-open-

Onderwerp: -open- zo 2 nov 2014 - 19:55

Shademind trippelde met trage, voorzichtige passen door de bossen dat zich langs de fourtrees bevond. De grijze Windclan kater had deze dag al helemaal uitgestippeld, opstaan, jagen, eten en dan tijd voor zichzelf. Hij had geen zin om gezien te worden, of een gesprek met iemand te hebben. Wel, dat hing er vanaf. Lucentstray wou hij altijd zien. De witte riverclan poes had in no time zijn hart verrovert. Haar glimlach, de twinkeling in haar nachtblauwe ogen, Shademind kon niet geloven dat ze van hem hield, ookal was het waar hij al van het begin op gehoopt had. Hij hoopte eigenlijk dat hij haar nu tegen het lijf zou lopen, ookal wist hij dat de kans minimaal was. De jonge warrior haalde diep adem en liet zijn blik over de fourtrees glijden. Niemand. Hij was helemaal alleen. Ergens wist hij dat het verkeerd was om te hopen, dat het gewoon, verkeerd was. Shademind schudde zijn kop, als hij en Lucentstray er niemand mee lastig viel, kon er toch geen probleem zijn? Er kroop een koude rilling over zijn ruggengraat. Hij wist precies wat zijn pestkoppen van vroeger, in zijn apprentice tijd, tegen hem zouden zeggen, waarvoor ze hem zouden uitlachen en dat ze het aan iedereen zouden doorvertellen. Nee. Wat zich tussen hem en de witte poes afspeelde, moest tussen hen blijven, het moest geheim blijven. De grijze, gestreepte windclanner zuchte diep. Het geluid vanpoten op zompige aarde trok zijn aandacht. Alert wierp hij een blik om heen. "W-wie is d-daar?", zijn ogen wisten niets op te sporen.

-open

Onderwerp: Re: -open- di 4 nov 2014 - 11:02

Zijn training met Silvercloud was goed gegaan. Hij ging met sprongen vooruit sinds hij zelfverzekerder was geworden in zijn kunnen. Jagen vond hij nog steeds het moeilijkst, maar hij herkende steeds meer geuren en ook zijn gevechtstechnieken beheerste hij. Hij moest nog hard werken aan zijn jachttechnieken, maar hij zat veel beter in zijn vel. Natuurlijk zat de dood van een paar van zijn goede vrienden en zijn coma hem dwars. Hij had veel gemist in de tijd dat hij buiten bewustzijn was geweest, maar hij wist in korte tijd heel veel in te halen. Zijn vrienden kreeg hij niet terug, maar hij maakte ook steeds meer nieuwe vrienden. Hij had het altijd moeilijk gevonden om contact te maken met anderen, daar had hij niet zo veel moeite meer mee. Nou hij had ingezien dat andere katten hem aardig vonden en graag met hem om gingen. Zijn training van vandaag zat erop en Silvercloud had hem vrij gegeven, dus trippelde hij rustig door Riverclan territorium. Hij had nog even getwijfeld of hij naar de Elder den zou gaan om naar de elders te luisteren of een eindje zou gaan lopen. Hij had er toch voor gekozen om te gaan lopen. Hij stond al snel aan de grens van het territorium en aarzelde. Zou hij naar Fourtrees gaan? Hij dacht aan zijn ontmoeting met Descentpaw bij Fourtrees, de poes had naar hem geluisterd en hij naar haar. Hij vond haar aardig, ook al was het waarschijnlijk niet de bedoeling dat hij met haar praatte. Hij vroeg zich af of hij weer iemand tegen zou komen. De apprentice met de crèmekleurige vacht zette zichzelf weer in beweging en liep richting Fourtrees. Meteen viel zijn blik op een zilverkleurige kater. Hij onthulde zichzelf en liep naar de andere kater toe. “Mijn naam is Creamypaw.” Zei hij vriendelijk, maar voorzichtig. Niet goed wetend wat deze kater zou doen. “Wat is jouw naam?” Vroeg hij toen nieuwsgierig terwijl hij respectvol zijn kop ietsje neeg.