I brought a present for the clan

De twee witte kittens bungelden in zijn bek als hij met ene vastberaden tred het camp doorliep. Hij negeerde de blikken die op hem geworpen werden en stapte meteen de nursery in. Daar wachtte hij eventjes, tot zijn ogen gewend waren aan de schemer. Hij zocht de bekend,e witte gestalte van zijn moeder. Hij wist dat ze hier ergens moest liggen, met zijn twee halfsiblings. Voorzichtig zette hij de twee pluizenbolletjes neer. "Moeder?", vroeg hij zachtjes. "Zou je deze twee willen zogen? Ik vond ze in het bos, er was geen moeder te bekennen, maar we kunnen ze toch niet laten sterven?" Zijn stem klonk zacht, warm.

~Eerst Icecloud, dan Everstar en dan andere katten ^^ Lion & White mogen altijd komen binnenvallen~
Voor de duidelijkheid; white heeft twee kits meegenomen, twee witte kits, en hij gaat vertellen dat hij ze gevonden heeft in het bos xD Hun moeder is Mazelock en ze heten Whitekit en Lionkit, btw (a)

Icecloud richtte haar blik op de ingang van de nursery toen ze iemand naar binnen hoorde komen en herkende de kat bijna meteen als Whitelion. Alleen de kater was niet alleen, twee bundeltjes vacht hingen uit zijn bek en even hield ze haar kop schuin toen de kater naar haar toe kwam lopen. "Moeder?" Ze richtte haar ogen op de zijne en wachtte op wat hij zou zeggen. Ze kon het ergens al wel gokken, maar ze wilde het van hem horen. "Zou je deze twee willen zogen? Ik vond ze in het bos, er was geen moeder te bekennen, maar we kunnen ze toch niet laten sterven?" Ze had zo haar twijfels bij het verhaal van de kater, maar ze kon het ook niet over haar hart verkrijgen om de twee kleine bundeltjes vacht alleen te laten. "Ik wil ze best zogen, maar ik zeg je wel dat ik je verhaal niet geloof, maar ik zal het tegen niemand zeggen." Ze geloofde hem dan wel niet, maar ze zou het voor zich houden. Ze pakte dan ook een van de twee kittens en legde hem naast haar neer, waarna ze ook de andere pakte en hem ook naast zich neerlegde.

Everstar keek nogal verbaasd op toen ze Whitelion het kamp binnen zag wandelen met in zijn bek twee witte pluizenbolletjes. Ze stond op en liep naar de nursery, waar de witte kater zojuist in verdwenen was en waar ze zijn stem hoorde die op zachte, warme toon iets zei tegen zijn moeder, Icecloud. "...maar we kunnen ze toch niet laten sterven?" ving ze op. In het halfduister van de nursery zag Everstar dat Icecloud de kittens een voor een aanpakte en bij zich neerlegde. "Whitelion?" sprak Everstar hard. "Wat heeft dit te betekenen? Waar komen die kittens vandaan?"

"Ik wil ze best zogen, maar ik zeg je wel dat ik je verhaal niet geloof, maar ik zal het tegen niemand zeggen.", antwoordde de witte poes. Whitelion glimlachte zachtjes en gaf haar de twee pluizenbolletjes. Hij wou net iets zeggen, toen de harde stem van hun leader hem tegenhield. "Whitelion?", zei ze. "Wat heeft dit te betekenen? Waar komen die kittens vandaan?" De grote kater haalde even diep adem en concentreerde zich hard op het deel dat hij ging vertellen, zodat niemand door zou hebben dat het niet de hele waarheid was. "Ik vond deze twee kittens in het bos, bij de fourtrees. Ik kon het gewoon niet over mijn hart krijgen om ze daar achter te laten.." En technisch gezien was het waar. Dat hij zo zijn zwak voor kittens prijsgaf, was niet zo erg. Het was zijn leader, en misschien zou het haar helpen om hem te vertrouwen als ze zag dat hij ook een zachte kant had.

"Ik vond deze twee kittens in het bos, bij de fourtrees. Ik kon het gewoon niet over mijn hart krijgen om ze daar achter te laten.." zei Whitelion. Hij klonk oprecht en Everstar was bijna verbaasd, al liet ze daar niets van merken. Ze had niet gedacht dat een kater die zonder enige aarzeling een jonge apprentice van een andere clan aanviel een zwak zou hebben voor kittens. Ze geloofde hem echter ook niet volledig, niet in het minst doordat hij zich met zijn acties van de laatste tijd niet de meest betrouwbare kat had getoond. Ze keek Whitelion aan en probeerde in zijn tweekleurige ogen te zien wat van zijn verhaal waar was. Daarna wierp ze een blik op de twee hagelwitte kittens. Wit was niet de meest voorkomende vachtkleur onder katten. Whitelion had dat aantal wel flink omhoog gebracht, met al zijn sneeuwkleurige nakomelingen. Volgens Everstar was een redelijk groot deel van de witte katten in WindClan wel familie van Icecloud en Whitelion. Ze keek naar Whitelion. Ze had het gevoel dat hij haar niet de waarheid vertelde, of in ieder geval niet de volledige. "En je weet zeker dat de moeder niet later terug zou komen?" vroeg ze kritisch, maar daarna zuchtte ze. Ze kon hier verder niets meer aan veranderen. Ze kon de twee kleintjes moeilijk wegsturen. "Goed dan", zei ze maar. "Dan heeft WindClan er nu blijkbaar twee katten bij gekregen. Laten we maar hopen dat ze er een beetje tussen zullen passen." Katten die half-clan waren werden al vaak genoeg met scheve blikken aangestaard. Als ze Whitelions verhaal aannam en ze waren de kittens van een of andere rogue, stroomde er door de aderen van deze twee helemaal geen warriorbloed. Niet iedere kat zou dat accepteren. Ze zouden misschien gepest worden. Ze keek Whitelion nog even aan. "Toevallig dat ze zo op je lijken", miauwde ze, terwijl ze zich omdraaide en de nursery uitliep. Want naast het verhaal dat de witte kater had verteld, had zij ook nog wel een andere theorie in haar hoofd.

Icecloud keek naar de ingang van de nursery toen Everstar binnen kwam. Ze wist dat de beslissing uiteindelijk bij Everstar lag of de kittens mochten blijven, dus besloot ze om het gesprektussen Whitelion en Everstar af te wachten. Everstar leek eerst niet echt overtuigd te zijn, maar uiteindelijk gaf ze toch toestemming en ze wachtte tot Everstar weg was voor ze zich naar Whitelion richtte. De kittens moesten tenslotte nog namen hebben als ze die al niet hadden. "Wat zijn hun namen?" Whitelion wist vast wel namen voor de kittens, tenzij hij er meer mee te maken had en de kittens misschien zelfs al namen hadden. Het was alleen wel belangrijk voor haar om de namen van de kittens te weten.

"En je weet zeker dat de moeder niet later terug zou komen?", vroeg zijn rosse leider. De witte kater knikte, een hoopvolle blik in zijn ogen. En inderdaad, uiteindelijk zag Everstar ook wel in dat ze de kits niet kon weigeren. Ze zuchtte en zei; "Goed dan" Hij glimlachte opgetogen. Dan heeft WindClan er nu blijkbaar twee katten bij gekregen. Laten we maar hopen dat ze er een beetje tussen zullen passen." Daar was geen twijfel aan; ze hadden zijn bloed in zich, die zouden er wel tussen passen. Moéten passen, liever gezegd, want hij zou ze beschermen. Geen enkele pestkop zou een kans krijgen, niet zoals ze een kans gekregen hadden met zijn partner. Dat had haar dood betekend. En dat zou niet gebeuren met deze twee kits, of met welke kit dan ook. Kits moesten beschermd worden tot ze zichzelf konden beschermen, zo goed was hij wel. Hij zou nooit een weerloze kit aanvallen. Hij had heus wel een geweten, al dachten sommige katten van niet. "Toevallig dat ze op je lijken", zei Everstar nog voor ze naar buitenging. Even verstrakte de witte kater, tot haar rosse staart door de uitgang naar buiten verdween. Hij zuchtte opgelucht en keerde zich weer tot zijn moeder en haar kleinkits. "Wat zijn hun namen?", vroeg de witte poes. Even aarzelde Whitelion. Mazelock had ze namen gegeven, inderdaad. Hij wees met zijn snuit nar de kleinste, maar ook de eerstgeboren kit van de twee. Hij leek exact op hem. "Whitekit." Daarna richtte hij zijn blik op de iets grotere, jongere kitten. Ook deze leek bijna identiek op hem. "En Lionkit", vervolgde de grote kater glimlachend.

Onderwerp: Re: I brought a present for the clan