Barely anything to me [ Determind ]

Voorzichtig, heel voorzichtig. Ze was dichtbij, maar niet dichtbij genoeg. Wel bijna. Daarna moes ze maar rennen. Nog één stapje! Haar staart bewoog niet mee toen haar achterwerk zich even bewoog, zoals Ravenbreeze haar dat leerde. Al had ze dat zichzelf aangeleerd. Haar zus, die voorheen haar mentor was. Had nauwelijks tijd aan haar besteed. Ze had zichzelf dus leren jagen, door op anderen te letten. Dat was zoiets waar ze wel trots op was. En ook best op de kracht van haar sprong die ze nu maakte. Ze landde niet meer dan een tail-length achter het konijn, deze schrok, maar te laat. De tabby was snel geweest. Haar klauw greep het vel van het beest, en haar scherpe tanden beten in het nekvlees, tot op het bot door. Het was dood. Een nieuwe prooi om de prooistapel weer wat mee op te bouwen. "Zeker weten dat ik de beste van de hele Clan ben in jagen! Ik heb er al twee!" verkondigde ze triomfantelijk, meer tegen zichzelf eigenlijk, dan tegen iemand anders - die er niet eens was. Of wel?