I want to see

Haar oren bewogen zachtjes heen en weer bij het geruis van de wind. De bladeren ritselde in de stilte van de nacht en de krekels hielden hun mond. Walnutpaw keek naar de adem wolkjes die zie uitblies, de witte zuchten stegen hoog op in de nacht om daarna nooit meer gezien te worden. De poes stapte stevig door, haar poten zakte weg in het kleine laagje sneeuw dat de dag er voor was gevallen. Ze had maar één doel, naar de borders om daar de nacht te spenderen. Niks was heerlijker dan het dromen over het rogue leven, de vrijheid die achter de grenzen lag, was als een droom voor haar die opgeraapt moest worden. Alleen had ze de juiste tijd nog niet gevonden, en daarbij was Walnutpaw een ontzettend trouwe poes aan de clan, ze hield er van om bij een groep te horen. Het was een dubbelzijdig gevoel wat ze met zich mee droeg.

+Madiebo

Al snel liep Walnutpaw tegen een andere geur aan en hield ze haar pas even in, waar kwam dit vandaan? De geur was onbekend, dus waarschijnlijk was het een rogie die zich door hun gebied waande. De poes was gek op rogues, ze waren avontuurlijk en intrigeerde haar ontzettend veel, mits ze haar of haar clan niks aan deed, of de regels overtrad. Ook vrij snel rook ze dat er meer was dan alleen een rogue, de geur van vers vlees drong haar zintuigen in. Dus die rogue is hier gewoon even aan het jagen? Hier kon ze dus niet tegen, als een rogue eten uit het gebied van andere clans haalde, ze hadden al hun vrijheid. In Walnut's ogen deed een rogue dit alleen als ze gewoon even opzoek was naar aandacht of ruzie. Walnutpaw snelde zich richting de kant van de geur op en gromde toen ze de rogue zag zitten. Precies wat ze dacht, er lag een karkas van een konijn naast de poten van de kat. 'Handig, even zo s'nachts een konijntje vangen." Miauwde ze fel.

'Smaakt best, wil je ook een hapje' sprak ze nuchter. 'Ik kan er ook niks aan doen dat mijn prooi jullie gebied in rent, prooi heeft geen grenzen' De poes schoof een stuk vlees haar kant op, maar Walnut bleef strak naar de rogue kijken. Ze zou geen hap van dat vlees nemen, hoe aardig het ook bedoelt was, ze kon haar clan niet verraden. 'Nee bedankt, maar je zou me wel blij maken met je vertrek.' miauwde ze terug. Walnut was gek op rogues, ze waren een en al vrijheid, iets wat ontzettend belangrijk in haar leven was, maar de trouw aan haar clan was nog groter. Walnutpaw keek even snel naar het konijn en dwong haar zelf niet te beginnen met watertanden. Morgen ochtend zou ze weer iets van de prooistapel kunnen nemen.

'Ik zal vertrekken, maar eerst eet ik mijn prooi op' Walnut slaakte een vermoeinde zucht en ging naast de rogue zitten om vervolgens naar haar geschrok te kijken. 'Ga je gang, maar eet wel een beetje snel, ik kan zo natuurlijk niet gezien worden!' Siste ze half boos door haar tanden heen. Het was dat ze een zwak voor rogues had, anders had ze de oudere poes allang al een tik verkocht. 'Waarom ben je hier? De wijde wereld is toch veel interessanter?' miauwde ze geïrriteerd, . Haar nieuwsgierigheid won het van haar verstand, maar toch was haar vreselijke humeur op te merken in de manier waarop ze sprak.

'Is dit geen gedeelte van de wereld dan?' Walnut was verbaasd van het slimme antwoord, daar had ze nog helemaal niet over nagedacht. ''Je hebt wel gelijk hoor, maar ik had gewoon honger en dit konijn hier rende jullie gebied in, normaal gesproken begeef ik me niet op clan terrein.'' Ze knikte een beetje vaag, aangezien ze met haar koppie ergens anders was dan bij het gesprek. 'Maar waarom viel jij me niet aan? Niet zeker van je Clan positie?' De woorden trokken Walnut weer terug het gesprek in en snel schudde ze haar hoofd. 'Nah, rogues zijn gewoon veel te interessant,' grijnsde ze terwijl de poes zich even uitrekte en keek of er andere bij waren. Wat ze mocht zo niet gezien worden, dat zou een probleem zijn.