ϟ Dealing with the Pain ϟ

Ooit, bijna zes maanden geleden, had hij zichzelf in het water gegooid. Waarom hij het had gedaan? Daar was de kater zelf nooit zeker over geweest. Het was een daad van wanhoop geweest, die voor hem goed was afgelopen. Hij had zich kunnen herstellen van het bijna verdrinken, zijn ouders waren net op tijd geweest al kon hij zich niet meer voor de gedachte halen wie hem gered had. Sinds die dag had hij zijn geheugen verloren, of in ieder geval, dat was wat hij zei. Echter wist hij alles nog. De dag dat hem alles overkwam was nog zo duidelijk. Hij was alles zat geweest en hij had Runningkit helemaal gebroken. Maar daar had hij spijt van gekregen, zijn hart mocht dan wel klein zijn, maar hij had toch nog een klein beetje gevoel. Tallkit had Running verdedigd en daarna zelfs Wolftail - maar hij had hun vertrouwen weer terug gekregen. Stiekem maar zeker had hij het moment uit hun gedachten gewist. Zij voelden zich nu schuldig om wat met hem gebeurd was en nog steeds deed hij zich voor als de gebroken kater, die niet meer wist wie hij was of waar hij vandaan kwam. Boos op zichzelf omdat hij zijn eigen zaken niet meer op een rij kon krijgen en iedereen maar zei hem te kennen, een broer of zus te zijn of erger nog; dat hij erachter kwam dat Wolftail en Shrewstar zijn ouders waren. Het had lang geduurd voordat hij het had laten inzinken en eigenlijk had hij altijd laten merken dat hij ze nooit echt had geaccepteerd als ouders. Wat als ze tegen hem logen? Dat waren de signalen die de kater afschoot en die waren hard aangekomen bij zijn familie.

"Verdomme!" Kwam er luid klagend uit, terwijl hij met zijn klauwen tegen het hout aansloeg. Allemaal voor de show natuurlijk, want de kater wist maar al te goed dat er iemand naderde. Alsof hij er helemaal klaar mee was pleurde hij zijn achterwerk op de grond en bleef hij zitten. Zijn ogen kwaad vooruit gericht. "ik kan ook niks goed doen," Mompelde hij nog even, zachtjes, maar wel hoorbaar voor degene die naderde.

& Open

Het was gelukt, de poes kwam op hem af en bleef een eindje van hem af staan. Zijn gebroken uiterlijk zou het helemaal voor hem afmaken, ze zou meteen weten waar het om ging en de vraag die hij verwachtte weerklonk al snel in zijn ogen. Hij slaakte een diepe zucht om het effect wat groter te maken, waarna hij zijn kaken op elkaar klemde en zachtjes nee schudde. Meer zei hij niet, zijn lichtgroene ogen gleden over de grond heen, waarna ze bleven rusten bij Arcanewish, een poes waarmee hij vroeger ook kitten was geweest. Hij kende haar niet zo persoonlijk, ze was vast een vriendin van Running. "Waarom hebben ze mij warrior gemaakt?" Mompelde hij. Hij had niet eens zoveel getraind. Was het zijn mentor geweest die gewoon gelogen had om van hem af te komen? Hij was beter af geweest als Elder. Veel kon hij toch niet betekenen voor de clan.

Hij slaakte een diepe zucht na het horen van haar antwoord en keek voor zich uit, maar lette vanuit zijn ooghoeken wel op de zwartwitte poes naast hem. "Ik blink nergens in uit, ik kan niet goed jagen en vechten zal je vast ook niet goed afgaan als het erop aan zou komen." Mompelde hij. "Soms denk ik dat Shrewstar me gewoon warrior heeft gemaakt omdat ze zich anders voor me moet schamen." Hij keek vervolgens naar zijn poten en sloot zijn ogen. Zou ze zich voor hem schamen?

Hij had zijn ogen ondertussen weer geopend en deze weer voor zich op de bomen gericht. De poes probeerde hem te troosten en hij wist meteen dat hij haar gevangen had, ze zag hem echt aan als een slachtoffer. "Denk je dat echt?" Mompelde hij zachtjes, terwijl hij ze weer op de poes richtte. Ze had haar ogen weer van hem afgeworpen, ze durfde hem vast niet aan te kijken. "Ik.. weet niet eens zeker of ze wel echt mijn moeder is. Misschien liegt ze wel gewoon.." Hij keek weer voor zich uit en sloeg zijn staart voor zijn poten. "Misschien word ik hier wel gewoon voor de gek gehouden!" Gromde hij. Moodswitch.

Hij fronste en staarde haar aan. Ongelovig om wat ze net gezegd had. "Waarom niet?" Was zijn antwoord erop. "Het liefst maakte ik me vrij van ze, dat ik ze niet meer hoefde te zien.. want iedere keer als ik ze weer tegen kom dan wordt ik geconfronteerd met dingen waar ik geen weet van hem. Ik wil ze niet leren kennen.." Mompelde hij. "Maar Shrewstar is onze clanleader en ik weet niet hoeveel kittens ze heeft gekregen, maar het zijn er veel." Hij schudde zacht met zijn hoofd. "Misschien liegt ze daarom wel," Hij sloot zijn ogen. "Ze wil gewoon meer kittens hebben maar kan dat niet meer." Hij klemde zijn kaken op elkaar. Misschien zei hij hier iets teveel over, maar hij hoopte dat hij de poes gewoon over kon halen om naar hem te luisteren, hopelijk ging dit spel niet uit de hand lopen, zoals toen bij Runningkit.