[Mistypaw] C'mon show me all you can

De ceremonie was afgelopen en zijn andere apprentice was ook al op hem afgekomen. Nu was het al laat in de avond. Black had Ivypaw al getraind en nu was het tijd voor de andere. Zodra hij hij beide tot het zelfde niveau had getraind zouden ze pas samen les krijgen. De grote kater hief zijn kop op toen de poes aan kwam gelopen. 'Eindelijk.' Zijn blik was gevoelloos toen hij de poes wenkte om mee te komen. Hij was hier niet om vriendelijk te doen, hij was hier om ze te leren. Niet alleen de basis dingen maar ook om sterk te worden, tegen pesten te kunnen en om een leider te kunnen worden. Het zou Mistypaw heel wat moeite kosten om een compliment uit zijn mond te krijgen. Een eindje van het kamp vandaan hield hij stil. Hier was de Shadowclangeur minder duidelijk. 'Wat kan je al?' Zijn intimiderende gele ogen boord de zich in die van de kattin. Waarschijnlijk kon ze niks.

+Trainingstopic Mistypaw

Einelijk zei hij en wenkte haar mee. Ja, dat vond zij ook. Ze had erg veel zin om te leren en dribbelde ongeduldig achter hem aan. Ze vond dat hij veel te langzaam liep. Ze wou snel naar de plek waar ze getraind zou worden, al wist ze niet waar dat was. Ze had erg veel zin om te kunnen wat de warriors ook konden. Warrior, dacht ze, op een dag ben ik dat ook. Als ik goed mijn best doe, natuurlijk. Daarvoor was ze hier, om zo goed mogelijk haar best te doen. Misschien mocht ze dan al snel warrior worden. Maar waarschijnlijk was ze net als alle anderen en zou ze net zo lang als alle anderen moeten trainen. Misschien zelfs ietsje langer. Maar ze hoopte het niet. Wat kan je al? Ze werd uit haar gedachten opgeschrokken en draaide haar kopje in de richting van haar mentor. Ik kan al ... ze moest er even over nadenken. Eh... Zei ze twijfelend na een lange tijd Eigenlijk weet ik niet of ik wel iets kan. Ze schaamde zich er een beetje voor. Wie kon nou zeggen dat hij niks kon? Natuurlijk, ze kon lopen, rennen en springen, maar dat kon iedereen. Dat was niks speciaals. Haar aandacht was intussen afgedwaald naar een vogeltje in de buurt. Ha! Dacht ze. Een mooie kans om te laten zien wat ik kan. Ze sloop zo zachtjes mogelijk op de vogel af. Ze maakte zich klaar voor de sprong... maar de vogel vloog weg. Zich een beetje schamend keek ze weer naar haar mentor. Wat zal hij wel niet van haar denken?

Precies wat hij had verwacht, niks. Er lag teleurstelling in zijn ogen terwijl hij met zijn kop schudde. Toch hield hij zich stil terwijl ze een poging deed om een vogel te vangen. Haar begintechniek was goed en hij knikte zelfs goedkeurend maar bij de voorbereiding op de sprong ging alles mis. Black keek naar de vogel die weg vloog en wachtte op het juiste moment. Vervolgens vloog hij vanuit zittende houding meteen de lucht in en sloeg de merel dood. De zwarte vogel viel naar beneden en bleef bewegingloos liggen. Black schoof het dier naar zich toe en ging weer zitten. Met een strenge blik keek hij naar de grijze apprentice. 'Zo doe je dat.' Hij schoof het dier naar haar toe. 'Neem de geur in je op en probeer een nieuwe op te speuren, niet met je ogen of oren, maar met je neus. Dan begraaf ik deze en breng jij hem straks naar de elders.' Hij wachtte tot ze alles had geroken en knikte toen. 'Begin maar.'

Toen de vogel wegvloog, sprong Black op en mepte de vogel uit de lucht. Wow zei ze zo zacht dat je het bijna niet kon horen. Zou zij dat ook ooit zo kunnen? Ze hoopte van wel. Zo doe je dat. zei hij streng. Ja, het zag er makkelijk uit, maar ze kon niet vliegen. Ze probeerde te springen, maar kwam steeds net niet bij de tak die ze als doelwit uitgekozen had. Ze kreeg de vogel toegeschoven. Neem de geur in je op en probeer een nieuwe op te speuren, niet met je ogen of oren, maar met je neus. Dan begraaf ik deze en breng jij hem straks naar de elders. Ze knikt gretig en begon te ruiken. Die nieuwe vogel zou er binnen een mum van tijd zijn. Begin maar. Dat was voor haar het startsignaal. Als een dolle stoof ze een kant uit, tot ze bedacht dat alle vogels waarschijnlijk al gevlucht waren door het lawaai. Ze stopte en proefe van de geur. Ze was ook compleet de verkeerde kant uit gerend. Versuft draaide ze zich om en begon in de richting van de geur te lopen. Toen de geur steeds sterker werd, ging ze op haar buik verder. De vogel mocht haar niet zien. Toen ze er bijna was zei ze: Mag ik nou, of... Ze was er nog niet helemaal zeker van, of ze het dit keer wel goed ging doen.

Onderwerp: Re: [Mistypaw] C'mon show me all you can