Fancy to join me? {Darkmoon + open}

Met grote passen liep de grote poes door het Shadowclan territorium. Ze was hier niet zonder reden, nee, ze was hier om te stoken. Ze had gefluister gehoord over een Shadowclan apprentice die een soort van gevangen genomen was door de Thunderclanners. Pft, typisch Thunderclan. Ze was blij dat zij eruit was. Erg onbekend gebied was Shadowclan al niet meer voor haar, sinds ze bij de Bloodclan zat was alles toch open grenzen en had ze niks meer te maken met een Warrior Code en Starclan. Ook haar geweten had haar een beetje in de steek gelaten. Al snel kwam Zira een kat tegen, en ze aarzelde niet om de poes aan te spreken. "Hello, my dear. Do you already miss your apprentice?" Gelijk maar naar het punt gaan, waarom ook niet. De bruinrode poes was groot, maar dun door het weinige eten en had grote spieren. Het was goed te zien dat ze een Bloodclanner was, zelfs als je de geur en de halsband weg zou denken.

+ Eerste post Darkmoon en daarna open C:

De laatste tijd zorgde de shadowclan poes ervoor dat ze steeds vaker het kamp verliet. Ze probeerde het contact met haar clangenoten zo veel mogelijk te ontwijken. Sinds haar buik was beginnen uitzetten en het voor iedereen duidelijk was geweest dat ze in verwachting was, probeerde ze vragen over wie de vader was af te wimpelen. Het was toch niet hun zaak. Toch? Er waren queens die zelfs nooit zeiden wie de vader van hun kittens waren. Maar sinds de ontdekking van een queen's partner uit een andere clan, had ze zich op de achtergrond gehouden. Niet dat zij veel schrik moest hebben, want de kater waarvan zij kittens verwachtte was helemaal niet haar partner. Darkmoon schrok op uit haar gedachten toen een vreemde geur de lucht vulde. Ze legde haar oren in haar nek bij het zien van een Bloodclan poes. "Hello, my dear. Do you already miss your apprentice?" Een dreigende grom ontsnapte langs haar lippen bij de vraag van de magere poes. "Wat er in onze clan gebeurt gaat alleen ons aan." siste ze direct als antwoord.

"Wat er in onze clan gebeurt gaat alleen ons aan." Begon de langharige poes, en een zachte rommel klonk uit de keel van Zira. "Eigenlijk," miauwde ze terug, terwijl ze met haar wat dikkere staart langs de neus van de kattin streek "Gaat dat mij best wel aan." Met een grijns keek ze de ander in de amberkleurige ogen aan, terwijl ze haar poten optilden die wat waren weggezakt in het drassige territorium van de Shadowclan, zodat haar lange scherpe nagels tevoorschijn kwamen. "Want zie je, de Thunderclan is op zijn zwakste. Ze hebben een groot verlies namelijk, want weet je wat er gebeurd is?" Misschien wisten de Shadowclanners het nog niet, dat zou geweldig zijn. Dan was zíj degene die het verteld had, en had ze vast de Shadowclan achter haar staan. Met haar bruine vacht iets dikker dan normaal opgezet tegen de kou, sloeg ze met haar nagels naar een blaadje in de lucht, die ze ving en verkruimelde in haar klauw. "Ze hebben de Sunningrocks verloren, aan de Riverclan, en daarbij ook hun lieftallige leider Firestar."

Darkmoon wenkte even kort met haar oortjes toen ze zei dat het haar wel aanging. Haar amberkleurige ogen volgde elke beweging van de rogue en keken de poes met dichtgeknepen oogjes aan toen ze zei dat de Thunderclan op z'n zwakste was. Haar interesse was gewekt, waardoor ze geen moeite deed om de rogue aan te vallen, nog niet. "Ze hebben de Sunningrocks verloren, aan de Riverclan, en daarbij ook hun lieftallige leider Firestar." De Shadowclan poes legde haar oortjes even in haar nek bij het horen van het nieuws. Moest ze een rogue wel geloven? Maar wat als ze gelijk had? "Hoe komt een rogue aan zulk groot nieuws?" mompelde ze direct. Ze wilde het zeker weten, bewijs wilde ze. Ze kon niet zomaar elke kat geloven die ze als hun vijand beschouwden.

"Hoe komt een rogue aan zulk groot nieuws?" Wat beledigd keek de bruine poes de ander aan. Serieus? "Ik ben geen rogue, voor het geval je het nog niet doorhad. Ik ben een waardige bloodclanner." En met een grijns voegde ze eraan toe, "Wisten jullie dit dan nog niet? Tut tut tut, wat gaat de communicatie hier toch weer slecht." Met een gemene grinnik keek ze neer op de ander, terwijl ze haar nagels - wat een verschrikkelijk geluid veroorzaakte - langs een steen haalde en er toen op ging zitten. "Hoe ik aan de informatie komt maakt niet uit, het gaat erom dat het zo is en dat we ze moeten aanvallen. Met hulp van de bloodclan lukt het makkelijk,"

De kater hoorde stemmen, niet erg ver bij hem vandaan. Eerst wilde hij het maar laten, wie weet wilde de desbetreffende katten niet gestoord worden. Maar toen er een walgende geur zijn neusgaten binnendrong zette hij regelrecht koers op de stemmen. Er klonk een krassend geluid en het liefst wilde hij zijn oren dichtklappen, maar toen was het gelukkig over. De stemmen waren nu luid genoeg om te kunnen horen. "Hoe ik aan de informatie komt maakt niet uit, het gaat erom dat het zo is en dat we ze moeten aanvallen. Met hulp van de bloodclan lukt het makkelijk," klonk een stem die hij niet herkende. De grote kater kwam uit de struiken zetten en wierp een strakke blik op het tweetal wat er stond. Een herkende hij als een jongere poes uit zijn clan, Darkmoon. De andere was onbekend, maar was zeker weten niemand uit zijn Clan. Toen rook hij het. BloodClan. "Wat heeft dit te betekenen?" vroeg de kater toen en wierp een snelle blik op zijn Clangenote, waarna hij zijn blik richtte op het BloodClan mormel.

"Dat had ik al wel door," siste de poes geïrriteerd op de poes haar opmerking. Die stank was het eerste dat ze geroken had. Haar verschijning moest er niet eens zijn. Ze draaide even met haar ogen en legde haar oortjes in haar nek bij de volgende woorden van de poes. "Hoe ik aan de informatie komt maakt niet uit, het gaat erom dat het zo is en dat we ze moeten aanvallen. Met hulp van de bloodclan lukt het makkelijk," Dacht ze nu echt dat Bloodclan zich bij hen zou voegen? Het zou een geweldig plan geweest zijn, maar Bloodclan en Shadowclan ging gewoon niet samen. "Wat heeft dit te betekenen?" Nog voor Darkmoon kon antwoorden verscheen er plots een kater achter haar. Frostmist, een oudere warrior. Haar oren zakten automatisch wat meer naar achteren om het feit dat hij haar hier aantrof, zonder zelf iets te doen. Eigenlijk had ze toch wel wat gedaan? Ze was er achter gekomen dat Firestar, de leader van Thunderclan dood was? Right? Na al haar fouten had ze nu toch iets goed gedaan. Darkmoon zwiepte kort met haar en hield deze subtiel langs haar iets bollere buik.

De bruine poes was zich er vaag van bewust dat er een andere kat was bij komen staan, totdat hij wat zei en geïrriteerd keek ze op. "Zie je niet dat ik bezig ben?" Was haar simpele antwoord en met een zwiep van haar staart zond ze de ander weg. Maar, toen bedacht ze zich en keek glimlachend om. "Wacht, wacht. Ik heb hier net iets verteld aan mijn vriendin, dat jij misschien ook wel interessant vind?" De kater deed haar denken aan Scar, maar snel verwierp ze dat idee en ze trok wat ongemakkelijk met haar oortje.

De warrior uit zijn clan leek het niet erg fijn te vinden dat ze gezelschap kreeg, maar hij kon deze BloodClan poes toch niet zomaar de rug toe keren? "Zie je niet dat ik bezig ben?" was het simpele antwoord van de rode poes, wat ervoor zorgde dat de kater zijn klauwen uitsloeg en zijn blinkende, witte tanden liet zien. "Wacht, wacht. Ik heb hier net iets verteld aan mijn vriendin, dat jij misschien ook wel interessant vind?" Hun blikken kruisten elkaar even kort, de rode BloodClan poes leek wel wat ongemakkelijk te worden. Hij trok zijn lip wat minachtend op, alsof hij geïnteresseerd zou zijn in de kletspraatjes van deze poes. "Nee, dank je. Niet. Geïnteresseerd." Zijn stem was bot, kortaf en echt niet al te vriendelijk. "Let's play cat and mouse. You're the mouse, I'm the cat. Drie tellen." De kater perste zijn ogen samen, no way dat ze hier ongeschonden vandaan zou komen. En als ze niet wilde rennen, dan zou er nog wat veel ergers gaan gebeuren met zo'n indringer als zij.

Een kort moment wilde de poes naar voren stappen en zelf het heft in handen nemen, maar iets leek haar tegen te houden. Ze was dan wel een warrior, maar haar apprentice gedrag was er niet bepaald mee verdwenen. Ze kneep haar oogjes tot spleetjes toen de warrior begon te praten. Het was niet dat hij ouder was, dat hij zich moest bemoeien met wat zij ging doen. Het was ook niet dat ze de poes zou laten gaan, al hij dat dacht. Natuurlijk zag hij haar nu aan als iemand die indringers gewoon hun gang liet gaan, iets wat ze zeker nog wel zou moeten aanhoren. Wat er ook zou gaan gebeuren, Darkmoon hield zich uiteindelijk toch maar op de achtergrond. Dat dit maar snel over was.

"Nee, dank je. Niet. Geïnteresseerd." Beantwoorde de andere kater, en de bruine poes hoorde de onaardige toon in zijn stem. "Let's play cat and mouse. You're the mouse, I'm the cat. Drie tellen." Een gemene lach klonk door het naaldbos en de rode ogen boorden zich in de blauwe. "Oh no dear, when you're the cat, I'm the lioness." En Zira zakte in gevechtshouding, haar spieren gespannen, klauwen uitgeslagen en tanden ontbloot. Ze lette niet meer op de jongere warrior, en focuste zich alleen maar op de kater.