{SPT - Open} Bullies

Slatepaw keek wat verrast op toen Lurkingpaw opnieuw een conclusie trok en fronste lichtjes. Waarom zei hij dan ineens dat ze geen tips wilde? Ze zei toch dat ze niet goed was, dan had ze juist wat aan tips! Misschien had ze het verkeerde signaal afgegeven. "Ik wil wel tips!" Reageerde de poes bijna meteen, waarna ze weer wat.. teruggetrokkener raakte, "maar ik ben bang dat ik je teleurstel," kwam er daarna wat twijfelachtiger achteraan. Wat als hij de moeite nam om tips te geven en ze bakte er alsnog niks van?

Deze keer kwam het antwoord snel, eigenlijk sneller dan verwacht. "Ik wil wel tips!" Protesteerde ze. Hij keek haar kort aan en knipperde een paar keer met zijn ogen, maar hij wachtte rustig af. "maar ik ben bang dat ik je teleurstel," hij keek kort naar haar. Teleurstellen? Alsof het hem iets kon schelen als het een verschil zou maken. "Voor het jagen of vechten?" zei hij dus maar, alsof hij haar opmerking niet had gehoord.

Slatepaw beet eventjes op haar lip toen Lurkingpaw haar opmerking negeerde. Nou, dan maakte het ook niet uit. Dan zou ze hem maar teleurstellen als het zover was. De poes gaf haar borstkas een paar vlugge, licht nerveuze likken en keek weer op toen Lurkingpaw haar voor een keus stelde. De keuze was niet moeilijk, want hetgeen waar ze de meeste moeite mee had, zou oefening nodig hebben. "Vechten," kwam er dus redelijk vastbesloten uit. Het zou toch wel weer een training schelen als Lurking haar wat kon bijbrengen.

Hij wachtte geduldig op haar keuze, zijn gedachten waren nog steeds leeg. Of ze waren een keer leeg, voor de verandring. "Vechten," besloot ze toen. De gevlekte kat kwam overeind en spande zijn spieren aan. Ondanks het feit dat hij klein was en nog eens tenger leek, viel het dus best op toen hij dat deed. Zijn pels was wel wat dikker geworden doordat het nu kouder was, dus zoveel viel het nu ook weer niet op. Na enkele tellen schoot hij naar voren, liep hij langs haar en probeerde haar poten vaonder haar lichaam te halen. Toen hij klaar was, draaide hij zich naar haar. "Snelheid is een van de beste wapens," begon hij simpel. "Als je niet sterk of groot bent moet je gebruik maken van andere dingen waar je wel in uitblinkt," vervolgde hij. "Dan kan je dat gebruiken als wapen in een gevecht," hij knikte even naar haar, hij had het zojuist gedomnstreerd.

Lurkingpaw bleef stil. Waarom? Slatepaw keek hem met een wat vragende blik aan, totdat hij plotseling vooruit schoot en haar poten moeiteloos onder haar lichaam vandaan schepte. "Oof!" Bracht Slatepaw geschrokken uit, waarna ze met een plof op de grond terecht kwam. Met geschrokken ogen keek ze eventjes omhoog naar Lurkingpaw, wie boven haar uittorende op het moment. "Snelheid is een van de beste wapens," begon Lurkingpaw simpel. "Als je niet sterk of groot bent moet je gebruik maken van andere dingen waar je wel in uitblinkt," vervolgde hij. "Dan kan je dat gebruiken als wapen in een gevecht." Slatepaw knikte zachtjes en kwam weer overeind, haar vacht iets uitschuddende. Er was alleen één probleem. "Ik ben alleen een beetje.. lomp.. Dus niet echt snel.. Dus wat zou ik moeten doen?" Kwam er twijfelachtig uit. Een lichte grimas verscheen op haar lippen. "Ik kan altijd nog op vijanden gaan zitten."

Ze knikte en kwam overeind. "Ik ben alleen een beetje.. lomp.. Dus niet echt snel.. Dus wat zou ik moeten doen?" Hij fronste even. Hm, dat wist hij niet zo goed. Hijzelf was best snel en was verre van lomp. Daarom sloot hij even zijn ogen en verdiepte hij zich even in zijn gedachten. Meestal waren lompe katten dan toch beter in kracht? Neh... Zij niet echt... Hij zuchtte even zachtjes. "Ik kan altijd nog op vijanden gaan zitten." Hij opende zijn groene ogen en knipperde er enkele keren mee. Ergens vond hij dat wel grappig. "Strak plan," zei hij droogjes. "Oké, toon maar eens voor," vervolgde hij een beetje plagerig.