It's a good day [open]

Onderwerp: It's a good day [open] za 13 sep 2014 - 23:44

In stilte verliet de gestreepte kater het kamp nog voor de eerste patrouille was vertrokken. Hij hield ervan om te jagen voor de rest op zijn poten was. het was lekker rustig en prooi was nog niet echt te alert. Hoewel zijn naam bij de jongste kittens nog wel eens angst op kon wekken was Monsterkill alles behalve gevaarlijk. De bedreigingen voor de Clan waren daarbij wel uitgesloten. De clan betekende alles voor de kater en hij zou alles doen om het te verdedigen. En de vos die hij met een patrouille, aan het eind van zijn trainingstijd, tegenkwam had dat ook gevoeld. Hij wist ook wel dat het niet nodig was geweest maar hij had voor de keus gestaan om zijn clangenoten te zien sterven of de vos voor goed uit het leven te halen. Hoewel de warriors het meeste werk hadden gedaan was het hem gelukt om de laatste slag te slaan. Trots welde op in zijn borst toen hij eraan terugdacht.
Het gras streek langs de vacht van zijn buik terwijl hij door zijn poten zakte en zijn groene ogen fixeerde op een konijn dat verderop nog van niks wist. Zo stil mogelijk verplaatste hij zijn poten voorwaarts zonder het dier uit het oog te verliezen. Pas zodra hij dichtbij genoeg was zette hij zich af, hij mistte het dier dan wel maar na een korte sprint haakte hij zijn klauwen aan de poot van het dier en tackelde deze. Snel doodde hij het dier en keek er tevreden op neer, dit was genoeg om meerdere katten mee te voeden. Grijnzend raapte hij het op en sleepte het een stuk mee de schaduw in om daar te zitten en zichzelf toch even een poetsbeurt te geven. Bij het horen van geluid bewogen zijn oren even heen en weer. ''Wie is daar?'' Vroeg hij rustig en draaide langzaam ook zijn kop even rond.

Onderwerp: Re: It's a good day [open] za 6 dec 2014 - 18:55

Innerpaw zat in het kamp een ekster te eten.Hij had honger en was moe,want had de vorige nacht geen oog dichtgedaan.Toen de ekster op was stond hij op en ging naar de doorntunnel,hij had zin om eens goed te gaan jagen.Hij ging het kamp uit en bedacht waar te jagen.Hij had geen idee en ging gewoon rechtdoor.Een eindje verder hoorde hij geritsel.Hij zakte in jachthouding en zette poot voor poot.Hij sprong op de muis die hem te laat hoorde en probeerde te vluchten.Hij groef zijn nagels in de muis en begroef die dan in de grond naast een bepaalde struik.Hij wandelde verder en kwam een grote struik tegen.Een doornstruik.Hij wurgde zich erdoor,want er was geen andere uitweg.Veilig en wel kwam hij de doornstruik uit.Een beetje verder zag Innerpaw een gestreepte kater staan.Hij ging er naar toe."Hallo Monsterkill" begroette de zwarte kater hem.

Onderwerp: Re: It's a good day [open] za 6 dec 2014 - 22:09

Zijn groene ogen bleven over de omgeving glijden, op zoek naar degene die in de buurt was maar nog altijd buiten zijn eigen zicht. Pas zodra hij een stem hoorde kon hij zijn ogen fixeren op de eigenaar ervan. Een klein fronsje trok over zijn snuit voor zijn gelaat wat ontspanner werd en hij zijn staart over zijn poten krulde. ''Heey Innerpaw,'' Antwoordde hij vriendelijk, maar rechtte toch zijn schouders. Zijn ogen gleden weer naar zijn prooi voor hij toch weer verder ging met het wassen van zijn vacht. ''Wat doe je eigenlijk alleen buiten het kamp, is je mentor in de buurt?'' Vroeg de kater voor hij even kort een blik wierp op de jongere kater maar verder geen woord sprak. Ookal was zijn naam vreemd en wellicht wel iets van angstaanjagend was hij nou precies het tegenover gestelde. Maar spraakzaam was hij ook niet volledig, hoewel hij vaak wel gewoon antwoord gaf op alle vragen die hem gesteld zouden worden.

Onderwerp: Re: It's a good day [open] zo 7 dec 2014 - 11:34

Innerpaw ging naast zijn clangenoot staan. Hij dacht even na en gaf een grijnsje. "Nee,maar hij zei gisteren dat ik dat in het vervolg mocht doen.Als het maar niet te dicht bij de grens is." Na het korte gesprek en een bevallig geritsel in een stekelige struik wat verderop liet de zwarte kater zich in jachthouding zakken. Die moet ik hebben,het is maar een spitsmuisje. hij maakte zich klaar voor de aanval en sprong op de muis. Hij sneed z'n keel open met zijn scherpe nagels en likte de muis maar wat. Dan maakte hij een putje in de grond en begroef de muis ook. Dan likte hij zijn vacht,want het was een vieze struik. "Maar,waarom zijn veel kittens en leerlingen bang van jou?", vroeg hij nieuwsgierig. Hij merkte op dat, als hij voorbij kwam, dat de kittens uit de weg gingen. Ze leken wel bang.

De kater luisterde even naar de uitleg van de jongere kater en knikte langzaam, het accepterend. ''Oke, dat klinkt in ieder geval redelijk en verstandig.'' Zei hij en volgde de apprentice enkel met zijn ogen zonder een woord te spreken. Hij fronste even zodra Innerpaw zijn prooi begroef maar haalde zijn schouders van binnen op. Hij was zelf niet van plan veel meer te jagen en zelfs als hij dat deed dan zou hij toch echt achter de konijnen aangaan om in vorm te blijven. De vraag die echter als volgend kwam deed hem opkijken en hij glimlachte half. Het was blijkbaar dus opgemerkt door anderen zo onderhand. ''Mijn naam.'' antwoordde hij en krulde zijn staart over zijn voorpoten. ''Monsterkill klinkt niet meteen echt vriendelijk of vertrouwelijk. Maar ze trekken vanzelf wel bij, ik neem het ze niet kwalijk.'' Vervolgde hij rustig en keek even om zich heen. Hij vond het niet leuk maar het duurde altijd gewoon even tot de jongere apprentices en kittens hem leerde kennen en inzagen dat hij helemaal niet zo eng was.

De jonge kater luisterde naar de verklaring van de bange kittens en clangenoten. "Ja, als ze je nou eenmaal leren kennen, zien ze wat voor vriendelijke kater je bent.", en de apprentice lachte naar zijn clangenoot. Terwijl stak hij z'n hoofd omhoog om nog eens de lucht op te snuiven, of er geen prooi in de buurt is. Hij hield zijn schouders op, want er was geen sappige prooi in de buurt. Dan trappelde hij wat rond. Hij wou jagen! Hij zag de Grijs gestreepte kater om zich heen kijken en vroeg zich af of hij al veel gejaagd had.

Hij haalde even zijn schouders op bij het antwoord van de jongere zwarte kater voor hij zijn ogen sloot. ''Zolang Everstar weet dat ze altijd op mij kan rekenen, maakt het me niet uit hoelang het duurt. Zij heeft mij deze naam gegeven en ik draag hem met trots, hoe anderen ook reageren.'' Sprak hij langzaam waarna hij zijn ogen weer opende. Zijn groene ogen gleden naar de apprentice en hij keek de kater vragend aan. ''Is er iets?'' Vroeg hij, maar maakte er geen uitgebreide vraag van. Het was nog vroeg en hij had nog een hele tijd die hij kon spenderen voor hij terug ging om te rusten en zich voor te bereiden op de moonhigh patrol waar hij mee had willen gaan. Normaal koos hij niet voor de late patrouilles omdat hij liever vroeg weer op pad ging, maar het zou weer eens een andere ervaring zijn voor hem.

Onderwerp: Re: It's a good day [open] do 1 jan 2015 - 20:37

"Nee, ik vroeg me alleen af of je al veel gejaagd had", reageerde het zwarte katertje op de vraag van zijn clangenoot. Innerpaw steunde even tegen een boom. Hij vond het gesprek met de grijze warrior best wel leuk. De apprentice was altijd een beetje druk en een spring-in-het-veld. Maar nu genoot de zwarte kater er ook even van dat hij wat rustiger was. En hij had het gevoel dat zijn clangenoot dat ook zo vond. Innerpaw ging even zitten om zijn poten te wassen. Plots rook hij een vreemde geur. Das!

Onderwerp: Re: It's a good day [open] ma 5 jan 2015 - 22:44

Hij haalde even zijn schouders op zodra het zwarte katertje zijn vraag beantwoordde. Had hij veel gejaagd? Voor hem was het niet zoveel omdat hij het ook niet erg vond maar hij was ook niet de beste om daarin te oordelen. ''Ik heb denk wel genoeg gejaagd, en anders maak ik nog een klein rondje als ik alles heb terug gebracht.'' Antwoordde hij en krulde zijn staart op, zijn kop hoog geheven, alert op zijn omgeving. Maar de geur die hen tegemoet kwam deed zijn vacht oprijzen van angst. Zonder een woord te zeggen stond hij op en nam een paar passen naar voren. Om het dier aan te vallen zou zelfmoord zijn, daar hadden ze op zijn minst een hele patrouille voor nodig. ''Opstaan, nu!'' Siste hij en sloeg zijn klauwen uit. Het belangrijkste was nu dat Innerpaw in veiligheid kwam voor hier iets aan gedaan kon worden. ''Weg, we kunnen hier nu niet blijven.'' Zei hij, zijn stem strak van de spanning voor hij het zwarte katertje een zetje gaf met zijn neus.

Toen zijn clangenoot hem een duwtje gaf, begon het zwarte katertje te twijfelen. Moet hij niet mee vechten? Om te bewijzen dat hij later een waardig warrior kan worden? Hij ging naast de grijze kater staan en sloeg zijn klauwen uit. "Ik vecht mee!" De apprentice zag dat het gezicht van de warrrior vertrok. Hij verwachtte dat blijkbaar niet. De zwarte,kleine Windclanner keek even naar zijn clangenoot, en zag dat hij een beetje boos werd. Hij draaide terug naar voren en maakte zich klaar voor de aanval. Dit deed hij nooit eerder, dus hij wist niet echt heel veel van vechten. Zijn training is pas begonnen en wist dat dit wel eens verkeerd zou aflopen.

Het leek alsof de jonge kater hem ook niet begreep, hij had zelf niet eens zijn klauwen uitgeslagen. Dit was niet een moment om te gaan vechten en zeker niet als ze maar met zijn tweeën waren en de jonge kater nog niet eens een warrior was. Zodra de kater beweerde dat hij mee zou vechten schoten zijn oren plat op zijn kop en gromde hij naar Innerpaw. ''Ben je gek geworden?'' siste hij hem toe en staarde de zwarte kater bijna boos aan. ''Ik weet niet of je een doodswens hebt maar als je die hebt ga je gang en ga het gevecht in. Ik heb die namelijk niet!'' Ging hij verder, even rond kijkend, hopend dat ze nog niet gevonden werden. ''Wij zijn niet genoeg om hier tegenop te kunnen, een gehele patrouille met warriors heeft er al moeite mee.'' Siste hij en gaf de jonge kater nog een duw. ''Dus je spreekt mij niet tegen en maakt dat je wegkomt. Nu!'' Zijn toon liet blijken dat hij geen tegenspraak duldde, maar hij meende het ook. Ze moesten hier wegwezen nu en terug gaan naar het kamp waar Everstar een patrouille kon bijeen rapen om met deze das aan het werk te gaan.

De grijze kater vond het helemaal niet leuk dat de apprentice mee wou vechten. Dat merkte Innerpaw op met zijn boze woorden. "Ben je gek geworden?" siste hij toen tegen het zwarte katertje. "Ik weet niet of je een doodswens hebt maar als je die hebt ga je gang en ga het gevecht in. Ik heb die namelijk niet!", Innerpaw vond dat hij gelijk had. "Wij zijn niet genoeg om hier tegenop te kunnen, een gehele patrouille met warriors heeft er al moeite mee," Hij kreeg een duw van de warrior. "Dus je spreekt me niet tegen en maakt dat je wegkomt. Nu!" Innerpaw kreeg nog een klein zetje en liep weg. Moest hij niet meevechten? Hij was te jong, hij kan er als apprentice niet tegenop. En zeker niet als hij alleen is met maar één andere warrior. Hij liep en liep, verder weg van de plek waar Innerpaw de geur van de das opmerkte. Hij was ook wel trots op zichzelf. Hij rook de geur van das, terwijl hij eerst niet wist hoe die rook. Toen hij de dassen geur niet meer rook rende hij trager, met de grijs gestreepte kater op zijn hielen. De zwarte apprentice voelde zich schuldig. De warrior was boos op Innerpaw, dat wist hij maar al te goed. Hij keek even achter zich of de gestreepte Windclanner nog wel in de buurt was.

Dit keer leek het katertje geen tegenspraak te hebben maar de tabby kater was nog steeds lichtelijk boos. Hij kon niet snappen waarom het zwarte katje zo gefixeerd was op het vechten van een das terwijl zelfs die moest weten dat ze geen schijn van kans maakte. Zodra het jongere katje toch begon te lopen wachtte Monster even voor hij er zelf achteraan ging. Hij hield wel genoeg afstand zodat hij en de kater in de gaten kon houden en ook de omgeving zodat er van voren ook niet plots een verassing kon komen. Zodra hij merkte dat Innerpaw omkeek snoof hij in zichzelf. ''Voor je kijken, ik ga niet terug om te vechten!'' Blafte hij de apprentice bijna toe en versnelde zijn passen meteen zodat hij direct achter Innerpaw liep. Zijn eigen spanning maakte hem nu een beetje aan de botte kant maar ook het feit dat ze tijd hadden verspild net zat hem dwars. ''Buig met een grote boog naar rechts.'' Zei hij en nam zelf de leiding. Ze konden niet direct naar het kamp gaan en het risico nemen dat de das hun geur volgde. ''We moeten een omweg nemen.'' Zei hij nog maar keek verder niet om terwijl hij zijn poten verder strekte.

Voor je kijken, ik ga niet terug om te vechten!" riep de grote warrior. Innerpaw gehoorzaamde meteen. Hij schrok in het begin een beetje van de boze warrior. "Buig met een grote boog naar rechts", riep de gestreepte kater er nog bij. Waarom? Zouden ze de das omleiden zodat die niet naar het kamp gaat? verstandig in ieder geval. De instructies die hij kreeg van de grote kater volgde hij zonder tegenspraak op. Hij liep en liep, die weg die hij nu moest afleggen was langer dat hij had verwacht. Zo zag hij uiteindelijk ook Monsterkill voorop springen, om de leiding te nemen. Innerpaw zou het anders niet weten.

Het was goed dat de jongere apprentice deed wat hij zei, zo konden ze ten minste nog uit de problemen blijven. Zodra Innerpaw ouder was zou hij ook wel begrijpen waarom ze niet terug keerde. Dat was ook de taak van zijn mentor om hem dat begrip te leren. Natuurlijk was hij zelf ook niet altijd een rolmodel geweest maar hij begreep altijd wel waarom dingen wel en niet konden. Zijn poten hielden het tempo gemakkelijk vol maar als ze ver genoeg waren konden ze wel even rusten en wellicht kon Monster dan zelf proberen uit te leggen waarom hij zo reageerde. Tenzij de jonge kater dat zelf begreep dan hoefde hij dat niet te doen. Zodra hij hem gepasseerd was liep hij even nog iets harder voor hij iets terugnam in zijn passen zodat hij naast de apprentice kon blijven lopen en hem in de gaten kon houden.
Hij had geen idee hoelang ze gerend hadden maar zodra hij eindelijk zijn pas vertraagde na een hoop geslinger draaide hij zijn kop naar de apprentice om te zien hoe het hem verging. ''Ik denk dat we nu wel veilig zijn.'' Sprak de gestreepte kater voor hij stil bleef staan om diep adem te halen en Innerpaw aan te kijken. ''Ik hoop dat je de volgende keer even wat meer nadenkt, en ik weet het je hebt nog niet zo veel ervaring maar dit was logisch nadenken.'' Zijn stem was wat minder bruusk maar zijn vacht stond nog altijd iets overeind.

Toen ze vertraagden, merkte Innerpaw dat de stem van de grijze warrior al wat zachter was. Maar zijn haren stonden nog steeds bruusk overeind. Dan kwamen ze tot stilstand om even uit te ademen. Ze wisten dat de das nu ver weg was, dat hoopten ze tenminste. Toen wandelden ze verder over de open heuvel, een koud briesje woei door de haren van het donkere katertje en hij rilde even. Toen ze de heuvel afgingen, wandelden ze verder. Innerpaw vroeg zich af waar ze heen gingen, dus hij vroeg het aan de grote kater. "Waar gaan we heen? Naar het kamp?", De zwarte apprentice wist dat bijna zeker, want ze maakten een omweg naar die plek.

Onderwerp: Re: It's a good day [open] ma 2 feb 2015 - 21:47

De warrior had zelf wel iets van tijd nodig om bij te komen van de adrenaline die door zijn aderen gierde. Natuurlijk wilde hij eigenlijk wel vechten maar hij was absoluut niet zo stom dat hij het alleen aan zou gaan. Hij draaide zijn oor richting de zwarte kater zodra hij diens stem hoorde en schudde zijn kop. ''Om met lege poten terug te keren?'' Vroeg hij zelf en bleef staan zodat hij de apprentice aan kon kijken. ''Ik ben nu waarschijnlijk mijn prooi van eerder kwijt en ik wil liever nog wel met iets terugkeren. Als je zelf terug wilt gaan mag dat van mij. Maar ik wil op zijn minst nog iets vangen.'' Legde hij uit, zo onderhand wel een heel stuk gekalmeerd. Hij had ook geen verdere reden om boos te zijn dus langzaam drong zijn gewoonlijke, kalme postuur weer door en werd de blik in zijn ogen rustiger.

Innerpaw hoorde de zware stem van de WindClan warrior. Zou de zwarte kater mee jagen? Nee, hij was nu al een beetje moe van het lopen, en hij zou morgen ook al terug gaan trainen met zijn mentor, dus hij wou tot morgen wachten. Hij likte even zijn poten, die vol sneeuw hingen, dat had het katertje niet graag. De WindClanner spuwde de vieze, niet meer witte sneeuw uit toen hij die van zijn poten schuurde. Terwijl bedacht de apprentice zich even. Ik ga toch mee jagen hoor, ik moet toch laten zien wat voor stoere krijger ik later kan worden! Ja, ik ga mee met Monsterkill, dan ben ik tenminste nog een beetje bezig. In plaats van die leerlingentaken nu te doen, neem ik ze later wel allemaal op mij. De zwarte apprentice grinnikte even en volgde daarna de grijs gestreepte kater naar een goede plek om te jagen.

Onderwerp: Re: It's a good day [open] do 26 feb 2015 - 3:12

In zijn hoofd had hij alweer bedacht hoe hij het verder ging aanpakken. Hij had dan wel de vreemdste naam maar hij werkte net zo hard als elk ander om te zorgen dat zijn Clan veilig en gevoed bleef. Het was iets waar hij zich soms misschien iets te trouw aan hield maar hij had er absoluut geen problemen mee. Hij wierp een korte blik op de jongere zwarte kater en rolde nog net niet met zijn ogen. Hij wachtte wel met het schoonmaken van zijn poten tot hij terug was, het zou nu een beste verspilling van tijd zijn. Langzaam stond de kater op en begon weg te lopen, de jongere kater zou zelf maar moeten beslissen wat hij deed. Maar zodra hij pootstappen hoorde die hem volgde keek hij even op en fronste kort. ''Ik zie dat je besloten hebt nog wat nuttigs te gaan doen.'' Merkte hij enkel op, maar zijn toon was niet onvriendelijk. Hij vond het niet zozeer erg om nu gezelschap te hebben, hij had zijn ochtendroutine al gehad dus het maakte niet uit of hij alleen ging jagen of met iemand in de buurt.

Onderwerp: Re: It's a good day [open]