltje triest. Het was zo oneerlijk dat andere kittens het al wel mochten maar hij niet! 'En dat is precies de reden dat wij het wel doen.' Vervolgde ze, waarop Wolfkit reageerde met een kleine grijns die zijn gelaat begon te sieren. Echter verdween deze alweer als sneeuw voor de zon toen hij zich het kwade gezicht van zijn moeder voor zich inbeeldde. "Maar mijn mwama ish nogal streng. Alsh ze hiewr achter komt, dan.." Hij stopte met praten, niet willende om aan de eventuele consequenties te denken.

"Ach," reageerde Blackkit schouderophalend. "We gaan niet ver. Gewoon even om de hoek kijken, dat is alles. Niemand die erachter komt." Haar zelfverzekerdheid verbaasde haar een beetje, maar ze vond het eigenlijk wel fijn dat ze niet zo bang was als Wolfkit, die duidelijk braaf naar zijn moeder wilde luisteren. Blackkit hield van haar moeder, maar geen enkele kans dat ze precies zou doen wat zij zei!

W O L F K I T

'Young wild & free.'

Wolfkit keek Blackkit aan toen ze bevestigde dat ze niet ver zouden gaan. Het leek wel of ze dacht dat hij een watje was... dat klopte niet! Algauw schudde de bruine kitten zich uit en maakte hij zich extra groot, proberende om de poes aan te tonen dat hij helemaal niet bang was! Nouja.. Hij was van zo goed als niets bang, maar zijn moeder was toch een uitzondering.. En daarom wierp Wolfkit eerst een snelle blik over zijn schouder om te zien of ze nog sliep. En eens hij dit bevestigde, greens hij even breed en sprong hij voorbij de andere kit. "Ik wil het kwamp ziewn!" Piepte hij, plots helemaal vrolijk. Met grote pootstappen baande hij zich dieper het kamp in, de nursery verder achter zich latende. En als Foxtail er straks alsnog achter kwam, dan kon hij gewoon de schuld op Blackkit steken. Zij leek toch nergens bang voor te zijn! En nu zijn plan B bedacht had, verscheen er zelfs nog een grotere grijns op zijn gelaat. Let's do this!

Een brede grijns verscheen op Black's snoet toen Wolfkit, na het nog even gecheckt te hebben, uit het nest sprong en haar voorbij rende. "Ik ook!" gilde ze, terwijl ze zich omdraaide en achter hem aanrende.
Ze stonden buiten de nursery. Het was intussen wat warmer geworden, maar nog steeds merkte Blackkit dat ze in beweging moest blijven om het warm te blijven. Dus ze tikte op de onderrug van Wolfkit en rende daarna zo hard mogelijk weg. "Wie het verste durft!" riep ze. Ze had net nog gezegd dat ze in de buurt van de nursery zouden blijven, maar nu ze met een maatje buiten was, wilde ze de grenzen opzoeken.

W O L F K I T

'Young wild & free.'

Toen de andere kitten beweerde dat ze zelf ook het kamp wou zien gingen zijn mondhoeken verder omhoog staan en sprong hij even omhoog, of toch tot zover de kleine kit springen kon. Het leek eerder op een mislukte wankel die nogal exploderend afliep. Maar goed, daar ging hij zich dus echt niet druk om maken. Hij vond namelijk dat hij dit mocht, aangezien hij toch nog een jonkie was.
Wolfkit's oortjes sprongen overeind toen hij zag dat de poes plots van hem wegliep. 'Wie het verste durft!' Riep ze waarna ze uit de veilige buurt van de Nursery sprong. "Waaacht!" Klonk zijn hoge piepstemmetje waarna hij met zijn pootjes over de grond krabbelde en algauw de andere kit -wiens naam hem nog altijd onbekend was- volgde. Met grote onhandige sprongen had hij haar ingehaald, om uiteindelijk op diens ruggetje te springen en samen met haar verder te rollen. Toen ze nadien tot stilstand kwamen, grinnikte 'ie even om tenslotte zijn neus bijna tegen de hare te duwen. "Wat ish je naam eigenlijwk?" Vroeg hij, totaal onschuldig.

~ Woesj, voor dit topic is Blackkit weer even wat jonger

Blackkit rende snel verder, achterom kijkend of Wolfkit haar achtervolgde. Ze dacht dat ze een flink stuk voorlag, maar Wolf wist haar heel goed bij te houden, en het lukte hem zelfs op haar te springen. Hij landde op haar rug, waardoor ze viel en door rolde. Hij drukte zin neus tegen de hare, en even verbijsterd bleef Blackkit op de grond liggen. "Ik ben Blackkit," zei ze zachtjes, en voelde hoe haar adem tegen die van Wolf botste. "En jij?"

Onderwerp: Re: Talking loud 'bout future