I believe I can fly!

Onderwerp: I believe I can fly! do 6 nov 2014 - 7:42

_{De zon was nog maar net opgekomen en de ochtend patrouille was al weggegaan om bij zonsopgang bij de borders te zijn. De kitten kon moeilijk lang slapen en dat was goed te merken, aangezien hij iedere morgen al heel vroeg buiten de den stond. Hij kon er gewoon niet tegen, die hele kleine ruimtes waar hij in moest slapen. Zijn moeder was te warm en dan was het juist weer te koud, het was nooit perfect. Zijn blik wierp hij nog even door de opening van de den en daar zag hij zijn moeder liggen; slapend. Gelukkig maar, anders had ze hem vast al teruggeroepen. Het was vast nog te vroeg. Vrolijk liep de kitten naar de prooistapel waar hij even verbijsterd voor bleef staan. Nou.. die was bijna leeg? Huh? Waarom? Een diepe frons verscheen op zijn gezicht. Was het niet de taak van een apprentice om ook prooi te vangen? Zou hij.. Ja! Hij ging zichzelf bewijzen en dan mocht hij misschien een maandje eerder apprentice worden omdat hij een prooi had gevangen! Het beste idee ooit! Maar hoe?

Het was natuurlijk te obvious als hij door de uitgang naar buiten ging. Zijn vader zou zijn geur meteen ruiken en hem opsporen voordat hij zelfs een prooi gevonden had. Zijn blik wierp hij plots op de grote boom die nog net in het kamp stond. Wacht eens even. Daarnaast stonden nog meer bomen en daarnaast nog meer - dat betekende dus dat hij omhoog moest! De lucht in! Was dat niet waar Skyclan katten heel sterk in waren? Springen in bomen en daarin jagen? Dan moest hij aan zijn vader laten zien dat hij zijn bloed geërfd had! Trots stapte hij op de boom af en sprong hij tegen de stam aan, waarna hij zich zo snel als een kitten van zijn leeftijd kon omhoog trok en de boom in klom. Al snel kwamen er takken waar hij zich op kon leunen en voordat hij het wist had hij een redelijke hoogte behaalt. Met een grote sprong, sprong hij naar de andere stam aan de overkant. Het ging dan ook maar net goed en hij wist net de laatste tak vast te grijpen met zijn twee voorpootjes en zich omhoog te trekken. "Pff.." Zuchtte hij en even bleef hij staan om van de schrik te bekomen. Maar stoppen ging hij nu niet doen, want de kitten klom alweer hoger en dit keer ging de sprong iets beter dan eerder. Iets meer gecontroleerd, iets sneller en hoger. Hij wist met vier pootjes op een tak terecht te komen en trots bleef hij daar even staan. Nu keek hij om zich heen. Het kamp vulde zich alweer een beetje met katten, dus als hij slim wilde zijn moest hij snel maken dat hij verder wegging. Nog meer bomen passeerde hij en moe bleef hij op een tak zitten. Nu was hij vast wel ver genoeg van het kamp weg, ze zouden hem vast niet meer zien of ruiken hier. Het geknaag van een prooidier bereikte zijn oren en verbaasd keek hij omhoog, toen hij ergens boven hem een eekhoorn zag zitten, knagend aan een nootje. Dat was de perfecte prooi! Skyclan deed daar vast ook op jagen! Voorzichtig probeerde hij omhoog te komen, met zo weinig mogelijk gekraak probeerde hij zijn pootjes op de takken neer te zetten. Het ging goed, totdat hij heel dichtbij kwam en het takje waarop hij zijn poot neerzette niet stevig genoeg was om hem te houden en hij met een hoop kabaal - het eekhoorntje wegjagend - naar beneden viel. Gelukkig wist hij zich nog net op te vangen, want een val vanuit daar zou heel pijnlijk kunnen zijn voor een kitten zijn leeftijd. Op de tak bleef hij even zitten en zachtjes schudde hij zijn hoofd heen en weer. Dat moest hij nog eens proberen! Nog niet opgeven Dustkit, wist hij tegen zichzelf te zeggen.

& Open, het zou natuurlijk het leukste zijn als het een goede vriend van Dust is of juist een van zijn ouders xD}

Onderwerp: Re: I believe I can fly! do 6 nov 2014 - 19:31

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Met een blik die zowel frustratie als stress uitte, rende Silverstar het kamp uit, recht achter het spoor aan dat zijn weggelopen zoon had achtergelaten. Oké, hij had precies tot het einde van de middag, voordat zijn lieftallige partner terugkeerde van de patrouille en hem de huid vol zou schelden omdat hij één van hun kits (voor de zoveelste keer) weer het kamp uit had laten ontsnappen. De clan had voor één moment even zijn aandacht nodig gehad, en Dustkit had dat meteen als een mogelijkheid gezien om weg te glippen. Het vreemde was, hij was niet via de doorntunnel gegaan. Toen Silverstar hem in paniek was gaan zoeken, had hij ontdekt dat het spoor een hele andere kant op leidde. Wat had hij gedaan, was hij spontaan gaan vliegen?
Toen hij geritsel hoorde, keek hij op. Zijn eerste gedachte was dat het een eekhoorn moest zijn, maar toen groeide zijn vermoeden en stapte hij snel op de bomen af. Zijn hart leek even een muislengte te zakken toen hij Dustkit in de verte zag hangen, bungelend in een hoge eik. Met de vaardigheden zoals alleen een voormalige Skyclankat die had, zette hij zich af en klom hij in de eerste de beste boom die hij kon bereiken. Vervolgens sprong hij van tak naar tak naar zijn zoon, totdat hij vlak achter hem landde. "En waar denken we dat we mee bezig zijn?" vroeg hij toen streng, al kon hij niet ontkennen dat zijn stem opgelucht klonk omdat hij Dustkit weer had gevonden. Echt, die kinderen van hem bezorgde hem op een dag nog eens een hartaanval.

Onderwerp: Re: I believe I can fly! do 6 nov 2014 - 20:24

_{Terwijl hij alle spieren in zijn voorpoten ertoe had gezet om weer bovenop te tak te komen, kwam de grijze tabby die hij helemaal niet had zien aankomen steeds dichter bij. De kitten wilde net weer verder klimmen, toen de kater plots voor hem stond en hij even geschrokken opkeek. Nu pas merkte hij zijn vader op, de kater had zijn geurspoor vast gevonden en zenuwachtig wiebelde hij met zijn oortjes. Zat hij nu weer in de problemen? Maar, hij had hier toch een goede reden voor? De kitten keek zijn vader met grote ogen aan toen deze hem iets vroeg en even staarde hij hem vol ongeloof aan. Hoe? Hoe kon hij hem gevolgd hebben? Hij had zich zoveel moeite gedaan om in de bomen te blijven en nu had hij hem gevonden! Betrapt, nog voordat hij iets kon vangen en zijn vader apetrots kon maken! ”Ik euh..” Probeerde hij te antwoorden. Maar hij wilde eigenlijk niet verklappen dat hij al wat wilde oefenen en de prooistapel wilde vullen met één extra speciale prooi. Dan zou hij misschien eerder apprentice kunnen worden, maar als hij het nu ging zeggen dat hij dat zo graag wilde, dan zou de kater hem vast geen apprentice maken tot hij zes manen oud was! ”Vliegen!” Zei hij uiteindelijk, trots op het antwoord dat hij bedacht had. ”Ik vlieg door de bomen, papa!” Hij glimlachte even breed en keek toen naar de plek waar hij achter de eekhoorn aan had gezeten. Helaas had hij een stomme fout gemaakt en misschien had zijn vader hem daarom ook gevonden. Stom, stom en nog eens stom! "Ennn wat doe jij hier papa? Was je niet bezig met de clan?" Hij keek zijn vader vragend aan met de grote blauwe oogjes die alleen Dustkit kon opzetten. Misschien dat hij wel minder in de problemen zou komen, hij was in ieder geval minder streng dan zijn moeder.}

Onderwerp: Re: I believe I can fly! di 18 nov 2014 - 23:19

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Dustkit keek geschrokken op toen hij ineens achter hem stond. De betrapte blik in zijn ogen was zeer herkenbaar. De kitten had misschien niet het uiterlijk van zijn vader noch zijn moeder, Silverstar kon op dat moment heel duidelijk het deel zien dat hij van hem geërfd had. Hij onderdrukte een grinnik, en probeerde in plaats hiervan zijn serieuze blik te behouden, wachtend op het excuus waarmee Dustkit zou gaan komen. 'Vliegen!' was uiteindelijk zijn oh zo geniale antwoord. Silverstar keek hem even met een frons aan. Toegegeven, hij was onder de indruk hoe hoog zijn zoontje had kunnen komen. Hij had duidelijk ook de Skyclangenen van zijn moeder. Iedereen wist dat Skyclankatten altijd de beste bomenklimmers waren. Met hun lange sterke poten konden ze de hoogste takken en grootste afstanden bereiken. In de verhalen werden ze altijd beschreven als katten die door de bomen konden 'vliegen'. Waarschijnlijk had Dustkit daar ook het rare idee vandaan. Silverfang zuchtte even zacht, misschien moest hij de bedtime stories maar ietsje gaan aanpassen. 'Ennn wat doe jij hier papa? Was je niet bezig met de clan?' vroeg Dustkit onschuldig. Silverstar keek even in de grote blauwe ogen en opende toen hoofdschuddend zijn bek. "Ja ik was bezig met de clan, tot ik jouw kleine harige kont uit de bomen mocht gaan vissen," merkte hij op. Voordat Dustkit kon tegen spurten, boog hij voorover en pakte hij zijn zoon bij zijn nekvel beet. Met 4 manen oud was dit geen lichtgewicht meer, maar hij beschouwde het als een noodzaak aangezien hij niet wilde riskeren dat hij vooralsnog uit de boom zou vallen. Met zijn stevige nek tilde hij Dustkit van zijn plek, en sprong hij toen voorzichtig naar de lagere takken. Eenmaal hij weer met alle vier de poten op de grond stond, liet hij hem weer los. Hij schudde even met zijn kop en keek hem toen weer met een serieuze blik aan. "Dustkit, katten kunnen niet vliegen. En je weet dat je niet uit het kamp mag." Silverstar strekte zijn voorpoten en knikte richting de kampwand. "Laten we nu maar snel terug gaan, voordat je moeder ontdekt dat je niet geluisterd hebt," sprak hij toen, met een waarschuwende ondertoon in zijn stem. Als er iets was waarmee hij zijn kinderen zoet kon krijgen, dan was het wel dreigementen van hun moeder. Dat gold trouwens niet alleen voor zijn kinderen.

Onderwerp: Re: I believe I can fly! di 2 dec 2014 - 12:56

_{Hij was betrapt, dat wist hij maar al te goed, want de regeltjes zaten er natuurlijk wel in. Maar hoe kon hij in dat saaie kamp blijven als hierbuiten zoveel plezier viel te maken? Dat ging toch niet! Dat konden ze hem toch niet aandoen? Hij keek zijn vader met grote ogen aan, terwijl hij wachtte op een antwoord van de zilveren tabby."Ja ik was bezig met de clan, tot ik jouw kleine harige kont uit de bomen mocht gaan vissen," Hij wilde eigenlijk niet mee terug naar het kamp, maar hoe kon hij hier onderuit komen? Zijn vader was vast veel sneller.. al was hij kleiner en kon hij zich makkelijker omhoog krijgen. Maar dan zou hij vast een hele boel straf krijgen en daar had hij ook weer geen zin in. Maar terug naar het kamp gaan wilde hij ook niet, terwijl hij nadacht klemde hij zijn kaken stevig op elkaar, zijn grote blauwe oogjes nog steeds op zijn vader gericht. "Dustkit, katten kunnen niet vliegen. En je weet dat je niet uit het kamp mag." Hij fronste. "Jawel! Dan had je mij net moeten zien. Ik schoot door de bomen heen!" Zei hij vrolijk. "Het voelde als vliegen.." Mompelde hij daarna. Zijn vader had vast niet de fantasie die hij ook had. "Laten we nu maar snel terug gaan, voordat je moeder ontdekt dat je niet geluisterd hebt," Opstandig keek hij zijn vader aan. "Maar ik wil helemaal niet terug!" Miauwde hij, geen aanstalten makend om terug te gaan. "Ik wil hier blijven, het kamp is saai!" Kwam er klagend uit. Hij wilde niet meer in het kamp blijven, alles in hem trok aan hem om weg te gaan. De muren van het kamp waren als een gevangenis voor de kitten.}

Onderwerp: Re: I believe I can fly! za 6 dec 2014 - 16:36

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Toen Dustkit begon te protesteren, keek Silverstar zijn zoon aan met een blik die aangaf dat hij echt geen zin had om hem naar het kamp te moeten slepen. Zijn bolle zoon was niet alleen bol door het enorme pakket van zachte pluis en vacht. Hij was ook aardig in gewicht toegenomen de afgelopen weken. Als hij dat aan zijn nekvel moest gaan tillen dan had hij aan het einde van de dag een hernia. Maar, hij was ook helemaal niet van plan om Dustkit op die manier mee te krijgen. Hij keek zijn zoon aan. "Weet je dat zeker?" vroeg hij plagend. "Ik was namelijk net van plan om met jullie wat nieuwe aanvallen te oefenen, maar als jij niet mee wilt, laat ik het wel alleen aan Squirrelkit en Runekit zien." Hij draaide zich om en deed net alsof hij weg ging lopen, een grote grijns op zijn gezicht.

Onderwerp: Re: I believe I can fly! za 6 dec 2014 - 23:06

_{Hij was eigenlijk van plan om gewoon weg te gaan, zijn vader zou hem vast niet kunnen bijhouden met zijn grote lichaam. De kitten kwam veel gemakkelijker de hoogtes in dan zijn vader - misschien wel wat langzamer, maar hij zou zich gemakkelijker over de dunnere takjes kunnen verplaatsen terwijl zijn vader een dikkere tak moest zoeken. Maar of hij die hoogte ooit zou halen voordat zijn vader hem had tegengehouden was niet zeker. "Weet je dat zeker?" Een frons verscheen op de kitten zijn gezicht. Wat bedoelde hij daar nou weer mee? Natuurlijk wist hij dat zeker! Zou hij hier mogen blijven dan? "Ik was namelijk net van plan om met jullie wat nieuwe aanvallen te oefenen, maar als jij niet mee wilt, laat ik het wel alleen aan Squirrelkit en Runekit zien." Een ware twinkeling verscheen in de blik van Dustkit, die natuurlijk boekdelen sprak. "Echt waar?" Hij was er meteen enthousiast over en volgde zijn vader. "Wat ga je ons laten zien? Zijn het oude Skyclan technieken? Mag ik ze uitproberen?" Hij begon steeds meer soepelheid erin te krijgen om over de takken heen te klimmen. Zijn echte Skyclan genen kwamen hierbij in hem op. "Dit is toch geen truc om mij terug naar het kamp te krijgen, hé?" Alsof hij gebroken was op het moment dat hij zich realiseerde dat zijn vader misschien tegen hem loog en hem in het kamp gewoon voor straf naar de nursery zou storen, bleef hij staan en keek hij de grijze tabby met grote ogen aan. Was dat waar? Was dit een leugen?}

Onderwerp: Re: I believe I can fly!