I don' think so {Birth}

Dinleap

De grijze poes liep met stevige passen door het hoge gras. Het was alweer een tijdje geleden dat haar partner was gestorven, maar het zat nog vers in haar geheugen. Hij was bijzonder goed op het jagen van muizen. Nu probeerde ze zijn trucs terug op te halen, maar de buikpijn verhinderde dat. Het was al vanaf de ochtend dat het pijn deed. Het gevoel negerend zakte ze door haar poten. Voor haar zat een bruine muis zich tegoed te doen aan een zaadje. Poot voor poot sloop ze erop af. Net op het moment dat ze wou springen ging er een hevige steek door haar buik. "Hrrr..." Ze liet zich op de grond zakken en moest toe zien hoe de muis wegschoot. Dinleap wist niet wat ze had dus bleef ze maar liggen. Misschien werd ze ziek. Een tweede pijnscheut deed haar ineen krimpen. De grijze poes was niet gekend om gevoelens. Ze was altijd al gesloten geweest. Ook nu kwam er zelden maar een trek over haar gezicht. Ze moest sterk blijven... tot de dood als het moest. Bij een derde klemde ze haar kiezen hard op elkaar. Het ging fout. Dit was helemaal geen ziekte. Ze draaide haar brede kop naar haar achterpoten. Haar ogen vlogen open bij het zien van een kitten. Ze knipperde even om het beeld weg te wassen, maar het bleef. Het was klein en gevlekt. Dinleaps ogen verzachten. Voor de eerste keer sinds Whitehowls dood. Ze kon het nog steeds niet geloven. Zuchtend pakte ze het kleintje op. Voorzichtig zette ze het bij haar buik. Ze wist niet hoe lang het daar al had gelegen dus likte ze het snel droog. Nu de kitten niet vol bloed hing zag ze het pelsje beter. Het was calico gevlekt. Ze leek helemaal op Dinleaps broertje. Er kwam een kleine glimlach op haar gezicht. "Mottlekit," miauwde ze warm. Ze schoof een beetje bij het bloed vandaan en rolde zich dan rond de kitten. Dit was haar kitten... En bovenal die van Whitehowl.

{+Mottlekit}

_{© Isa}