Schnelll

Ace liep het kamp vermoeid in. Zijn apprentice was een ware hell. Hoe moest hij het ooit 6 manen volhouden met dat ding? Poor him. Zijn spieren brandde van de fysieke kracht die hij de hele dag had moeten toepassen. Na de training was hij zelfs nog gaan jagen. Echter was het duidelijk geweest dat hij moe was. Vele prooien waren dankzij zijn onhandige tred weggevlucht en het had even geduurt voor hij eindelijk de muis gevangen had die nu in zijn bek bungelde. Deze legde hij op de stapel en liet zijn groene blik even ronddwalen. Ineens zag hij een bekende zwart-witte pels. Running. Hij had haar al een tijdje niet meer gesproken, niet begrijpend dat hij misschien ontlopen werd. Voorzichtig kwam hij dichterbij de twee die hij zo goed kende. Nu pas zag hij dat Running van streek was. Bezorgt liep hij naar het tweetal toe en keek onbegrijpend naar zijn partner. "Wat is er Running?" Uitte hij voorzichtig waarna zijn blik van de kattin naar zijn P.I.C. gleed.

Hij had geen idee wat er mis was met zijn vriend. Meneer was dramatisch onredelijk en overdreef weer. Echt, Tall was een ware diva, niet normaal. Met het ogen rollen en zuchten. Ace wierp hem zijn kont toe en richtte zich compleet op de zwart-witte kattin. Haar geur was anders, het was een bekende geur die Running's normale overtrof. Toch was het maar een klein genoeg verschil en niet een die Ace uit zichzelf herkende. Het maakte hem ongerust. Zou ze ziek zijn? Nee toch... Een onzekere blik werd hem toe geworpen waarna haar blik de grond ontmoette. Hoewel Ace het nooit wou kon hij niks anders dn het deze keer toe te laten. Zijn oren bewogen pijnzend naar achteren. En toen kwam het nieuws. Gespijkerd aan de grond keek de kater haar aan. Wat moest hij zeggen? Wat moest hij voelen? Natuurlijk wou hij wel vader worden van Running's kits maar nu al? Zijn blik gleed naar beneden. Gefeliciteerd zou gewoon wreed zijn, net zoals een verontschuldiging. "Running.." stamelde hij. "Samen lukt het wel, we laten het wel werken." Als ze de kits niet wou gaven ze die wel aan een queen. Hij wou het doen. Hij wou het gewoon samen met haar doen en oplossen, dit was in zijn blik te zien toen hij weer opkeek. Het speet hem voor Running.. Maar de kits gingen toch komen..

Tall had natuurlijk weer eens gelijk gehad. Dit maakte hem weer boos. Wat had die fuzzball gedaan waardoor alles liep zoals jij wou en hij zei? Nee, stiekem was hij niet boos. Niet op Running nog hemzelf die niet wisten waaraan ze begonnen en ook niet op Tall die nu meer broer als vriend was. Family first, hij wist het wel. Maar hij wist het ook weer niet.. Zijn ouders waren beiden dood en contact met de pleegmoeders was ook nooit geweldig geweest. Running was zijn eerste echte familie. Het was gewoon nog zo nieuw. Bij de woorden van de kater keek hij met een oprechte verbazing op waarna zijn blik star naar de grond viel. Toch klonk zijn stem sterker dan dat hij zich voelde "Doe ik niet" Plots voelde hij een kopje in zijn nek. Ach Running, wat moesten ze toch? Hij drukte de zijne tegen de hare in een stille knuffel. Bij haar woorden keek hij op drukte zijn blik op de hare. "Jij word straks de beste moeder in heel shadowclan" Hij stapte nu naar voren en gaf haar even een kopje "Daar hoef ik niet eens over na te denken" toen ze zich hierna naar Tall wendde keek ook hij op naar de kater. In zijn ogen lag bijna hetzelfde als in die van Running. Maar hij kon maar een ding denken. Tall was nu meer broer als vriend, laat hem dan net zo'n goede broer zijn als hij vriend was.

Ace was al blij genoeg dat Tall er voor Running zou zijn. Het zouden een paar flink zware maanden worden. En niet alleen voor Running. Nog voor hij aan zijn warrior leven kon wennen moest hij al in de vader term gaan groeien. Oo.. Hij kon beter een andere vader om advies gaan vragen.. Het subtiele trekje van Tall dat hij zich inhielt merkte Ace niet op. Zijn aandacht was helemaal op Running gericht. Dit zorgde er ook voor dat zodra Running bezweek hij zijn lichaam ondersteunend tegen haar aan duwde. Zo zorgde hij ervoor dat ze zacht op haar plaats kwam. Hoever zou Running al zijn? Wanneer moest ze naar de Nursery? O help.. Snel, om ook zijn eigen zorgen weg te krijgen gaf hij Running een vlugge lik. Het was alsof een normale kat zijn eigen vacht begon te likken. Maar met Ace zijn fluff was dat onmogelijk dus ging de oor van de gevlekte kttin er weer aan.

Het was heel vreemd zo openlijk van Running te houden. En al helemaal voor zijn beste vriend en haar broer. Toch vond hij het al zwaar genoeg dat hij überhoud vader werd en laat staan als hij zich dan noet met zijn partner bezig mocht houden. Hij wist dat het zijn schuld was en dat deed pijn, hij wou niet de oorzaak zijn van Running haar verdriet. Toen Tall vroeg hoelang de kattin al zwanger was keek hij ook nieuwsgierig op. Want tja, hij moest ook weten wanneer de kittens ongeveer kwamen. Bij haar antwoord kon hij zijn schaamte niet verbergen, zijn oorjes gleden opzij terwijl zijn blik naar beneden gleed. Toch legde hij zijn staart om Running heen. Hij schaamde zich maar voelde geen spijt voor die avond..

Ace kon de spanning bijna aanraken. En het was al een heel groot iets als hij de situatie opmerkt. Toen Running opstond beantwoorde hij haar neusje zachtjes. Hij was er zich maar al te goed van bewust dat hij nu tegenover tiger-broer zat. Eigenlijk wou hijzelf ook weg gaan. Maar na de tweede keer ruzie wou hij evengoed de vriendschap hoog houden. Nou was diens zus moeder maken niet de beste manier om dit te berijken maar toch. Twijfelend stond hij op. "Ehem, ga je mee? Little's vooraad poppy zaadjes krimpt snel en het word winter.." Hoe hij wist welke zaadjes poppy zaadjes warenin die grote voorraad? Hij had het grootste zaadbergje getest door er een te proeven. De bittere smaak was hem bijgebleven en hij merkte na een tijdje dat zijn frostbite minder pijn deed. Maar het werd vaak gebruikt en was nu bijna op.. Ze moesten nieuwe hebben voor de winter het onmogelijk zou maken.