Windrunner

Opgewonden trippelde ze tussen de bomen, ze had net een eekhoorn en een klein muisje gevangen. Lightleaf moest toegeven dat ze trots was op haarzelf om in zo'n korte tijd prooi te vinden. Het werd wel tijd dat dat gebeurde, zeker in de omstandigheden waarin ze nu verkeerden. Ze schudde wat aarde van haar pootjes, met al die stomme modder ook. De poes zag een flits van een witte vacht. Nieuwsgierig sloop ze om een struikje heen, de wind woei alle kanten op en het was moeilijk om te ruiken van welke clan de onbekende afkomstig van was. Toen ze doorhad dat ze van een andere clan was sloegen haar hersenen even op tilt. Ze moest iets doen! Ze was weer zo slim geweest om alleen op pad te gaan. Alle trainingen flitsten door haar hoofd. Lightleaf haalde diep adem, ze had serieuzere situaties dan dit meegemaakt, waarom zo'n paniek? O, ja, ze moest iets doen. De warrior sprong uit de struiken tevoorschijn. Lightleaf schraapte haar keel. 'Hallo, wat doe je op Thunderclan territorium?' vroeg ze dan maar. Haar ogen dwaalden van links naar rechts, geen andere katten te zien. Ze voelde zich een beetje belachelijk hoe ze daar stond, hoofd fier omhoog, op haar gezicht iets tussen een glimlach en een strenge blik. De apprentice zag er meer verdwaald uit dan de bedoeling te hebben om prooi te stelen of een of andere aanslag te plannen. Orders waren toch orders, en in deze tijden wist je maar nooit.

Haar ogen waren bijna even groot als twee volle manen. Lightleaf had al bijna spijt van haar woorden, op een of andere manier had ze de kleine apprentice bang gemaakt. 'I-ik.. E-er w-was e-e-en h-hond..' stamelde ze. De warrior verstond amper wat ze zei, maar ze kon er wel van op maken dat ze iets niet zo prettig had meegemaakt. 'Maak me niet dood, alstublieft,' zei de witte poes en ze dook in elkaar. Lightelaf staarde ongemakkelijk naar het hoopje poes. Zag ze er zo angstwekkend uit? Aarzelend ging ze zitten. De warrior schraapte wat woorden bij elkaar. 'Doodmaken? Nee hoor, geen zin,' probeerde ze. Ze lachte om haar eigen grapje en om de shadowclanner gerust te stellen. Lightleaf hoopte dat ze het doorhad.  'Kun je niet terug?' ging ze wat formeler verder.

'Als ik de weg zou weten. Al deze bomen lijken op elkaar,'zei de kitten. Lightelaf keek rond zich, vreemd dat ze niet opmerkte dat er eigenlijk veel variatie is, dacht de ze. Ze wou iets zeggen voordat nog een onbekende ertussen kwam. 'En jij noemt jezelf een warrior?' klonk het met een toon die haar niet aanstond. Dat deed pijn. Lightleaf schudde geïrriteerd met met haar hoofd. Het leek wel een samenscholing van jonge schadowclanners hier. 'Knap waardeloze warrior moet ik zeggen,' Lightleaf trok haar wenkbrauwen op en probeerde niet te laten zien dat ze een zwak punt geraakt had. 'Ik ben tenminste een warrior die haar territorium weet,' zei ze duidend op het feit dat zei om Tunderclan territorium waren. Ze zwaaide met haar staart naar de kleine, witte pluizebol. 'Ik neem aan dat je meeneemt en direct naar naar jullie kamp brengt?' vervolgde Lightleaf. De bruine poes begon het flink op haar heupen te krijgen, een eerst kitten, dan een apprentice, wat kwam er nog? De twijfel die ze voelde toen ze voor het eerst de kitten zag was aan het verdwijnen. Ze legde haar oren naar achteren en spande haar spieren. Als ze slim was, ging de apprentice ervandoor, ze had geen reden om hier te blijven. Lightleaf was nog steeds een warrior, zelf in discussie gaan was al geen slim plan. Kittens waren veel te onschuldig om boos op te zijn, de kat die voor haar stond was iets anders.

Lightleaf wist niet wat een troffee was, dus draaide ze maar met haar ogen. 'Mijn naam is IvyPAW, van de Shadowclan. Ik ben, zoals je hoort aan mijn naam, een APPRENTICE en geen KITTEN! Ik kan zélf wel naar het kamp komen,' zei de poes,die dus een apprentice was. Lightleaf stond versteld van het volume dat uit haar kwam. Dit was nog erger dan de belediging van die hoog verwaande poes die er laatst bij gekomen was. Snel dacht ze of ze expliciet had gezegd dat ze dacht dat de poes een kitten was. 'Eu..ja,duh,' antwoordde ze. De warrior slikte en was even blij met de woorden van de andere poes, nu kon ze makkelijker doen of ze  de leeftijd van de niet-kitten wel wist. Ze stoorde zich aan de woorden van de apprentice. 'Waarom zou ik, ik heb wel betere dingen te doen dan dat,' ging die verder. Lightleaf moest glimlachen, er waren zo veel redenen dat ze dat zou doen. 'Ja dat is te zien dat je zelf terug kan komen. Ik heb je toch net anders horen zeggen nietwaar?' ze konden beter ruzie gaan maken op hun eigen territorium. De onruststoker brabbelde er nog wat achteraan waar Lightleaf geen aandacht aan schonk. 'Doe dat allebei maar, wegwezen, want je bevind je op Thunderclan territory, jullie hebben vast wel iets beters te doen,' gromde ze, deels de woorden herhalend van de gevlekte poes. Haar staart zwiepte gefrustreed heen en weer. Als ze elkaar wilden uitdagen, prima, maar niet hier. Ze had er schoon genoeg van. Ze waren wel met twee, maar hulp halen kon nu toch niet.