It's too cold

Helemaal trots liep hij met de gevangen waterrat in zijn bek. Zijn lichtblauwe ogen glinsterden blij, omdat het hem gelukt was om het diertje te vangen. De waterrat zou zeer welkom zijn op de prooistapel, die nogal geslonken was nou leafbare zijn intrede gedaan had. Het lukte hem niet vaak om prooi op het land te vangen, maar nou was het hem wel gelukt en daarom was hij zo blij. Hij wiebelde met zijn oren toen hij opeens een plons hoorde, was er nou iets in de rivier gevallen? Dat kon niet iets kleins zijn met het laagje ijs die op de rivier lag. Hij keek snel om zich heen en legde zijn prooi onder een bosje daarna rende hij in de richting van waar hij het geluid gehoord had. Hij had zijn bek een stukje open en daarom duurde het ook niet lang voordat hij de geur van de shadowclan ontdekte, wat deed deze kat in de rivier? Hij zag nog net hoe de andere apprentice op de oever klom, helemaal doorweekt. “Wat doe jij nou?” Riep hij geschrokken. Hij vergat zelfs even dat de shadowclan kat op riverclan territorium stond, daar was hij niet mee bezig. “Wil je groenhoest oplopen ofzo.” Vervolgde hij bezorgd. Hij liep dichter naar de kat toe en krulde zich toen om hem heen. Zijn eigen vacht was wat vet en hij had een volle vacht, waardoor hij zichzelf prima warm kon houden. Dat kwam door de vis en het zwemmen. De kater was jonger dan hem en hij vroeg zich echt af waarom hij de rivier opgelopen was.

Hij probeerde hem alleen maar te helpen, maar dat werd blijkbaar niet gewaardeerd. Zijn oren schoten ietsje opzij toen de andere kater begon te sissen. Hij werd niet boos, Creamypaw was nou eenmaal niet zo makkelijk boos te krijgen. Hij was alleen boos als je het wel heel erg bond maakte. “Sorry, ik probeerde alleen maar te helpen.” Zijn stem had een verdrietige klank gekregen. Hij was dan niet boos, maar wel een beetje gekwetst. Hij vond het vreselijk als iemand tegen hem begon te schreeuwen als hij het alleen maar goed bedoelde. “Als je er zo bij blijft zitten dan heb je een grotere kans om ziek te worden.” Hij staarde naar de shadowclan apprentice die zijn vacht schoon probeerde te likken. “En je zit op Riverclan territorium, dus eigenlijk zou ik je eruit moeten zetten.” Hij staarde hem nog steeds aan, maar zijn lichtblauwe ogen hadden iets van vastberadenheid gekregen. Hij maakte er geen aanstalde toe, maar de kater moest niet iets verkeerds doen, dan zou hij niet aarzelen.

Hij hoopte dat het goed met hem kwam, maar hij wilde blijkbaar niet door hem geholpen worden. Dan moest hij zich er ook niet langer druk over maken, ook al maakte hij zich zorgen. Dan moest de andere apprentice zichzelf maar redden. “Mijn excuses dan.” Zijn stem klonk iets wat bitter toen hij dat zei. Zijn oren schoten weer iets opzij toen hij zei dat hij hem er dan maar uit moest zetten en misschien moest hij dat inderdaad maar eens doen. De shadowclan kat was immers op riverclan territorium en hij wilde niet geholpen worden. Hij werd echter afgeleid toen de andere kater opeens vroeg wie hij was. “Creamypaw en jij?” Vroeg hij toen maar, niet goed wetend waarom de andere apprentice dat opeens gevraag had.

Dat gesnauw en gegrauw  begon hem toch wel een beetje tegen te staan. Dawnpaw leek er helemaal niks van te menen, wat hij ook zei. Dus begon hij zich af te vragen of hij deze kater wel aardig vond. Was er een reden waarom hij zo deed? In zijn ogen had hij in ieder geval niets verkeerd gedaan. “Aangenaam.” Zei hij kort terwijl hij Dawnpaw peilend opnam. “Waarom doe je zo?” Vroeg hij toen rustig terwijl hij een keer met zijn staart zwiepte. De andere apprentice moest niet zo doorgaan, want dan zou hij hem als een bedreiging gaan zien en dan zette hij hem sowieso eruit. Hij zou wel een manier vinden om Dawnpaw uit hun territorium te krijgen.

Hij keek Dawnpaw een beetje verrast aan toen hij weer begon te praten. “Ik weet toch ook wel dat je voor jezelf kan zorgen.” Zei hij toen. “Ik schrok me alleen rot. Het is niet zo verstandig om in leafbare in de rivier te gaan zwemmen, dan heb je een grotere kans om ziek te worden.” Hij schudde even zijn kop terwijl hij de andere apprentice aanstaarde. “Heb ik je iets misdaan ofzo?” Vroeg hij daarna, nog steeds wat van zijn stuk. Hij begreep er helemaal niks van, hij had hem toch helemaal niks misdaan of wel?

“IJs is inderdaad verraderlijk. Je kunt er alleen op lopen als het sterk genoeg is, het moet echt flink gevroren hebben. Zeker bij deze rivier, door de waterval stroomt het water best snel.” Zei hij toen terwijl hij de andere kater nog steeds oplettend opnam. Hij vertrouwde hem niet, want waarom deed hij zo? Op het antwoord hoefde hij echter niet lang te wachten. Hij bleef even stil en keek naar zijn voorpoten, voordat hij Dawnpaw weer aankeek. “Hoe komt dat dan, dat je de riverclan haat?” Er ontstond een waterig glimlachje rond zijn lippen toen hij zijn excuses aanbood. “Ach, het is al goed.” Zoals altijd vergaf Creamypaw het hem eigenlijk meteen.  

Hij zuchtte even toen Dawnpaw zei dat hij beter kon gaan. “Ik denk inderdaad dat dat beter is, voordat we betrapt worden.” Hij wiebelde wat zenuwachtig met zijn oren, omdat hij zat te bedenken wanneer de patrouille langs zou komen. Hij knikte de andere apprentice even respectvol toe. “En zorg dat je niet ziek wordt hè? Even goed in de gaten houden.” Ook hij stond op, al zou hij blijven staan totdat de shadowclan kater echt weg was. Je wist het natuurlijk maar nooit of hij echt weg zou gaan. Hij had niet het idee dat Dawnpaw iets kwaads in de zin had, maar je wist het maar nooit.