[Dawn patrol II » Grens Shadowclan - Twoleg place] Let's go.

Met een redelijk wakker gezicht zat de kater net buiten de ingang van het Camp te wachten op de katten die mee gingen op Dawn Patrol met hem. Lostdream wierp een blik op de lucht om te checken wat voor weer hij kon verwachen. Zijn ogen gleden van de lucht naar de plek waar hij beweging zag. "Goedemorgen," knikte hij hen toe. Ze moesten gaan patrouilleren bij de grens van het Territory met de Twoleg Place, en stiekem hoopte hij dat alles daar in orde zou zijn. "Let's go."

+Lightleaf en Brokenpaw.

Vrolijk trippelde de jonge apprentice de den uit. Sinds de ceremonie geweest was had zijn mentor nooit komen opdagen. Maar vandaag mocht hij voor het eerst mee op patrouille! Hij hoopte dat Nimblepaw er ook bij zou zijn, maar stiekem verwachtte hij van niet. 'Goedemorgen,' Broken straalde en met een soort huppelpasje liep hij op de warrior af. Het lopen viel al best goed mee, maar er waren nog steeds een aantal piepkleine foutjes. "Goedemorgen!" Zijn stem droeg iets zingerigs. Broken ging zitten naast de kater en wachte geduldig op het derde groepslid.

Lightleaf krabbelde overeind. De zon stond al hoger dan verwacht. Snel likte ze haar vacht en haastte zich ervandoor, hopend dat ze niet te laat zou zijn. Eindelijk, patrouille! Haar staart stond trots omhoog met een klein knikje erin. Haar bruine ogen straalden terwijl ze plaatsnam bij de andere katten. 'Goedemorgen,' zei ze met een glimlach. Eigenlijk had ze nog niet vaak mee geweest met een patrouille, ze hoopte dat er niet te veel van haar verwacht werd. De rode kater gaf aan dat ze zouden vertrekken. Snel keek Lightleaf even naar Brokenpaw, zou dit zijn eerste patrouille zijn? Als dat zo was zou ze niet zoveel fout doen, als ze hem iets speciaals uitlegden dat zij nog niet wist kon ze altijd meeluisteren.

"Goedemorgen!" zong de Apprentice, en Lost knikte hem toe. Niet veel later kwam er nog een bruinige Warrior aan lopen, en ook haar knikte de rosse Warrior toe. 'Goedemorgen,' glimlachte zij. Lostdream stond op en zwiepte met zijn staart, terwijl hij de ingang van het Camp achter zich liet en het bos in begon te lopen, zich oriënterend op waar de grens met de Twoleg place was, en de grens met de ShadowClan.

Toen ze aankwamen bij de grens, keerde Lost zich om naar de twee die met hem mee waren gegaan op patrouille. "Is dit je eerste patrouille?" vroeg de rosse kat aan de Apprentice, met een vragende blik in zijn ogen. Hij liet hem niet antwoorden, en ging meteen door. "Zoja, Lightleaf en ik zullen je wel helpen." Brokenpaw was nog niet zo lang Apprentice als hij het zich goed herrinerde, en dus was de kans groot dat hij nog nooit op patrouille was geweest. "We gaan langs de grenzen patrouilleren om zeker te zijn dat de ShadowClan weg blijft, en we checken wat de Twolegs doen, omdat we hen niet in ons Territory willen, right? Right." Hij wierp een blik over de grens, en keek daarna naar Lightleaf, waarna naar Brokenpaw, en daarna begon hij richting de grens van de ShadowClan te lopen, met een zwiep van zijn staart op de katten mee te roepen.

De geur van shadowclan kroop in haar neusgaten. Ze mochten zeggen wat ze wouden, maar goed roken die katten toch niet. Van alle clans was die wel de clan waarvan ze het minst wist. Maar wie wou er nu met zo'n chagrijnige kat praten? Niet dat ze waarschijnlijk allemaal zo waren, maar toch. Lostdream vroeg iets aan Brokenpaw. 'Zoja, Lightleaf en ik zullen je wel helpen,' zei hij er snel achterna. Lightleaf begon enthouisiast te knikken. 'We gaan langs de grenzen patrouilleren om zeker te zijn dat de ShadowClan weg blijft, en we checken wat de Twolegs doen, omdat we hen niet in ons Territory willen, right? Right,' blijkbaar hielt hij wel van monologen. Toen hij uitgepraat was wierp hij een blik naar haar en Brokenpaw, wenkte met zijn staart en was er vandoor. De bruine poes haalde haar schouders op. Gezellig, dacht ze met een zweem van sarcasme. Lightleaf schudde haar hoofd en benadrukte tegen haarzelf hoe belangrijk patrouilles waren. 'Niet zenuwachtig?' vroeg ze terwijl ze met haar staart een plagerige stoot naar Brokenpaw uitdeelde. Ze wierp nog een blik op Lostdream, zou hij meegaan in het gesprek? Die hopelijk volgde, want Lightleaf vond de ongemakkelijk stiltes niet leuk. Onvermijdelijk, maar niet leuk.

Het was rustig, hij was met een kleine groep om te jagen en misschien ook om even een oogje in het zeil te houden. De kater had zichzelf even tot leider gebombardeerd omdat hij zich afvroeg of de eigenlijke leider wel wakker genoeg was de ogen open te houden, waarschijnlijk niet, het zag er in ieder geval niet zo uit. Eigenlijk zag het er allemaal niet zo wakker uit hier, behalve aan de overkant. Zijn haren gingen rechtop staan en zijn ogen vernauwden even. Een Thunderclan patrol, naar zijn mening, en die deelden anderen vast wel, iets te dichtbij. De kater maakte zich groot, en stalkte eropaf, zijn autoriteit kwam vooral door zijn grootte en zijn interessante blikken soms. "Zo dichtbij?" Vroeg hij, met een dreigende ondertoon en een wenkbrauw opgetrokken. In andere woorden, ga verder weg, en zoek geen ruzie.

Bluepaw was vandaag meegegaan met en groepje om te gaan jagen. Onder de katten viel onder andere Tallpaw en op de een of andere manier leek het alsof hij zelf had besloten dat hij de leider van de patrouille zou zijn. Ze wierp even een blik op de kat die eigenlijk de leider zou moeten zijn, maar het leek er niet op dat ze daar veel aan zouden hebben. Ze had de hele tijd haar zintuigen op scherp gehouden voor prooi en daarom rook ze de geur van de Thunderclankatten al snel. Tallpaw was er ondertussen al op af gegaan en zij volgde achter hem aan. "Zo dichtbij?" Ze moest hem ergens wel gelijk geven, want de patrouille was toch wel vrij dicht bij de grens.

Hij sprong tevreden overeind en huppelde achter de rosse warrior aan die blijkbaar de leiding nam. Zijn oogjes glunderden van nieuwsgierigheid toen de kater hem iets vroeg. Broken knikte hevig met zijn kopje. Hij was werkelijk trots op zichzelf dat hij voor het eerst mee mocht met de grote warriors op patrouille! Zijn blauwgrijze kijkers keken naar de poes die hem aantikte met haar staart. 'Niet zenuwachtig!' Broken knikte even en lachte toen vriendelijk terug.

'Zo dichtbij?' Zijn blik viel op de tabby kater waar het geluid vandaan leek te komen. Broken keek even benieuwd naar de kater en toen weer naar Lostdream. Zou hij weten wat hij moest doen? Er kwam ook een blauwe poes bij de ander staan. Broken keek de twee die waarschijnlijk van Shadowclan kwamen aan terwijl hij wat naar achteren stapte. Als dit op een gevecht uitdraaide zou hij vechten voor zijn clan! Maar voor nu was hij er liever niet bij betrokken.

Nu ze warrior was geworden had ze er een hoop taken bijgekregen: waaronder dus ook een hoop verantwoording die ze nog nooit had gehad. De beeldschone poes hief dan ook haar kopje toen ze een gemengde geur van ShadowClan en ThunderClan bij de grenzen rook. Een van de geuren herkende ze maar als te goed: Tallpaw. De poes volgde de geur op een drafje en dook toen plots naast haar vriend en een andere apprentice genaamd Bluepaw op. Snel liet ze haar blik over de ThunderClan patrouille gaan. Een rode warrior, net wat ouder dan zij was. Een tabby warrior, waarschijnlijk net nog wat jonger dan Arcanewish en Tallpaw waren, waarschijnlijk rond de leeftijd van Bluepaw. En een gevlekte apprentice die een stuk jonger dan hen was. De poes hield zich stil voor een moment, om de andere katten eerst te laten spreken gezien Tallpaw hen al iets had gevraagd.

_{Dauntpaw tilde haar kop op. ThunderClan... Ze snoof dieper. Jup, ze had het niet ingebeeld. Achterom kijkend zette ze het op een drafje. De grens kwam in zicht met vijandig een paar katten tegenover elkaar. Ze herkende Tallpaw, Acranewish en Bluepaw. De andere kende ze niet. De calico poes trippelde naar de katten. 'Zo dichtbij?' Hoewel ze Tall niet leuk vond moest ze hem gelijk geven. Daunt keek naar Blue en kwam ernaast staan. Haar mede apprentice voelde gespannen aan. Ze hadden dezelfde mentor, dus ook wel een redelijk goed band. Een ThunderClan apprentice deinsde achteruit. "Bang?" Haar stem klonk koeltjes en zakelijk.}

'Niet zenuwachtig?' hoorde de Warrior de poes achter hem tegen de Apprentice zeggen, op een plagerige toon, en Lost grinnikte zacht. "Geen reden om zenuwachtig te zijn, gewoon zorgen dat je in Terretory blijft, en dat andere Clans dat ook inhen eigen doen," zei hij over zijn schouder, om Brokenpaw te kalmeren.

"Zo dichtbij?" Lostdream draaide zijn kop, verbaasd, en zag een kater van de ShadowClan staan, die hen duidelijk te kort bij vond. Waren ze zo kort? Hij rook de aanwezigheid van meer katten, en in een paar tellen stond er nog een Apprentice bij, en ook nog een poes. Lost's haren gingen overeind staan, en hij wierp een blik op de kater die gesproken had. Een bruine tabby, best groot, maar hij maakte de rosse Warrior verre van bang. "Dichtbij genoeg om te zorgen dat jullie daar in jullie Terretory blijven, maar niet in jullie Terretory, dus geen reden tot moeilijk doen," bitste hij in de richting van de kater. Hij vond niet dat hij zo kort gekomen was, maar hij wist dat andere katten dat wel konden vinden. Toen er nog een poes bij kwam, keek hij haar geïrriteerd aan. "Bang?" vroeg ze aan Brokenpaw, die achteruit gedeinsd was. "Natuurlijk is hij dat niet, hij is een ThunderClanner." antwoorde hij in de Apprentice's plaats, met een even koele, zakelijke toon in zijn stem. Hij wierp een blik op Brokenpaw, daarna op Lightleaf, en keek hoe zij reageerde op ShadowClanners.

De groep katten volgde hem, en de kater kon haast voelen dat ze het met hem eens waren. De andere groep, van de andere clan, zou niet kunnen weten dat hij Apprentice was, alles aan hem was Warrior, alleen zijn naam nog niet. "Dichtbij genoeg om te zorgen dat jullie daar in jullie Terretory blijven, maar niet in jullie Terretory, dus geen reden tot moeilijk doen," Tall trok een wenkbrauw op, en keek naar waar de patrol stond. Nog voor hij kon antwoorden moest Dauntpaw al een snerende opmerking maken. Tall wilde even met zijn ogen rollen, maar deed het niet, hij bleef juist heel kalm maar grinnikte om de opmerking van de ander. "Natuurlijk is hij dat niet, hij is een ThunderClanner." De kater glimlachte spottend. "Ja, die zijn natuurlijk alleen bang voor waterdruppels, blaadjes en rogues, of nee, geen rogues en kittypets, die nemen ze juist als leader en deputy," Een glimlach had zich over zijn gezicht verspreid, maar het was redelijk vreugdeloos. Zijn ogen stonden juist dreigend. "Ik zou het op prijs stellen als je een paar vossenlengtes weg blijft van ons territorium, dan zijn we hier wat mij betreft klaar," Vervolgde hij uiteindelijk zakelijk.

Hij had een schattig lach, dacht Lightleaf nog voordat haar aandacht naar Lostdreams woorden ging. Ze rook ze nog net voordat ze ze zag, maar toch net te laat. Een hele groep Shaduwclanners. Een héle hoop apprentices en een warrior schatte de bruine warrior in. Een apprentice die zich blijkbaar al heel groot voelde zei 'zo dichtbij?' Op een toon die haar niet echt aanstond. Ze rolde met haar ogen. Ze waren niet over de grens, waar maakte die kater zich druk om? Om het nog iets te benadrukken vroeg een andere of Brokenpaw bang was.'Dichtbij genoeg om te zorgen dat daar in jullie Terretory blijven, maar niet in jullie Teretory, dus geen reden om moeilijk te doen, ' zei de rode kater. Lightleaf vond hel al een stuk sympatieker. Dat werd nog beter toen hij het voor Brokenpaw opnam. Die shaduwclanners benadruketen waarvoor ze bekent stonden, arrogantie. Hiep hiep hoera, een cliché bevestigd! Dacht ze met een kleine zucht. "Ja, die zijn natuurlijk bang voor waterdruppels,blaadjes en rougers, of nee, kittypets, die nemen ze juist als leader en deputy,' zei de buine kater. Lightleaf voelde woese in zich opborrel. Hoe dúrfde hij ook met Firestar spotten! Het was bijna zoiets als de Starclan uitdagen. 'Ik zou het op prijs stellen als je een paar vossenlengtes weg blijft van ons territorium, dan zijn we hier wat mij betreft klaar,' zei hij. Was hij de leider? Hoe deed allesinds van wel. Ze besloot Lostdream niet alles alleen zou moeten doen en moeide zich in het gesprek. 'Jullie territorium?' vroeg ze op quasi-verbaasde toon. 'Ruik nog eens goed, we zijn nog heel duidelijk op óns territorium hoor, wees gerust,' sprak ze zacht en met een lachje alsof ze een complimentje uitdeelde.

Note -ipad post, sorry voor typefouten enzo-

Bluepaw luisterde naar de woordenwisseling en liet haar blik even over de drie Thunderclankatten glijden. Twee warriors en een apprentice als ze het goed inschatte. Ze waren al sowieso in de meerderheid en het leek er ook niet op dat de twee warriors veel ouder dan haar zouden zijn. Ze richtte haar blik dan ook op de poes toen deze begon te spreken. "Hoorde je hem niet? Dat betekent dat jullie dus wat verder van de grens weg moeten." Gaf ze als reactie op de woorden van de poes. Ze kon dan wel op haar eigen territorium zijn, maar het was de bedoeling dat ze niet zo dicht bij de grens zouden komen, want voor je het weet zouden ze dan de grens over kunnen gaan en daarmee in het Shadowclanterritorium kunnen komen. Dat was juist wat ze nu probeerden te voorkomen.

_{"Dichtbij genoeg om te zorgen dat jullie daar in jullie Terretory blijven, maar niet in jullie Terretory, dus geen reden tot moeilijk doen," Ze luisterde naar de woorden van de kat. Een ThunderClan apprentice deinsde achteruit. "Bang?" Haar stem klonk koeltjes en zakelijk. Bijna meteen kreeg ze er een reactie op. "Natuurlijk is hij dat niet, hij is een ThunderClanner." Ze snoof spottend. Jah tuurlijk. Tallpaw was haar echter voor. "Ja, die zijn natuurlijk alleen bang voor waterdruppels, blaadjes en rogues, of nee, geen rogues en kittypets, die nemen ze juist als leader en deputy," Ze grijnsde bij zijn opmerking. Tallpaw zakte nu een paar rangen lager van de zwarte lijst. Nu zou Mary vanboven staan. "Ik zou het op prijs stellen als je een paar vossenlengtes weg blijft van ons territorium, dan zijn we hier wat mij betreft klaar," Haar gevlekte staart zwaaide ter bevestiging. 'Jullie territorium?' De blauwe blik boorde zich ijskoud in de goudbruine. 'Ruik nog eens goed, we zijn nog heel duidelijk op óns territorium hoor, wees gerust,' Ze trok haar lip op. "Hoorde je hem niet? Dat betekent dat jullie dus wat verder van de grens weg moeten." Dauntpaws lip ging naar beneden, maar ze bleef ze nog steeds waarschuwend aankijken. "Ik ben niet gerust alvorens jullie een paar passen achteruit doen."}

De gevlekte apprentice zorgde er voor dat hij niet onmiddellijk op viel. Dit was wel het laatste waar hij zin in had! 'Bang?' Hoorde hij de Shadowclan apprentice zeggen. Zijn oren schoten onmiddellijk in zijn nek. 'Natuurlijk is hij dat niet, hij is een Thunderclanner.' Broken keek even dankbaar opzij naar de rode kater. Hij zette een paar stappen terug vooruit zodat hij tussen hen in kwam staan. "Laten we hier weggaan? Hier is niets aan de hand lijkt me?" Hij richtte zich voornamelijk naar Lostdream. Als die Shadowclanners vonden dat zíj te dicht bij de grens kwamen zouden ze zeker weten zelf niet de code overtreden. Hij keek weer op naar Lightleaf, smekend om te vertrekken. Hier had hij echt een hekel aan.

"Ja, die zijn natuurlijk alleen bang voor waterdruppels, blaadjes en rogues, of nee, geen rogues en kittypets, die nemen ze juist als leader en deputy," Lost's haren rezen, en hij staarde de kater met een kille blik aan. "Firestar is een van de betere Leaders, Kittypet of niet," gromde hij, en keek kort naar zijn Clangenoten, voor bevestiging. "Ik zou het op prijs stellen als je een paar vossenlengtes weg blijft van ons territorium, dan zijn we hier wat mij betreft klaar," De rode Warrior wou net zijn mond openen toen Lightleaf sprak. 'Jullie territorium?' Hij keek haar aan. 'Ruik nog eens goed, we zijn nog heel duidelijk op óns territorium hoor, wees gerust,' zei ze met een lachje, en hij knikte naar haar, ze had meer dan gelijk. "Hoorde je hem niet? Dat betekent dat jullie dus wat verder van de grens weg moeten." Lost's ogen schoten weer naar de bruin-witte ShadowClanner. Maar ook toen hij iets tegen haar wou zeggen, sprak een andere Apprentice. "Ik ben niet gerust alvorens jullie een paar passen achteruit doen." Brokenpaw keek naar hem, hij voelde zijn blik, dus keek Lostdream naar de Apprentice, met een vragende blik in zijn ogen. "Laten we hier weggaan? Hier is niets aan de hand lijkt me?" Zijn wenkbrauw rees even, maar hij schudde zijn kop met een lachje. "We blijven nog even, wacht maar," Hij keerde zich naar de bruine ShadowClan kat, die als eerste gesproken had, en Firestar beledigd had. "En wat ga jij eraan doen? We zijn nog steeds in ons Territory, hoe kort wij ook bij de grens komen, zolang we hier zijn, en blijven, zijn we in het ThunderClan Territory," Daarna richtte hij zich tot de tweede kat die gesproken had, de bruin-witte. "Hoorde jij mij niet? Ik ben hier, en ik blij hier." Nu keerde hij zich naar de laatste kat. "Doe zelf een paar passen achteruit, dan ben je verder van me vandaag," bitste hij, en terwijl hij het zei wist hij dat het niet zo slim was, maar hij negeerde dat. Lostdream keek één voor één de ShadowClan katten aan. "Waarom doen jullie zo moeilijk, dear StarClan, ik sta in mijn eigen Terretory."

Muzzle probeerde wanhopig rechtop te blijven staan op de twoleghekken. Vrolijk sprong hij er af, maar zijn poten waren te uitgestrekt en toen hij neerkwam, raakte zijn grijze poot een scherpe steen. Toen de kiezel Muzzle's pootkussentje openreet, slaakte de jonge kater een kreet van pijn. Terplekke zakte hij ineen, jammerend en piepend van pijn.
Het stof plakte in de kater zijn grijze vacht maar hij bleef liggen, zwakjes piepend. Hij wou de moeite niet doen zijn poot op te heffen en te bestuderen wat hij kon doen, hij zou het toch alleen maar erger maken. Naast een smerig gevoel in zijn pels, had Muzzle nu ook een kloppend gevoel in zijn poot.
Kreunend hief de jonge kat zijn kop op, en toevallig onderdscheidde hij wat verderop enkele shilouetten van katten. Dit waren geen katten zoals hem, nee... Hun vage geur was veel ruiger.... Mischien had Muzzle wel een probleem...

_{"Doe zelf een paar passen achteruit, dan ben je verder van me vandaag," Dauntpaw legde haar oren plat. Stomme kat. "Waarom doen jullie zo moeilijk, dear StarClan, ik sta in mijn eigen Terretory." Net op het moment dat ze wou antwoordde hoorde ze een schel gepiep. Ze keek opzij en zag een grijze kittypet op de grond liggen. De calico poes wandelde er rustig op af. Haar oren waren plat in haar nek, maar ze deed niets. Ze schepte de kleine kat op en duwde haar op ThunderClanterritory. "Hou je apprentices bij", miauwde ze smalend.}

"Apprentice's?" vroeg Muzzle verbaasd. Hij schudde zijn kop alsof hij het woord niet wou weten. En waarom had deze poes hem plots verschoven? Hij kon niks anders dan ineenkrimpen tussen deze vreemde katten. Zij waren ruig, groot, fors gebouwd en hadden reusachtige.. Klauwen. Verstijfd slikte Muzzle een keer, rilde en schudde een huivering uit zijn vacht.
Wat er tussen deze katten afspeelde, het was niet goed. Achterhem beonden er geirreteerde katten, net zoals degene voor hem. De grijze kater probeerde naareen utweg te kijken, maar die was er niet.