The end of a Regime

Onderwerp: Re: The end of a Regime do 11 dec 2014 - 14:13

Ace liep even stil naast de zwarte kattin dan de hele groep. Hij was weer op geklaart van humeur en liep op een vrolijk pasje rond. Zodra de grens in zicht kwam keek hij even rond. De grote kater luisterde naar de woorden van de ander en keek ondertussen wat rond. Zijn groene blik gleed over het donderpad. Hij was hier nog aangereden.. Mooie tijden.. Grijnzend schudde hij zijn kop. Oke, serieus blijven. Met zijn staart tikte hij Fawnstep haar schouder aan waarna hij wegdraafde, al kon hij het niet laten ondeugend te grijnzen terwijl hij achterom keek. Eenmaal bij het pad keek hij naar zijn groepsgenoten en gaf even een knikje om te laten weten dat hij weg ging. Zo stak hij simpel het donderpad over en ging daar in de berm wat rond snuffelen. Allemaal oude geuren. Het geluid van de monsters was te veel om overuit te komen. Dus zwiepte de kater even met zijn staart om de aandacht te krijgen van zijn P.I.C. Zodra hij ervan uitging dat hij gezien was liet hij zijn fluffstaart zakken en bewoog zijn oren naar voren. Tall begreep het wel, hopelijk.

Onderwerp: Re: The end of a Regime do 11 dec 2014 - 15:15

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y.'

Het duurde even voordat de rest vertrok, ze keek dus ook een tikkeltje vragend voor zich uit toen Acepaw verder liep, maar Tallpaw nog even bleef staan. Zijn blik stond bezorgd, maar tegelijkertijd ook ernstig. 'Doe voorzichtig,' Miauwde hij, waarna 'ie verlegen naar de grond staarde. Littlestream glimlachte even en knikte rustig. "Altijd," Klonk haar stem terwijl ze hem geruststellend aankeek. Er zou niets gebeuren.. toch? Met hun in de buurt kon niks haar overkomen, dat was toch hetgeen wat ze dacht. De donkergrijze poes spon even zachtjes toen ze het kopje van haar zus even tegen de hare voelde, ergens toch blij zijnde dat alles tussen hen terug oké was geworden. Het duurde een tijd voordat Fawnstep over haar jaloezie was heen geraakt, maar het was de moeite waard geweest.
Zodra alle drie katten al een eindje verderop waren draaide de poes zich om, zich focussende op de taak die ervoor had gezorgd dat ze helemaal naar hier was gekomen. Afgezien het feit dat de poes zich de laatste tijd alleen maar diep in het Shadowclan territorium bevond, zorgde ervoor dat er daar nog maar amper kruiden te vinden waren. Toen ze enkele dagen terug haar voorraad bekeek, sloeg het noodlot echter toe. Ze had geen andere keuze gehad dan naar hier te komen. Voorzichtig snuffelde ze de struiken af, zoekende achter eventuele kruiden die ze kon gebruiken. Echter ving ze algauw een ander geluid op; het leek wel alsof iets of iemand razendsnel hun kant kwam opgelopen, echter kon ze niet achterhalen wat het was. En aangezien het donderpad maar enkele meters van haar vandaan was, kon ze door de enorme stank niet ruiken dat hetgeen dat op hen af kwam gelopen eigenlijk de deputy van Shadowclan was. Littlestream bleef dan ook slechts een tijdje staren naar de richting waar het geluid vandaan kwam, afwachtende tot ze erachter zou komen wie het veroorzaakte.

{Innerghost mag als volgende posten. Dan kan ik direct na haar reageren, en dan mag de rest weer~!}

Onderwerp: Re: The end of a Regime vr 12 dec 2014 - 9:23

Drie jachtpatrouilles had Innerghost opuit gestuurd. Ieder patrouille bestond uit vier katten. Helaas, maar waar, extra patrouilles waren van groot belang nu prooi schaars bleef. Katten waren mager, en de spanning tussen de clans was om te snijden. Tevens waren er drie grenspatrouilles opuit gestuurd. En zo bleef de dag lopen, streng bewaakte grenzen, en hard werkende jagers. Daarnaast was Littlestream er opuit gegaan met drie andere katten om kruiden te zoeken. Het was van groot belang dat ze extra hulp had gezien de gevaren, vooral na wat Whitelion gedaan had. Ze kon het nog steeds niet geloven.
Een warrior sprak haar aan. Ze vernauwde haar ogen en knikte. Oké, andere katten vonden dus dat Innerghost wat meer om zichzelf denken moest. Even op zichzelf wat jagen was haar geadviseerd. Ze hadden ook wel gelijk, alle patrouilles waren geregeld. Na het kamp verlaten te hebben zette ze meteen al haar zintuigen op scherp, en al snel merkte ze een raaf op. Ze sloop er op af, echter vloog het dier zelf al weg, zonder haar opgemerkt te hebben. Innerghost zwaaide met haar staart en ging verder, langzaam richting Thunderpath. Wat ze daar opmerkte was minder fijn. Ze opende haar bek om de geur beter te kunnen proeven, en merkte op dat het een verse vossen geur was. Vos was niet het enige wat ze op merkte, Littlestream, Tallpaw, Acepaw en Fawnstel waren ook in de buurt, echter was de vos dichter bij Innerghost zelf.
Ze werd naar achteren gesleurd toen een stekende pijn door haar staart heen stak. De vos had haar bij haar staart gegrepen en sleurde haar weg. Innerghost grauwde en draaide zich direct om toen ze los gelaten werd. Haar klauw zwaaide naar de kop van de vos. De kracht van haar klap verraste de vos en deed een stap naar achteren. Innerghost gaf de vos geen hersteltijd en sprong alweer naar de kop van de vos. Ze klauwde langs de schouderbladen van de vos en opnieuw ging de vos naar achter. De vos hapte naar de kop van Innerghost, en de zwarte poes wist haar kop nog net optijd terug te trekken. Ze had de volledige aandacht van de vos gewonnen, en was zich ervan bewust dat ze het beest uit Shadowclan territorium drijven moest. Dit betekende het dier naar Thunderpath leiden. Innerghost draaide zich vlug om en zette vaart naar Thunderpath toe. De vos bleef op haar hielen en hapte alsmaar naar haar staart en achterpoten toe. Bij de hap naar haar kop, had de vos een stukje van haar oor weg gereten, en haar staart voelde ook nog flink pijnlijk aan. De vos sprong, en haalde de deputy onderuit. Innerghost rolde op tijd weg en sprong op. Ze begon weer te rennen en keek over haar schouder om te kijken of ze nog wel gevolgd werd, en dat werd ze. Ze rende langs Thunderpath, en zag tot haar schrik dat ze op Littlestream afrende! Innerghost haakte af, de Thunderpath op, maar op dat moment werd ze bij haar achterpoot gegrepen door de vos. Een kreet verliet haar bek terwijl ze zich omdraaide en met haar voorpoten naar de kop van de vos sloeg. De vos liet haar poot los, maar gaf haar geen tijd om zich te herstellen. De vos beet naar haar buik, door dat ze wegrolde kreeg de vos enkel een pluk van haar lange vacht te pakken. Dat er een monster op hun afkwam had Innerghost dus niet door.

Onderwerp: Re: The end of a Regime vr 12 dec 2014 - 14:09

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y.'

Nog steeds was de grijze poes naar de richting vanwaar het geluid vandaan kwam aan het kijken, afwachtende op het moment dat ze erachter zou komen wat het was. Maar na verloop van tijd begon niet alleen het geluid duidelijker te worden, maar ook de geuren die het met zich mee droeg. Zo herkende ze uiteindelijk de geur van Innerghost, echter was dat niet hetgeen wat haar alarmeerde. De overduidelijke markering van vos viel ook te ruiken, en zodra de grijze poes dit doorhad draaide ze zich om zodat ze naar het donderpad kon kijken. En hetgeen wat ze daar zag deed even haar adem stokken. Zoals ze al had verwacht was Innerghost degene die ze had horen rennen. Maar wat deed ze op het donderpad? Pas nadien werd het haar duidelijk waarom en viel haar heldere groene blik op het gestalte van een roodkleurige vos. Het dier had ondertussen al afgeweken, blijkbaar ook maar al te goed wetende dat het donderpad een levensgevaarlijke weg was. Echter wenkte het beest af naar het gebied dat niet meer toebehoorde aan Shadowclan, en dus viel al haar aandacht nu terug op de deputy van hun Clan. Nu pas kreeg ze in de gaten dat het gevaarlijke beest dat ze zonet had zien wegrennen haar redelijk zwaar toegetakeld had. Maar niet zodanig dat ze niet meer op kon staan. Waarom bleef de zwarte kattin daar nou liggen? Paniek gierde door haar aderen heen toen ze het geluid van een naderend monster hoorde. Opnieuw gleed haar blik van haar moeder welke zich nog steeds op het thunderpath bevond naar het blinkende gestalte dat op haar af kwam geraasd.
Zonder er nog langer bij na te denken schoot de kleine donkergrijze kattin in beweging en rende ze zo snel als ze maar kon naar het pad toe, met heel haar hart hopende dat ze er op tijd bij zou zijn. Haar voetkussens brandde bij iedere stap die ze zette, en ook haar spieren stribbelden zo hard als ze maar konden tegen. Maar stoppen deed ze niet, ergens maar al te goed wetende dat als haar moeder nu verongelukte ze het voor de rest van haar leven op zichzelf zou steken. En daarbij had Innerghost haar ook gered en leek het haar alleen maar eerlijk als zij dit nu ook deed. Op een snel tempo, waarschijnlijk sneller dan ze ooit eerder had gerend, vloog ze het donderpad op. Met al haar kracht duwde ze het gestalte van haar moeder opzij, de pijn ervan in een fractie van een seconde nadien al voelende. Maar de deputy was nu in veiligheid, en dat was hetgeen wat ze gewild had. Echter had Littlestream niet veel tijd om ervan te genieten. Zonder dat ze het door had gehad was ze voor het aanrazende monster gesprongen, wat als gevolg had dat zij degene was die aangereden werd. Plots voelde de kleine poes al de lucht uit haar longen worden geperst en schoot een helse pijnscheut door heel haar lichaam heen. Voor dat ze het wist werd ze de berm ingesmeten, nooit wetende dat de kracht van een monster zo enorm groot was. Littlestream probeerde overeind te komen, maar eens ze zich recht hees viel ze vervolgens weer op de grond. Haar poten werkten niet meer mee, en gingen in plaats daarvan lichtjes trillen. Angst stond in haar groene blik te lezen toen ze geen adem meer kreeg, wat ervoor zorgde dat ze nadien wegzonk in een droomloze slaap, of zeg maar eerder haar bewustzijn verloor. "He-" Probeerde de poes nog te miauwen, maar het zuurstof gebrek zorgde ervoor dat ze zelfs dat woord niet meer uitgesproken kreeg. Met een klap viel ook haar smalle hoofdje op de grond, en bleef haar lichaam bewegingsloos achter in de koude berm naast het stinkende pad. Een kille wind woei over haar heen en deed haar halflange vacht even zachtjes golven. Echter was de poes niet dood maar had haar bewustzijn de benen genomen, en Starclan mocht weten voor hoe lang.

(De rest mag nu ook weer.)

Onderwerp: Re: The end of a Regime vr 12 dec 2014 - 17:03

Tallshadow

»Tu ne cede malis, sed contra audentior Ito«

De kater keek naar zijn vriend, en hoe die stelde dat er niet veel te ruiken viel. Tall knikte en liep op Ace af, zijn mond was open onderweg om de geuren in zich op te kunnen nemen. De wind blies vanuit het oosten, alles in het westen was lastig te onderscheiden dus besloot de warrior er later maar naar te kijken. Het was belangrijk dat ze nu deze grens weer duidelijk zouden maken en dan verder op zoek gaan naar aanwijzingen van clanovertredingen of andere gevaarlijke situaties. Daarna was de taak om ook in de weg van het westen de grens te checken. Voor nu echter bleef de kater zo graag mogelijk dicht bij Little, mede omdat hij wist hoe eng de poes het moest vinden om hier weer te zijn. Nu echter was het minder eng voor haar, want deze kater was erbij, en de anderen ook. Ze zouden niets- Zijn gedachtenreeks stopte bij de maar al te bekende geur. Een vos. Een vos vanuit de westelijke richting, daarom hadden ze hem nog niet opgemerkt. De kater vervloekte zichzelf dat hij er niet eerder naar gekeken had, en het niet eens door had gehad. "Ace," Mauwde hij, wat luider omdat de ander wat verder van hem af stond, en wees toen met zijn staart in de richting van de geur. Dit was niet goed, en deze gebaren herkende zijn P.I.C. vast wel, ze lieten duidelijk zien dat er iets allesbehalve pluis was. Daarna zette hij een drafje in om uit te vinden waar het beest was. Zijn pas versnelde toen de geur van de vos zich vermengde met die van Innerghost en Little. De kater rende nu, zijn ogen door de bomen wanhopig zoekend naar het drietal. Hij kon helpen, Inner kon de vos niet alleen aan toch? Hij had hem niet gezien, misschien kon ze het, Starclan laat haar het kunnen. Tall stopte alleen op het punt dat de geuren elkaar kruisten, en toen gezamenlijk in de richting van het Thunderpath leken te gaan. Zonder te aarzelen zette hij de achtervolging in, maar bleef gefocust op ander geluid. Als zijn vriend Fawnstep had gevonden en achter hem aan was gekomen moest Tall, aangezien hij voorop liep, niet aanvallen voor hij ze weer gevonden had. Niets viel echter te horen, en dus rende de kater door. Het Thunderpath moest nu dichtbij zijn, en dus viel er geen tijd meer te verliezen, vooral niet omdat de geuren allesbehalve vrolijk roken. Angst leek erin verwerkt te zijn, maar dat kon ook van hemzelf zijn. De warrior hoopte natuurlijk dat het niet van hem was, dat zou namelijk echt gênant zijn.
Het deed er niet meer toe toen hij aankwam, en de laatste taferelen van de gebeurtenis toe moest kijken. Machteloos, nog steeds in volle vaart, zag de kater hoe Innerghost op de grond lag, voor een monster, hoe de vos wegrende, en hoe Littlestream hard op weg was om haarzelf de dood in te jagen. Zijn mond opende na wat wel een eeuw leek, maar alles wat eruit kon komen was een zachte kerm. Hij was te langzaam geweest, de zwarte poes was gered, maar hij kon zijn ogen niet afhouden van de grijze poes die door de kracht van de klap. Door het monster dat haar geraakt had, doordat hij te laat was geweest weg werd geslingerd, hard raakte haar lichaam de bosjes. Nog voor de kater echt nadacht over wat hij deed zette hij het op een lopen in de richting van de poes. Als achter hem Ace liep zou hij de opdracht vast begrijpen, voor het moment was Inner gered, maar het zou niet lang meer duren of er zou ook iets met haar gebeuren. Als Ace bij haar was voor dat gebeurde hadden ze in ieder geval nog íets goed gedaan. Hijzelf rende naar Little toe, en bereikte haar niet veel later. De poes zag er niet goed uit, haar mooie grijze vachtje was nat van het bloed en acuut dof. Tall's ogen werden groot, en hij kon zich pas weer bewegen toen haar zachte stem weerklonk. "He-" Meteen boog de kater voorover, en suste haar zacht. "Niet praten Little, geen paniek, we gaan je er weer bovenop krijgen, we-" Zijn adem stokte toen de poes wegzonk, "Nee nee nee nee nee… Little? Little? Blijf hier.." Hij had wel mooi gezegd geen paniek te hebben, maar dat was niet echt aan het werken voor hem op het moment. "Alsjeblieft, i-we hebben je nodig.." Mauwde hij zacht, zo zacht dat het eigenlijk niet te horen viel. Misschien wel goed, dan viel de brok in zijn keel ook niet zo op.

Warrior | ♠ | 13 Moons

Onderwerp: Re: The end of a Regime vr 19 dec 2014 - 14:17

De kattin snuffelde aan de rand van het Thunderpath, maar rook niks vreemds behalve de sterke geur van ThunderClan, wat logisch was omdat hun territorium aan de andere kant was. Totdat de geur van vos deze duidelijk overtrof. De poes stond aan de grond genageld toen ze zag hoe het allemaal gebeurde, in een fractie van een paar seconden. Innerghost rende het Thunderpath op, gevolgd door de vos, waarna een monster naderde en Littlestream hun moeder wegduwde, om daarna zelf geraakt te worden. Haar poten brachten haar naar de plek des onheils, ze wilde bij haar zus gaan staan, maar Tallshadow schoof zich tussen hen in en begon dingen tegen haar de mauwen. De zwarte kattin schuifelde naar achteren en bleef stilletjes staan, ogen zwart en nagels uitgeslagen, niet goed meer wetend wat ze moest doen. Misschien hoorde ze hier niet te zijn nu, misschien moest ze weggaan en.. Ze wist niet meer wat ze moest doen, wat hulpeloos bleef ze staan, zichzelf buitensluitend van de rest van de groep.

Onderwerp: Re: The end of a Regime vr 19 dec 2014 - 16:23

Acepaw snuffelde gewoon wat verder. Er was weinig anders om te doen. Tussen de struiken door van Thunderclan door. Het rook er nog sterk naar Thunderpath al kon je er de Thubderclan geur onder vinden. Er was zelfs wat Shadowclan verstopt tussen alle geuren. Ineens stak er een wildgeur in zijn snuit. Hij herkende het meteen. Waar prooi dezelfde Muscus geur droeg als basis had het rode roofdier ook een territoriale stank om zich heen hangen. Ace hief zijn kop star op en wierp een bezorgde blik naar zijn vriend. Meteen zette de kater het op een rennen. Ze moesten terug. Op dat moment kwam Innerghost met de vos op de verharde weg. Alles ging zo snel dat de kater het niet meer bij kon houden. Hij rende alleen. Op dat moment raasde een monster naar de deputy toe. Zijn groene ogen verwijdde even. Na hij aangereden was had hij het niet meer op die dingen.. En hij liep wel heel dicht bij. Even voelde hij een steek in zijn zij, op de plaats van het litteken. Hij begreep wel dat dit alleen was omdat hij eraan dacht. Dus schudde hij zijn kop en zette pas bij. Littlestream sprong voor het ijzeren beest en nam de klap op. Hij zag Talls teken en rende naar de zwarte kattin. "Innerghost, gaat het?" vroeg hij snel. Zijn blik gleed naar de grijze med cat. Hij wist nog hoe zij hém had behandelt na de aanrijding. Hij kon helpen.. Vast wel.. Zijn groene ogen zagen hoe Fawnstep er maar stond te kijken. En hij mocht wel een apprentice zijn, zonder aarzelen antwoorde hij; "Fawnstep, ga van het pad af" Ook hij ondersteund Innerghost en bracht haar naar de berm. Eenmaal de twee zwartlokjes veilig keek hij naar Tall en Little. Vastberaden liep hij naar het tweetal toe. "Tall, kijk of je grote wonden ziet, en of er wat gebroken is." Met zijn subtiliteit had hij vaak en soms lang in de med den gelegen. Hij wist wel wat Little allemaal deed als er zo iets was maar het kwam nogal spontaan op. Zoals dat ze bij hem de grote wonden eerst had proberen te stoppen voor ze hem naar het kamp bracht. Hij mocht dan niet weten waarom maar wel dat het gebeurde.

Onderwerp: Re: The end of a Regime