Zijn lichtblauwe, bijna grijze, ogen keken de staart van de muis na, terwijl hij zijn poot ervoor hielt zodat die niet meer verder kon wandelen. Hij zuchtte zachtjes en pakte de muis tussen zijn kaken om 'm met een vies gezicht dood te bijten. Het eten was best wel redelijk, maar het leven was hard. Hij was precies op het verkeerde moment het huis uit gevlucht. Of nou ja gevlucht, hij kon niets anders, aangezien het in brand was gevlogen. Nog een zucht rolde over zijn lippen en hij keek op toen hij blaadjes hoorde ritselen. Connor had zichzelf een leuk onderkomen weten te fixen, maar de planken waren vochtig en als het zou gaan regenen zou alles erdoor heen lekken, maar ach, het hielt de meeste kou buiten. "Wie is daar?" vroeg hij op een nieuwsgierige toon, terwijl hij overeind kwam [waarbij hij zijn kop bijna tegen de plank aan stootte] en wandelde naar de 'ingang' van zijn 'huisje'.
[Eerst post voor YinYang, daarna open]