Teaching you some of the techniques I know. [&CREAMYPAW]

Het was de ochtend na hun afspraak. Riverpaw had nog geen dag geleden voorgesteld aan Creamypaw om hun vechttechnieken te oefenen. Hij had echter niet gezegd waar, dus drong hij zichzelf terug in de Apprentice's Den en boog zich over het slapende bundeltje dat naar zijn idee Creamypaw moest voorstellen. Het was dan ook vrij donker omdat de dagen langer werden en hij moest maar vertrouwen op zijn neus. Hij porde het bundeltje vacht. 'Creamypaw, ik verwacht je in het beboste gedeelte van ons territorium. Volg mijn geur.' Hij wist dat het soort van beboste gedeelte het territorium van de RiverClan dé plaats was om Apprentice's te trainen. Hij grinnikte omdat hij zich net een mentor voelde, maar hij had een belofte gemaakt en hij zou deze houden. Om zeker te zijn dat ze niet gestoord zouden worden had hij gevraagd aan een Warrior of hij met Creamypaw mocht trainen voor de Clan en gelukkig mocht het. Waarschijnlijk kreeg hij nu sneller toestemming omdat hij zelf al bijna de leeftijd van een Warrior bereikt had. Bovendien zag hij er vast ook volwassener uit. Hij voelde zich ook meer volwassen. De tabby kater schudde zijn kop om zijn gedachten te verdoezelen en rende toen het kamp uit. Hij liet een duidelijk geurspoor achter zodat Creamypaw hem makkelijk zou vinden en bevond zich niet veel later in het soort van beboste gedeelte van het territorium van de RiverClan. Zo... en nu wachten op Creamypaw!

Hij kreunde even zacht toen Riverpaw hem begon te porren. Hij was echt moe geweest en ze hadden nog lang zitten praten, maar hij dwong zichzelf wakker te worden toen Riverpaw zei dat hij hem moest volgen. Hij deed zijn ogen open en gaapte. Hij smakte even om weer wat vocht in zijn bek te krijgen en likte toen zijn vacht recht, daarna stond hij op en rekte hij zich uit. Hij had zin om met de andere apprentice te oefenen. Het interesseerde hem niet dat Riverpaw zich een beetje als mentor gedroeg. Hij wist hoe graag Riverpaw mentor wilde worden en als het hem een goed gevoel gaf dan zei hij daar niets van en was hij alleen maar blij dat Riverpaw zich goed voelde. Hij mocht de andere kater graag en begon hem zelf een beetje als vriend te zien. Niet zoals hij Bravesoul zag, maar daar kon niemand aan tippen natuurlijk. Bravesoul was Bravesoul en niemand anders was zoals zijn beste vriend. Hij trippelde de apprentice den uit en liep naar de prooistapel. Hij zou een kleine prooi uitzoeken als ontbijt, dan had hij niet een al te volle maag maar wel genoeg dat hij geen knagend gevoel had. Hij koos een kikker uit en at de prooi in twee hapjes op. Hij knikte wat clangenoten respectvol toe en volgde toen Riverpaw zijn geur het kamp uit. Het was niet moeilijk te volgen, omdat Riverpaw duidelijk aangegeven had waar hij langsgelopen was en het duurde daarom ook niet lang tot hij hem zag. “Ha Riverpaw.” Riep hij enthousiast. Hij gaf de kater een vriendschappelijke stomp tegen zijn schouder en ging toen voor hem zitten. “Goed geslapen?” Vroeg hij toen.

Terwijl Riverpaw zat te wachten op Creamypaw begon zijn maag te knorren en hij kreunde inwendig. Hij was zo gefocust geweest op het feit dat hij Creamypaw vandaag zijn beste technieken moest gaan leren dat hij vergeten was om te eten. Hij kon er nu echter niks meer aan veranderen, want het duurde niet lang voor Creamypaw's geur zich in zijn neusgaten drong. Een tikkeltje jaloers merkte de tabby kater op dat Creamypaw wél zo verstandig was geweest om te eten. Hij hield zich echter gewoon in, want het zou niet professioneel overkomen als hij nu zou gaan klagen over eten. Hij grinnikte en begroette de kater door even met zijn staart tegen diens rug te zwaaien. 'Ik wel,' sprak hij al even enthousiast. 'En ik hoop jij ook, want ik ga je het niet makkelijk maken vandaag.' Ondanks dat zijn ogen twinkelden, klonk zijn stem redelijk serieus. Hij meende het, hij zou de jonge Apprentice echt de belangrijkste technieken leren die hij kende en zelf ook gebruikte in gevechten. Hij was tot nu toe nog niet veel beland in een gevecht... om eerlijk te zijn nog maar één keer en dat was tegen een Kittypet, maar dat hoefde Creamypaw niet te weten. Misschien zou hij binnenkort aan hevigere, belangrijkere gevechten deelnemen en zouden zijn technieken er wél toedoen. Hij dacht even na. 'Ben je er klaar voor?' vroeg hij uiteindelijk, waarna hij glimlachte en ondertussen al de vechttechnieken in zijn hoofd begon op te sommen waar hij ooit op geoefend had.

Hij grinnikte uitdagend toen Riverpaw zei dat hij het hem niet makkelijk ging maken. “Dat is mooi, want ik ga het jou ook niet makkelijk maken.” Er lag een uitdagende fonkeling in zijn lichtblauwe ogen. Waar hij steekjes liet liggen bij het jagen, was hij sterk in technieken. Hij wist niet of Riverpaw het zou verwachten, maar hij had ook wel wat in zijn mars. Oefengevechten vond hij leuk, dan was het niet echt. Natuurlijk wist Riverpaw meer dan hem. Hij was ouder en Creamypaw had een hele tijd training gemist door zijn ongeluk. Toch zou hij er alles aan doen om het Riverpaw niet makkelijk te maken. Toen Riverpaw vroeg of hij er klaar voor was grijnsde hij. “Tuurlijk ben ik er klaar voor.” Hij hield zijn nagels in zodat hij Riverpaw niet per ongeluk kon verwonden. Zijn staart zwiepte soms geconcentreerd heen en weer. Hij wachtte af benieuwd wat Riverpaw hem zou willen laten zien. Zijn lichaamshouding was gefocust klaar voor wat Riverpaw ook maar van plan was.

Riverpaw glimlachte naar zijn vriend toen deze aanduidde dat hij er inderdaad klaar voor was. Dat kon hij wel geloven! De blik in de ogen van Creamypaw was niet te missen en even vroeg Riverpaw zich af of deze kater soms meer in zijn mars zou hebben dan hijzelf verwacht had. Ach, ze zouden het zo wel uitvinden. 'Oké,' sprak hij twijfelend, even niet wetend waar te moeten beginnen. 'Voordat ik je ga aanvallen, wil ik je eerst een paar trucs leren.' Hij glimlachte naar de kater. 'Als je schijnbewegingen maakt in een gevecht, zal je meer kans hebben op winnen omdat je je tegenstander verwart. Schijnbewegingen voer je zo uit,' sprak hij, waarna hij op Creamypaw afkwam en met zijn poot naar links sloeg, waarna hij met zijn andere snel naar de voorpoot van Creamypaw schoot. Echter voor hij Creamypaw's poot raakte, trok hij zich terug. 'Je moet je tegenstander laten denken dat je in volle aanval je op maar één ding concentreert zodat de ander zich daar automatisch ook op gaat concentreren, niet verwachtend dat je opeens de andere kant uit schiet.' Hij knikte bemoedigend naar Creamypaw. 'Probeer maar eens.'

OOC: Jaja, jij dacht dat we tot volle actie overgingen... maar zo gemeen is River niet hoor Razz

Hij glimlachte even naar Riverpaw toen hij uitlegde hoe schijnbewegingen werkte. Hij ging zitten en keek toe hoe Riverpaw het voordeed. Hij gaf geen krimp toen Riverpaw zijn poot naar hem uitsloeg. De andere apprentice had net verteld dat hij schijnbewegingen voor ging doen en hij vertrouwde Riverpaw. Met deze actie liet hij duidelijk zien hoe veel hij de andere kater vertrouwde. Hij luisterde aandachtig naar wat Riverpaw vertelde en meteen flitste het assessment met Smoketear door zijn kop. Het gevecht met de oudere warrior had hem veel geleerd en hem zelfvertrouwen gegeven. Even stond er iets van pijn in zijn ogen te lezen toen hij dacht aan de dood van Smoketear, maar dat verdoezelde hij snel weer. 'Probeer maar eens.' Hij knikte en sprong overeind. Hij deed alsof hij naar links dook, maar op het laatste moment brak hij dat af en dook naar rechts, waardoor hij rechts van Riverpaw terecht kwam. Hij gaf Riverpaw een vriendschappelijk duwdje tegen zijn schouder. “Hallo.” Lachte hij vrolijk. Er lag een ondeugende blik in zijn ogen.

Ook al zette Riverpaw zich schrap en wist hij wat er ging komen, zijn hart schoot even in zijn keel toen hij zag dat Creamypaw naar links dood. Riverpaw had eigenlijk verwacht dat de kater vergeten was of net te laat zou reageren om naar de andere kant te duiken, maar Creamypaw wist zijn actie op tijd te herstellen door naar rechts te duiken. Riverpaw moest lachen toen hij een duwtje tegen zijn schouder voelde en gaf Creamypaw een kopje. 'Dat was fantastisch!' sprak hij. 'Ik geloof dat je die wel onder de knie hebt.' Hij knikte goedkeurend naar de kater. Zijn ogen twinkelden en dat gaf wel aan hoe trots Riverpaw wel niet was op Creamypaw. 'Goed, nu wil je nog iets anders leren,' sprak hij weer even serieus als daarnet. 'Stel dat een kat op je duikt en hij dwingt je op je rug waardoor je buik open en bloot is, dan kun je daar iets aan doen.' Hij deed net alsof er iemand op hem sprong en draaide zich zodanig op zijn rug zodat heel zijn buik zichtbaar was. 'Je trekt je achterpoten in zoals ik nu doe,' sprak hij, terwijl hij zijn achterpoten denkbeeldig tegen de buik van de kat boven hem zette, 'en duwt hem vervolgens met alle kracht die je hebt van je af.' Hij stond op en keek de kater aan. 'Probeer maar eens,' sprak hij vrolijk. Het volgende ding wat in zijn kopje kwam was om Creamypaw te leren hoe hij zich kon verweren tegen tegenstanders die hij niet meer van zijn rug kreeg.

Hij grijnsde breed toen Riverpaw zei dat het fantastisch was. “Dankjewel River.” Hij knikte toen Riverpaw zei dat hij dat wel onder de knie had. “Dat heb ik ook al heel veel geoefend.” Vervolgde hij trots. Hij zag aan Riverpaw dat die ook trots op hem was en dat vond hij echt heel erg leuk om te zien. Hij was blij dat hij kon laten zien wat hij kon. Hij hoopte dat Riverpaw straks ook nog met hem wilde jagen, dat ging hem nog niet altijd even goed af. Hij ging weer zitten toen Riverpaw iets nieuws uit ging leggen. Hij bewoog licht met zijn oren om alles goed te kunnen horen. Er lag een geïnteresseerde blik in zijn ogen en hij volgde alles bedachtzaam. “Kracht is niet mijn sterkste punt, maar ik zal het proberen.” Hij glimlachte naar Riverpaw. Hij was maar klein en slank, waardoor hij niet zo heel veel kracht in zijn poten bezat. Natuurlijk wel wat, zeker door het zwemmen waren zijn poten sterker geworden, maar van een zwaargebouwde kat zou hij het op die manier niet winnen. Hij rolde op zijn rug en bewoog zijn poten net als Riverpaw iets eerder gedaan had. Toen duwde hij zo hard mogelijk zijn poten vooruit, daarna rolde hij weer op zijn buik en ging zitten. “Zoiets?” Er lag een vragende blik in zijn ogen terwijl hij Riverpaw weer aankeek. Hij hoopte dat hij het goed gedaan had.

Riverpaw had wel gehoord wat Creamypaw zei, maar besteedde er niet zoveel aandacht aan. Het kon natuurlijk wel zijn dat het Creamypaw's sterkte punt niet was, maar dat kon ook gewoon onzekerheid zijn. De kater lette aandachtig op de bewegingen van Creamypaw. Eigenlijk vond hij niet dat hij zo genoeg kennis kreeg van de crèmekleurige kat. Nee, voor deze opdracht zou hij het zelf moeten voelen, anders kon hij Creamypaw nooit of te nimmer beoordelen. 'De beweging was goed,' sprak Riverpaw goedkeurend tegen de kater, 'maar ik wil wel eens voelen hoeveel kracht je gaat zetten. Ik ga twee keer aanvallen. De eerste keer gebruik ik niet veel kracht en de tweede keer gebruik ik wél veel kracht. Ik ben redelijk gespierd en breedgeschouderd, dus dit zou een goede oefening voor je moeten zijn.' Hij knipoogde grijnzend naar Creamypaw, waarna hij zich een eindje terugtrok en klaar ging staan. Pas toen hij dacht dat Creamypaw er volledig klaar voor was, begon hij te rennen. Door zijn beide poten onder Creamypaw's poten te halen wist hij de kater met gemak op de grond te krijgen, waarna hij een uitval deed naar diens buik en er daarbij voor zorgde dat hijzelf weggeworpen kon worden als Creamypaw de juiste beweging zou doen. Hij zou later de andere techniek nog wel aanleren, eerst ging dit voor!

Het deed hem goed dat Riverpaw zei dat de beweging goed was. “Mooi.” Zei hij daar alleen maar op, daarna luisterde hij weer naar wat Riverpaw zei. Hij wilde het zien? Dat zou nog lastig worden. Riverpaw was gespierd en een stuk groter dan hem, maar hij zou zijn best doen. Als de andere kater niet al zijn kracht gebruikte dan zou hij het waarschijnlijk wel voor elkaar krijgen, maar als hij dat wel deed dan betwijfelde hij of hij hem af kon weren, maar hij zou zijn best doen. Hij knikte naar Riverpaw dat hij het begrepen had en wachtte af wat hij zou gaan doen. Hij liet zich onderuit trekken, al had hij het ook niet kunnen voorkomen dat hij omviel, maar hij draaide zich snel op zijn rug om er klaar voor te zijn. Hij zette zijn poten tegen Riverpaw zijn buik en gebruikte al zijn kracht om hem weg te duwen. Hij voelde dat het hem die keer lukte, maar hij wist dat Riverpaw nou niet al zijn kracht gebruikt had. Hij bleef liggen waar hij lag zich voorbereidend op de tweede keer dat de andere apprentice toe zou slaan. Er lag een geconcentreerde blik in zijn lichtblauwe ogen.

Toen Riverpaw het contact voelde met Creamypaw, wist hij meteen dat de crèmekleurige kater het in zich had om hem van zich af te krijgen. Dat was nu hij zijn volledige kracht niet gebruikte, tenminste. Zelfs Riverpaw kon niet voorspellen of Creamypaw hem de volgende keer ook zo makkelijk weg zou krijgen. De kater hapte even naar adem terwijl hij de stamp nog duidelijk in zijn buik na voelde. Hij besefte dat als je met deze techniek een zwangere poes raakte, dat je gewoon de kittens in haar buikje kon doden. Dat was een enge gedachten en Riverpaw trok even onbehaaglijk met zijn oortje. Toch had hij het gevoel dat hij Creamypaw de techniek moest leren. Het hielp je enorm als je in de problemen zat en er was geen andere kat in de buurt om je te helpen. Ooit zou er een gevecht komen waarbij Creamypaw de vechttechnieken van vandaag hard nodig zou hebben en dus stond de kater weer op. Hij keek naar de gefocuste leerling, welke ervoor koos om op de grond te blijven liggen. Goedkeuring vlamde even in Riverpaw's ogen, waarna de tabby kater vaart zette. Hij betwijfelde of hij zijn nagels zou uitklappen om Creamypaw te doen schrikken, maar besefte dat een andere kat in een écht gevecht zijn nagels ook niet zou inhouden. En dus sprong de kater met al zijn kracht en zo gewelddadig mogelijk naar Creamypaw toe. Hij maaide met zijn klauw naar Creamypaw's kopje, maar zou zeker op tijd inhouden als Creamypaw hem toch niet weg wist te krijgen.

De eerste keer lukte het hem, maar daar was hij ook van uit gegaan. Riverpaw had niet al zijn kracht gebruikt, maar ergens wist hij dat als hij dat wel zou doen dat het hem dan niet zou lukken. Toen Riverpaw dan ook op hem afsprong met een behoorlijk grote kracht reageerde hij in een reflex, waarschijnlijk kwam dat ook door de manier waarop Riverpaw eraan kwam. Daardoor voelde het opeens wel heel erg echt, dus toen Riverpaw zijn poot naar hem uitsloeg draaide hij zich razendsnel om en schoot onder de andere apprentice door. Hij was snel, dat was zijn sterke punt en daardoor had hij onder Riverpaw door kunnen glippen voordat de kater zijn kracht op hem had kunnen gebruiken. Toen hij achter hem stond bleef hij hijgend staan en keek naar hem. “Sorry Riverpaw, maar ik had je niet af kunnen weren en het voelde opeens wel heel echt.” Verontschuldigde hij zich. “Daardoor nam mijn instinct het een beetje over.” Hij trippelde weer voor Riverpaw en keek hem aan. “Sorry dat ik nou de oefening verpest heb.” Hij keek even beschaamd naar zijn voorpoten. “Dat was niet de bedoeling.” Vervolgde hij zachtjes.

De kater slaakte een verraste kreet toen Creamypaw onder hem door schoot en hij hard op de grond landde. Omdat hij zijn spieren gebruikte wist hij het grootste effect van Creamypaw's actie te belemmeren, maar toch deden zijn nagels pijn en voelde hij er zelfs één scheuren toen hij eenmaal afgeremd was. Vol verbazing keek Riverpaw over zijn schouder naar de Apprentice. Het volgende moment barstte de tabby kater in lachen uit. Hij kwam op Creamypaw af en gaf hem een kopje. 'Dat was echt fantastisch!' snorde hij oprecht. 'Ik heb nog nooit een kat zo snel zien reageren.' Zijn ogen twinkelden vrolijk naar Creamypaw. 'Je hebt de oefening helemaal niet verpest! Oké, je hebt misschien niet gedaan wat ik van je verlangde, maar je hebt zelfs veel beter gepresteerd van dat.' De kater was inmiddels enthousiast om Creamypaw heen aan het lopen. 'We hebben je talent gevonden, Creamypaw!' snorde hij. 'Jouw snelheid is echt een techniek die je kunt gebruiken in gevechten.' Hij knikte tevreden. 'Weet je, jouw techniek is zelfs nog beter dan de mijne. Ik denk dat, als je je echt niet prettig voelt bij het idee om mijn techniek te gebruiken bij echte gevechten, je gewoon je eigen snelheid kunt gebruiken. Show me het nog eens opnieuw!' Opnieuw wachtte de kater tot Creamypaw weer in zijn houding stond, rende weer naar de crèmekleurige kater toe en deed zijn best om zo angstaanjagend mogelijk over te komen.

Gelukkig was Riverpaw niet boos. Hij reageerde juist enthousiast, waardoor hij de andere kater even verrast aanstaarde. “Vind je?” vroeg hij nog steeds wat verbaasd toen Riverpaw zei dat het fantastisch was, daardoor werd hij er zelfs een beetje verlegen van. Hij glimlachte naar hem toen hij verder ging, dat hij een kat nog nooit zo snel had zien reageren. Hij werd getraind op zijn snelheid, omdat hij niet groot was maar wel heel behendig. Dat was zijn manier om een gevecht te kunnen winnen. “Dankjewel Riverpaw!” Zei hij trots door al het lof van hem. Toen Riverpaw zei dat hij het nog een keer moest laten zien, ging hij klaar staan. Hij gebruikte zijn nagels niet, meer stond ontspannen stil op de ondergrond onder zijn poten. Hij liet zichzelf ietsje door zijn poten veren toen Riverpaw zijn kant op stormde. Gevechten werden vaak bestempeld als gewelddadig en iemand zo hard mogelijk op de grond te krijgen, maar vaak verwachtte ze niet zo’n tegenstander als hem. Die opeens razendsnel opzij kon springen of opeens onverwachts op je rug terecht kwam. Hij wachtte geduldig totdat Riverpaw vlak bij hem in de buurt was. Hij wachtte echt tot het laatste moment voordat hij zich helemaal door zijn poten liet zakken en onder Riverpaw doorschoot. Daardoor kwam hij weer aan de andere kant van de kater terecht. Hij draaide zich om en sprong boven op zijn rug. Hij grinnikte even zacht in zijn oor. “kiekeboe.” Lachte hij vrolijk.