Ever even heard of the word rest? (SNOWKILLER)

De jonge flame-point kattin gaapte en rolde zich om genietend van de warmte op haar lichte huid en spinde. Het waren de laatste dagen van een warme zomer. Toch was de warmte niet alles waar ze aan dacht. Er lag meer in haar gedachtegang. Want na deze warmte kwam kou. Prooischaarste en de gewonden.. Ze hadden veel meer gewonden in de clan nu dankzij het gevecht dat geweest was tussen thunderclan en riverclan wat had geleid in de dood van Firestar.. De dood was nogsteeds niet tot haar doorgedrongen en het enige wat haar echt deed beseffen dat hij dood was waren de verwondingen van haar vriend Snowkiller. Ze wist nogsteeds niet wat er precies was gebeurd wat de rede was dat ze nu langzaam omhoog kwam en naar de kater toe liep. Ze vroeg zich sinds hij zo terug gekomen was al af wat er gebeurd was maar ze had hem niet te veel willen storen. De kattin likte over haar poot en ging naast hem zitten. "Snowkiller?" Vroeg ze met een glimlach. "How are your wounds doing?"

Met twee bijna brandende ogen van woede zat hij net buiten de den van de Medicine cats, hij had het bevel gewoon gekregen om binnen te blijven en in zicht. Maar het enige dat de kater wilde was weg hier op zoek naar rust en de plek van zijn triomf. Nu moest hij weer alle blikken beantwoorden die er op hem vielen, wat hem alleen maar kwader maakte. Hij had zijn apprentice maar weer alleen op pad gestuurd om te jagen zodat hij niet met haar in de buurt zat opscheept. Het resultaat van haar eerste gevechtstraining met hem was ook nog eens op zijn eigen lijf gekerfd en zijn schouderwond schoot nu al bijna open op het moment dat hij iets op zijn rechterpoot leunde.
Het puntje van zijn staart tikte nu ook gefrustreerd tegen de grond voor hij zijn lijf toch weer overeind hees en een halve pas hinkelde en gromde bij de pijn in zijn voorpoten. Hij schrok op zodra hij een stem hoorde en wilde al bijna terug grauwen naar degene die hem aansprak maar toomde iets in zodra hij zag dat het Butterbell was. ''Wat.'' Mompelde hij iets aan de botte kant en wierp een blik op zijn schouders. ''It's taking to long to heal and I want to get out of here.'' Antwoordde hij en zwiepte even met zijn staart voor hij toch maar weer ging zitten. Deze poes was een van de weinige wiens gezelschap hij kon tolereren.

Ze keek naar de zwart witte kater een lichte glimlachte. Hij was eigenlijk vreselijk koud soms vroeg ze zich zelfs af of ze wel goed bezig was bevriend zijn met hem maar zodra ze zijn houding zag veranderen bij het zien van haar kon ze het toch niet inhouden zacht te snorren en ging naast hem zitten. "Ga liggen dan Snow, als je jezelf blijft martelen met sneller proberen te gaan zit je hier uiteindelijk toch alleen maar langer duren." Grinnikte ze en ging zelf ontspannen liggen hopend dat hij haar voorbeeld zou volgen. Ze gaapte en likte over haar pootje. "Ive been wondering something for quite some time Snowkiller." Mompelde ze. "How did Firestar die? I mean I've heard a whole lot of things but I figured I should come to you you know best hmm." Glimlachte ze terwijl ze haar vacht schoon begon te likken.

Hij legde zijn oren even iets naar achteren en snoof lichtelijk eigenwijs. ''Dat interesseert me niks, ik moet dat vervelende mormel ook trainen.'' Bromde hij als antwoord en zwiepte kort met zijn staart voor hij zuchtte. ''En ik neem ruist, alleen niet hier binnen ik word gek van iedereen die hier om me heen drentelt.'' Siste hij maar had nog iets teveel moeite met het vinden van de rust die hij nodig had om te gaan liggen. ''Hmm?''Reageerde hij half afwezig op haar eerste woorden. Zijn ogen schoten nog in het rond voor hij alleen een oor haar kant op richtte en zijn kop langzaam volledig naar haar toe zodra ze uitgesproken was. ''He was dumb enough to try and catch me mid air while I was attacking. He sent me flying and crashing down, ripping my shoulder and wrenching my paw. Last I saw was him following me but I was a little to busy trying to haul myself out of the water to care.'' Mompelde hij als antwoord, toch langzaam iets kalmerend van zijn innerlijke frustratie. ''But hell this was worth it. No matter how frustrating it is, it was a worthy price to pay.'' Met elk woord werd de grijns op zijn snuit breder en zonder een woord te zeggen liet hij zich op zijn linkerzij zakken gezien hij rechts de wond weer zou openhalen.

Ze snorde zachtjes. "Hey als je wil zorg ik wel voor de training van Ghostpaw terwijl jij herstelt ik heb toch geen apprentice momenteel." Mompelde ze met een glimlach en likte even over haar pootje voor ze haar hemels blauwe oogjes op hem richtte en haar kopje schuin hielt. "Als je wil.. Neem ik je vanavond mee het kamp uit? Zo lang je maar bij mij blijft denk ik niet dat er een probleem is." Grinnikte ze. "Die wond moet waarschijnlijk toch gewassen worden dan kan ik je er mee helpen?" Ze glimlachte zacht en duwde haar neusje even tegen zijn wang voor ze weer terug zakte en geintereseerd naar hem luisterde. Onrustig zwiepte haar staartje even heen en weer. "I see.. I can understand why cats say you killed him. But it was his own stupid fault hmm." Mompelde ze. "You only did your job you're an amazing warrior Snowkiller." Ze glimlachte trots en duwde haar kopje half tegen hem aan en liet haar ranke gezichtje onder zijn brede kaken glijden. "I'm just glad you're okay now."

Hij wiebelde zijn oren even heen en weer zodra hij haar hoorde snorren voor hij zijn kop schudde. Hoewel hij maar wat graag van dat mormel af wilde ging hij haar niet haar zin geven. Ze zou nu echt opgescheept zitten met hem tot het eind, puur om haar te stangen. ''Het is een goed aanbod, maar die overwinning gun ik die etterbak niet.'' Bromde hij voor hij snoof en zijn kop schudde. Toch keerde hij zijn kop haar kant op en ontmoette haar ogen voor zijn blik heel even iets verzachtte. ''Wat denk je dat ik zou doen? Wegrennen?'' Mompelde hij sarcastisch, haar aanbod niet afslaand. ''Doe wat je niet laten kan dan maar.'' Mompelde hij, maar wist ook wel dat hij het grootste deel van het werk ook wel weer zelf zou doen. ''Practically it was me. But hey, he was the one to produce scaredy kittens that can't fight.'' merkte hij op en haalde zijn schouder half op hij gaapte. ''At least you realize that, nobody here uses their brains. They should be happy with a warrior like me instead of staring at my back.'' Zei hij met een bijna koude toon maar liet zijn ogen opzij glijden voor hij zijn kin even naar beneden liet zakken op haar kop en zijn ogen sloot. Het was niet zozeer dat hij het nu zo erg vind maar geen ander mocht dit wagen bij hem. En sinds haar kittens weg van haar waren kon hij zich ten minste weer een beetje normaal gedragen en hoefde hij niet de neiging te onderdrukken hen de tent door te meppen. ''I'll live, that's all I can say.'' Antwoordde hij mompelend en opende zijn ogen langzaam weer op de queen die bij de nursery stond aan te staren zonder een woord te zeggen.

Ze schoot in de lach bij zijn woorden. Typisch Snowkiller ze had het antwoord al verwacht maar het was alsnog leuk om aan te horen. "Natuurlijk.'" Grinnikte ze zacht hem met een schuine lach aankijkend en likte oer haar pootje. "Wees niet te hard he. Ghostpaw is ook maar een jonkie." Grinnikte ze zachtjes en keek hem aan. "Snow jij bent tot alles in staat dus ja ik denk dat je zou wegrennen." Grinnikte ze maar luisterde naar zijn stem en knikte langzaam. "You just did your job as a Riverclan Warrior. It's simple as that." Knikte ze en spinde zachtjes zichzelf tegen hem aanduwend. "Im happy with a warrior like you. I'm happy with you." Grinnikte ze zacht en likte heel voorzichtig rond de wond de haartjes die er in zaten iets weghalend voor ze naar de Queen keek. "VAn waar dat publiek hmm." Grinnikte ze haar ogen sluitend en rustte haar lichaam tegen de zijne.

Hij keek even verward op zodra hij haar hoorde lachen. Wat was er nu weer opeens zo grappig? Langzaam haalde hij zijn schouders maar half op en rolde met zijn gele ogen. ''Ja dag, dit gaat ze niet van mij winnen.'' Mompelde hij nog voor hij zacht snoof. ''Ik ben niet haar eerste mentor en nog kent ze geen enkele vechttechniek. Sorry hoor maar dan gaat ze maar harder leren en beter op anderen letten. Observatie is ook een vorm van training.'' Bromde hij voor hij met zijn kop schudde voor hij toch een heel zacht lachje liet doorkomen. ''Nou geloof me, met deze poten ga ik absoluut niet rennen. Tenzij ik geen keus heb, maar ik ben nog niet achterstevoren door een muizenhol getrokken. Dus nee.'' Antwoordde hij droogjes en sloot zijn ogen even, lichtelijk ontspannend. ''i know, and I am hella proud of it. They do not aprove but I couldn't give one rats ass about it.'' Zei hij met een lachje en tilde zijn kop iets verrast op voor hij kort grijnsde. ''Well at least one then is happy, good enough for me huh..'' Antwoordde hij maar spande zijn spieren iets op zodra ze rondom de wond begon te meuten. Hij zwiepte even met de punt van zijn staart naar haar kop voor hij zuchtte. ''Zal wel door mijn tante komen..'' Mompelde hij afwezig en draaide zijn kop naar haar en keek toe hoe ze tegen hem aan lag voor hij zacht grinnikte en zijn achterpoten wat uitstrekte. Bijna plagend liet hij de punt van zijn staart langs haar neus gaan voor hij hem weer over zijn lopen liet vallen.

Zijn woorden lieten haar in de lach schieten. "Zeg Snowkiller heb je wel eens door hoe komisch je eigenlijk bent?" Grinnikte ze zacht terwijl ze haar ranke kopje schudde. "Je bent ook net een kind eigenlijk gevechtje houden wie het sterkst van wil is met Ghostpaw hmm?" Grinnikte ze half pestend al knikte ze vervolgens serieus. "Dan moet ze aardig wat bij trainen ja. Maar met een mentor zoals jij gaat ze dat wel leren joh." Ze gaapte en likte zijn kin zachtjes. "Ik zou je nieteens laten rennen snow. Ik zou je de grond in rammen voor je ook maar een pas gezet hebt. Je hebt rust nodig." Grinnikte ze en sloot haar ogen. "Nah let them nag most are acting like kittypets now that Firestar is dead. Its a wonder Thunderclan is even still around bunch of idiots they are." Mompelde ze haar kop schuddend. Ze had een haat aan thunderclan gekregen door al het gezeik dat ze had moeten helpen oplossen voor Snowcrystal en haar overleden zuster, Snowkillers moeder. Ze snapte nogsteeds niet dat zij midden in de zussenruzie getrokken had moeten worden al wat het over had gelaten was een minachting voor de halfclan kittens van Snowcrystal en een haat naar de Clan van de halfclanners vader. "Well I hope my happiness is good enough for you." Glimlachte ze spinnend en negeerde zijn staart de haartjes moesten er toch uit en ze wist dat hij zichzelf niet zo goed ging verzorgen om ze er uit te halen. "Hoezo dat nou weer?" Momepelde ze een beetje kouder bij de benoeming van Snowcrystal en hapte iets in de richting van zijn staart met een speelse glimlach rond haar zacht roze lipjes.

Er schoot een frons op het gezicht van de zwartwitte kater en hij staarde haar even strak, maar niet begrijpend aan.''Het is niet de bedoeling dat ik komisch klink, straks word er nog geroddeld dat ik een softie word.'' Mopperde hij zacht voor hij snoof en zijn kop schudde. ''Niet zozeer, wilskracht is een belangrijk aspect van een warrior.'' Mompelde hij voor hij weer lachtte. ''Dat gaat ze niet redden, ze zal niet beter worden dan ik. Maar zolang het acceptabel is zorg ik dat ik snel van haar af ben.'' Mompelde hij en keek haar even aan voor hij fronste en haar argwanend aankeek. ''En jij denkt dat het slim is om zoiets bij mij te doen? Ik rust prima, alleen word gek van iedereen hier.'' Sprak hij voor hij in de lach schoot en zijn kop iets naar achteren gooide. ''They will fall apart soon enough. En dan zal ik daar staan om mezelf van Sunningrocks af te lachen als dat gebeurt.'' Zei hij en schudde zijn kop om zijn gegrinnik tegen te houden. ''Maar hier ook echt... Ik bedoel, komop recht je schouders en ga met je luie reet aan het werk in plaats van met een krasje in een hoekje liggen.'' Hij verzachtte wel zijn stem gezien niet iedereen dat echt hoefde te horen. Zijn bleke ogen dreven even rond in het kamp, onderzoekend wie er eigenlijk binnen waren en wie er binnen gehoorsafstand zat. Zwijgend keek hij weer naar de poes naast zich en besefte langzaam dat alles nog altijd niet was veranderd hoewel hij er blij mee was dat dat luie varken niet rondhing. ''Who knows hmm?'' Mompelde hij weer en staarde even strak naar haar acties. ''Je wil echt dat ik je snorharen er zo afbijt nietwaar?'' Vroeg hij voor hij zijn kop weer naar de Nursery draaide. Hij had zelf wel een vermoeden hoe het kwam maar dat ging hij niet uitspreken. Wat hij werkelijk was hoefde niemand anders te weten, al zou hij niet kunnen bedenken hoe zijn tante het wist. ''Weet ik het, als je me dat eens vertelt.'' Antwoordde hij lichtelijk afwezig en snoof zacht.

Langzaam schudde ze haar vlamkleurige kopje en keek hem aan. "Alsnog klink je komisch Snowkiller dat kan je niets aan doen zo zie ik je gewoon. Pech he een iemand hebbend die je niet als een big bad wolf ziet." Ze glimlachte en likte zijn neusje zachtjes. "Je hoeft mij niet te vertellen wat een warrior moet bezitten dat weet ik al." Glimlachte ze en likte over haar pootje. "Natuurlijk niet niemand is zo goed als jij." Spinde ze gemeend en duwde zichzelf tegen hem aan. Op een of andere manier was ze altijd al vreemd aangetrokken geweest tot de kater en nu ze haar kits niet meer had was het gevoel alleen maar sterker en sterker geworden. "Daarom zeg ik ook dat ik je mee naar buiten wil nemen waar je wat echte rust krijgt. Je ogen zijn te druk." Glimlachte ze met lichte zorg in haar ogen voor ze knikte. "I don't remember Crookedstar and Stormstar raising these warriors to be such kittypets.." Mompelde ze langzaam. "I remember a time where we were feared and the other clans looked up as we walked by. Now its justnothing." Mompelde ze haar kop schuddend. "Dawnstar needs to adjust her ways or we need a new leader.." Mompelde ze zacht. "Someone like you who knows how to lead." Een glimlach gleed over haar lippen. normaal had ze niets tegen het bestuur van haar clan maar Dawnstar was gewoon niet goed bezig. Was het niet haar taak als senior warrior om haar hierop aan te spreken? Wellicht maar waarom zou ze.. "Hmm try me Snow, je kan nog geen poot omhoog halen momenteel." Grinnikte ze maar rolde met haar ogen en duwde zichzelf in zijn fluffy vacht. "Misschien zijn al die Queens gewoon jaloers dat ze niet de kittens hebben mogen krijgen van zo'n gespierde jonge kater als jij?" Grinnikte ze.

Hij schudde langzaam zijn kop zodra ze doorging en zuchtte zacht. ''Zal wel, zolang het er maar bij een blijft.'' Bromde hij met lichte tegenzin en diep liggend geamuseerd voor hij zijn kop iets terug trok en met zijn ogen rolde.''Dat mormel moet niet zo janken, irriteert ze me ook een heel stuk minder.'' Mopperde hij voor hij zacht toch even grinnikte. Hij liet haar dichterbij komen maar schudde lichtjes zijn kop. Zelfs al ging hij hier wat mee doen dan moest hij er nog meer voor gaan zorgen dat hij echt alleen buiten de grenzen stapte. Hij keek haar even aan nadat ze had gesproken en gaapte. ''Mijn ogen zijn te druk?'' Mompelde hij vragend maar staarde weer voor zich uit terwijl hij met een oor naar haar toe gedraaid luisterde. ''They both were fiercer leaders and not afraid to go to battle.'' Mompelde hij instemmend voor hij haar weer aankeek en knikte. ''They dare to taunt us, and we cannot do a damned thing about it.'' Bromde hij voor hij zacht maar bijna spottend lachtte. ''She should stop kissing everyones ass. Even Everstar is a better leader and I don't even like her. But she still has a little to many lives to leave hmm.'' Sprak hij voor er een fronsje ontstond die veranderde in een grijns. ''I would make even Bloodclan fear us, but what can I do about it. If I take this in my hands I'll get kicked out for it.'' Sprak hij maar tikte zacht met zijn staart tegen de grond. Het gehele idee had hem altijd wel aangesproken, als leader zou hij nergens voor terug deinsen en zeker niet voor iemand die hem durfde uit te dagen. ''Zeg dat vooral niet te hard. Ik kan je zo laten zien dat ik prima een poot kan optillen.'' Antwoordde hij met een bijna ondeugende blik in zijn gele ogen voor hij zijn schouder half ophaalde en zijn kin toch iets tegen haar liet leunen. ''Daar moeten ze mijn probleem niet van maken,'' Snoof hij maar liet er even buiten dat hij absoluut niet normaal met kittens om kon gaan en hij zich echt moest dwingen ze niet in de rondte te meppen.

"Geen zorgen ik zal het aan niemand anders doorvertellen." Grinnikte ze en likte over haar lippen. Zijn opmerking negerend en grinnikte zachtjes terwijl ze zich compleet onstspande genietend van zijn nabijheid voor ze gaapte. "Je kijkt constant rond je hebt het gevoel alsof iedereen op je let terwijl dat niet zo hoeft te zijn Snowkiller ontspan gewoon alsjeblieft." Fluisterde ze warm en likte over zijn zachte oortje. "They were leaders everyone adored. Hard where they needed to but as fathers for the clan. Dawnstar doesn't even try.." Mompelde ze bitter en sloot haar ogen. Ze zuchtte bij zijn woorden en knikte. "You would be an amazing leader yes. And you will be I'm sure you will be in time." Mompelde ze zacht en glimlachte warm. Zijn volgende woorden lieten haar lachen en ze rolde op haar rug haar buikje aan hem tonend. "Gaat uw gaanggg!" Ze schoot in de lach en spinde. "Ach laat ze lekkerhh/" gRinnikte ze zijn kin likkend.

Hij rolde met zijn ogen en gaapte even voor hij haar kort aankeek. ''Dat hoop ik maar voor je.'' Bromde hij zacht Voor hij even diep in en uit ademde en zijn bleke ogen even naar de lucht liet gaan terwijl zijn oren naar haar gericht stonden. ''Punt is, ik word constant bekeken. Normaal loop ik alleen langs dus interesseert het me niks maar gezien ze me de hele dag hier hebben liggen voel ik ze staren. Ik ontspan wel zodra ik buiten ben, dan zijn er geen boze ogen.'' Mompelde hij, maar niet al te hard. Niet iedereen hoefde te weten waar hij mee in zijn hoofd zat. De zwartwitte kater wiebelde even met zijn oren voor hij zijn kop weer iets haar kant op keerde. ''That she doesn't try is an understatement. Let Crookedstar get back, and let's get some fighting going on.'' Een grijns kroop weer rond zijn snuit voor hij even fronste en zijn schouders ophaalde. Dan moest hij op zijn minst toch eerst van Wolfgaze af zien te komen wilde hij ergens in de buurt komen. ''Who knows.'' Zuchtte hij zacht voor hij weer wegkeek. ''Who knows...'' Mompelde hij bedenkelijk voor hij in de lach schoot en haar aankeek voor hij letterlijk een poot optilde. ''Kijk ik kan een hele poot optillen.'' Stelde hij droogjes vast voor hij met zijn poot zacht in haar buik porde. ''Jup en dat kan ik ook.'' Grinnikte hij zacht en keek haar even aan voor hij grinnikte. Het interesseerde hem ook niet echt iets of iemand echt kittens van hem wilde. Zijn mening zou toch wel hetzelfde blijven over dat soort kleine kruipende mormels. ''Was ik ook wel van plan, heb wel betere dingen te doen.'' Antwoordde hij en rekte zich toch even half uit.

Ze grinnikte zacht en duwde haar neusje tegen hem aan. "Je hoeft niet bang te zijn Snow echt niet." Grinnikte ze zachtjes en schudde haar kopje. "Waarom zouden ze jou boos aankijken?" Mompelde ze zacht. "Je hebt alleen maar je plicht gedaan." Mompelde ze en sloot haar ogen. "Too bad dead cats won't come back to life.." Mompelde ze. "A whole lot of good warriors have left us already." Ze likte haar pootje en zuchtte. "Oh wow een hele poot wat ben jij geweldig. En je kan ook nog een staart optillen. JEmig he beste warrior van het woud." Ze schoot in de lach en schudde haar kop. "Je bent zo hopeloos." Butter grinnikte haar kopje schuddend en begon zichzelf schoon te maken. "Je porpoot is gemeen." Grinnikte ze. "Zin om naar buiten te gaan of wil je nog even blijven liggen?"

Zijn ogen schoten weer even naar haar voor hij fronste en een zelfverzekerd grijnsje toonde. ''Ik heb nooit gezegd dat ik bang ben.'' Antwoordde hij droogjes maar haalde zijn schouders weer half op. ''Weet ik veel, en eigenlijk boeit het me niet zozeer waarom. Het werkt me enkel lichtelijk op mijn zenuwen.'' Antwoordde hij voor hij langzaam knikte. ''Ze zouden er nog eens wat van kunnen leren, maar wie ben ik?'' Vervolgde hij voor hij zacht snoof. Hij was het niet helemaal daarmee eens. Zeker als zijn moeder nu ineens terug was uit de dood kon hij zijn plaats binnen de clan wel vaarwel zeggen. Hij wist wel zeker dat zij hem had gezien en zo onderhand wist wat zijn ware aard eigenlijk was. ''What's dead, should stay dead.'' Antwoordde hij simpelweg. Zijn vader kon hem niks interesseren, die kater kon hij vast nog wel de grond in boren als die ooit eens terug kwam, maar zijn moeder was een groot gevaar voor hem. Hij keek op bij haar opmerking en snoof zacht. ''Je blijft echt je snorharen op het spel zetten hm?'' Merkte hij op en trok zijn lip op waardoor zijn tanden zichtbaar werden, maar de blik in zijn ogen was bijna weer ondeugend. ''Ik ben hopeloos? Wat ben jij dan wel niet, je hangt rondom mij?'' Kaatste hij terug voor hij weer zacht lachtte en met zijn ogen rolde. ''Dat is dan niet mijn probleem.'' Antwoordde hij voor hij zich in een, niet al te soepele, beweging omhoog hees en even wankel op zijn poten stond nadat hij kort iets was ingezakt op zijn voorpoten. ''Weg uit deze dump.'' Antwoordde hij en zwiepte half met zijn staart en keek haar bijna ongeduldig aan.

[/quote]

Ze grinnikte en likte over haar lippen terwijl ze hem aankeek met een speelse blik voor ze even zachtjes grinnikte. "Beter dat het je niet veel boeit anders zou je ene of andere stresskip worden dt is nou ook niet bepaald leuk om mee om te gaan." Peste ze zachtjes en gaapte. "Jij bent een goede warrior Snowkiller echt een goede warrior en jij hebt ook je inspraak Snow." Ze glimlacte warm en gaapte. Ze reageerde niet veel meer op zijn woorden wetend dat hij gelijk had. Bovendien? Zou het betekenen dat er rare zombie katten zouden komen? Dat zou nou niet bepaald geweldig worden. "Mijn snorharen houden van gevaar Snow dat weet je toch." Grinnikte ze en gaapte totaal niet onder de indruk van zijn kaken en grijnsde. "We gaan het niet hebben over wat ik wel en niet ben. We weten allemaal dat ik niet bepaald het beste ben." Grinnikte ze en kwam omhoog hem ondersteunend. "Zo lang je maar rustig loopt alsjeblieft." mompelde ze echt bezorgd en likte zijn oortje zachtjes.

De grote kater grinnikte toch even zacht en rolde met zijn ogen. ''Nah dat past niet bij mij. Als ze te vervelend worden gaan ze maar ergens zwemmen maar ik ga nergens om stressen.'' Antwoordde hij geamuseerd voor hij even knipperde onder haar woorden voor hij zuchtte en met zijn ogen rolde. ''Ik ben geen senior warrior, zoveel inspraak heb ik niet. Maar dat komt wel, ze gaat wel inzien dat ze meer naar ons moet luisteren.'' Antwoordde hij langzaam voor hij haar met een klein lachje aankeek. Hij was blij dat ze niet verder over het doods onderwerp doorging want het zat hem absoluut niet veilig. Hij was niet iemand om dood te vrezen maar de doden konden veel teveel spreken. ''Hmm ik merk het, maar dan moet je niet huilen als je ze opeens niet meer hebt als je wakker word.'' Antwoordde hij grinnikend voor hij bijna onschuldig grijnsde. ''Ach je bent een originele en absoluut wel een van de weinige die met mij omgaat. Mag je ook wel trots op zijn.'' Plaagde hij zacht voor hij bijna gromde zodra ze hem ondersteunde. Hij draaide een oor naar achteren en keek haar aan. ''Zeg moeder overste, ik heb me elke keer het kamp uit kunnen slepen, dat lukt me nu ook wel..'' Sprak hij tegen voor hij toch even zuchtte en haar een halve duw met zijn neus gaf. Hij hield er niet van om geholpen te worden, hij zag het als een zwakte die hij niet wilde tonen. En toch kon de grote kater het niet uit ijn bek krijgen om haar volledig af te blaffen zoals hij bij elk ander deed. ''Geen zorgen, ik hou jouw tempo aan.'' Mompelde hij toch voor hij langzaam toch in beweging kwam.

Ze schudde grinnikend haar kopje en gaapte even. "Maar ze vinden zwemmen juist leuukhhh" Grinnikte ze zachtjes voor ze hem even serieus aankeek en zuchtte. "Snow je bent misschien geen senior warrior maar je bent een formidabele krijger. Ik bedoel ik ben ook geen Senior. Maar samen wel. Er zijn meer jongere warriors die zeker weten wel naar ons luisteren en samen tegen Dawnstar in kunnen gaan." Ze glimlachte en likte over haar poot. "als ik wakker word zonder snorharen word jij wakker met een kale staart." Een speelse grijns gleed over haar lippen en ze likte zijn neusje. "Ik ga graag met je om Snow. Je bent gezellig." Grinnikte ze en stapte iets va hem weg maar bleef in de buurt voor de zekerheid. "Ik wil alleen maar dat je zo min mogelijk pijn hebt..." Mompelde ze zachtjes licht beledigd en sloot haar ogen en begon richting de uitgang van het kamp te lopen haar staart half over hem heen om hem te beschermen zonder dat hij het door zou hebben.

Hij schudde langzaam zijn brede kop en keek haar aan. ''Niet zodra ik ze ertoe heb gemaakt, geloof mij maar.'' Antwoordde hij voor hij toch weer even fronste en zijn kop schudde. Ze had wel een punt maar hij betwijfelde ten zeerste of Dawnstar wel ging luisteren naar een van hen. ''Ja samen zijn we hoogbejaard maar vergeet niet over wie we het hebben tegen wie we op moeten spreken. Denk je dat zij het zal accepteren dat we het niet eens zijn met de manier waarop zij dingen doet?'' Antwoordde hij maar keek langzaam weg. Verder niet meer verwoordend wat er in zijn hoofd opkwam, dat hoefde de poes niet te weten. Hij keek haar even uitdagend aan voor hij grinnikte en zijn kop schudde. ''Ja dat zal toch eens charmant staan, pijn veel te pluizige staart kaal. Ik wens je veel plezier met de haarballen die je daarvan gaat krijgen.'' Kaatste hij terug maar trok bijna geschrokken zijn kop terug zodra ze hem een lik over zijn neus gaf. Het was niet zozeer dat hij het echt heel erg vond, maar het was voor hem veel te onverwacht, zeker nu. ''Ik en gezellig?'' Mompelde hij langzaam maar wist dat dat ook niet helemaal klopte. ''Je spoort dan echt niet.'' Zijn woorden waren niet al te best hoorbaar maar hij ontspande iets zodra ze toch haar afstand nam. Hij keek haar even strak aan bij haar laatste woorden voor hij zuchtte. Normaal had hij een ander al aangevlogen om zulke woorden maar hij draaide zijn kop weg voor hij snoof. ''Wat jij wil.'' Mompelde hij maar strompelde op een laag tempo naar de ingang, wetend dat ze geheid zou tegensputteren als hij sneller ging lopen. En hoewel de pijn minder was nu hij even had gelegen, voelde hij toch echt elke pas doordreunen in de rest van zijn lichaam.