Het was diep in de avond, de wind raasde door de takken. Het was nacht en het was donker, donker genoeg voor een aanval donker genoeg om een slachtoffer te laten vallen en een schreeuw te horen van angst. Ze zat in een boom, haar witte vacht was goed zichtbaar. Zelfs als het helemaal onder het bloed zat van zichzelf en de andere gevallen, het was koud maar het leek niks te doen bij haar. Alleen haar ogen tuurde in het rond, haar staart zwiepte heen en weer. Ze zat al in aanvals positie en zwiepte gevaarlijk met haar staart, haar nagels waren lang zoals haar tanden. Ze had een middelange staart die zwiepte over de takken heen, het was bijna zo ver dat alle takken gevallen waren. Ze snoof kort, nog steeds viel er geen geur bekend te vallen. Geen kat leek er deze nacht rond te snuffelen, het was beter geweest als ze bij een van de grenze was aan getroffen. Ze kroop langzaam via de boom naar beneden, haar ogen leken op dit moment licht te geven. Op dit moment bleek er niks op te vallen, de bladeren bleven vallen of waaide mee met de wind. Ooit zal het bos op gaan in as, ooit zou iedereen pijnen voelen zoals haar.
~eerste topic voor Gravepath