[Trainingsgroep 2] It's time for work!

Een tijdje liepen ze in stilte en dat vond Stone wel best. Geen ruzie, maar ook geen geklets. Mooi, Stone had geen vrienden hier in de ShadowClan en dat wilde hij ook niet. Dan had hij iets te verliezen. Bovendien zou een gesprek niet lukken, Hazelpaw en Stonepaw waren beiden niet vrolijk. Russetleaf was ook niet echt de vrolijkste. De enige die vrolijk kon zijn was Windpaw en Stone vroeg zich af hoe. Ze werd wel omringt door negatieviteit. De drie stopten toen Hazelpaw stopte. De stank van het Thunderpath drong in de neus van Stonepaw. Geweldig, ook dat nog. De kater zag hoe snel de monsters voorbij gingen en voor een moment twijfelde hij. Snel zette hij die gedachtes van zich af. Hij zou overleven. Bovendien zou dit niet de enige keer zijn dat hij het Thunderpath over moest, dus beter kon hij trainen, niet waar?

Iedereen volgde Hazelpaw, die inderdaad de goede weg wees, en de stank begon al aan hun vachten te kleven. Met opgetrokken neus keek Russetleaf terug het Shadowclan territorium in, ze konden misschien beter iets anders doen? Maar toen ze er was, bedacht ze zich dat dit de beste manier van trainen was, en als apprentices het moesten doen moest zij het ook. Langzaam slenterde ze achter de anderen aan, Hazel liep de goede weg dus er was geen reden dat ze sneller moest lopen. Toen ze stopten, keek de crèmekleurige poes naar de sterke apprentice. "Waar wacht je op?" Miauwde ze, meer als echte vraag dan een aansporing om verder te gaan. Hazelpaw moest weten waarop hij wachtte, weten dat de monsters gevaarlijk waren en dat hij niet zomaar kon oversteken.

+ Voordat iemand anders nu reageert, geef Bunny een kans om te reageren C:

Russetleaf beval Hazelpaw om hen voor te gaan naar het Thunderpath. Windpaw rilde even. Het Thunderpath was eng, gevuld met razendsnelle monsters. Die monsters waren nog sneller dan de Windclankatten! Toch volgde ze Hazelpaw, die blijkbaar de goede richting uitging. Het grijze pad kwam in beeld, en Hazelpaw stopte. Zouden ze het moeten oversteken? De reactie van Russetleaf zei van wel. Windpaw keek haar fronsend aan. "Maar is de overkant van het Thunderpath niet Thunderclan's gebied?", vroeg ze.

~Flut maar heir is dan toch eindelijk een reactie ^^"

"Waar wacht je op?" De jonge apprentice draaide z'n kopje naar Russetleaf bij haar vraag. Eerst dacht hij dat ze aandrong, maar toen hij haar gezicht zag wist hij dat het wel degelijk een vraag was. Waar wachtte hij op? Wel, er waren genoeg redenen waarom hij niet direct overstak. "Maar is de overkant van het Thunderpath niet Thunderclan's gebied?" Nog voor de kater kon antwoorden op de vraag van de warrior steldde Windpaw een plotse vraag. Inderdaad. Dat was inderdaad één van de redenen waarom hij nog niet overstak. Net als dat hij nog nooit een poot op het Thunderpath had gezet en dat die monsters, die regelmatig langs zoefden, hem niet bepaald aanstonden.

Stonepaw rolde zijn ogen naar de twee apprentices. "Wat doen jullie in scourgesnaam moeilijk" Hij draaide zich om naar het Thunderpath waar een monster voorbij hem racete. Echter had hij met Draco niet lang geleden op het Thunderpath gelopen of het niets was.. En is er iets gebeurd? Lijkt me niet nee. De kater wachtte tot het laatste monster voorbij was en racete toen naar de overkant van het Thunderpath. Daarna draaide hij zich weer om, en wachtte tot de rij monsters verdwenen waren. Vervolgens sprintte hij weer terug naar het ShadowClan gedeelte. "Easy."

Onderwerp: Re: [Trainingsgroep 2] It's time for work!