{OPEN} Land of the burned souls

Vele zielen zijn verloren gegaan tijdens de grote brand. Vele dappere warriors die vochten voor de veiligheid van hun clangenoten. Vele elders die hun hele leven met al hun kracht hadden gediend. Apprentices die zo hard mogelijk trainde om een goede warrior te worden. Hulpeloze Queens met hun kittens, de toekomst van de clan. Door die ene grote brand deels dood, deels uit elkaar gehaald. Iedereen naar een andere clan, hopend op een betere toekomst. Hellhound had de verhalen vaak gehoord van een Rogue die Skyclanner was geweest. Deze had hem opgevangen en getraind, deze stierf echter na vier moons. Hij was tien moons toen hij bij de Bloodclan kwam, zijn doel om wraak te nemen op de moordenaars van zijn mentor. Sterker worden, die kat vinden, en hem vermoorden. Zijn mening over de clans was verdeeld, hij vond leven in een groep prima maar de regels waren hem te veel. Dat was als kitten al zo, hij had de clan niet voor niets verlaten. De rode kater plofte neer in een open plek, hier en daar herkende hij wat dingen waaruit hij opmaakte dat dit het voormalige kamp was. Langzaam sloot hij zijn groene ogen terwijl hij langzaam zijn hoofd leegmaakte. Rust op zijn tijd was ook wel eens goed.

Met een klein grimasje rond zijn lippen staarde hij naar de dode muis voor zijn poten. Hij had het kleine diertje helemaal uit elkaar gescheurd en dat was niet nodig geweest, dat had het karkas oneetbaar gemaakt. Hij was kwaad op zichzelf dat hij dat gedaan had, maar ja het was niet meer terug te draaien. Het kwam omdat hij zichzelf terug moest zien te vinden, hij was zichzelf niet de laatste tijd. Hij groef een gat en legde het karkas daarin, misschien kon hij er later mee naar zijn kittens gaan. Die vonden het leuk om het te proeven en om er mee te spelen, daar kon het nog wel van nut voor zijn. Hij likte het bloed van zijn lippen en maakte daarna zijn poten schoon, voordat hij verder liep. Zijn halsband met twee tanden eraan, één van een kittypet en één van een hond, hing losjes rond zijn nek. Hij deed hem expres niet strak, dat vond hij niet lekker zitten. Toen de geur van een andere Bloodclan kater zijn bek binnen kwam trok hij met zijn snorharen. Hij kende niet alle Bloodclan katten, omdat ze simpelweg nogal langs mekaar leefden. Hij herkende de geur wel, maar meer ook niet. Langzaam kwam hij dichterbij, zijn groengele ogen stonden emotieloos. “Wat doe jij hier?” Vlak voor de kater stond hij stil terwijl zijn blik zich in die van hem boorde.

Hellhound hoorde een kat dichterbij komen. Dit negeerde hij echter compleet, de kater had geen zin in gezelschap op het moment. Aan het geluid van de pootstappen had de rode tabby opgemaakt dat de kat momenteel voor hem stond. “Wat doe jij hier?” Langzaam opende de kater zijn groene ogen, hij keek strak in de groengele ogen van de zwarte kat voor hem. Hij had al wel geroken dat deze zwarte kater ook een lid was van de Bloodclan. Even staarde de twee katers emotieloos in elkaars ogen. "I tried to be alone, but I guess you won't let me," antwoordde de kater zonder emotie te tonen. Waarom kon deze zwarte kater niet gewoon door zijn gelopen? Nee hij moest hem weer per se aanspreken. Was er dan nergens een plaats waar iedereen hem voor één keer met rust wilde laten? Rustig bleef Hellhound liggen en sloot zijn ogen weer, dit als hint naar de kater dat hij geen zin had in gezelschap. Al vroeg hij zich af of deze kater hem wel zou snappen.

Natuurlijk kon hij gewoon weg gaan en de kat laten voor wat het was, maar dat was nou juist waar hij geen zin in had. Hij had zin om de kat te klieren, dus ging hij zitten en nam hem aandachtig op. “Goh wat interessant.” Mompelde hij sarcastisch. “Je zit alleen precies op mijn plek.” Hij snapte niet waarom de kater had bedacht om zijn ogen dicht te doen, dat was niet zo heel slim. Als Hij wilde kon hij hem nou zo neermeppen zonder dat hij het aan zag komen. Was hij dan zo goed van vertrouwen? Hij was net zo sadistisch tegen clangenoten als tegen andere katten, dus het was wel wat voor hem geweest om de kater naar zijn strot te vliegen. Toch deed hij dat niet, door een belofte die hij aan zichzelf gemaakt had. Al werd die belofte steeds moeilijker te respecteren, door de dingen die om hem heen gebeurde. Ze maakte hem het niet gemakkelijk en tjah dat reageerde hij af op anderen. Hij klauwde steeds zijn nagels in de grond terwijl hij strak naar de andere kater bleef kijken, benieuwd of hij ging reageren. Hij wilde dat hij reageerde, hij wilde dat hij hapte, want zo was er niks aan.

Sprakeloos staarde ze naar het grijze landschap voor zich. Verbrandde bomen, tot as gebrand door het hete vuur. Toen ze haar ogen sloot zag ze haar oude clan, haar familie, rennend voor hun leven. Vluchtend voor het vuur en de rommelende aarde. Haar prachtige, zilveren ogen sprongen wijd open toen er twee stemmen weerklonken in het kamp. Als een flits schoot ze door de bomen, geluidloos. "Goh wat interessant." Klonk de stem van Claw. “Je zit alleen precies op mijn plek.” Een huivering trok door haar heen, en met een enorme sprong landde ze voor de neus van de kater. Ondanks de enorme brandwond op haar flank, zag ze er sterk uit. De spieren in haar achterbenen zag je duidelijk, en haar schitterende zilveren ogen keken sterk en zelfverzekerd recht in de groene ogen van Claw. "Dit is alles behalve jouw plek." Haar stem klonk eentonig en angstaanjagend kalm. Ze wist dat Claw haar zou kunnen vermoorden, maar dat boeide haar nu even niet, de kater stond op het territorium van haar oude clan.

~Can i join? :3

“Goh wat interessant.” Mompelde de kater sarcastisch, dit maakte Hellhound helemaal niets uit. Voorzichtig bewoog de kater met een van zijn oren, hij hoorde dat er nog een andere kat in de buurt was. “Je zit alleen precies op mijn plek.” Zei de zwarte kater terwijl hij zijn klauwen de grond in aan het werken was. Even had de rode tabby de neiging om een van zijn klauwen in die van de kater voor hem te boren. Deze gedachte werd echter verstoord toen hij merkte dat er nog een kat tussen hen in was gesprongen. De landing had genoeg geluid veroorzaakt voor hem om dat te weten. "Dit is alles behalve jouw plek." Hoorde hij de stem van een kattin, aan haar geur was op te maken dat ook zij van de Bloodclan kwam. Rust zat er vandaag blijkbaar niet in. Langzaam stond de kater met nog steeds gesloten ogen op. Zodra hij eenmaal rechtop stond opende hij zijn groene ogen. "You used to be one of them, isn't it?" Zei de kater op een bijna fluistertoon.

Een nieuwe geur prikkelde zijn zintuigen, de geur van nog een Bloodclan kat. Van binnen zuchtte hij toen hij de geur van Sunset herkende. Ach ja, misschien kon dit nog wel eens interessant worden en anders ging hij weg. Met een geamuseerde grimas om zijn lippen draaide hij zich om naar Sunset toen ze zei dat het niet zijn plek was. “Ooh ja young one?” De kater moest ook nog zo nodig iets zeggen maar die negeerde hij, die was zijn aandacht niet waard. “En jij dacht dat je dat wel even voor mij kon bepalen?” Zijn houding sprak boekdelen terwijl hij haar aanstaarde. “Dus jij was zo’n zielig starclankatje.” In zijn ooghoek hield hij de kater in de gaten terwijl hij Sunset bleef aankijken. Ja, eigenlijk was dit best wel interessant. Hij zou eens kijken hoe ver hij bij deze young one kon gaan en of hij deze keer wel de kans kreeg om haar strot door te bijten. De sadistische grijns verscheen weer rond zijn lippen. “Misschien moet ik je dan even helpen om in te zien hoe dom dat starclan idee is.” Hij grinnikte emotieloos terwijl hij iets dichter naar haar toe liep, zijn nagels uitgeslagen.

"That's true," fluisterde de zwarte poes terug naar de kater, maar Claw begon er doorheen te tetteren. "Young-One period is over," siste ze emotieloos en nog steeds angstaanjagend kalm. Hoewel ze nog niet was benoemt tot een member, had ze al wel de rode halsband. Claw stak hoog boven haar uit, dat deden beide katers. Zij was een poes van 11 moons en al ernstig klein voor haar leeftijd. Maar dat werkte alleen maar in haar voordeel. "Ik was misschien van Skyclan maar dat betekent niet dat ik in Starclan geloof, idiot." haar stem was nog kalm en kil, en ze zag de zwarte kater na een dreigement dichterbij komen. De sadistische grijns op zijn gezicht deed haar niets, en ze stapte een stap vooruit zodat ze een eind omhoog moest kijken en ze oog in oog stonden. "whatever you want."